Gruszka skalna ∗ 10 najlepszych wskazówek dotyczących pielęgnacji i sadzenia

Pochodzenie i dystrybucja

Niewiele wymagający dziki owoc został prawie zapomniany, ale od kilku lat cieszy się coraz większą popularnością wśród wielu właścicieli ogrodów i jest coraz częściej sadzony. Większość z 25 gatunków pochodzi z Ameryki Północnej, w Europie jest tylko ten prawdziwy, który dorasta do około dwóch metrów wysokości gruszka kamienna rodzinny. Gatunek ten rośnie dziko głównie na wapiennych i raczej suchych stanowiskach i nadal można go spotkać nawet na wysokościach do 2000 metrów. Miedziana gruszka skalna (bot. Amelanchier lamarckii), który ma około sześciu metrów wysokości i również tworzy parasolowatą koronę. Gatunek ten pierwotnie pochodzi ze wschodu kontynentu północnoamerykańskiego, ale już dawno został wypuszczony na wolność również tutaj. W północnych Niemczech miedziana gruszka skalna znana jest również jako „porzeczkowe drzewo”.

posługiwać się

Gruszki skalne należy sadzić głównie jako rośliny samotne w ogrodzie, chociaż niektóre gatunki doskonale nadają się również do sadzenia żywopłotów. Ze względu na parasolowaty, ale luźny wzrost, większość odmian można również dobrze sadzić pod, co jest szczególnie dobre dla kwiatów cebuli. Z drugiej strony należy unikać sadzenia głęboko zakorzenionych gatunków roślin, ponieważ jako korzeń płytkie Presja korzeni, a tym samym rywalizacja o wodę i składniki odżywcze, jest dla gruszki trudne do zniesienia. W szczególności odmiany kolumnowe bardzo dobrze pasują do małych ogrodów i ogrodów przydomowych, chociaż niektóre z mniejszych odmian mogą być również bardzo dobrze wykorzystywane do hodowli w pojemnikach.

Wygląd i postura

W ogrodzie gatunki północnoamerykańskie są bardziej popularne niż rodzima gruszka europejska ze względu na ich wyższą wartość dekoracyjną. Wszystkie odmiany mają eliptyczne, długie do siedmiu centymetrów i naprzemiennie ułożone liście, które u niektórych gatunków przybierają barwę od miedzi do brązu podczas pędu. Jesienią liście liściaste przybierają barwę jasnomiedzianą w pomarańczowoczerwoną, w zależności od położenia i rodzaju gleby. Wzrost średnich i większych krzewów jest zawsze początkowo luźno wyprostowany, a większość gatunków rozwija z wiekiem rozłożystą koronę i ogólnie staje się szersza. Uderzająco cienkie pędy są koloru oliwkowoszarego. Wiosną - w zależności od gatunku i odmiany w okresie od kwietnia do maja - pojawiają się liczne kwiaty białej gwiazdy, ułożone w racemose kwiatostany. Do lipca rozwijają się z nich niebiesko-czarne, jadalne jagody - które w rzeczywistości są owocami jabłek. Zarówno wyglądem, jak i smakiem przypominają jagody.

owoc

W zależności od gatunku i odmiany drzewa i krzewy mogą mieć do sześciu metrów wysokości i zwisać między czerwcem a lipcem pełne małych, do jednego centymetra i niebiesko-czarnego koloru, gdy dojrzeje Owoce jagodowe. Są bardzo popularne wśród ptaków, ale wiele osób również bardzo dobrze smakuje – zwłaszcza w postaci dżemów i galaretek. w postaci alkoholowej jako likier. Smak jagód przypomina nieco marcepan i zawiera wiele zdrowych składników, zwłaszcza witaminę C i żelazo oraz inne minerały i flawonoidy, które są tak zdrowe dla serca i naczyń krwionośnych, a także przeciwzapalne garbniki. W północnych Niemczech gruszka skalna jest również znana jako „drzewo porzeczki”, ponieważ ludzie suszyli i używali owoców jak rodzynek.

Do zbiorów

Owoce, które wyglądają jak jagody, są w rzeczywistości - podobnie jak jagody aronii - owocami jabłek, jak wskazuje nazwa rodzajowa "Amelanchier". Pochodzi z języka celtyckiego i tłumaczy się jako „małe jabłko”. Jednak owoce należy przetwarzać tylko wtedy, gdy są dojrzałe. Można je skubać prosto z drzewa, ale także zbierać do gotowania, marynowania lub suszenia. Ale trzeba być szybkim, bo soczyste jagody są również popularne wśród naszych pierzastych przyjaciół i w mgnieniu oka plądrują krzak, który jest przystrojony dojrzałymi jagodami.

W procesie

W większości przypadków lekko gorzkawe i szybko psujące się owoce gruszki skalnej nie będą spożywane na surowo, lecz przetwarzane bezpośrednio po zbiorach. Nie trwają długo i dlatego nie powinny być tymczasowo przechowywane. Możesz użyć gruszek skalnych:

• Przetwarzaj na dżemy i galaretki
• Wyciśnij z nich sok
• namoczyć w alkoholu i z dużą ilością cukru, aby stworzyć likier
• Zrób z niego kompot (z innymi owocami)
• suche (w suszarce lub piekarniku)
• zamrażać (dobrze nadaje się do uniknięcia konieczności natychmiastowego przetwarzania zebranych owoców, jeśli nie ma wystarczająco dużo czasu)

Suszone gruszki skalne smakują podobnie do rodzynek i mogą być używane dokładnie w ten sam sposób, na przykład do musli, ciast, deserów lub po prostu do przekąsek.
Kontynuuj czytanie

Toksyczność

Dziś gruszka skalna została prawie zapomniana jako krzew owocowy i wielu ją przechowuje Ludzie uważają niebiesko-czarne owoce, gdy dojrzeją, za trujące - co, jak już opisali, oczywiście nie są. Jedynie nasiona osadzone w miazdze zawierają niewielkie ilości glikozydów cyjanogennych, które mogą reagować tworząc w organizmie cyjanowodór. Jednak dzieje się tak tylko wtedy, gdy żujesz ziarna, zamiast je połykać. Ponadto ilość zawartego kwasu cyjanowodorowego jest tak niska, że ​​nie należy spodziewać się objawów zatrucia - Nasiona jabłek zawierają mniej więcej taką samą ilość i są używane przez wiele osób, celowo lub nieumyślnie zjedzony. Jeśli nadal chcesz być po bezpiecznej stronie, możesz po prostu ugotować pyszny dżem z gruszek skalnych, ponieważ trujące składniki są niszczone przez gotowanie.

Która lokalizacja jest odpowiednia?

Naturalne stanowisko gruszy skalnej to słoneczne lub częściowo zacienione miejsce na skraju jasnych lasów liściastych, dlatego krzewy mają średnie do dużego wymagania oświetleniowe w ogrodzie. Lasy najpiękniej rozwijają się w pełnym słońcu, w miejscach częściowo zacienionych, ale dobrze radzą sobie również w jasnym cieniu. Wszystkie gatunki są odporne na miejskie klimaty oraz wiatr i dlatego niekoniecznie potrzebują osłoniętego miejsca w ogrodzie.

piętro

Jeśli chodzi o glebę, gruszki naskalne prezentują się jako mało wymagające, ponieważ rosną również na terenach skalistych Podglebie nadal dobrze rośnie i ani podmokły, ani susza, przynajmniej w krótkim okresie, nic wyłączyć coś. Bardziej powszechne, luźniejsze i lepiej osuszone Gleby ogrodowe jest zatem doskonały, przy czym wartość pH może wynosić od czterech do dziewięciu w zakresie od kwaśnego do wapiennego. Krzewy najlepiej rozwijają się na glebie piaszczysto-gliniastej.
Kontynuuj czytanie

Prawidłowo posadź gruszkę skalną

Gruszki skalne można sadzić zarówno wiosną, jak i jesienią, z towarami w pojemnikach praktycznie przez cały rok można umieścić w ziemi - pod warunkiem, że ziemia nie jest przemarznięta lub występują letnie upały przed. Przed sadzeniem należy dobrze przygotować glebę i dokładnie ją rozkopać, spulchnić miękisz i ulepszyć zgodnie z jej składem:

• gleba piaszczysta: złóż kompost
• jałowa gleba: kompost i Wióry rogów(32,93 € w Amazon *) dzielić na mniejsze części
• gleba ciężka, gliniasta: stwórz drenaż, zasyp piasek i kompost
• Mokra gleba: stwórz drenaż, złóż piasek i kompost

Następnie umieść gruszkę skalną wraz z bryłką korzeniową w wiadrze wypełnionym wodą, aby roślina mogła wchłonąć wilgoć. W międzyczasie wykop dołek do sadzenia, który powinien być około dwa razy szerszy i głębszy niż bryła korzeniowa. Krzew należy włożyć do dołka tak głęboko, jak był w doniczce, a następnie dobrze go podlać. Po tym następuje cięcie roślin, jeśli to konieczne, w którym lekko skracasz wszystkie pędy boczne i przycinasz gałęzie skrzyżowane, załamane lub w inny sposób uszkodzone.
Kontynuuj czytanie

Podlewanie i nawożenie

Gruszki skalne są bardzo łatwe w pielęgnacji i dobrze dogadują się na glebach suchych i ubogich w składniki odżywcze. Tylko świeżo posadzone okazy powinny być podlewane w pierwszych tygodniach, kiedy jest sucho, w przeciwnym razie dobrze wrośnięte krzewy zwykle nie potrzebują ani wody, ani nawożenia. Młode rośliny można dodatkowo podlewać tylko wtedy, gdy okres suszy trwa bardzo długo i/lub robi się bardzo gorąco. Z punktu widzenia nawożenia wystarczy coroczna aplikacja kompostu wczesną wiosną.

Prawidłowo pokrój gruszkę kamienną

Gruszek skalnych z reguły nie trzeba przycinać, gdyż z czasem same wykształcają swoją malowniczą koronę parasolową. Cięcie odmładzające również nie jest konieczne, zwłaszcza że zawiązywanie kwiatów i owoców nie jest promowane przez ukierunkowane przycinanie. Unikaj radykalnych cięć, szczególnie w przypadku starszych krzewów, ponieważ te z trudem wyrastają ze starego drewna, a potem przez lata będą wyglądać dość brzydko. Usuwaj tylko chore lub martwe gałęzie, które rosną zbyt gęsto za pomocą Sekator bezpośrednio na ziemi lub na podejściu. Najlepiej zrobić to późną zimą.
Kontynuuj czytanie

Propaguj gruszka skalna

Podczas gdy dzikie gatunki gruszki skalnej preferowane przez siew są zwiększone, hodowla niektórych odmian (takich jak odmiana wielkokwiatowa 'Ballerina') odbywa się najlepiej poprzez szczepienie. Do tego potrzebny jest odpowiedni szlachetny ryż i albo gatunek dzikiej gruszki, albo mocna sadzonka jarzębiny jako bazy. Gruszki skalne rafinowane na jarzębinach często stają się większe i bardziej pionowe. Podczas siewu należy wcześniej rozwarstwić nasiona, tj. H. wystawić na zimny bodziec, aby przełamać hamowanie zarazków. W tym celu wystarczy przechowywać nasiona w komorze warzywnej lodówki przez cztery do sześciu tygodni.

Z drugiej strony rozmnażanie sadzonek jest trudne, ponieważ pędy są trudne do przemieszczania, aby rozwinąć własne korzenie, nawet przy pomocy proszku do ukorzeniania. Jeśli nadal chcesz spróbować, przycinaj młode, bezkwiatowe pędy między kwietniem a majem i najpierw uprawiaj je w doniczce z ubogą w składniki odżywcze Uprawa podłoża.(12,99 € w Amazon *)
Kontynuuj czytanie

Zima

Gruszki skalne są absolutnie odporne i nie wymagają dodatkowej ochrony w zimnych porach roku.

Choroby i szkodniki

Dzikie formy gruszki skalnej są bardzo wytrzymałe i mniej podatne na choroby i szkodniki. Jednak podobnie jak wiele innych roślin różanych, to przede wszystkim odmiany są nękane przez zarazę ogniową, w której kwiaty i liście brązowieją do czerni i opadają. Jedyne, co pomaga, to ukierunkowane przycinanie głęboko w zdrowe drewno. Jednak ta choroba występuje dość rzadko, z prawdziwą pleśń jest znacznie bardziej powszechnym zagrożeniem. Zapobiegaj chorobie grzybiczej, nie dopuszczając do zbytniego zgęstnienia korony i podlewając krzew wzmacniaczami roślin (np. wywarem ze skrzypu polnego).

Gatunki i odmiany

gruszka skalna (bot. Amelanchier) są botanicznie podobne do jabłek i gruszek do rodziny owoców ziarnkowych (bot. Pyrinae) rodzaj roślin. Obejmuje około 25 różnych gatunków, z których prawie wszystkie można znaleźć na kontynencie północnoamerykańskim, z wyjątkiem jednego gatunku europejskiego i dwóch gatunków, które są powszechne w Azji. W ogrodzie wykorzystywane są głównie następujące gatunki i ich odmiany:

Grusza drzewiasta (bot. Arborea Amelanchiera)

W przeciwieństwie do innych gruszek skalnych, drewno ozdobne nie rośnie jak krzew, ale jak małe drzewo i jako takie osiąga wysokość od sześciu do ośmiu metrów. Korona może mieć do pięciu metrów szerokości, dlatego gruszka drzewiasta potrzebuje odosobnionego miejsca z wystarczającą ilością miejsca. Arborea Amelanchier zwiększa wzrost od 40 do 80 centymetrów rocznie. Gatunek pochodzi z północno-zachodnich Stanów Zjednoczonych, gdzie rośnie dziko na brzegach rzek i w wilgotnych lasach. Lekko pachnące, gwiaździste kwiaty zwisają z gałęzi w wielokwiatowych gronach od kwietnia do maja. Dojrzałe owoce są dość małe, niebiesko-czarne i służą jako pokarm dla wielu ptaków, takich jak kosy i wróble. Szczególnie polecana jest silna odmiana Robin Hill, która nie jest jeszcze zbyt rozpowszechniona w naszym kraju.

Gruszka miotłowa (bot. Amelanchier spicata)

Gatunek, znany również jako pear rock pear lub spike rock pear, rośnie jak krzew i ma tylko od dwóch do trzech metrów wysokości i jest tak samo szeroki. Twarde drewno bardzo dobrze nadaje się do sadzenia w mniejszych ogrodach, w dzikich żywopłotach owocowych i kwiatowych oraz jako roślina doniczkowa. Amelanchier spicata tworzy dość dużo rozłogów korzeniowych i dlatego potrzebuje większej odległości od innych roślin. Owoce, które dojrzewają w lipcu i osiągają maksymalnie jeden centymetr, są jadalne i mają raczej słodki smak.

Prawdziwa gruszka skalna (bot. Amelanchier owalny)

Jedynym gatunkiem występującym w Europie jest grusza pospolita lub pospolita, która po niemal zapomnieniu od kilku lat świętuje swój powrót w ogrodzie. Średnio wysoki krzew osiąga wysokość od 150 do 300 centymetrów i jest mniej więcej tej samej szerokości. Gatunek początkowo rośnie ciasno i wąsko wyprostowany, ale w późniejszych latach gałęzie lekko zwisają. Każdego roku młode rośliny drzewiaste rosną od 15 do 40 centymetrów, w zależności od ich lokalizacji. Mocna, prawdziwa gruszka skalna przekonuje morzem białych kwiatów wiosną, jadalnymi owocami latem i ładnym kolorem liści jesienią.

Gruszka olchowolistna (bot. Amelanchier alnifolia)

To dobrze znana jagoda Saskatoon, która jest uprawiana i sprzedawana na dużą skalę w Kanadzie. Kuliste, niebiesko-fioletowe owoce przypominają kształtem i wielkością Uprawiane jagody a także smakują dość podobnie. Jednak grusza olchowolistna również doskonale rozwija się w naszym klimacie i jest absolutnie odporna. Gatunek rośnie jak krzew i może mieć do czterech metrów wysokości i trzech metrów szerokości. Oprócz bujnych kwiatów i licznych owoców, duży krzew zachwyca również pięknym, jesiennym, czerwonym kolorem liści. Oprócz formy dzikiej bardzo polecana jest również odmiana 'Northline'. Staje się trochę większy i zwykle rośnie z wieloma łodygami. Natomiast odmiana 'Obelisk' ma kolumnowy, wąski wzrost, do pięciu metrów wysokości, ale nie ma nawet dwóch metrów szerokości.

Łysa gruszka skalna (bot. Amelanchier laevis)

Owoce łysej gruszki skalnej są tak samo jadalne, jak smaczne i można je przetworzyć na wszelkiego rodzaju pyszne rzeczy. Nawet jeśli nazwa tego nie sugeruje, „łysa” gruszka skalna jest gęsto ulistniona z oliwkowymi liśćmi, które podczas strzelania są początkowo czerwonawo-brązowe. W maju przeważnie wielopienny duży krzew zachwycał licznymi białymi kwiatami ułożonymi w zwisające grona. Gatunek osiąga do pięciu metrów wysokości i jest równie szeroki. Popularną odmianą jest na przykład „Ballerina”, która staje się jeszcze większa przy wysokości do sześciu metrów i wygląda szczególnie malowniczo dzięki łukowato zwisającemu wzrostowi.

Miedziana gruszka skalna (bot. Amelanchier lamarckii)

Prawdopodobnie najpospolitszym gatunkiem sadzonym w ogrodach jest miedziana gruszka skalna, która jest wówczas wielopędowa duży krzew o wysokości do sześciu metrów i tej samej szerokości rośnie i jest bardzo wytrzymały i niewymagający ma zastosowanie. To właśnie jemu zawdzięcza swoją nazwę jesienny kolor, który w zależności od składu gleby i natężenia światła słonecznego może przybierać barwę od miedzianej do płomiennej czerwieni. Po obfitym kwitnieniu w kwietniu rozwijają się liczne, stosunkowo duże, niebiesko-czarne jagody. Są jadalne i całkiem smaczne. Wyhodowano wiele odmian gruszki miedzianej. Zalecane są te odmiany:

• „Princess Diana”: smukły, wielołodygowy krzew, lekko zwisający, do 600 centymetrów wysokości, do 4,5 metra szerokości
• „Prince William”: wąski i zwarty krzew, do 250 centymetrów wysokości, tylko do dwóch metrów szerokości
• „Tęczowy filar”: smukły, kolumnowy wzrost, wysokość od 300 do 500 centymetrów, szerokość tylko do dwóch metrów