Pachnąca kula śnieżna ∗ 10 najlepszych wskazówek i rodzajów pielęgnacji

Pochodzenie i dystrybucja

Większość z około 100 gatunków śnieżek pochodzi z Azji Wschodniej, gdzie zapach często sadzony w niemieckich ogrodachŚnieżna kula Kalina farreri nie jest wyjątkiem. Ma to swój dom w północno-zachodnich prowincjach Chin, gdzie warunki klimatyczne są porównywalne z tymi w Europie Środkowej. Tutaj, w swojej dzikiej formie, krzew liściasty, który ma do pięciu metrów wysokości, występuje głównie na brzegach a także w jasnych lasach górskich, gdzie rośnie preferencyjnie na glebach świeżych i bogatych w próchnicę.

Często nazywany Pachnąca śnieżka oznaczone jako Viburnum farreri i śnieżka wielkokwiatowa (bot. Viburnum grandiflorum) to dwa gatunki rodzicielskie hybrydowej formy Viburnum x bodnantense, znanej również jako pachnąca śnieżka. Jednak hybryda jest lepiej znana pod nazwą Zimowa śnieżkaktórą nosi ze względu na jej niezwykle wczesne kwitnienie.

posługiwać się

Posadź pachnącą kalinę w pozycji wolnostojącej - na przykład na środku trawnika lub jako środek lub tło wieloletniego obrzeża floks, ostróżka lub balsam pszczeli - lub w grupach. W sadzeniu grupowym można sadzić tylko te gatunki razem, na przykład jako żywopłot kwiatowy lub z innymi roślinami drzewiastymi, takimi jak rododendrony, bzy, Dereń, Paw lub klon japoński.

Wygląd i postura

Zasadniczo pachnąca kalina jest jednym z wolno rosnących drzew, które rośnie tylko około dziesięciu do 25 centymetrów rocznie. W pełni wyrośnięty, sztywno wyprostowany krzew dorasta do około dwóch metrów wysokości i dwóch metrów szerokości. Gałęzie często lekko zwisają, a krzew z czasem tworzy liczne rozłogi. Poprzez te i naziemne pędy wyrastające z korzeni, drewno może z łatwością rosnąć na większych obszarach. Korona jest zwykle dość gęsta, kora zazwyczaj lekko czerwonawa. Starsza kora również często łuszczy się w niezwykle delikatnych łuskach.

pozostawia

Viburnum farreri to krzew liściasty, którego liście przybierają jesienny kolor od ładnego czerwonego do ciemnofioletowego. Szczególnie sprawdza się to na wiecznie zielonym tle plantacji rododendronów. Liście pachnącej śnieżki są ułożone naprzeciw siebie, mają kształt lancetowaty do eliptycznego i przeważnie spiczaste. Siedzą na około dwóch centymetrowych, czerwonawych pędach. Mają długość do ośmiu cali i szerokość czterech cali.

Okres kwitnienia i kwitnienia

Główny rozkwit pachnącej kuli śnieżnej pojawia się między marcem a kwietniem, ale otwiera się o godz łagodna pogoda od końca października/początku listopada, przez całą zimę izolowane kwiatostany nad. Pąki mają intensywnie różowy kolor i są ułożone w wiechy na końcach krótkich pędów bocznych. Kwiaty rurkowe, które się z niej otwierają, są jednak koloru białego. Mają wydłużony kształt i mogą urosnąć do około półtora centymetra. Pachnąca kalina nosi swoją nazwę nie bez powodu: jej kwiaty wydzielają intensywny zapach, co większość ludzi uważa za przyjemne i już zauważone z odległości kilku metrów Wola.

owoc

Ponieważ w naszych szerokościach geograficznych nie ma pszczół w okresie rozkwitu pachnącej śnieżki, Trzmiele Itp. brzęcząc, nawożenie rzadko ma miejsce - więc owoce też są mało prawdopodobne. Jeśli powinny się rozwinąć, mają wydłużony kształt i odcień od zielonego do czerwonawego. W takim przypadku należy również zachować ostrożność, owoce pachnącej śnieżki są lekko trujące.

Toksyczność

Oprócz owoców cała roślina jest uważana za lekko trującą, bez obawy o poważne konsekwencje zatrucia. W skrajnym przypadku pojawiają się nudności, biegunka i/lub wymioty.

Która lokalizacja jest odpowiednia?

Pachnąca kalina preferuje miejsca nasłonecznione lub częściowo zacienione, gdzie może kąpać się w pełnym słońcu przez kilka godzin dziennie. Krzew tworzy tu szczególnie dużą liczbę kwiatów, pod warunkiem, że wybrane stanowisko jest osłonięte i nie jest zagrożone późnym przymrozkiem – otwarte kwiaty nie tolerują silnych mrozów. Najlepiej posadzić drewno w pobliżu muru ochronnego lub bezpośrednio przed żywopłotem, pod warunkiem, że nie jest tam zbyt zacieniony. Jeśli miejsce jest zbyt ciemne, kwiat pachnącej śnieżki jest zauważalnie rzadki, a intensywny jesienny kolor również jest słabszy.

piętro

Jednak pod względem charakteru gleby pachnąca kula śnieżna jest dość mało wymagająca. Krzew najlepiej czuje się w jednym humus oraz bogate w składniki odżywcze, świeże lub umiarkowanie wilgotne podglebie, które jednak jest luźne i głębokie. Chociaż roślina potrzebuje równomiernie wilgotnego miejsca, nie toleruje podmoknięcia. W związku z tym przed sadzeniem należy gruntownie spulchnić glebę gliniastą i w razie potrzeby zastosować drenaż. Ponadto w każdym miejscu sensowne jest wzbogacanie gleby dużą ilością kompostu – pachnąca śnieżka ma duże zapotrzebowanie na składniki odżywcze. Pod względem pH krzew bardzo się przystosowuje.

Prawidłowo posadź pachnącą śnieżkę

Viburnum farreri jest zwykle oferowany jako towar w pojemnikach i dlatego można go sadzić w dowolnym momencie, ale eksperci zalecają sadzenie wiosną. Jest to korzystne, ponieważ krzew ma wystarczająco dużo czasu na wzrost do pierwszej zimy głęboko zakorzenione, dzięki czemu są większe szanse, że przetrwa zimę bez szwanku przeżyje. Powinieneś także - jeśli pożądane jest ograniczenie - dodatkowe Blokada korzenia wkładka, która powinna mieć średnicę co najmniej 150 centymetrów. Pachnąca kula śnieżna lubi rozprzestrzeniać się po podgórzu i dlatego z biegiem lat może zajmować większe obszary. Co więcej, przed sadzeniem warto dokładnie zgnić glebę Obornik bydlęcy(18,80 € w Amazon *) lub dodaj próchnicę z liści.
Kontynuuj czytanie

Wlej pachnącą śnieżkę

Pachnąca śnieżka potrzebuje dla swojego dobrego samopoczucia równomiernie nawilżonej powierzchni, dlatego nie należy dopuścić do wysychania posadzonych w ogrodzie okazów. Dlatego w czasie gorących letnich miesięcy oraz dłuższych okresów suchych należy zadbać o odpowiedni zapas wody – w takim przypadku raz na dwa tygodnie powinno wystarczyć. Pachnące śnieżki trzymane w wiaderkach nie powinny wysychać latem, a zimą nie powinny przemarzać.

Odpowiednio nawozić pachnącą śnieżkę

Jeśli pachnąca kula śnieżna znajduje się na normalnej, bogatej w próchnicę glebie ogrodowej i została już obsadzona kompostem lub obornikiem, poradzi sobie bez dodatkowych nawozów. Jeśli jednak krzew jest na dość ubogiej glebie lub jeśli pojawią się objawy niedoboru, użyj dostępnego w handlu nawozu ogrodowego, aby zaradzić sytuacji.

Prawidłowo wytnij kulę zapachową

Śnieżka pachnąca to krzew przystosowany do przycinania, który należy regularnie przerzedzać i przycinać. Takie cięcie najlepiej wykonać zaraz po kwitnieniu w marcu lub kwietniu i stymuluje roślinę do nowego, energicznego wzrostu i świeżego pączkowania. Usuń wszelkie gałęzie poprzeczne, wysusz lub martwe drewno i zwiędłe kwiatostany.

Propaguj pachnącą śnieżkę

Najłatwiejszym sposobem na pomnożenie pachnącej kaliny jest wykorzystanie biegaczy, które rozwijają się z biegiem czasu. Wystarczy je ostrożnie wykopać, oddzielić od rośliny matecznej i posadzić osobno. Ale gatunek można również dobrze rozmnażać przez podzbiory i sadzonki, chociaż sadzonki są nieco bardziej skomplikowane w ukorzenianiu. Z drugiej strony obciążnik można po prostu podłączyć wiosną do ziemi i odciąć go od rośliny matecznej, gdy tylko nowe rośliny wytworzą własne pędy.

Zima

Pachnąca kula śnieżna jest wytrzymała i nie wymaga specjalnej ochrony na zimę. Na mróz narażone są tylko te kwiaty, które otwierają się przy łagodnej pogodzie.

Choroby i szkodniki

Pachnąca kula śnieżna jest stosunkowo niewrażliwa na porażenie przez patogeny lub szkodniki. Inwazja rzeczywistości może czasami być problematyczna pleśń („mączniak prawdziwy przy dobrej pogodzie”) lub ten Choroba plamistości liści Obie choroby grzybobójcze można dość łatwo wyleczyć. Wylewanie własnoręcznie zrobionym naparem Skrzyp polny Żywokost nie tylko dostarcza pachnącej kuli śnieżnej dodatkowych składników odżywczych, ale także skutecznie zapobiega infekcjom grzybiczym.

Ponadto gatunek jest dość podatny na atak mszyc lub śnieżycy liściastej. Regularnie sprawdzaj krzaki, aby odpowiednio wcześnie przeciwdziałać ewentualnej inwazji.

Gatunki i odmiany

Różne gatunki i odmiany z rodzaju „śnieżka” (bot. Kalina) są znane jako pachnące śnieżki, ponieważ prawie wszystkie z nich wytwarzają mniej lub bardziej silnie pachnące kwiaty. Są to zasadniczo dwa gatunki zwierzyny łownej, a także ich krzyżówka, która z kolei oferowana jest w różnych odmianach:

• Viburnum farreri: wyprostowany krzew, wysokość do trzech metrów, białe lub różowe kwiaty od stycznia do marca, liściaste
• Viburnum carlcephalum: również wielkokwiatowa pachnąca śnieżka, wzrost szeroki, krzaczasty, wysokość do dwóch metrów, kwiaty silnie pachnące od końca kwietnia do maja, liściaste
• Kalina × bodnantense: także śnieżka zimowa, śnieżka zapachowa lub śnieżka Bodnant, hybrydy dwóch wyżej wymienionych gatunków lub od V. farreri i V. grandiflorum, wysokość do 3,5 metra, kwiaty białe lub różowe przeważnie od marca do kwietnia

'Candidissimum': krzaczasty wzrost, czysto biały, duże kwiatostany, szczególnie obficie kwitnące
'Dawn': wyprostowany, łukowato zwisający wzrost, białawo-różowe kwiaty do ok. 10 cm. W połowie kwietnia, w zależności od pogody, kwitnienie możliwe jest już w listopadzie
„December Dwarf”: forma karłowata o wysokości do 150 centymetrów
'Fioretta': zwarty wzrost, różowe kwiaty

Ponadto pachnące kwiaty mają również następujące rodzaje śnieżek:

• Viburnum carlesii: również koreańska kalina pachnąca lub pachnąca kalina, wzrost kulisty do szerokiego krzaczasty, wysokość wzrostu do maksymalnie 150 centymetrów, silnie pachnące, kwiaty biało-różowe
• Viburnum burkwoodii: również wielkanocna śnieżka, luźny, szeroko zaokrąglony wzrost, wzrost do 200 centymetrów, silnie pachnące, biało-różowe kwiaty między kwietniem a majem