Dach mansardowy: 10 zalet i wad

Art Nouveau i przełom wieków prawdopodobnie przejdą przez myśl wielu ludziom, gdy zobaczą mansardowy dach. Ustalenie kształtu dachu sięga jeszcze dalej w historii. Jednak jego przemyślana konstrukcja nie straciła nic ze swojej aktualności do dziś. Wyjaśniamy zalety i wady oraz udzielamy pomocnych informacji na temat budowy.

forma i formacja

Dach mansardowy powstał w XVI wieku. i 17 wieku, gdzie był używany do nadania reprezentatywnym kamienicom i pałacom dobrej równowagi między powierzchnią ścian a dachem. Podobnie jak Belle Etage, został ustawiony w kolejce w XIX wieku wieku w prawie obowiązkowym kanonie języka architektonicznego klasy wyższej. Ostatecznie dach mansardowy jest Dach skośny, która przy powierzchni dachu, która staje się bardziej stroma w dolnej części, odwraca górną „normalną” podłogę. Patrząc na to z drugiej strony, można powiedzieć, że dach mansardowy powstaje, jeśli spojrzy się na powierzchnie dachu załamuje się na zewnątrz tworząc kolejne piętro na poddaszu z pełnowartościowymi pomieszczeniami o prostych ścianach pomieścić.

funkcjonować

Dziś dach mansardowy oprócz efektu projektowego pełni jeszcze jedną, istotną funkcję. Liczne plany zagospodarowania wykorzystują liczbę kondygnacji i wysokość okapów do regulowania stopnia wykorzystania strukturalnego terenu. Umieszczając najwyższe piętro w dachu, w przeciwieństwie do klasyki Dach dwuspadowy – kondygnacja o wiele bardziej użyteczna niż kiedykolwiek z dachem dwuspadowym sprawa byłaby. Klasyczny środek stylistyczny dachu mansardowego nabiera w ten sposób nowego znaczenia dla wyczerpania prawnych wymogów planowania budowlanego.

Konstrukcja

Konstrukcyjnie dach mansardowy jest zawsze dachem płatwiowym. Ponieważ powierzchnia dachu wygina się ku górze, krokwie nie mogą przebiegać od okapu do kalenicy, a tym samym nie mogą się o siebie opierać. Z reguły podłoga na poddaszu jest zintegrowana z konstrukcją dachu jako drewniana rama. Centralna płatew spoczywa na tych ścianach, która służy również jako próg dla bardziej płaskiego górnego dachu. W zależności od zastosowania ramę szkieletową można zamurować, tworząc pełne ściany, dzięki czemu świadomość przebywania na strychu pojawia się dopiero podczas patrzenia przez okno. Dzięki zamontowaniu ściany kolankowej od podłogi do sufitu nawet strome nachylenie poddachu nie jest zauważalne od wewnątrz. Jednocześnie strome nachylenie dachu pozwala na montaż normalnych okien elewacyjnych, a tym samym na nieskrępowane dobre doświetlenie i wentylację pomieszczeń.

Statyczne wyzwanie

Podczas konstruowania dachu mansardowego szczególną uwagę zwraca się na statykę. Znajdujący się poniżej, klasyczny dach dwuspadowy przenosi obciążenia działające na powierzchnię dachu ciągłych krokwi do zewnętrznych ścian budynku, a stamtąd przez elementy fundamentowe do Gleba. W połączeniu ze ścianami zewnętrznymi lub dodatkową warstwą belek usztywniających daje to stabilny układ statyczny w kształcie trójkąta. Jednak w przypadku dachu mansardowego ciągłe krokwie są przerwane i wyprowadzone z linii prostej przez wyboczenie powierzchni dachu na zewnątrz. W szczególności obciążenia w górnym obszarze dachu wytwarzają wyraźne ciśnienie w dół podczas przenoszenia obciążeń, a także na zewnątrz w obszarze wyboczenia. Ważne jest, aby konstrukcyjnie wchłonąć to ciśnienie zewnętrzne i zapobiec upadkowi dachu. W tym celu zwykle nad podłogą na poddaszu montowana jest warstwa belek lub przewidziano kilka metalowych ściągów. Często elementy te w ogóle nie pojawiają się wizualnie, ponieważ znikają w ścianach lub suficie podłogi na poddaszu.

Nachylenie dachu

Teraz mówiono już o dwóch różnych nachyleniach dachu oraz dachu górnym i dachu niższym. Ale które tendencje są używane rozsądnie? Założenie jest oczywiste, że dolna połowa dachu musi być bardziej stroma niż dach górny, aby uzyskać charakterystyczną sylwetkę dachu. Nachylenia co najmniej 45 stopni są powszechne w przypadku stromych obszarów dachu, ale warto mieć 50 stopni i więcej. Nierzadko występują nachylenia do 70 stopni, aby móc optymalnie wykorzystać przestrzeń wewnętrzną z tyłu. Z kolei górny dach można nachylić pod niemal dowolnym kątem. Aby nie tworzyć tutaj niepotrzebnej i nieużytecznej przestrzeni, zwykle stosuje się maksymalne nachylenie 30 stopni, często mniejsze. Z drugiej strony w kalenicy prawie nie ma dachu mansardowego o nachyleniu poniżej 15 stopni, ponieważ tradycyjnie stosowane pokrycia dachówkowe spełniają swoją funkcję tylko w ograniczonym stopniu przy bardziej płaskich spadkach.

Zalety i wady

Oczywiście dach mansardowy ma nie tylko zalety, ale także pewne braki. W dalszej części, zarówno pozytywne, jak i negatywne aspekty tego kształt dachu krótko oświetlone:

Zalety

• Duży przyrost powierzchni użytkowej na poddaszu dzięki stromym nachyleniom w dolnej części dachu
• Zmniejszenie powierzchni nieużytkowej dachu na poddaszu dzięki bardziej płaskiemu spadowi dachu górnego
• Jakościowy wzrost użyteczności pomieszczeń na poddaszu dzięki bardziej pionowej ścianie bez dużych skosów i zastosowaniu normalnych okien elewacyjnych
• Zyskaj na „masie optycznej” dachu, umożliwiając w ten sposób bardziej zrównoważony projekt głównej konstrukcji dachu
• Zalety planowania budynku przy ograniczeniu wysokości okapu i ewentualnie liczby kondygnacji, które można odczytać

Niedogodności

• Wysoki wysiłek konstrukcyjny dla konstrukcji nośnej
• Liczne projekty wykonawcze połączeń okiennych, zmiany nachylenia dachu itp. niezbędny
• Klasyczne pokrycia dachowe w obszarze dachu stromego o zbyt dużym nachyleniu możliwe tylko z dodatkowym zabezpieczeniem
• Poddasze jest lepiej użytkowe niż „zwykły” dach dwuspadowy, ale nadal nie jest to pełnoprawna kondygnacja
• We współczesnym prawie budowlanym trudno jest to osiągnąć bez prawnych wyjątków poprzez określenie planów zagospodarowania przestrzennego

Dzisiejszy dach mansardowy

Okres świetności dachu mansardowego może już minął, ale wciąż można go spotkać w nowo powstających budynkach. Jednak nie wszystko, co na to wygląda, jest prawdziwym dachem mansardowym. Bo żeby wykorzystać walory optyczne, a czasem i budowlane, dachu mansardowego, bez konstrukcyjnego Wykonanie „normalnych” kondygnacji w solidnej konstrukcji z bardzo stromym dachem często wymaga nakładu pracy przebrany. Bardziej płaska, górna powierzchnia dachu jest następnie zakładana jako prawdziwa konstrukcja dachu lub pomijana na rzecz jednej płaski dach całkowicie. To, w jakim stopniu koncepcja dachu mansardowego nadal ma tutaj zastosowanie, ostatecznie pozostawia się widzowi. Faktem jest jednak, że z konstrukcyjnego punktu widzenia w tych przypadkach zachowało się niewiele prawdziwego dachu mansardowego z wcześniejszych czasów.

Dowiedz się więcej o dachu / poddaszu