Pokrzywa indyjska, Monarda didyma: pielęgnacja i cięcie

Pokrzywa indyjska Monarda didyma, znana również jako Monarde i złoty balsam, przyciąga wzrok zarówno w łóżku, jak i w wannie. Nie można się oprzeć nie tylko średniej wielkości, szkarłatnym kwiatom, ale także ich urzekającemu, miętowemu zapachowi. Ten pokaz sztucznych ogni zaczyna się w pierwszych dniach czerwca i kończy pod koniec lipca. Liście i kwiaty tej majestatycznej rośliny nie są trujące. Można z nich zrobić aromatyczną herbatę.

Charakterystyka

• Rodzina roślin: rodzina Mięta (Lamiaceae)
• Nazwa botaniczna: Monarda didyma
• Niemieckie nazwy: pokrzywa indyjska, balsam złoty, monard szkarłatny, monard, balsam pszczeli
• Pochodzenie: Ameryka Północna
• Wzrost: wyprostowany, krzaczasty, biegaczy
• Wysokość: 80-150 cm
• Rozpiętość: 50-70 cm
• Kwiat: średniej wielkości, prosty, kulisty, kręcony i warstwowy, od ciemnego do jasnoczerwonego
• Okres kwitnienia: od czerwca do lipca
• Liście: zielone, lancetowate
• Tolerancja wapna: tolerancja wapna
• Toksyczność: nietoksyczny

Lokalizacja

W swoim naturalnym środowisku monard szkarłatny rośnie na równomiernie wilgotnych łąkach i na obrzeżach lasów w lekkim półcieniu. Bardzo dobrze przystosowuje się również do przydomowego ogrodu, radzi sobie zarówno w pełnym słońcu, jak iw lekkim półcieniu. Nie należy go jednak stale wystawiać na palące południowe słońce.

Pokrzywa indyjska preferuje gleby luźne, dobrze przepuszczalne, świeże do wilgotnych, bogate w próchnicę i składniki odżywcze, o wartości pH od 6 do 7. Krótkotrwała susza nie jest problemem dla tej rośliny, ale podmokły i zimowa wilgoć już. Aby gleba była lekko wilgotna, zaleca się dodanie kompostu. Dodatek piasku sprawia również, że gleba jest bardziej przepuszczalna i ułatwia roślinom zakorzenienie. Z drugiej strony w przypadku roślin doniczkowych odpowiednia jest dobrze przepuszczalna i bogata w składniki odżywcze gleba doniczkowa dla roślin kwitnących.

rośliny

Najlepszą porą na sadzenie pokrzywy indyjskiej Monarda didyma jest wiosna po lodowych świętych. To wczesne sadzenie daje pokrzywie indyjskiej wystarczająco dużo czasu do zimy, aby rozwinąć silne korzenie. Mówiąc o korzeniach, roślina ta rozprzestrzenia się przez rozłogi. Jeśli chcesz zapobiec niekontrolowanemu rozprzestrzenianiu się, możesz podczas sadzenia dodać barierę korzeniową wykonaną z dostępnej w handlu folii do oczka wodnego.

• Wyłóż dół do sadzenia folią
• Korzenie pokrzywy indyjskiej nie powinny wyrastać poza folię
• Bez bariery dla korzeni, upewnij się, że odstęp między sadzeniem wynosi 40-60 cm
• Otwór do sadzenia powinien być dwa razy głębszy i szerszy niż bryła korzeniowa
• Wymieszaj wykopaną ziemię z kompostem
• Mniejsze kamienie jako drenaż na dnie dołu do sadzenia
• Wypełnij część gleby do dołka i włóż pokrzywę indyjską
• Na koniec zasyp ziemią, lekko dociśnij i podlej

Do sadzenia w donicy, używana donica powinna mieć objętość co najmniej 10 litrów ze względu na właściwości tworzące rozłogi tej rośliny. Ponadto ważne jest zapewnienie dobrego drenażu, który jest przykryty włókniną. wypełnia się glebą i roślina zaczyna. Po podlaniu nadmiar wody ze spodka należy usunąć.

Wskazówka: Monarda didyma może powodować lekkie podrażnienie skóry u osób wrażliwych, ale nie jest toksyczna.

opieka

Pokrzywa indyjska jest bardzo mało wymagającą i łatwą w pielęgnacji rośliną. Nawiasem mówiąc, swoją nazwę zawdzięcza swoim kwiatom, które przypominają pióropusz rdzennych Amerykanów. W ogrodach naturalnych, obok jeżówek, krwawnika czy szałwii, ten monard wygląda szczególnie atrakcyjnie. Ta roślina wieloletnia świetnie prezentuje się również w połączeniu z trawami ozdobnymi, astrami, nawłocią czy tłustą kurą. A przy odpowiedniej pielęgnacji będzie przyciągał wzrok w przydomowym ogrodzie przez wiele lat.

podlewać

Ważną częścią konserwacji jest podlewanie oparte na potrzebach. Pokrzywa indyjska dobrze radzi sobie z suszą, o ile gleba jest lekko wilgotna. W przypadku upałów i suszy podlewanie należy przeprowadzić dokładnie, aby gleba nie wyschła całkowicie. Jeśli jednak latem jest zbyt suchy przez zbyt długi czas, może to wpłynąć na kwitnienie.

Wiosną, jesienią i zimą naturalne ilości deszczu są zwykle wystarczające. Z drugiej strony rośliny w wannie trzeba częściej podlewać, ponieważ podłoże wysycha tutaj znacznie szybciej. Podlewanie najlepiej wykonywać wczesnym rankiem lub wieczorem i, jeśli to możliwe, wyłącznie wodą deszczową.

Użyźniać

Pokrzywa indyjska jest jedną z roślin średnio żywiących się i dlatego potrzebuje nieco więcej składników odżywczych. Wiosną jest wdzięczna za kompost, ale chętnie przyjmuje także komercyjne nawozy pełnowartościowe ze stałym stosunkiem azotu, fosforu i potasu (nawóz NPK). Nawozy zawierające zbyt dużo azotu nie są tak dobre, mogą spowodować, że roślina wystrzeli i zakwitnie. Prosimy o wykonanie pierwszego nawożenia przed nowym pędem. Kultury doniczkowe mogą być zasilane płynnym nawozem co 4-6 tygodni, w zależności od objętości doniczki.

Skaleczenie

Regularne cięcie jest również częścią konserwacji. Jesienią liście pokrzywy indyjskiej żółkną aż do całkowitego pożółknięcia. Teraz jest właściwy czas, aby przyciąć tę bylinę blisko ziemi. Na wiosnę znowu odjeżdża. Czasami zaleca się również przycinanie monarda zaraz po kwitnieniu lub wczesną wiosną, co potwierdza nowy pęd.

Przycinania na wiosnę nie należy wykonywać zbyt późno, ponieważ może się wówczas zdarzyć, że nowe pędy przesuną się do tyłu i zaburzony zostanie zarówno wzrost, jak i kwitnienie. Suszone kwiaty, liście i łodygi należy regularnie usuwać. To toruje drogę dla nowych pędów i jeszcze większej liczby kwiatów.

Wskazówka: Z liści i kwiatów pokrzywy indyjskiej można przygotować łagodną, ​​smaczną herbatę, ponieważ roślina ta nie jest trująca. Kwiaty nadają się również do dekoracji jadalnych.

Zima

Po przycinaniu jesienią pokrzywa indyjska jest już dobrze przygotowana do zimowania. Jest bardzo odporny na mróz i wytrzymuje temperatury do minus 34 stopni. Dlatego przynajmniej w przypadku starszych roślin można zrezygnować z zimowej ochrony. Wyjątkiem są jednak młode i świeżo posadzone rakiety indyjskie, które nie są jeszcze wystarczająco odporne na zimę. Oczywiście okazy hodowane w wiadrach również wymagają ochrony.

Młode rośliny w grządce można przykryć np. chrustem, liśćmi lub ściółką. Możesz chronić rośliny doniczkowe, umieszczając je najpierw z dala od ziemi, na drewnianej palecie lub płycie styropianowej. Wiadro owinięte jest włókniną lub innym materiałem izolacyjnym, a obszar korzenia również pokryty jest chrustem. Nie jest wymagana żadna dodatkowa ochrona.

Zwielokrotniać

siew

Siew jest trudniejszy niż rozmnażanie wegetatywne, ale nadal jest możliwe. Pozyskiwane z niej rośliny nie są jednak jednoodmianowe, więc nie można mieć pewności, co ostatecznie z tego wyjdzie.

• Zbieraj nasiona z martwych kwiatów
• Przechowywać w suchym i ciepłym miejscu aż do wiosennego siewu
• Prekultura od lutego/marca lub siew bezpośredni od połowy maja
• Nie, dopóki nie przed lodowymi świętymi
• Potrzebujesz tacek na nasiona lub małych doniczek, ziemi nasiennej lub podłoża kokosowego
• Napełnij doniczkę na nasiona ziemią
• Rozłóż nasiona równomiernie na wierzchu
• Lekko dociśnij nasiona i przykryj je cienką warstwą ziemi
• Zwilż podłoże i utrzymuj je równomiernie nawilżonym przez cały okres kiełkowania
• Na koniec przykryj garnki szkłem lub półprzezroczystą folią
• Osłona zapewnia optymalne warunki kiełkowania

Aby uniknąć tworzenia się pleśni lub Pokrycie powinno być codziennie na krótko zdejmowane w celu wentylacji. Pierwsze sadzonki można zwykle zobaczyć po około dwóch tygodniach. Jeśli są wystarczająco duże i silne, można je przesadzić po Świętych Lodowych.

Sadzonki

Takie rozmnażanie wegetatywne z sadzonkami jest w zasadzie łatwiejsze niż siew i gwarantuje czystość odmianową. Najlepszy czas na cięcie sadzonek to wczesne lato. Są wycinane z pędów w połowie dojrzałych bez kwiatów i pąków i powinny mieć około 10-15 cm długości. Nachylone cięcie może ułatwić późniejsze wchłanianie wody. Z wyjątkiem górnych liści, wszystkie pozostałe liście są usuwane.

Teraz małe doniczki są wypełniane ziemią doniczkową i w każdej doniczce umieszcza się sadzonkę. Podłoże docisnąć, zwilżyć i od teraz stale wilgotne, nigdy mokre. Następnie umieszcza się je w jasnym i ciepłym miejscu do ukorzenienia. Ukorzenione sadzonki są zimowane w pomieszczeniu i sadzone w ich ostatecznym miejscu na zewnątrz dopiero następnej wiosny, kiedy nie należy się już spodziewać przymrozków. Powinny być nadal chronione przed mrozem przez następne dwa do trzech lat.

podział

Inną formą rozmnażania wegetatywnego jest podział. Należy to jednak robić przynajmniej co pięć lat, z jednej strony, aby zapobiec lub zapobiec starzeniu się roślin. aby je odmłodzić, a z drugiej strony podtrzymać ich kwitnienie. Ponadto może to przeciwdziałać niekontrolowanemu rozprzestrzenianiu się.

• Podziel rośliny doniczkowe podczas przesadzania
• Podziel rośliny na grządce wiosną, zanim wykiełkują
• Podział możliwy również jesienią
• Najpierw ostrożnie wykop daną roślinę
• Następnie podziel kłącze na kilka kawałków
• Każda sekcja powinna mieć wystarczającą ilość korzeni

Przed przesadzeniem nowo pozyskanych roślin wskazane jest wzbogacenie gleby w obszarze sadzenia kompostem. Teraz można je dokładnie używać i podlewać. Jeśli jednak rośliny są dzielone jesienią, zimą należy je osłonić odpowiednią osłoną.

Choroby

Mączniak

Występuje głównie w uporczywej suszy i zmieniających się profilach temperaturowych. Jeśli rośliny są zbyt gęste, może to również sprzyjać inwazji.

• Mączniak prawdziwy może poważnie zaburzyć wygląd pokrzywy indyjskiej
• Porażenie jest widoczne przez białą do jasnoszarej, przypominającą mąkę powłokę
• Początkowo na liściach, później także na łodygach i pąkach kwiatowych
• Dalsze uszkodzenia są zwykle ledwo widoczne
• Silna inwazja może prowadzić do stagnacji wzrostu
• Zacznij walczyć przy pierwszym znaku
• Rozcieńczyć roślinę i potraktować odpowiednim środkiem grzybobójczym

Domowe środki zaradcze, takie jak B. Mleko, które jest często polecane do zwalczania mączniaka prawdziwego, często jest skuteczne tylko w przypadku nieznacznej inwazji i zwykle musi być powtarzane kilka razy. Aby zapobiec powtarzającym się inwazjom, roślinę należy regularnie przycinać, a także zapewniać dobrą wentylację i nawadniać w zależności od potrzeb.

rdza

Oprócz mączniaka prawdziwego, liście Monarda didyma od maja do września mogą być atakowane przez grzyby rdzy. Porażenie jest wskazywane przez żółtobrązowe lub rdzawoczerwone plamy na górnej stronie liścia. Pod liśćmi znajdują się małe krosty i zarodniki grzybów. Sieć grzybów szybko przechodzi przez całą roślinę i pozbawia ją ważnych składników odżywczych, co prowadzi do obumarcia porażonej tkanki, a w przypadku szczególnie silnej inwazji nawet całej rośliny.

Całości sprzyja również wilgotna pogoda. Zwalczanie tych grzybów jest obiecujące tylko wtedy, gdy zostanie rozpoczęte wcześnie. Handel specjalistyczny oferuje w tym celu różne fungicydy. Należy je nakładać kilka razy w odstępach 8-14 dniowych. Jako wsparcie możesz odciąć zainfekowane części rośliny i je wyrzucić.

Szkodniki

Pokrzywa indyjska jest stosunkowo odporna na szkodniki. Tylko ślimaki mogą stać się niebezpieczne. Inwazja może poważnie wpłynąć na wygląd skądinąd pięknej rośliny. Same ślimaki oczywiście wskazują na plagę, ponieważ skubią roślinę, zjadły i przedziurawiły liście.

Najskuteczniejszym sposobem jest wytropienie i zniszczenie lęgów, które lubią chować się pod krzakami, a także martwym drewnem i kamieniami. Czują się również bardzo dobrze w starej ściółce. Z reguły jednak nie znajdują się na niezabezpieczonych, otwartych przestrzeniach. Jeśli jest to dla Ciebie zbyt uciążliwe i czasochłonne, możesz zbierać ślimaki regularnie, najlepiej wczesnym rankiem lub późnym wieczorem. Ponadto można budować bariery dla ślimaków w postaci płotu lub rozsiewać granulki ślimakowe, najlepiej biologiczną alternatywę. Ściółkę należy rozprowadzać za pomocą grabi lub, jeszcze lepiej, całkowicie wymienić.