Het belangrijkste op een rij

Vette kruiden komen vooral voor in Midden-Amerika

Er zijn tot nu toe 85 verschillende soorten boterbloem bekend. Veruit het grootste deel groeit in Midden- en Zuid-Amerika. Alleen in Australië en Nieuw-Zeeland zijn er geen inheemse soorten boterbloem.

Boterbloemsoorten in Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland

In Centraal-Europa zijn er vier soorten boterbloem die ook in het wild groeien.

• Gemeenschappelijk boterbloem (Pinguicula vulgaris)
• Alpenboterbloem (Pinguicula alpina)
• Boterbloem (Pinguicula leptocera) (Oostenrijk en Zwitserland)
• Grootbloemig karmozijn (Pinguicula grandiflora) (Zwitserland)

Vanwege de locatievereisten is het butterwort vaak alleen beperkt tot bepaalde gebieden. Als gevolg van gewijzigde omgevingsomstandigheden zijn Vette kruiden in Duitsland Met uitsterven bedreigd en daarom onder natuurbescherming. Ze mogen niet worden opgegraven, geplukt of gesneden.

Kenmerken van de butterwort-soort

Alle vette kruiden vormen een nuchtere rozet. Het kan verschillend gekleurd zijn, afhankelijk van de groeitijd. De bloemen verschijnen van mei tot augustus en staan ​​op een 10 tot 15 centimeter lange steel. Ze zijn qua vorm vergelijkbaar met dat paars en zijn meestal paars of paars-wit van kleur. Als ze worden bestoven, worden eierstokken gevormd, waarin de zwarte zaden volwassen worden.

De groene of roze gekleurde bladeren van het boterkruid dienen als opslagplaats voor vocht en voedingsstoffen. Ze zijn uitgerust met klieren die een kleverige vloeistof afscheiden. Als insecten zich op het blad nestelen, blijven ze eraan plakken.

door enzymen verteerd de butterwort de gevangen insecten. Na een paar dagen is alleen de chitineschaal als schaal te zien.

Gebruik als sierplant

Vetkruiden worden door hun bloemen steeds populairder onder hobbytuinders. Ook worden de planten vaak in de keuken of in het kruidenbed gebruikt om te verwijderen Fruitvliegjes en schimmelmuggen gehouden.