Spis treści
- Krótka charakterystyka europejskiego buka chmielowego
- Cechy szczególne, zastosowanie i inne gatunki chmielu bukowego
- Lokalizacja
- podłoże i gleba
- rośliny i czas sadzenia
- przeszczep
- Wlać
- hibernować
- choroby i szkodniki
21 Marzec to obchodzony na całym świecie „Dzień Lasu”, w którym różne narody określają swoje „Drzewo Roku”. Często są one rozmieszczone regionalnie, ale czasami są to również rzadkie lub nieznane gatunki. Europejski buk chmielowy (Ostrya carpinifolia) spełnia jednak obydwa kryteria: Chociaż drzewo liściaste przedstawione w profilu jest szeroko rozpowszechnione, zwłaszcza w południowych Niemczech i Austrii, nie jest zbyt dobrze znane wśród ludności.
Krótka charakterystyka europejskiego buka chmielowego
- Niemiecka nazwa: europejska lub Chmiel pospolity
- Nazwa botaniczna: Ostrya carpinifolia
- Nazwy zwyczajowe: hop house
- Rodzina: Brzoza (Betulaceae)
- Podrodzina: Rodzina orzechów laskowych (Coryloideae)
- Rodzaj drzewa i wzrost: drzewo liściaste lub większy krzew
- Wiek: maksymalnie do 100 lat
- Pochodzenie: południowa Europa, region śródziemnomorski
- Występowanie: Europa Południowa i Środkowa (do południowego krańca Alp lub w Alpach Centralnych)
- Wysokość wzrostu: do 15 metrów, rzadko do 20 metrów
- Szerokość wzrostu: do 12 metrów
- Średnica pnia: do 500 centymetrów
- Kwitnienie i okres kwitnienia: podobnie jak brzoza, między kwietniem a majem
- Częstotliwość: jednopienne, oddzielne płcie
- Owoce: owoc orzecha, podobny do żeńskiego kwiatu chmielu
- Dojrzewanie owoców: od sierpnia do października
- Liście: podobne do grabu, z wierzchu błyszczące, ciemnozielone, od spodu jasnozielone
- Kolor jesieni: żółty
- Kora: u młodych drzew szara do szarobrązowej i gładka, później spękana i ciemnobrązowa
- Drewno: ciężkie i twarde, podobne do grabu
- Korzeń: rozległy system korzeni sercowych
- Toksyczność: nietoksyczny
- Odporność: mrozoodporność do ok. minus 25 stopni Celsjusza
Cechy szczególne, zastosowanie i inne gatunki chmielu bukowego
Ostrya carpinifolia jest jednym z około ośmiu do dziesięciu różnych gatunków buka chmielowego, ale jedynym rodzimym w Europie. Trzy inne gatunki występują w północnej i północnej Ameryka Środkowa jest rodzima, podczas gdy cztery do sześciu innych wariantów można znaleźć w Azji Wschodniej, głównie w Chinach. Spośród nich, zwłaszcza amerykańskich (Ostrya chisosensis lub knowtonii), Japonka (Ostrya japońska) i buk chmielowy z Wirginii (Ostrya wirgińska) sporadycznie używany jako drzewo parkowe w uprawie bonsai. Poszczególne gatunki są do siebie bardzo podobne pod każdym względem. Ich drewno jest często wykorzystywane m.in. do produkcji mebli oraz do ogrzewania, dlatego naturalne zasoby Ostrya carpinifolia gwałtownie się zmniejszyły.
Lokalizacja
W swojej ojczyźnie buki chmielowe rosną przede wszystkim w nielicznych lasach mieszanych, gdzie występują głównie w zbiorowiskach jesionu manny (Fraxinus ornus), Puchate Dęby (Quercus pubescens) i klon polny (Acer campestre) prosperować. Jako drzewo ogrodowe lub parkowe, bardzo szybko rosnące i duże gatunki najlepiej sadzić pojedynczo, ewentualnie razem z gruszą usługową (Amelanchier ovalis) lub wełnista śnieżka (Kalina lantana).
Umieść drzewko w słonecznym, ciepłym i raczej wilgotnym miejscu. Buki chmielowe potrzebują do rozwoju słońca i ciepła, dlatego wolą żyć w regionach o łagodnych zimach. Jednak jasny cień – jak to zwykle bywa w mieszanych lasach liściastych – jest również akceptowany.
podłoże i gleba
Wśród osobliwości buków chmielowych są ich preferencje pod względem zasobności w składniki odżywcze i raczej świeże gleby - mimo że gatunek ten rośnie głównie na wapiennych, raczej suchych i często kamienistych zboczach rośnie. Jednak w tych miejscach często pada deszcz, więc bez problemu można spełnić wysokie wymagania dotyczące wilgoci. Niemniej jednak gleba musi być dobrze osuszona, ponieważ podlewanie nie jest tolerowane. Optimal to podłoże, które
- pożywny
- próchniczy do piaszczystego
- dobrze osuszone
- luźne i wapienne
Jest. Z drugiej strony ciężka, gliniasta gleba ogrodowa nie jest odpowiednia dla Ostrya carpinifolia.
rośliny i czas sadzenia
Młode drzewko sadzić między październikiem a końcem marca, ale nie w okresie mrozów. Upewnij się, że wybrana lokalizacja spełnia określone wymagania i unikaj pracy w błotnistym, mokrym podłożu. Wykop otwór do sadzenia około dwa do trzech razy większy niż bryła korzeniowa drzewa. Ostrożnie obchodź się z bryłą korzeniową, aby zachować ją w stanie nienaruszonym i nie uszkodzić korzeni. Po posadzeniu podlej dwie konewki na ziemi, dobrze zabłoć miejsce sadzenia, a następnie połóż dobrą warstwę ściółki.
Wskazówka:
W tym samym czasie zasadź palik roślinny, który zapewni wystarczającą stabilność przez kilka pierwszych lat. Po około dwóch latach drzewo powinno być wystarczająco ukorzenione, aby można było teraz usunąć palik.
przeszczep
Od obwodu pnia około 16 do 18 centymetrów buki chmielowe są bardzo niechętne do przesadzania. Najprawdopodobniej wtedy drzewo rozwinie mało listowia, a niektóre gałęzie i pędy mogą obumrzeć. Przytnij drzewo do przesadzenia o około jedną trzecią podczas przenoszenia i nawoź je kompostem i wiórami rogowymi. Będzie wtedy silniej kiełkować i tworzyć wiele pędów korzeniowych. Zasadniczo buki chmielowe to niezwykle szybko rosnące drzewa, które nawet odrastają z pnia.
Wlać
W ciągu pierwszych kilku tygodni po posadzeniu młode drzewka należy często podlewać, aby pobudzić wzrost nowych korzeni. Nawet jeśli deszcz nie padał przez ponad miesiąc podczas fazy suchej i/lub gorącej pogody, powinieneś udać się do konewki lub chwyć za wąż ogrodowy.
hibernować
W zasadzie buk chmielowy najlepiej rozwija się w miejscu o łagodnych zimach, ale toleruje temperaturę do ok. odporny na minus 25 stopni Celsjusza. Tylko młode drzewka i okazy uprawiane w doniczkach wymagają ochrony na zimę, te ostatnie dla pewności należy zimować bez mrozu, ale w chłodnym miejscu. Szczególnie późne przymrozki mogą powodować odmrożenia.
Wskazówka:
Wiosną niektóre gałęzie i pędy mogą zostać przemarznięte przez silne mrozy. Odetnij energicznie martwe drewno przed wykiełkowaniem i ściółkuj drzewo dojrzałym kompostem.
choroby i szkodniki
Chmielowe buki są bardzo wrażliwe na choroby grzybowe, takie jak m.in
- zgnilizna korzeni (Armillaria mellea)
- zgnilizna łodygi (łac. A. spowodowany Inonotus skośny Lub Phellinus igniarius)
- opalenizna liści (Monostichella robergei)
- Martwica kory (Fusarium więdnięcie, Fusarium lateritium)
- pleśń (Phyllactinia guttata)
- rak kory (Cryphonectria parasitica).
Dlatego upewnij się, że przycinanie odbywa się tylko w suche dni. Wiele patogenów grzybiczych przedostaje się do drzew głównie przez uporczywy deszcz i cięcia.
The kornik dębowy(Scolytus intricatus) dotyka nie tylko dęby, ale także buki chmielowe.
Wskazówka:
Kornik dębowy, ryjkowiec, atakuje przede wszystkim osłabione drzewa, które są uprawiane zbyt sucho. Możesz zapobiec inwazji poprzez odpowiednie zaopatrzenie w wodę.
redakcja ogrodu Piszę o wszystkim, co mnie interesuje w moim ogrodzie.
Dowiedz się więcej o drzewach liściastych w ogrodzie
Drzewo eukaliptusowe: 11 wskazówek dotyczących pielęgnacji i zimowania
Jeśli chcesz cieszyć się pięknem eukaliptusa przez długie lata, latem powinieneś poświęcić mu dużo uwagi. W większości przypadków drewno nie wybacza błędów w pielęgnacji. Zimą konieczne są środki ostrożności, aby mróz nie pozostawił żadnych szkód.
Oleander: informacje na temat pielęgnacji i przycinania | Czy jest wytrzymały?
Oleander jest szeroko rozpowszechniony w basenie Morza Śródziemnego i często rośnie tam wzdłuż dróg. Niemniej jednak jest tylko częściowo mrozoodporna i dlatego powinna być uprawiana jako roślina pojemnikowa na lokalnych szerokościach geograficznych. Jednak pielęgnacja i hibernacja są dość proste i udane dzięki odpowiednim wskazówkom.
Wierzba płacząca ścięta i wierzba wisząca
Potężne wierzby płaczące lub małe wiszące bazie, dwa gatunki jednego rodzaju (Salix) nie mogą się bardziej różnić. Podczas gdy filigranowa wisząca wierzba może ozdobić prawie każdy ogród, balkon lub taras, romantyczne wierzby płaczące sprawdzają się tylko na większych obszarach. Profesjonalne strzyżenie roczne pasuje jednak obojgu dobrze „po koronę”.
Klon japoński, klon czerwony i klon japoński — instrukcje pielęgnacji
Klon japoński dopiero pod koniec sezonu ogrodniczego ujawnia wściekły blask swoich ozdobnie klapowanych ozdobnych liści. Najwyższym priorytetem dla jesiennego spektaklu jest uwzględnienie ważnych aspektów, takich jak idealne warunki terenowe, zbilansowana równowaga wody i składników odżywczych lub planowane zabiegi przycinania. Niniejsza instrukcja pielęgnacji zawiera praktyczne informacje na temat profesjonalnej pielęgnacji klonu czerwonego i japońskiego.
Jedwabnik Albizia julibrissin - uprawa i pielęgnacja - czy jest odporny?
Niezwykłym ulistnieniem i niezwykle dekoracyjnymi, delikatnie pachnącymi kwiatami, jedwabnik zadziwia widzów. Ta piękna roślina jest nadal stosunkowo rzadko spotykana w tym kraju. Jest warunkowo mrozoodporna i jest hodowana głównie jako roślina pojemnikowa. Jednak w ciepłych regionach można ją również sadzić w ogrodzie.
Platan - pielęgnuj, sadź, odpowiednio przycinaj
Platan dachowy idealnie nadaje się do stworzenia małego, zacienionego miejsca do siedzenia w ogrodzie. Odpowiednio przycięty platan dachowy, jak sama nazwa wskazuje, tworzy płaski baldachim liści, pod którym można wspaniale przebywać. Wnosi również przyjemny śródziemnomorski klimat do lokalnych ogrodów.