Jak ślimaki zimują? Gdzie harcują ślimaki nagoskrzelne

Ślimaki rzymskie zachwycają wybrednych smakoszy na talerzu, a zwłaszcza ślimaki nie są mile widziane w ogrodzie. Niemniej jednak wszystkie gatunki pozytywnie wpływają na ekosystem. Nie lubią zimna, ale w Europie Zachodniej nie mogą uciec przed zimą. Natura obdarzyła je więc funkcjami organizmu, które pozwalają im przetrwać mroźną porę roku. Instynktownie szukają odpowiedniego miejsca do hibernacji, w którym ich systemy ciała wyłączają się, gdy temperatury zimowe są odpowiednie. Dowiedz się poniżej, co różne ślimaki robią zimą.

zimowanie

Kiedy zima jest tuż za rogiem, liczne gatunki ślimaków reagują na wiele różnych sposobów. Podczas gdy wiele gatunków ślimaków ginie jesienią, ale nadal składa jaja na zimę, inne szukają osłoniętego miejsca, gdzie mróz nie może ich dosięgnąć. Hibernacja zwykle rozpoczyna się w połowie/końcu października i kończy się, gdy temperatura ponownie wzrośnie, co zwykle jest końcem marca/początkiem kwietnia. Następnie wypełzają ze swoich kryjówek i wyruszają w poszukiwaniu pożywienia.

W przypadku większości ślimaków funkcje organizmu są znacznie obniżone podczas hibernacji, gdy tylko zostaną osiągnięte określone temperatury zwiastujące zimę. Dzięki temu mechanizmowi zapadają w stan hibernacji. Dzięki temu stają się bardziej odporne na zewnętrzne zimno, a zmniejszona funkcjonalność narządów oferuje mniejszą powierzchnię do zamarznięcia na śmierć.

hibernacja

Zwierzęta, podobnie jak większość gatunków ślimaków, reagują na spadające, świeże temperatury, automatycznie obniżając temperaturę ciała. W przeciwieństwie do hibernacji, której doświadczają na przykład żaby zimą, te małe, oślizgłe stworzenia osiągają nieco wyższą temperaturę ciała, około pięciu do siedmiu stopni Celsjusza. Podczas hibernacji temperatura ciała spada do prawie 0 stopni Celsjusza. Wyjątek stanowią młode ślimaka hiszpańskiego, który należy do rodziny ślimakowatych. Podczas hibernacji może wytrzymać mroźne temperatury zewnętrzne około 0 stopni Celsjusza.

W wyniku spadku temperatury ciała dochodzi do zmniejszenia funkcjonalności narządów. Bicie serca zwalnia, oddech staje się płytszy, a metabolizm znacznie zwalnia.

W przeciwieństwie do ślimaka, niektóre ślimaki mogą przetrwać minusowe temperatury powyżej 20 stopni Celsjusza w swoich gorzej izolowanych zimowiskach. Na przykład ślimak rzymski przechodzi ze stanu hibernacji w stan hibernacji. Rezultatem jest niezdolność do poruszania się i dalszy spadek temperatury ciała. Ponadto niektóre z ich domów nawet zamarzają.

żywność

Hibernacja tych gadów różni się od hibernacji, takiej jak ta Wiewiórka nie znosi przerw w śnie z powodu potrzeby jedzenia odbywać się. Podczas gdy temperatura ciała zwierząt nie spada podczas hibernacji iw związku z tym spalane jest więcej energii, zapotrzebowanie energetyczne ślimaków spada o około 90 procent. Aby zimą pokryć około dziesięcioprocentowe zapotrzebowanie na energię, obżerają się nią latem organizm może czerpać potrzebną energię z wcześniej nagromadzonych złogów tłuszczu podczas hibernacji.

przerwy

Hibernacja ślimaków jest zwykle przerywana tylko wtedy, gdy zostanie zakłócona. Głośne odgłosy, ludzie lub inne zwierzęta dotykające muszli ślimaka lub jego ciała to przykłady, które na krótko budzą ślimaka z hibernacji. Tutaj temperatura ciała ponownie szybko wzrasta i zużywa się więcej energii. Często zdarza się, że hibernujące zwierzęta kosztują zbyt dużo energii, tak że ich zmagazynowane zapasy tłuszczu nie są wystarczające, zwłaszcza podczas długich zim, i zimą umierają z głodu.

koniec hibernacji

Podczas gdy pobudka zależy głównie od temperatury zewnętrznej, pewną rolę odgrywają również inne czynniki. Jeśli wraz ze wzrostem temperatury metabolizm znów zaczyna się uaktywniać, tzw Wytwarzane są końcowe produkty metaboliczne, które zdaniem ekspertów są dostępne dla ślimaków jako gatunku służyć jako sygnały alarmowe. Gdy temperatura ciała ponownie powoli wzrasta, następuje również stymulacja produkcji hormonów. Niektóre hormony przejmują wtedy zadanie rozkładania brunatnej tkanki tłuszczowej, która pełniła rolę bufora ciepła podczas hibernacji. Od temperatury zewnętrznej około 15 stopni Celsjusza drżenie mięśni automatycznie rozpoczyna się i powoduje dalszy wzrost temperatury ciała.

W przypadku niektórych gatunków, takich jak ślimak rzymski, wystarczająca jest temperatura zewnętrzna wynosząca około ośmiu stopni Celsjusza. W przeciwieństwie do ślimaka jest mniej wrażliwy na zimno i zazwyczaj wcześniej budzi się ze snu zimowego.

kwatery zimowe

Wybierając zimowiska, różne gatunki ślimaków preferują różne miejsca do hibernacji. Na przykład ślimak rzymski chowa się całkowicie do swojej muszli. Blokuje wejście wapnem, które może sobie zapewnić wydalając własne wydzieliny. Zamknięcie to ma chronić je przed „najeźdźcami” i drapieżnikami, a także przed nadmiernym narażeniem na zimno podczas hibernacji. Jednak w pokrywie wapiennej pozostają małe otwory powietrzne, dzięki czemu wymiana gazowa może odbywać się również podczas hibernacji.

Przeważnie przebywają w wilgotnych miejscach, które zapewniają im również prywatność. Należą do nich na przykład:

• W stertach liści i pod nimi
• Pochowany w głębszych norach
• W dziuplach drzew
• Pod i między stosami drewna

Inne rodzaje ślimaków, takie jak ślimak lądowy bez muszli, jak również znane są ślimaki, są zwykle ograniczone do nor. Wykopują je, aż znajdą w nich wystarczająco dużo miejsca. Ponadto ciągną ze sobą inne części rośliny i używają ich do wyściełania swojej jaskini. Kiedy są w jaskini, zasypują wejście do jaskini ziemią.

odwodnienie

W przypadku małych, wygodnych śluzowców oprócz zamarznięcia, wysuszenie to także ryzyko śmierci w okresie zimowym. Ponieważ nie przyjmuje wody również w sezonie zimowym i przed snem, musi nawadniać swoje ciało w inny sposób. Odbywa się to za pomocą śluzowej powłoki, którą owija wokół swojego ciała. Ta warstwa śluzu potrzebuje trochę czasu, aby całkowicie wyschnąć, a następnie działa jak rodzaj folii spożywczej. Jeśli jednak zima przyjdzie szybko i nastąpi gwałtowny spadek temperatury, to może być to, że warstwa śluzowa nie wysycha, a ślimak już po kilku dniach schnie.

zagrożenia zewnętrzne

Podczas gdy rzymskie ślimaki jedzą tylko ludzi, inne gatunki ślimaków, takie jak ślimaki, są zimą narażone na kilka wrogich obiektów. Szczególnie zagrożone są ślimaki lądowe bez ochrony muszli.

Twój śluz, który pokrywa ciało i jest wytwarzany, gdy jest zagrożony, a także reakcja organizmu krew, która sprawia, że ​​ciało ślimaka jest twarde i sprężyste, nie występuje podczas hibernacji możliwy. Chociaż kurczą się, a ciało staje się nieco twardsze, zmniejszone zapotrzebowanie na energię powoduje, że nie można tu ustalić stałego stanu.

Chociaż większość ślimaków smakuje okropnie, ograniczone zapasy pokarmu zimą zmuszają niektóre zwierzęta do jedzenia również tych okazów. Należą do nich na przykład kuny lub kury.

kontrola ślimaków

Chociaż nie są one bez znaczenia dla naturalnego ekosystemu, w szczególności ślimaki irytują wielu ogrodników hobbystów. Dla nich późna jesień i zima to najlepszy czas na pozbycie się tych nieznośnych szkodników roślin, gdy niskie temperatury wprowadziły je w stan hibernacji.

Oto kilka kroków, które należy podjąć, aby znaleźć jak najwięcej hibernujących ślimaków i wyrzucić je w inne miejsce:

• Kopanie grządek warzywnych
• Głębokie kopanie ziemi wokół drzew i krzewów
• Drewniane stosy krawędzi z gładkimi plastikowymi deskami na podłodze o wysokości około pięciu centymetrów
• Usuń stosy liści
• Wczesną jesienią podlewamy mało lub wcale, aby uniknąć trwałej wilgoci

Uważaj też na jajka, ponieważ szczególnie ślimaki zakopują je w ziemi na głębokość około dziesięciu centymetrów, aby chronić je przed mrozem. Wiosną będziesz miał w ogrodzie tylko małe młode ślimaki, jeśli jeszcze ich nie znalazłeś i nie odkryłeś jesienią. Jaja zamarzają na śmierć na powierzchni ziemi. tutaj czasem wystarczy raz przewrócić ziemię, aby jaja były składane z głębin do góry i tym samym narażone na mróz.

Wniosek

Z reguły różne rodzaje ślimaków zapadają w sen zimowy, chociaż niektóre mogą również wytrzymać mrozy, przechodząc w stan hibernacji.
Zimą są bardzo oszczędne i mało wymagające, jeśli chodzi o zimowiska. Można je znaleźć wszędzie tam, gdzie jaskinie, liście, magazyny drewna i ewentualnie hałdy kompostu zapewniają im ochronę przed drapieżnikami i niskimi temperaturami w zimie. Tutaj możesz je po prostu zebrać, podczas gdy powinieneś odwrócić ziemię, aby jaja wynurzyły się na powierzchnię ziemi i zostały zniszczone przez mróz. Ale nie zapominaj, że na przykład rzymskie ślimaki podlegają ochronie przyrody i nie wolno ich zabijać.

Dowiedz się więcej o zwierzętach ogrodowych