Linden's ethiek voor het behoud van gezonde soorten
Lindebomen leven volgens het darwinistische principe. Ze zijn vastbesloten om hun weg te blijven, en daarbij tonen ze een werkelijk verbazingwekkende onvermoeibaarheid. Dit blijkt vooral uit hun grote vindingrijkheid als het gaat om vermeerdering. In principe kunnen lindebomen zich op twee manieren vermenigvuldigen:
- vegetatief, d.w.z. aseksueel via celdeling
- generatief, d.w.z. via bestuiving en zaadzaaien
lees ook
- Linden in het Japans - in bonsaicultuur
- De vruchten van de lindeboom - een verwaarloosd geschenk van de natuur
- De bladeren van de lindeboom - vormen, texturen en symboliek
De vegetatieve varianten
Vegetatieve reproductie is uitsluitend gebaseerd op het principe van celdeling. Er is hier dus geen sprake van een seksueel proces. Binnen de vegetatieve vermeerdering heeft de lindeboom twee varianten beschikbaar:
- Wortelspawn
- Stick uitslag
Wortelspawn
De term wortelbroed is de term die wordt gebruikt om scheuten te beschrijven die ontstaan uit knoppen op bovengrondse wortels. De lindeboom is uitstekend geschikt voor deze methode. Er kunnen dus eenvoudig nieuwe scheuten gevormd worden rond een volgroeid exemplaar, die ook geschikt zijn voor herbeplanting. Voorwaarde voor de vorming van het wortelbroed is echter beschadiging van de moederboom, meestal een wond die de groeistofbalans verstoort.
Stick uitslag
Bij de zogenaamde stokuitslag valt de linde terug op "slaapogen". Dit zijn secundaire knoppen die zich rond een hoofdknop ontwikkelen. Ze hebben in feite de rol van een springer - omdat ze alleen nodig zijn als de plant een tak of stam verliest. In dit geval kan de slapende knop tot leven komen en een nieuw plantenorgaan ontwikkelen.
Concreet is dit te zien aan het feit dat een afgesneden lindetak of zelfs een boomstronk een nieuwe scheut creëert nadat deze is gekapt.
U kunt ook profiteren van deze eigenschap van de lindeboom door houtstekken te snijden en op te kweken voor vermeerdering.
De generatieve methode
Dit is de gebruikelijke zaadvermeerdering, waarbij een bemesting van de bloemen door bestuivers noodzakelijk is. Vooral bijen zijn belangrijke bestuivers voor de lindeboom. De ontwikkelde zaadvruchten worden door de wind meegevoerd op een lang, smal schutblad zodat ze op een nieuwe locatie kunnen worden gezaaid.
Een rijp zaadgewas doet er in de regel relatief lang over om te ontkiemen. Een vrucht die nog groen is, kan meteen ontkiemen.