Blauwe bessen planten: locatie, bodem en afstand

Bramen, ciderbessen of bosbessen, de bosbes (Vaccinium myrtillus) heeft vele namen en is een van de meest populaire bessen om te snacken. Vergeleken met andere zachtfruitstruiken komt hij echter minder vaak voor in tuinen, mede door zijn eisen aan standplaats en substraat. Het voordeel van gekweekte blauwe bessen is dat de teelt heeft geleid tot rassen die andere eisen stellen en dus onder moeilijke omstandigheden toch een goede opbrengst leveren.

Bosbessen planten

Wilde bosbessen

Wat hun vereisten betreft, verschillen de gecultiveerde en wilde vormen voornamelijk in hun locaties. De wilde Vaccinium myrtillus geeft de voorkeur aan schaduwrijke tot gedeeltelijk schaduwrijke locaties. Ze heeft de neiging om directe zon te vermijden, omdat ze in haar natuurlijke omgeving afhankelijk is van regenwater en schaduw de grond beschermt tegen snel uitdrogen. Bij het planten van een wilde bosbes moet altijd met deze eisen rekening worden gehouden. Hij wordt dan ook vaak als bodembedekker aangeplant op meer schaduwrijke plekken, omdat hij er in vergelijking met andere planten goed mee overweg kan.

Een voordeel van wilde bosbessen is dat ze geen grote opening nodig hebben in vergelijking met gecultiveerde vormen. In het bos groeien ze dicht bij elkaar, maar in je eigen tuin moet je ervoor zorgen dat er 15-20 cm ruimte is tussen de afzonderlijke vaste planten. Zeker als ze niet alleen een decoratieve bodembedekker zijn, maar ook voor opbrengst moeten zorgen. Daarnaast hebben de wilde bosbessen een zeer voedselrijke grond nodig, waardoor ze niet alleen de oogst ondersteunen komt beter uit, maar de planten kunnen makkelijk een halve meter hoog worden kan.

Gekweekte bosbessen

Plaats

Hoewel de opbrengst van wilde bosbessen redelijk acceptabel is, gezien de goede omstandigheden op de locatie, leveren gecultiveerde variëteiten niet alleen aanzienlijk meer opbrengst op, maar is de oogst ook gemakkelijker vanwege de vruchtgrootte. Qua standplaats onderscheiden cultivars zich aanzienlijk van hun wilde verwanten, omdat zij een voorkeur hebben voor zonnige standplaatsen. Ze kunnen maximaal een beetje schaduw per dag aan, maar dan zijn er iets lagere opbrengsten te verwachten. Ideaal zijn zonnige, tegen de wind beschutte zijden op het zuiden. Een standplaats op een zonnige huismuur is ook ideaal en bevordert een eerdere oogst. Een zonnige en warme plaats kan de bessen ook helpen beter te smaken.

Let bij het kweken van blauwe bessen ook op een beschutte standplaats, want cultuurvormen houden ook van een licht vochtige standplaats. Wind zorgt ervoor dat de grond sneller uitdroogt en als het substraat te droog is, mislukt niet alleen de oogst, in geval van nood laten de planten zelfs eerder hun blad vallen. Als u echter niet kunt kiezen waar u wilt planten, moet u de vaste planten gebruiken regelmatig water geven.
Als alternatief kan de grond op een ongunstige plaats worden bedekt met schorsmulch. Het zorgt ervoor dat de grond niet te snel uitdroogt en het rotten brengt voedingsstoffen in de aarde.

vloer

Bodems die rijk zijn aan kalksteen zijn geen ideale omstandigheden voor bosbessen. Dit beïnvloedt niet alleen hun groei, ook de smaak lijdt. Als je zulke omstandigheden in de tuin hebt, hoef je het niet zonder blauwe bessen te doen, de inspanning bij het planten is alleen maar groter. Bij kalkrijke bodems grote plantgaten opgegraven worden. Vervolgens wordt de vloer voorbereid met een laag potscherven of geëxpandeerde klei. Bij blauwe bessen moet je grind vermijden, omdat het vaak te kalkhoudend is.

Om te voorkomen dat kalk via kwel- of grondwater in het plantgat komt, kan deze ook bekleed worden met een stevige kunststof folie. Om wateroverlast te voorkomen, zijn er gaten in de bodem van de folie gesneden zodat het water kan weglopen. Het is niet nodig om de folie aan de zijkanten van het plantgat af te snijden.

Opmerking: Als er teveel kalk in de grond zit, geven de blauwe bessen dit meestal aan door een gele kleur op de bladeren. Problemen met een kalkrijke grond zijn dus duidelijk te onderscheiden van de roodachtige herfstkleuren van de planten.

Wat gecultiveerde bosbessen gemeen hebben met de wilde vorm, is hun voorliefde voor zure bodems. De pH-waarde van normale tuingrond is hooguit licht zuur, maar blauwe bessen hebben een grond nodig met een waarde van 3,5 tot 4,5. Als het substraat niet zuur genoeg is, moet u het opnieuw verwisselen. Potgrond is ideaal voor veenbedden of rododendrongrond, die een zure pH-waarde heeft. Om de pH-waarde constant te houden, moet zure grond regelmatig worden ingewerkt. Mulchen met schorsmulch bevordert ook een constante zure pH-waarde van het substraat.

Bosbessen leven in symbiose met mycorrhiza-schimmels, wat hun ontwikkeling bevordert. De mycorrhiza-schimmels hebben bastcompost of op zijn minst bastmulch nodig om te overleven. Bij het planten kun je al bastcompost aan de grond toevoegen en een laag mulch zorgt voor extra aanvulling door de constante rotting. De pH-waarde in de bodem blijft constant als je de bosbessen één keer per jaar van bastmulch voorziet.

Plantafstand

Als je gecultiveerde blauwe bessen wilt telen, moet je zorgen voor voldoende ruimte tussen de planten. Vergeleken met hun wilde verwanten kunnen hoogproductieve gecultiveerde vormen van bosbessen een hoogte bereiken van maximaal twee meter. Als ondiepe wortels hebben de vaste planten een overeenkomstige grote hoeveelheid ruimte nodig om zich te verspreiden. Er dient een minimale afstand van 1,5 meter tussen de planten te zijn. Deze afstand dient ook gehouden te worden tot andere zachtfruitsoorten of muren. Hierdoor kunnen de wortels zich goed verspreiden en kan de plant voldoende voedingsstoffen opnemen. Alleen bij een zwakgroeiende variëteit zoals "Sunshine Blue" kun je de afstand tot een meter verkleinen.

tip: De standplaats van de bosbessen dient over het algemeen vrij te zijn van andere planten. U moet voorkomen dat bodembedekkers groeien. Onkruid moet worden verwijderd door regelmatig te wieden. Als alternatief kunt u de grond bedekken met schorsmulch.

Teelt in rijen of bedden

Hoewel bosbessen zelfvruchtend we raden aan om minimaal één extra vaste plant te planten. De opbrengsten zijn op deze manier meestal hoger. Je kunt de bosbessen zowel in rijen als in je eigen vaste planten planten. Bij een rijgewas hoef je alleen op een afstand van 1,5 meter te letten. In het geval van een kweek in bedden of Bij teelt in meerdere parallelle rijen dient tevens een minimale afstand van 2,5 meter tussen de afzonderlijke rijen in acht te worden genomen. Hierdoor is er voldoende ruimte voor de wortels van de planten om zich te verspreiden en wordt het oogsten niet bemoeilijkt door een te hoge dichtheid.

Bosbessen in de emmercultuur

Sommige blauwe bessensoorten zijn ook geschikt om in een emmer te kweken. Voordeel is dat de locatiekeuze in dit geval veel makkelijker is, omdat de bak ook op een zonnig, windbeschut terras kan worden neergezet. Op de ondergrond of er hoeft ook geen rekening te worden gehouden met de toestand van de grond, want voor de kweek in de emmer kan een geschikt substraat worden gekocht.

Hoewel alleen zwakgroeiende dwergsoorten geschikt zijn voor een emmercultuur, hebben ze een minimale afstand in de pot nodig zodat de wortels zich goed kunnen verspreiden. De emmer moet daarom een ​​inhoud hebben van minimaal 15 liter. Er is dus voldoende afstand tot de rand en de wortels kunnen zich zowel in de diepte als in de breedte ontwikkelen. Als substraat kun je weer een bodem voor veenbedden of rododendronplanten kiezen en deze mengen met bastcompost.

Voor een hogere opbrengst moet je opnieuw meerdere planten in de kuip planten en ze als groep of op een rij rangschikken. De volgende soorten zijn geschikt voor teelt in de emmer:

• Hoge hoed
• Coville
• Jersey
• Spartaans

Een risico bij potcultuur is dat het substraat te vochtig of te droog is. Om dit te voorkomen dient u de bodem op te vullen met een laag grove geëxpandeerde klei. Enerzijds kunnen de kleiballen water opslaan waardoor de kans op uitdroging kleiner wordt en anderzijds vormen ze een drainagelaag die wateroverlast tegengaat. Boor ook extra drainagegaten zodat het regenwater beter kan weglopen. Een substraat gemengd met een beetje zand zorgt ervoor dat de grond los en doorlatend blijft. Bedekken met schorsmulch beschermt de potcultuur slechts in beperkte mate tegen uitdroging, maar bevordert een zure pH-waarde in de bodem.

tip: Als de ruimte in de tuin beperkt is, kunt u zwakgroeiende soorten ook buiten planten. Voor rassen met een slechte groei is een minimale afstand van maximaal 70 cm buiten voldoende.