Buxusmot ∗ Bestrijding van planten en chemicaliën

de essentie in het kort

• Buxusmotten zijn moeilijk vroeg te herkennen
• Webbing en opgegeten gebladerte zijn indicaties van een plaag
• Aangetaste delen van de plant moeten zo snel mogelijk worden weggegooid - en in geen geval op de compost
• Buxusmotten kunnen met ecologische middelen direct worden verzameld of bestreden

Het probleem van de buxusmotplaag

Een buxusmotplaag is niet alleen vervelend, het is ook behoorlijk kritiek. Want behalve dat zorgvuldig verzorgde buxushagen of bolvormige buxus onaantrekkelijk worden weggevreten en bedekt met webben, is het ook niet eenvoudig om de buxusmot te bestrijden. Enerzijds wordt een plaag meestal pas herkend als de kroon al lelijk is weggevreten, anderzijds kunnen er meerdere generaties ontstaan ​​binnen één seizoen.

Een ander probleem is dat je bij het kopen van nieuwe planten weer kunt onderhandelen over de vervelende plaag. Vooral door de plantenhandel raakte de buxusmot zo wijdverbreid.

Is de buxusmot giftig?

Bij exotische planten en insecten vraagt ​​men zich al snel af of ze niet giftig zijn voor mensen, vogels of andere dieren. Bij de buxusmot is dit slechts indirect het geval. Hoewel het aanvankelijk niet giftig is, wordt het dat in de loop van de buxusbezetting wel. De plant bevat enkele vergiften, vooral alkaloïden, die de larven in hun lichaam opslaan als ze eten. Als gevolg hiervan nemen de bovengenoemde roofdieren deze gifstoffen ook op als ze zich tegoed doen aan de rupsen. Dit lijkt echter geen serieuze bedreiging te vormen voor de zangvogels.

De buxusmot zelf is niet giftig

Wat te doen tegen de buxusmot?

Als er al een besmetting gaande is, is het belangrijk om zo vroeg mogelijk tegenmaatregelen te nemen. Als je grondig bent met de eerste generatie, heb je misschien de rest van het seizoen gemoedsrust.

In principe moet je in het belang van de natuur en je eigen gezondheid altijd eerst proberen de buxusmot biologisch te bestrijden.

Mechanische methoden:

Zeker als de plaag nog niet erg ver gevorderd is, is het raadzaam om de plaag eerst mechanisch te bestrijden. Het motto "natuurlijk vechten" wordt dus het best vervuld.

Mechanische methoden zijn:

• Verzamelen
• klaarkomen
• Afblazen

Als het aantal larven beheersbaar is, kun je bijvoorbeeld een pincet gebruiken om de dieren te verzamelen, wat natuurlijk enige vaardigheid vereist.

De wat grovere variant is de Tuinslang respectievelijk. Lagedrukreiniger of een bladblazer. Je kunt het gebruiken om de rupsen uit de struik te spoelen of te blazen en ze op te vangen op een folie die vooraf onder de plant is uitgespreid.

Ecologisch betekent: buxusmotbestrijding zonder chemicaliën

Effectieve chemicaliënvrije middelen zijn:

• Bacillus thuringiensis-producten
• Olie producten
• azijn
• Kalk- en steenmeel

Bacillus thuringiensis - Xentari

De bacterie Bacillus thuringiensis is een effectief middel voor biologische bestrijding van de buxusmot - hij koloniseert de rupsen parasitair en zorgt ervoor dat ze sterven. Producten met de bacil worden verkocht onder de naam Xentari, bijvoorbeeld door de firma Neudorff "Raupenfrei".

neem

Producten op basis van neemolie zijn momenteel in opkomst als zachte pesticiden. Ze zijn ook een effectieve hulp tegen buxusmotplagen. De werkzame stof azadriachtin uit de neemboomzaden wordt opgeslagen in de bladeren van het buxushout en remt de vervelling en daarmee de ontwikkeling van de rupsen. Het is vooral voordelig dat je meteen stopt met het wegvreten van de bladeren. Merk op dat de neemoliebehandeling indien mogelijk niet op hoog vuur moet worden gedaan. Bij warm weer kunt u daarom het beste na zonsondergang spuiten.

Om de werkzame stof zo goed mogelijk op de doos te verdelen, is het aan te raden een concentraat te gebruiken. Dit wordt verdund met water (de verhouding staat vermeld op de productcontainer) en in een dispergeermiddel gegoten. Om de oppervlaktespanning van het mengsel te verlagen, kun je er een druppel afwasmiddel of iets aan toevoegen Zachte zeep(€ 38,84 bij Amazon *) toevoegen. Dit geeft u een grondigere dekking en betere slagingspercentages.

Ballistol olie

Ballistololie kan ook worden gebruikt als tegengif voor een buxusmotplaag. Het voordeel hiervan is dat het middel kant-en-klaar in spuitbussen zit. Dit maakt het gebruik gemakkelijker. De olie werkt voornamelijk door de gasuitwisseling van de eieren te belemmeren en de luchtwegen van de larven te verstoppen.

azijn

Azijn is ook een van de beproefde huismiddeltjes tegen de buxusmot. Hij maakt de pagina's van het boek oneetbaar voor het ongedierte. Je kunt de azijn het beste combineren met andere huismiddeltjes, dus met olie en een beetje water. Dit draagt ​​bij aan het verstoppingseffect op de luchtwegen en verhoogt het algehele effect.

bakpoeder

Naast cakebeslag is bakpoeder altijd op veel andere manieren gebruikt. Naast vlekken moet het ook helpen tegen de buxusmot. Hiervoor wordt een oplossing gemengd met water en met een dispergeermiddel op de doos gesproeid.

limoen

Algenkalk in poedervorm wordt normaal gesproken met succes gebruikt tegen schimmelziekten bij buxus. Maar kalk kan ook werken tegen de buxusmot. De bladeren bedekt met het limoenpoeder zijn onaantrekkelijk voor de larven om te eten. Je kunt ook fijngemalen schelpkalksteen proberen.

Primair steenpoeder

Een soortgelijk effect kan worden bereikt met primair steenpoeder. Is dat opgeslagen? Steenmeel(€ 12,33 bij Amazon *) op de bladeren van de buxus is het moeilijker voor de mot om eieren te leggen.

Wanneer injecteren?

Zodra u een populatie buxusmotten ontdekt, moet een besproeiingsschema met organische bestrijdingsmiddelen worden gebruikt. Het is altijd beter als je de eerste generatie motten in het seizoen volledig uitroeit en zo een volgende generatie voorkomt. Om een ​​plaagpopulatie effectief uit te roeien, moet u drie keer grondig sproeien over een periode van ongeveer 3 weken.

Chemicaliën

Chemische middelen zijn natuurlijk niet aan te raden vanwege hun over het algemeen schadelijke effecten op het biosysteem van de tuin en het milieu. Als echter geen van de ecologische middelen werkt en je geen andere uitweg ziet, kun je er ook op terugvallen.

Calypso

Het product "Pest-Free Calypso" van Bayer is bijvoorbeeld effectief. Behalve dat het niet bepaald milieuvriendelijk is, kan de toepassing u ook zelf schade berokkenen. Allergische reacties kunnen vooral optreden als de huid in contact komt met de huid.Het product mag in geen geval in contact komen met de ogen of worden ingeslikt.

Lizetan

Onder de handelsnaam "Lizetan" verkoopt Protect Garden een spray op basis van de synthetisch geproduceerde neemolieboom als actieve ingrediënt azadriachtin. Voor bijvoorbeeld de buxusmot is het product "Lizetan ongediertevrij" zeer effectief gebleken. Het heeft in principe dezelfde systemische werking als biologische neemproducten, maar is minder mild en kan allergische reacties veroorzaken.

Bi 58

Bi 58 is niet goedgekeurd voor buitengebruik, alleen gebruik op sierplanten in kassen is toegestaan. Bi 58 is een gebruiksklare spray die werkt met de actieve ingrediënten abamectine en pyrethrines. Abamectine heeft een schadelijk effect op het zenuwstelsel van ongedierte, pyrethrines werkt als een contactgif. De besproeide insecten sterven snel af, maar het middel heeft een langdurig schadelijk, giftig effect op waterorganismen.

Careo

Het insecticide "Pest Free Careo" van Celaflor is ook een chemische spray die gebruikt kan worden tegen de buxusmot. Het actieve ingrediënt is het voedselgif acetamiprid, dat het ongedierte verlamt en doodt. Het concentraat is echter ook giftig voor in het water levende organismen.

Feromonen vallen

Vallen kunnen ook worden gebruikt om populaties buxusmot te bestrijden. Bovenal worden feromoonvallen gebruikt tegen de plaag.
Een feromoonval maakt gebruik van de aantrekking van geuren tijdens het paarproces van plaaginsecten. Synthetisch geproduceerde lokstoffen van vrouwelijke insecten, technisch feromonen, worden ofwel gecombineerd met lijm op tabletten of geïnjecteerd in een valcontainer. Bij de eerste methode blijven de mannelijke insecten die aangetrokken worden er gewoon aan plakken, bij de tweede komen ze in de valcontainer, die ze niet meer kunnen verlaten. Door de mannelijke buxusvlinders te vangen, wordt de paringssnelheid en dus de voortplanting verminderd.

Feromoonvallen hebben een nogal zwak effect

functionaliteit

De containervallen bestaan ​​meestal uit een vallichaam en twee depotkamers voor de lokstof, een feromoongel, die gevuld is met een injectiespuit. Deze gel is meestal ook verkrijgbaar als navulverpakking. Vallen van bijvoorbeeld Natria (Bayer), von Solabiol of von Neudorff werken met dit principe. De Neudorff-val is onder de merknaam Neudomon verkrijgbaar als specifieke buxusmot-variant.

Ervaring: matige effectiviteit

De valmethode is vrij eenvoudig omdat alleen de val hoeft te worden opgehangen en de lokstofdepots gedurende het seizoen eens in de paar weken moeten worden bijgevuld. Het effect is echter lang niet zo effectief als bij gerichte behandelingen op de Buchs met huismiddeltjes en spraykuren. Uiteindelijk wordt het aantal mannetjes maar een klein beetje verminderd, maar zeker niet op nul gezet. Er zijn dus meestal nog individuen over die kunnen paren met vrouwtjes.

Feromoonvallen worden daarom juist vaker gebruikt voor monitoring in land- en bosbouw gebruikt om een ​​populatiegrootte te diagnosticeren en minder voor feitelijke schadebeperking. In dit opzicht kunt u dergelijke vallen echter ook gebruiken voor inspectie, d.w.z. om vast te stellen of er überhaupt buxusmotten in uw tuin zijn. Zo kun je je voorbereiden op een gericht gevecht.

Gooi besmette buxus weg

Tot slot nog iets over het correct afvoeren van aangetaste buxustakken of hele planten. Omdat de plaag zich de afgelopen jaren zo massaal heeft verspreid, heeft elke hobbytuinier een zekere verantwoordelijkheid om verdere verspreiding te voorkomen. Hoewel er geen officiële meldingsplicht is voor een plaag van buxusmotten, moet de bestrijding in het belang van de algemene tuiniersgemeenschap zo grondig mogelijk worden uitgevoerd.

Aangetaste delen van de plant mogen nooit worden gecomposteerd

Belangrijk zijn:

• Geen verwijdering op de compost
• Ideaal: branden

Aangetaste plantmateriaal hoort niet in de compost!

Dus als je te maken hebt met een sterke, koppige populatie en hun buxus is zwaar geknaagd, dan is het niet alleen dat Om esthetische redenen, maar ook noodzakelijk om verspreiding te voorkomen, moet aangetast plantmateriaal zorgvuldig worden afgesloten verwijderen. Verpopte motten kunnen nog steeds zitten op de opgegeten en dode scheuten van een Buxus, die samenkomen in een radicale snede. Om verdere schade te voorkomen, mag het maaisel nooit op de compost worden gegooid. Daar kunnen de rupsen zich ontwikkelen en begint de ellende opnieuw.

Branden is het beste

Gekapte, aangetaste buxustakken kunt u het beste laten verbranden in een recyclingbedrijf. Dit is de veiligste manier om de plaag te doden. Gooi het maaisel in ieder geval bij het huisvuil, waar de nog aanwezige larven minder kans hebben om zich tot motten te ontwikkelen.

Bijzonder bedreigde gebieden

In Duitsland worden vooral die in het Rijnland, het Rijn-Maingebied en in het zuidwesten zwaar getroffen door de buxusmotplaag. Door het warme klimaat voelt de plaag zich hier bijzonder thuis. Daarom waarschuwt de Duitse Tuinbouwvereniging expliciet voor het planten van buxus in deze regio's.

achtergrond

Feiten over de buxusmot

Zoölogie, oorsprong en verspreiding
De buxusmot wordt zoölogisch Glyphodes perspectalis genoemd en is een kleine vlinder. Het behoort tot de familie van de proboscis, die voornamelijk in tropische gebieden voorkomt. Ook de buxusmot is bij ons niet inheems. Het komt oorspronkelijk uit Oost-Azië, van waaruit het rond 2007 - waarschijnlijk via de plantenhandel - bij ons in Centraal-Europa is geïntroduceerd. Sindsdien heeft de verspreiding zich, tot ergernis van veel amateurtuinders, snel verspreid. Helaas is het ook niet gemakkelijk om te vechten. Maar je hoeft niet op te geven.

Om de buxusmot te kunnen herkennen, heb je ook een oplettend oog nodig, want de rupsen zijn moeilijk te onderscheiden in de groene buxusbladeren. Hoe eerder een besmetting echter wordt ontdekt, hoe groter de kans op een succesvolle bestrijding.

Uiterlijk van de mot
Een volwassen buxusmot heeft een brede, uitgespreide driehoekige vorm van ongeveer 40 mm breed en 25 mm lang. Zijn vleugels zijn romig wit en bruin omrand. In het midden van de bovenste bruine rand zie je, als je goed kijkt, aan beide kanten een kleine, halvemaanvormige vlek. Maar er zijn ook heel bruine exemplaren.

De motten van de buxusmot zijn nogal onopvallend

Uiterlijk van de rupsen
De rups van de buxusmot is ongeveer 5 cm lang en geelgroen van kleur. Op de rug loopt een zwart-bruin-wit gestippeld gestreept patroon. De kop is zwart en de rups is bedekt met witte haren over het hele lichaam.

Werkelijke schade door larven

De echte boosdoeners die ervoor zorgen dat de buxusbomen worden vernietigd, zijn niet de volwassen motten, maar de larven. Als een buxusmot is uitgegroeid tot een afgewerkte vlinder, heeft hij bijna alleen nog de taak om voor het nageslacht te zorgen en leeft niet lang daarna. Het ongedierte brengt het grootste deel van zijn bestaan ​​door met eten en voorbereiden op zijn eierleggende bestemming. Als nachtvlinder hangt hij overigens minder aan buxus en meer aan andere planten.

De buxusmot daarentegen legt zijn eieren altijd op buxus. Daar komen de larven uit en wikkelen zich in de winter in witte webben. De rupsen worden pas actief als de vorst merkbaar wegtrekt. Dan verlaten ze hun webgrot en beginnen ze te smullen van de bladeren van hun waardplant. Dit geeft hen de energie om te groeien en verschillende ontwikkelingsstadia te doorlopen.
Ten slotte trekken ze zich, net als alle vlinders, terug in een pop om zichzelf in een vlinder te transformeren.

Schadebeeld

Bladeren met zwemvliezen en ontpitte bladeren zijn een zeker teken van een plaag van buxusmot

Omdat de uitgekomen buxusmotrupsen overwinteren in relatief goed zichtbare webben in het buxus, zie je in het koude seizoen al een plaag.

Als de rupsen in maart met hun vraatzucht beginnen, wordt de plant geleidelijk ontbladerd en geeft zonder tegenmaatregelen al snel een triest, kaal beeld. Dus zorg uiterlijk in maart oog op hun bak - omdat de rupsen aan de binnenkant van de kroon beginnen te eten, zodat het boompje er aan de buitenkant langer onberispelijk uitziet.

Als er geen sappig blad meer over is, zullen de rupsen ook de bast van de jongere scheuten aanvallen en laten afsterven. Een duidelijke aanwijzing voor een buxusmotplaag zijn overigens de overgebleven bladskeletten, omdat deze door de parasieten worden afgewezen.

Roofdieren

De buxusmot is pas onlangs naar ons geëmigreerd en zijn natuurlijke vijanden uit China en Co. hebben hem niet vergezeld. Toch lijken enkele inheemse diersoorten die zich aan willen passen zich te hebben aangepast aan de nieuwe voedselvoorziening en de buxusmotlarven op hun menu te hebben gezet. Deze omvatten voornamelijk mussen, vinken, koolmezen en sommige soorten wespen.

Kan een buxus resistent zijn tegen de buxusmot?

Door de massale verspreiding van de buxusmot neemt de vraag naar Buxusrassen die resistent zijn tegen de overlast toe. De buxus is immers een vaste waarde in de lokale tuingeschiedenis en heeft een grote passie.

Ontnuchterende realiteit

Helaas zijn er tot nu toe geen resistente Buxusrassen. Dus als je absoluut niet zonder de klassieke haag- en bolgewassen wilt, dan moet je Dus leef met het risico van een boorplaag en accepteer in het ergste geval de inspanning die nodig is om het te bestrijden nemen.

Klein lichtpuntje

Het is echter een beetje geruststellend dat er in ieder geval varianten zijn die iets minder vatbaar lijken te zijn. Hiertoe behoren vooral de variëteiten van de kleinbladige buxus, botanisch Buxus microphylla. Aantrekkelijke soorten zijn bijvoorbeeld de 'Herrenhausen' of de 'Faulkner'.

Wil je het zekere voor het onzekere nemen en niet te gehecht zijn aan de echte Buxus, dan is het ook het overwegen waard om over te stappen op vergelijkbare kleine bomen. Zo voorkom je op lange termijn de vervelende mot en toch geniet je van snoeivriendelijke, nauwkeurig kneedbare en robuuste heesters.

Suggesties zouden zijn:

• Dwerg liguster
• Dwerg taxus
• Kleinbladige rhododendron

Dwerg liguster

De variëteiten van de dwergliguster zijn bijzonder geschikt als alternatief voor buxus. Met zijn kleine, elliptische bladeren lijkt hij erg op buxus en heeft hij ook een vergelijkbare, lage dichtheid. In vergelijking met andere ligustersoorten blijft hij met een hoogte van 70 tot 100 cm vrij klein en groeit hij ook vrij langzaam. Het is ook niet veeleisend, winterhard en groenblijvend.

Dwerg taxus

De dwergtaxus heeft bijvoorbeeld een wat naaldachtiger, maar net zo donkergroen en dicht uiterlijk. Net als buxus kan hij in een emmer worden opgekweekt tot duidelijk gevormde silhouetten en is hij net zo groenblijvend. Ook als Grens het kleine hout is goed geschikt. De decoratie van rode bessen is een leuke toevoeging!

Kleinbladige rhododendron

De kleinbladige rododendron heeft iets grotere maar kleine bladeren voor zijn soort. Net als de dwerg taxus groeit hij compact en bolvormig en is daarom een ​​goede vervanger voor buxus. Het is ook zeer robuust en groenblijvend en heeft decoratieve bloemen.