Bromelia • De 10 beste verzorgingstips (bromelia's)

oorsprong

Bromelia's zien er niet alleen exotisch uit, ze zijn ook exotisch: hun thuisgebied is de zogenaamde Neotropisch, dat voornamelijk Zuid- en Midden-Amerika bestrijkt, maar ook over West-Indië strekt zich uit. Hun oorspronkelijke leefgebieden zijn daarom qua klimaat heel anders dan op onze breedtegraden - namelijk vooral tropisch warm, vochtig en niet onderhevig aan vier seizoenen. Toch enkele van de zeer talrijke Bromelia soorten We kweken ze heel goed als sierplant in de kamer - bij normale woontemperaturen in verwarmde kamers kunnen ze zonder problemen gedijen.

De bromelia's zijn vernoemd naar de Zweedse arts Olaf Bromel. De eerste kwam naar Europa bromelia Overigens met de beroemde ontdekker Christoffel Columbus - in de vorm van een ananas, die waarschijnlijk de bekendste bromeliasoort is vanwege zijn fruit. Vanwege haar wordt de plantenfamilie ook wel de ananasfamilie genoemd.

Noteren:

• Herkomst van de bromelia's in Zuid- en Midden-Amerika
• sommige soorten kunnen goed gekweekt worden in onze kamer
• eerste bromeliasoort - ananas - bereikte Europa via kolom

groei

De overgrote meerderheid van de bromeliasoorten zijn groenblijvende vaste planten. Kenmerkend voor het uiterlijk is de sterke rozetstructuur met brede, puntige, opstaande bladeren. In het trechtervormige midden van de bladrozet verzamelt zich bij sommige soorten regenwater. Veel soorten zijn xerofytisch, dus ze kunnen verschillende mechanismen gebruiken om hun verdamping te verminderen.

Een ander kenmerk van de Bromeliceae is hun epifytische groei - ze behoren tot de zogenaamde epifyten, zoals orchideeën. In de natuur groeien ze zonder wortels voornamelijk aan bomen of op rotsen. In de binnenkweek worden ze alleen in potten gehouden voor stabilisatiedoeleinden.

De belangrijkste zaken nog eens op een rijtje:

• Bromelia's zijn meestal groenblijvende vaste planten
• hebben een verstoorde stengelas met bladrozet
• De meeste soorten behoren tot de epifyten, de wortelloze epifyten

bladeren

De bladeren van bromelia's zijn niet alleen kenmerkend voor hun uiterlijk, ze zijn ook essentiële voedingskanalen voor veel soorten. Je kunt als epifyten immers niet in je voedingsbehoefte voorzien via wortels. In plaats daarvan krijgen ze voedingsstoffen en vocht rechtstreeks uit de lucht via absorberende schubben en schilferige haren op de toppen van de bladeren. Een lichte haar wordt gebruikt om verdamping te verminderen en te beschermen tegen zonnebrand.

bloesem

Velen houden een bromelia in hun kamer of kantoor vanwege de soms behoorlijk spectaculaire en kleurrijke bloemen. Wat echter zo indrukwekkend is, is helemaal niet de eigenlijke bloem - hij is nogal klein en onopvallend bij de meeste siersoorten. Het is echter omgeven door grote schutbladen, die vaak in prachtige kleuren verschijnen en ook veel langer meegaan dan de daadwerkelijke bloemen.

Voor de meeste bromelia's is de bloemvorming zeer energieverslindend en daarom slechts één eenmalig iets dat leidt tot de dood van de bladrozet of, in het geval van de reuzenbromelia, zelfs tot het einde van het leven trekt.
Lees verder

Welke locatie is geschikt?

De kleine selectie uit het enorme aanbod aan soorten Bromeliceae, die wij als kamerplant houden, komt oorspronkelijk uit de tropische regenwouden van Zuid-Amerika. De soorten die uit luchtigere, koelere berggebieden komen, zijn over het algemeen van weinig belang voor onze zorgen.

Vanzelfsprekend moet je een sierbromelia - de Guzmania's zijn bijzonder populair en wijdverbreid - een locatie geven met de meest tropische omstandigheden die mogelijk zijn. Het moet dus licht, constant warm en zo vochtig mogelijk zijn. Het is het beste om ze naast een raam te plaatsen dat veel licht binnenlaat, maar niet altijd de volle zon.

De omgevingstemperatuur die de bromelia's prefereren, komt praktisch overeen met een kamertemperatuur van rond de 20 ° C, die velen aangenaam warm vinden. Het kan natuurlijk ook warmer worden, maar de thermometer mag niet onder de 18°C ​​komen.

De belangrijkste standplaatscondities voor sierbromelia:

• helder, maar niet in de volle zon
• de hoogst mogelijke luchtvochtigheid
• Warm het hele jaar door, rond de 20°C en warmer

In de zomer kun je de meeste sierbromelia's ook buiten zetten. Maar nogmaals zorg ervoor dat het geen intense directe zon krijgt. Daarnaast is buiten zetten meestal alleen in fasen mogelijk - want op nachten met temperaturen onder de 15°C bevriest de bromelia te veel waardoor je hem weer binnen moet halen.
Lees verder

Welke grond heeft de plant nodig?

Zoals ik al zei - als wortelloze epifyten hebben de meeste bromelia's eigenlijk geen pot met een bodemsubstraat nodig. Je kunt ze er in ieder geval niet mee voeren. De eigenlijk wortelloze soorten kunnen dus ook als een orchidee geplant worden in een los substraat van schors en veenmos. Dit hoeft de bromelia alleen maar vast te houden - totdat hij dat gelukt is, kun je hem in het begin met een draadje helpen. De epifytische bromelia's kunnen zelfs op stenen gekweekt worden.

In een pot met aarde kun je de bromelia echter wat beter aan en integreer je hem structureel en visueel homogener in je kamerplantenrijk. Bij terrestrische, dus ook wortelvormende variëteiten, die ook bij de siersoorten voorkomen, is een bodemsubstraat noodzakelijk in tegenstelling tot de epifytische bromelia's. Het moet kalkvrij en doorlatend zijn. U kunt ook speciale Orchideeënaarde gebruik, eventueel gemengd met normaal Potgrond.

Het substraatontwerp in één oogopslag:

• voor epifytische soorten: kweken in schors en veenmossubstraat of op stenen is mogelijk
• voor terrestrische soorten: kalkvrij bodemsubstraat gemaakt van orchideeëngrond en potgrond

Water bromelia

Ook bij het watergeven moet onderscheid worden gemaakt tussen wortelloze en terrestrische bromelia's. De terrestrische worden op natuurlijke wijze bewaterd met een gieter en van vocht voorzien via het aardsubstraat. Je moet het substraat altijd vochtig houden - vergeet niet dat de bromelia een regenwoudplant is. Ook is het belangrijk om de rozettrechter altijd gevuld te houden met water, zeker in de zomer. Voor de bewatering kunt u het beste kalkvrij water op kamertemperatuur gebruiken.

In de winter mag de bromelia echter slechts een beetje parallel aan de verminderde hoeveelheid licht worden bewaterd. Je vult de bladtrechter dan ook maar heel spaarzaam.

Epifytische bromelia's die je eenvoudig in een droge basis hebt gezet om vast te houden, gaan niet over de gieter, maar een verspreider leidt het water naar de bladeren, die het met zijn zuigschalen opnemen. Ook hier gelden bovengenoemde waterkwaliteitscriteria.

Trouwens, je moet niet afzien van het sproeien van terrestrische bromelia's - ook zij houden natuurlijk van de ene of de andere zachte tropische regen!

Noteren:

• terrestrische bromelia's overal vochtig houden
• centraal koker(€ 4,58 bij Amazon *) Houd de bladrozet altijd gevuld met water
• Gebruik kalkarm water, kamertemperatuur
• Gewoon epifytische bromelia's spuiten

Lees verder

Bromelia goed bemesten

Bromelia's hebben niet veel mest nodig. Tijdens de hoofdfase van de zomervegetatie kunt u eenmaal per week een beetje vloeibare mest aan het gietwater toevoegen.

Bromelia op de juiste manier trimmen

Het onderwerp snijden is ook nogal subtiel bij de bromelia's voor binnenshuis. Hun compacte, gelijkmatige rozetgroei maakt formeel snoeien overbodig.

De vraag blijft over de eventueel verjongende, verfrissende verwijdering van dode plantendelen. Natuurlijk zegenen de bladeren van de bromelia ook het tijdelijke. Als ze verwelken en opdrogen, moet je ze alleen voorzichtig uittrekken of er vanzelf af laten vallen. De vezelstructuur van de bromeliabladeren verdraagt ​​niet bijzonder goed sneden.
Lees verder

Opgedroogd

Opgedroogde bladeren van je kamerbromelia moet je natuurlijk vermijden door ze ijverig vochtig te houden. Het is normaal dat de mooie schutbladen enige tijd na de bloei opdrogen en hoeft niet te worden "behandeld". Blijf gewoon water geven - dit bevordert de ontwikkeling van het kind, waar de bromelia na de bloei klaar voor is.

Bromelia vermeerderen

Dat brengt ons meteen bij het onderwerp reproductie. Meestal reproduceren bromelia's zichzelf via Kindel. Deze groeien als zijscheuten - je hoeft ze dus pas af te knippen zodra ze volgroeid zijn met bladrozet en wortels. Dan is de zijscheut meestal ongeveer half zo groot als de moederplant. U moet echter zeer voorzichtig zijn bij het snijden. Het is het beste om een ​​vers geslepen mes te gebruiken en dit voor het snijden te desinfecteren met een hoog alcoholpercentage.

Het kind wordt in een kalkarme, losse ondergrond geplaatst en het beste afgedekt met een folie. Zo kun je hem een ​​gelijkmatig vochtig, beschermd microklimaat bieden om in te wortelen.

deel

Verdelen in de klassieke zin, namelijk het doorknippen van de kluit, is natuurlijk niet op zijn plaats bij bromelia's. Ze kunnen alleen worden verdeeld in de zin van het scheiden van het kind van de moederplant voor vermeerdering.
Lees verder

Is bromelia giftig?

Bij exotische sierplanten weet men vaak niet zeker of ze niet giftig zijn - voor mensen of voor huisdieren. Bij sommige prachtig ogende soorten is dat immers zeker het geval. Bromelia's zijn echter over het algemeen niet giftig. Tot zover het goede nieuws. De bladeren van sommige sierbromelia's bevatten echter huidirriterende stoffen zoals calciumoxalaten en het enzym bromeline. Ze zijn niet giftig, maar jonge kinderen en huisdieren hoeven ook niet per se bromeliabladeren te consumeren.
Lees verder

eten

Vanwege hun typische ananasachtige groei kan je je afvragen of andere bromelia's naast ananas op een of andere manier eetbaar zijn. Alleen de vruchten van de ananas zijn echter echt eetbaar. Er zijn een paar verschillende soorten die de gemiddelde consument in dit land niet heeft merkt veel - want alleen het gladde ras wordt commercieel en wereldwijd op de markt gebracht Cayenne. Rassen van andere groepen zoals de Queen of Pernambuco-groepen worden voornamelijk in Zuid-Amerika geteeld voor verse consumptie.

soorten

Guzmanië

De Guzmania's zijn waarschijnlijk de meest populaire en meest wijdverbreide groep van de sierbromelia's die in dit land worden gekweekt. Je vindt ze op veel vensterbanken, waar ze met hun heldere schutbladen in rood, oranje, roze of geel exotische kleuraccenten toveren. De bloeitijd is in de winter, rond de tijd tussen december en februari - de vreugde van de bloei is echter niet alleen uniek, maar helaas ook van korte duur. Over het algemeen kan een guzmania een hoogte bereiken van 30 tot 60 cm. Binnen de Guzmania-soorten zijn er tot 200 soorten.

Lucht anjers

Botanisch vormen de luchtanjers ongeveer 550 soorten Tillandsia, het meest diverse geslacht van de Bromeliceae. Ze zijn van het epifytische type en kunnen dus gekweekt worden in bastveenmossubstraat of op stenen en hoeven alleen met water te worden besproeid. Er zijn echter ook geïsoleerde soorten die op het land groeien.

Hun bloeiwijzen bieden met hun bizarre structuren en vormen, meestal in roodachtige tot roze tinten, een zeer origineel en opvallend gezicht. De vele ondersoorten kunnen zeer verschillende groottes bereiken. Sommige worden slechts 30 cm hoog, andere vormen alleen bladeren tot 50 cm lang.

Tillandsia's zijn ook specifiek geschikt voor tijdelijk buitengebruik.

Vlammend zwaard

Dit geslacht van bromelia's, botanisch genaamd Vriesea, dankt zijn zielige naam aan zijn zwaardvormige, gebogen, glanzende bloeiwijzen met schutbladen in fel oranje tot scharlakenrood, die alleen of in groepen verschijnen verschijnen. De bloeitijd kan op verschillende tijdstippen van het jaar zijn, afhankelijk van de omgevingsomstandigheden. De bladeren van de Vriesea kunnen tot 75 cm lang worden, afhankelijk van de soort, zoals de Vriesea hieroglychipca. De bloemstengel is meestal niet veel kleiner.
De bladeren van het Flaming Sword kunnen ook zeer decoratief zijn met delicate lintstructuren in romige tot roodachtige tinten.

Nest rozet

De nestrozetten, botanisch Nidularium, worden gekenmerkt door een nestachtige opstelling van de bladrozet. De leerachtige, zachte bladeren zijn stekelig gekarteld en bedekt met een natuurlijke glans. De bloeiwijzen verrukken met de felgekleurde schutbladen in roodachtige, gele of oranje tinten die ruim voor de bloeiperiode verschijnen. De bloem zelf maakt tussen juni en september de nestrozet. Afhankelijk van de soort kan een hoogte tot 30 cm worden bereikt.

Lans rozet

Ook met de lansrozet, botanisch Aechmea, de naam is indicatief - het beschrijft de hoge, tot 30 cm lange bloeiwijzen, die maandenlang zijn versierd met felgekleurde schutbladen. De kleine bloemen zijn blauw gekleurd en gaan maar heel kort mee. Afhankelijk van de ondersoort worden lansrozetten tussen de 35 en 50 cm hoog. De sterke bladeren zijn ook tot 50 cm lang en tot 10 cm breed. Ze zijn gewapend met stekels aan de rand en aan de punt van het blad. Aechmeen kan, net als Tillandsia, in warme zomerperiodes relatief makkelijk een tijdje buiten staan.

Sierananas

Niet alle ananassen worden gekweekt met het zoete, aromatische fruit in het achterhoofd - er zijn ook enkele siersoorten die erg mooi staan ​​op de vensterbank. Sommige soorten zijn versierd met aantrekkelijke kleuraccenten op de anders grijsgroene bladeren en bieden zo een geweldig exotisch aanzicht. De vruchten van deze soorten zijn niet eetbaar, maar met hun donkerroze kleur zijn ze op hun eigen manier decoratief. Voor een sierananas heb je echter wat ruimte nodig: op een hoogte van ongeveer een meter kan hij wel twee meter breed worden.