Kaktusy z rodzaju Ariocarpus

Stają się rzadkością w swojej meksykańskiej ojczyźnie. W lokalnych regionach kaktusy z rodzaju Ariocarpus są kojarzone tylko z Dostępny certyfikat cytowania, gwarantujący, że jest to rzeczywiście wyhodowany okaz dzieje. Następujące odmiany kaktusów wełniano-owocowych również zawdzięczają swoje eksponowane stanowisko gwiaździstemu pokrojowi, wełnistym otoczkom i czarującemu kwiatowi. Jeśli zdobyłeś już doświadczenie w uprawie kaktusów, drzwi do przygody Ariocarpus są szeroko otwarte, ponieważ plan uda się z poniższymi wskazówkami pielęgnacyjnymi.

Charakterystyka

• kaktus z rodziny roślin (kaktusowate)
• Rodzaj: Ariocarpus
• Liczba gatunków: od 10 do 22
• pochodzi z gór Meksyku i południowo-zachodniego Teksasu
• Wysokość wzrostu: 2 do 10 cm
• Średnica: od 5 do 10 cm
• trójkątne brodawki z wełnistymi otoczkami
• kwiaty białe do różowych od września do stycznia
• Nie wytrzymały
• inne nazwy: wełniany kaktus owocowy, kaktus gwiazdowy

Piękne odmiany i gatunki

Zacznij tutaj od wycieczki po najbardziej atrakcyjnych przedstawicielach uderzającego rodzaju kaktusów:

agavoides Ariocarpus

Ciemnozielone do szarozielonego, półkoliste ciało jest prawie całkowicie schowane w ziemi. Widoczne są spiczaste brodawki, długości do 4 cm, z końcówką zagiętą do tyłu. Ciernie są zwykle całkowicie nieobecne. Otoczki są owłosione i mają brązowawy kolor. Kwiat lejkowaty w kolorze różowym osiąga średnicę prawie 5 cm.

• Wysokość wzrostu: 4-5 cm
• Średnica: 3-8 cm

Ariocarpus bravoanus

Ta odmiana ma bardzo widoczne areole o eliptycznym kształcie i wełnistym wyglądzie. Wraz z kwiatami w kolorze kremowym, żółtawym lub różowo-purpurowym tworzy ładny kontrast. Te kaktusy nie mają kolców.

• Wysokość wzrostu: 5-10 cm
• Średnica: 3-9 cm

Ariocarpus fissuratus – zwany Sunami

Dzięki prążkowanemu naskórkowi ten kaktus przyciąga uwagę wszystkich. W tym momencie staje się jasne, dlaczego te kaktusy są również popularnie nazywane „żywymi skałami”. Szarozielone brodawki mają szerokość 2,5 cm u podstawy i zwężają się ku końcowi. Fioletowe kwiaty zawsze wyrastają z najmłodszych otoczek, dlatego rozwijają się w środku rośliny. Jak to jest typowe dla większości gatunków i odmian, tutaj również nie ma cierni.

• Wysokość wzrostu: 8-15 cm
• Średnica 8-10 cm

Ariocarpus kotschoubeyanus – zwany kaktusem szarotki

Za 1000 franków najwyższą cenę zapłaconą dotychczas przez kolekcjonera za szarotkę szarotkę, co podkreśla szczególny status tego gatunku. Chociaż brakuje tu kolców, odmiana zachwyca wełnistymi otoczkami i fioletowym lub różowym kwiatem jesienią.

• Wysokość wzrostu: 5-10 cm
• Średnica: 4-7 cm

Ariocarpus retusus

Najczęściej na próżno będziesz tu szukać otoczek lub są one prawie niewidoczne u góry. W przypadku cierni gatunek również nie został udowodniony. Nadrabia to lejkowatym kwiatem w kolorze od białego do jasnoróżowego i wełnianą koroną.

• Wysokość wzrostu: 7-9 cm
• Średnica: 10-25 cm

Ariocarpus scapharostrus

Tylko ciemnozielone do brązowych brodawek wystają tutaj z ziemi. W tłumaczeniu nazwa to Schnabel, co trafnie opisuje wygląd. Gdyby nie fiołkowy kwiat, który może mieć do 4 cm średnicy, ten gatunek kaktusa można by łatwo przeoczyć. Nic więc dziwnego, że znalazł się na czerwonej liście gatunków zagrożonych.

• Wysokość wzrostu: 5-10 cm
• Średnica: 3-7 cm

Ariocarpus trigonus

Mając ponad 10 cm wysokości, Trigonus jest jednym z „gigantów” tego rodzaju i ze względu na swoją znaczną średnicę będzie również przyciągał wzrok na parapecie. Jest to szczególnie prawdziwe jesienią i zimą, kiedy żółte kwiaty w kształcie lejka wznoszą się nad koroną.

• Wysokość wzrostu: 10-13 cm
• Średnica: 10-30 cm

wskazówki pielęgnacyjne

Głównym wyzwaniem w opiece nad kaktusami z rodzaju Ariocarpus jest utrzymanie w zdrowiu dużego, mięsistego korzenia palowego. W stosunku do wysokości wzrostu maksymalnie 10 cm, głęboko sięgające korzenie stanowią zdecydowanie największy udział w biomasie tych kaktusów. Jeśli pielęgnacja nie uwzględnia konsekwentnie specjalnych wymagań archetypowych, korzeń buraka jest narażony na niszczycielską gnicie. Wszystkie inne wymagania dotyczące pomyślnej kultywacji są następujące; są jednak uważane za równie istotne.

Lokalizacja

Idealne miejsce dla kaktusa włochatego to miejsce pod szkłem, gdzie jest odpowiednie światło i ciepło.

• trzymanie ich w szklarni lub zimnej ramie jest idealne
• alternatywnie miejsce przy nasłonecznionym południowym oknie domu
• dzienna ilość światła wynosząca 16-19 godzin jest obowiązkowa
• obszar wewnętrzny wystawiony na działanie sztucznego światła może być traktowany jedynie jako rozwiązanie awaryjne

Inny aspekt uprawy oznacza szczególną pozycję kaktusów Ariocarpus w królestwie roślin. Co ciekawe, ich okres odpoczynku trwa od maja do sierpnia. Towarzyszy temu fakt, że specjalne wydatki związane z wyborem lokalizacji są zbędne. Minimalna temperatura 0 °C w okresie wegetacyjnym nie powinna nawet grozić, nawet w najbardziej niesprzyjających warunkach pogodowych.

podłoże

Wszystkie rodzaje kaktusów gwiaździstych preferują glebę wapienną i gliniastą. pH 7-8 jest idealne. Dlatego eksperci opowiadają się za mieszanką gliny i gliny, której dodaje się dodatkową przepuszczalność dzięki dodatkowi minerałów. Odpowiedni jest tutaj pumeks, perlit, granulki lawy lub seramis. Ponieważ kaktusy rozwijają się w swoim naturalnym zasięgu głównie w gruzach górskich, możliwe jest również podłoże czysto nieorganiczne, takie jak wermikulit lub acadama.

podlewanie i nawożenie

Z kolei zaopatrzenie w wodę uwzględnia szczególne położenie korzenia buraka, który jest naprawdę bardzo wrażliwy na wilgoć. Oto jak profesjonalnie zaprojektować podlewanie Ariocarpus:

• zawsze podlewaj od dołu, umieszczając garnek w misce z wodą.
• po całkowitym nasyceniu podłoża wysycha ponownie w kolejnych tygodniach
• cotygodniowy test kciuka określa dokładny rytm podlewania
• Od początku maja podlewanie jest rzadsze, po czym następuje 6-tygodniowa przerwa w podlewaniu od lipca do sierpnia

Kaktusy z rodzaju Ariocarpus wymagają tylko minimum dodatkowych składników odżywczych. Rośliny nawozić co 4 tygodnie od końca sierpnia do końca kwietnia płynnym nawozem do kaktusów. Nie nawozić w okresie spoczynku.

zwielokrotniać

Rozmnażanie jest możliwe tylko przez siew. Nasiona są dostępne w dobrze zaopatrzonych sklepach specjalistycznych i powinny być jak najświeższe. Potomstwo można przeprowadzać przez cały rok, zgodnie z następującą procedurą:

• Wypełnij doniczki włóknem kokosowym lub mieszanką gleby z piaskiem doniczkowym w stosunku 1:2
• Rozrzuć nasiona i dociśnij je tylko trochę jako lekki kiełkownik
• wodę od dołu i przenieść do doskonale oświetlonej szklarni wewnętrznej
• poziom temperatury powinien stale przekraczać 25 °C
• po wykiełkowaniu przesadzaj do pojedynczych doniczek i opiekuj się nimi jak dorosłym kaktusem włochatym

Ta forma rozmnażania wymaga jednak długiej linii cierpliwości. Początkowo kiełkowanie trwa od wielu tygodni do kilku miesięcy. Pierwszych kwiatów będziesz mógł się spodziewać dopiero po kilku latach.

Konkluzja redaktora

Niewątpliwie wyzwaniem jest skuteczna pielęgnacja kaktusów z rodzaju Ariocarpus z ich fenomenalnymi odmianami. Jednak doświadczony ogrodnik hobbysta nie musi pokonywać przeszkód nie do pokonania. Ci, którzy dostosują się do niezwykłej charakterystyki wzrostu i nietypowego spoczynku latem, zwabią ładne kwiaty i wełniste otoczki. Praktyczne wskazówki dotyczące pielęgnacji pomogą również bezpiecznie uniknąć jednego lub drugiego urwiska.

Warto wiedzieć o Ariocarpus wkrótce

Charakterystyka

• Kaktusy pierwotnie pochodzą z suchych gipsowych i wapiennych równin Meksyku.
• Występują na wysokości od 200 do 2000 metrów.
• W ich naturalnym środowisku kaktusy można łatwo przeoczyć, gdy kopią ziemię w porze suchej.
• Wielkość kaktusów jest różna. W zależności od gatunku mogą osiągnąć wysokość od 4 do 30 cm i średnicę do 30 cm.
• Kwiaty są hermafrodytyczne i niezbyt duże. Z tego powodu są one często bardzo liczne.
• Płatki mogą być białe, kremowe, żółte, czerwone lub fioletowe. Dostępne są również odcienie dwukolorowe.

Opieka

• Ariocarpus hibernuje od listopada do marca w temperaturze od 4 do 8 °C, całkowicie wysycha w jasnym miejscu.
• Podłoże pod roślinę powinno być przewiewne i mineralne oraz zapewniać dobry odpływ wody.
• Dodatek żwiru pumeksowego, perlitu, łupków ekspandowanych lub seramis jest zatem idealny.
• Ponadto stosuje się mieszankę gliny i gliny, do której dodaje się gips nawozowy (nie gips modelarski).
• Rozmnażanie odbywa się z nasion. Jednak rośliny rosną bardzo wolno.
• Rodzaj Ariocarpus jest często trzymany pod szkłem, ponieważ w ten sposób łatwiej jest doprowadzić je do kwitnienia.

nawadnianie

• Casting jest bardzo umiarkowany. Gatunki Ariocarpus wymagają mniej wody niż inne kaktusy.
• Gleba musi odpowiednio wyschnąć między podlewaniami.
• W przypadku dużych, starszych roślin można zrobić sobie przerwę od podlewania latem (lipiec/sierpień). To sprzyja kwitnieniu.
• Zimą nie należy podlewać od listopada do marca. Ta sucha faza jest również ważna dla wzrostu i kwitnienia.
• Zasadniczo należy unikać nasiąkania wodą. Jeśli rośliny są latem na zewnątrz, należy je chronić przed deszczem.
• Ponadto nigdy nie należy wylewać na wełnę pożegnalną. Najlepiej podlewać kaktusy od dołu.

ochrona gatunków

Wszystkie kaktusy z oznaczeniem Ariocarpus mogą być sprzedawane komercyjnie wyłącznie z certyfikatem CITES (Konwencja Waszyngtońska o międzynarodowym handlu zagrożonymi gatunkami). W swojej ojczyźnie szczególnie zagrożone są kaktusy bez kolców. Są poważnie dziesiątkowane przez intensywne pasterstwo. Kozy i krowy radykalnie zjadają nadziemne części roślin.

Dowiedz się więcej o sukulentach