Plant, verzorg en oogst Japanse druiven

De Japanse druivenbes is nauw verwant aan frambozen en bramen. We introduceren de Aziatische schat en geven tips over teelt, verzorging en gebruik.

De exotische Japanse druivenbessen kunnen hier ondanks hun oorsprong uit het Verre Oosten ook worden verbouwd en dragen smakelijke vruchten. In dit artikel leer je alles over raskeuze, teelt, verzorging en oogsttijd van Japanse druiven.

Japanse druif: herkomst en kenmerken

De Japanse druif (Rubus phoenicolasius) behoort tot de rozenfamilie (Rosaceae) en tot het geslacht Rubus. de soortnaam phoenicolasius bestaat uit de onderdelen Feniks (= paarsrood, vosrood) en

lasios (= dichtbehaard, ruig) en zinspeelt op de behaardheid van de scheuten. De Japanse druif is dichtbij met braambes (Rubus fruticosus) en framboos (Rubus idaeus) verwant. Sommige bronnen noemen de Japanse druivenbes een hybride tussen braam en framboos, vergelijkbaar met: Loganbes of Tayberry. Deze oversteek had echter op een natuurlijke manier moeten plaatsvinden, dus zonder menselijke tussenkomst. Zoals de naam al doet vermoeden, worden Japanse druiven gevonden in Japan, maar zijn ze ook inheems in Korea en China. Sinds het einde van de 19e Eeuw wordt het door mensen gebruikt en sinds de tweede helft van de 20e Eeuw ook gecultiveerd in dit land. De Japanse druivenbes is ook bekend als braam, Japanse framboos of framboos met rode haren.

Het groeit als een ongebreidelde 2-3 meter hoge en even brede, rechtopstaande en bladverliezende struik met overhangende of uitgestrekte zijscheuten. Er zijn slechts een paar dunne stekels op de roodbruine staafjes. In plaats daarvan zijn de scheuten dicht en borstelig bedekt met rode klierharen, wat de plant een exotische, maar ook uiterst elegante uitstraling geeft. De donkergroene, drie- tot vijfvoudige bladeren zijn ongeveer 10 centimeter lang en zijn aan de onderzijde gevlokt wit. De Japanse druif vormt, net als zijn verwanten, worteluitlopers en kan zich zo goed verspreiden. Oude planten kunnen een ruimte van 16-20 m² innemen. De lichtroze bloemen van de Japanse wijnstok staan ​​in kleine trossen. De bloeiperiode loopt van juni tot juli. De bloemknoppen zijn, net als de scheuten, rood van kleur en hebben plakkerige, borstelige haren. De aanvankelijk abrikooskleurige, halfronde steenvruchten rijpen van juli tot augustus, draai dan een diepe wijnrode kleur en voel een beetje plakkerig aan.

Japanse druiven planten

Voor de binnenlandse teelt is er geen onderverdeling van de Japanse druivenbessen in variëteiten, als zeldzame exotische bes is deze waarschijnlijk tot nu toe niet geteeld. Soms wordt het een hybride bes of onder genoemd Bramenvariëteiten Strikt genomen is de Japanse druivenbes echter een eigen soort. Japanse druiven zijn niet kieskeurig over hun locatie, zolang het maar een beetje beschut en warm is. Net als bramen groeien ze op alle grondsoorten zolang er geen wateroverlast optreedt. De ideale standplaats voor Japanse druiven is zonnig tot gedeeltelijk beschaduwd op goed vocht vasthoudende, matig voedselrijke bodems met een kalkhoudende tot neutrale pH-waarde. Of je laat de krachtige struiken verwilderen of je begeleidt de Japanse druiven op klimhulpen of hekjes langs muren en hekken. Je kunt hem ook als vruchtdragende haag laten groeien.

De Japanse wijnstok wordt in de lente geplant na de ijsheiligen, zoals de jonge planten in de zijn de eerste jaren nog wat vorstgevoelig en de nauwelijks bewortelde planten zijn beschadigd kan. Zo kan hij tegen de eerste winter sterke wortels vormen en zich al enigszins vestigen. Voor het planten moet de grond worden verrijkt met organisch materiaal, zoals rijpe compost, en moeten grote oppervlakken worden afgegraven. Individuele Japanse druiven moeten op een afstand van 150 cm van elkaar worden geplaatst, zodat ze zich goed kunnen ontwikkelen. Graaf bij het planten een diep gat en plaats de Japanse wijnstok erin zodat deze ongeveer 10 cm dieper is dan voorheen. De scheutknoppen op de wortelhals zijn bedekt met aarde en kunnen zich goed ontwikkelen.

Bij het planten van druiven in potten moet de planter minimaal 10-15 liter bevatten en moet de struik elk jaar naar een grotere container worden verplaatst. Voor het planten in potten adviseren wij een voedingsrijke potgrond zoals de onze Plantura biologische universele aarde. Het voorziet jonge planten van een basisvoorziening van alle essentiële voedingsstoffen en bevordert dankzij het hoge compostgehalte de wortelgroei en het bodemleven.

tip: Om te voorkomen dat Japanse druiven zich te veel in de tuin verspreiden, dient u bij het planten een wortelscherm van circa 40 cm diep te gebruiken. De platte wortels verspreiden zich alleen binnen de barrière door middel van de worteluitlopers.

Samenvatting: Japanse druiven planten

• Standplaats: zonnig tot gedeeltelijk in de schaduw
• Bodem: Houdt vocht vast, matig rijk aan voedingsstoffen, bevat kalk tot neutrale pH
• Planttijd: Na de ijsheiligen
• Plantafstand: 150 cm

De belangrijkste onderhoudsmaatregelen

De Japanse wijnstok is bijzonder gemakkelijk te verzorgen, want als hij eenmaal goed in de tuin staat, hoeft hij maar op een paar punten te letten. Heesters die nog jong en vrij vers geplant zijn, moeten in droge zomers worden gebruikt Gmoet worden bewaterd, anders stopt de vruchtvorming en kunnen staven afsterven.

In het voorjaar moeten de voedingsstoffen die in de loop van het jaar zijn onttrokken, worden vervangen door rijpe compost of een langdurige meststof zoals de onze Plantura organische universele meststof opgefrist worden. Het kunstmestgranulaat wordt rondom de bessenstruik in het oppervlak gewerkt en daarboven afgebroken Maandenlang zijn de aanwezige voedingsstoffen slechts langzaam en zonder risico op uitspoeling voor de planten beschikbaar stroom. Een andere onderhoudsmaatregel is het snijden van de Japanse druivenbessen. De Japanse druif draagt ​​op de shoot van vorig jaar. Versleten staven sterven af ​​na de oogst. Daarom worden elk najaar oude, geoogste en droge scheuten vlak bij de grond verwijderd.

Zijn de Japanse druiven winterhard?

Als volwassen plant is de Japanse wijnstok volledig winterhard. Jonge planten buiten moeten de eerste twee jaar worden beschermd tegen extreme temperaturen onder het vriespunt met kreupelhout of vlies. Planten in pot mogen in de winter niet onbeschermd buiten staan, omdat het risico bestaat dat de kluit bevriest en grote schade aan de plant veroorzaakt. Daarom dienen Japanse druiven in potten vorstvrij rond de 5°C en licht in de schuur of tuinschuur te worden overwinterd.

Vermeerder Japanse druiven 

Japanse druiven kunnen vegetatief worden geteeld met uitlopers of stekken, maar planten zich ook generatief voort via hun zaden. Het kweken van zaailingen uit de zaden van de Japanse druivenbes is echter geen gemakkelijke taak. Allereerst moet het vruchtvlees rond de zaden worden losgemaakt van nat en koud. De zaden zijn Koude kiem, hebben daarom een ​​langdurige koudeprikkel nodig om überhaupt te kunnen ontkiemen. Na de koudebehandeling, die 4-6 weken duurt, worden de zaden uitgespreid op het oppervlak van het groeimedium en slechts licht geperst. Dit is nodig omdat het ook lichte bacteriën zijn die helderheid nodig hebben om kieming op gang te brengen. Bij ongeveer 15-18 ° C en een hoge luchtvochtigheid duurt het ontkiemen ongeveer 2-4 weken. Na nog eens vier weken kunnen de malse jonge planten voor het eerst verplaatst worden.

De talrijke worteluitlopers van de plant zijn ideaal om de Japanse druivenbessen veel sneller en gemakkelijker te vermeerderen. Ze kunnen in de herfst of lente met een schop van de moederplant worden afgesneden, opgegraven en naar een nieuwe locatie worden verplaatst. Gelijk gesneden, ongeveer 15 cm lange scheutstekken schieten meestal snel wortel in vochtige grond en vormen snel onafhankelijke planten. Een ander alternatief zijn de veelal natuurlijk gevormde verlagers. Hierdoor ontstaan ​​wortels op scheuten die op de grond liggen als ze in contact komen met de aarde. Als de zinkers al goed geworteld zijn, kun je een snoeischaar gebruiken om de verbinding tussen de staaf en de moederplant door te snijden, de zinker op te graven en te verplaatsen.

Japanse druiven oogsten: wanneer en hoe doe je dat?

De dieprode, licht plakkerige vruchten van de Japanse druif worden geoogst tussen juli en begin september. Als ze volledig rijp zijn, laten de collectie steenvruchten zich, net als frambozen, goed en gemakkelijk los van de stengel en kunnen ze worden verzameld.

tip: Maden en vele andere plagen vermijden Japanse druiven, zodat u zonder aarzelen kunt oogsten en genieten van het fruit. Er wordt aangenomen dat de plakkerige borstelharen op de scheuten en kelken verantwoordelijk zijn voor veel van de typische frambozenplagen, zoals de frambozenkever (Byturus tomentosus), weghouden.

De smaak, ingrediënten en toepassingen van Japanse druiven 

De smaak van rijpe Japanse druiven is zoet, aromatisch en aangenaam verfrissend zuur en wijnachtig. Het is ideaal om direct uit de bush te snacken. De vruchten kunnen echter niet worden bewaard en moeten daarom direct na de oogst worden verwerkt.

Echte lekkernijen zijn in chocolade gedoopte druiven, zelfgemaakte jam of jam gemaakt van Japanse druiven en fruitwijn. In principe kunnen ook alle bereidingswijzen van frambozen of bramen, zoals sap, chutney of likeur, worden omgezet in recepten voor Japanse druiven. Door het hoge mineraalgehalte is de Japanse druivenbes zeer gezond en scoort vooral met zijn hoge vitamine A- en C-gehalte.

Onder de framboosachtige vruchten is er ook een divers exemplaar Zalmbes. We presenteren de weinig bekende plant en zijn beste variëteiten om in uw eigen tuin te kweken.