Wilde aardbei: bloei, variëteiten & verzorging

Wilde aardbeien zijn de kleinere, veel aromatischere verwanten van de gecultiveerde aardbei. We introduceren de wilde aardbei en zijn gecultiveerde vormen en geven tips over teelt, verzorging en gebruik.

De kleine wilde aardbeien verrukken met het unieke heerlijke aroma van hun fruit. Hier laten we zien hoe je zelf succesvol bosaardbeien kunt kweken en oogsten.

Wilde aardbei: bloem, smaak en eigenschappen

De wilde aardbei (Fragaria vesca) is nauw verwant aan onze gecultiveerde aardbei (Fragaria x ananassa) en behoort tot de rozenfamilie (Rosaceae). Het komt veel voor in de gematigde klimaatzone van Eurazië. De bosrandbewoner heeft een dikke wortelstok en een basale bladrozet met typische driedelige, getande bladeren. De voor ons inheemse struik is volledig winterhard. Afhankelijk van het licht en de standplaats bereikt hij een hoogte van 5 tot 20 cm en verspreidt hij zich over talrijke uitlopers. De vijfvoudig witte bloemen van de wilde aardbei ontwikkelen zich in mei aan rechtopstaande, later overhangende stelen. In juni en juli rijpen de 1 tot 2 cm grote, dieprode, taps toelopende, eetbare valse vruchten van de wilde aardbei en ontwikkelen ze hun typische aroma.

Wat is een maandaardbei? Maandelijkse aardbeien (Fragaria vesca var. semperflorens) werden geselecteerd uit de wilde aardbei en verwerkt door middel van veredeling. Ze lijken erg op wilde aardbeien, maar zijn iets groter en vormen bijna nooit uitlopers. Het oogstseizoen voor maandaardbeien duurt enkele maanden, van juni tot eind september.

tip: Soms wordt de wilde aardbei verward met de Indiase schijnaardbei (Potentilla indica). Deze geïmmigreerde neofiet staat ook bekend als de valse wilde aardbei, omdat het rode, eetbare vruchten vormt die waterig en flauw smaken. Het is gemakkelijk om de twee soorten te onderscheiden tijdens de bloeiperiode. Wilde aardbeien bloeien wit, Indiase schijnaardbeien lichtgeel en vormen een opvallende krans van grote, getande kelkblaadjes. De vruchten van de Indiase schijnaardbei zijn ook platrond en zitten op rechte bloemstengels die niet overhangen.

Aanbevolen variëteiten van Fragaria vesca

Er is geen differentiatie in rassen voor wilde aardbeien, maar er worden wel maandaardbeien van gemaakt. Hieronder laten we u kennismaken met verschillende soorten maandaardbeien en hun eigenschappen.

• 'Alexandrië': Maandaardbei zonder uitlopers. Deze variëteit bloeit en produceert fruit van juni tot eind september. Het is zeer geschikt voor balkonbakken en als plantplant op dezelfde locatie in bosachtige beboste perken.
• 'Atilla': Rode aardbei van de maand met sterke uitlopers tot in de late herfst. Draagt ​​in het eerste jaar na het zaaien vrucht en vormt al snel een plantentapijt dat de grond bedekt.
• 'Baron Solemacher': Selectie die uitlopers vormt in twee varianten met rode of witte aardbeienvruchten. Cultivar voor bodembedekker of onderbeplanting tot laat in de herfst.
• 'Berispen': Rode aardbei van de maand met zeer goede vruchtopbrengst, heerlijke smaak van wilde aardbei en nauwelijks uitlopers. Het werd opgericht in 1920, ondertussen is er een nieuwe selectie, de 'Verbeterde Rügen'. Ideaal om bedden af ​​te werken en in grote potten te bewaren.
• "Geel Wonder": Witgele maandaardbei zonder uitlopers. De zoete, aromatische vruchten worden geoogst tussen juni en september.
• 'Blanke ziel': Roomwitte maandaardbei met nauwelijks uitlopers en een zoete, aromatische wilde aardbeiensmaak.

Wilde aardbeien planten: locatie, timing en procedure

Wilde aardbeien kunnen in de schaduw en halfschaduw worden geplant, maar geven de voorkeur aan zonnige locaties. De ideale standplaats voor wilde aardbeien is op verse tot matig droge, voedselrijke en wat leemachtige grond met een licht zure pH-waarde. Natte, kleiachtige en verdichte bodems zijn ongeschikt voor wilde aardbeien omdat ze tot wortelrot kunnen leiden. Wilde aardbeien en enkele maandaardbeien vormen uitlopers en zijn ideaal voor bodembedekking of vergroening onder hout en fruitbomen. U kunt variëteiten zonder uitlopers gebruiken om bedden in te kaderen of als aanplant in meerjarige bedden. Alle Auslese en wilde vormen kunnen in groepen in grotere plantenbakken worden gekweekt. Wilde aardbeien kunnen ook in potten en dozen op het balkon worden gekweekt.

Het ideale moment om deze en andere vaste planten te planten is de late herfst tussen half oktober en eind november. De vaste planten gaan in deze periode langzaam in winterslaap en vormen pas na het planten wortels. De verse bladscheuten in het voorjaar worden al voorzien van water en voedingsstoffen door de nieuwe fijne wortels. De vaste planten kunnen ook in maart en april geplant worden. U heeft dan wel regelmatig water nodig om de zomer te overleven.

Veel soorten planten zich alleen voort via zaden van wilde aardbeien. Het begint in februari op de warme, lichte vensterbank. Zet een zaaibak klaar met een voedingsarme potgrond half vermengd met zand. De zaden van de wilde aardbei of maandaardbei worden oppervlakkig aangebracht en slechts heel licht bedekt met aarde. Houd de zaden nu altijd goed vochtig, dit gaat het gemakkelijkst met een spuitfles. De tere aardbeiplanten ontkiemen na drie tot vier weken. Als de wilde aardbeien al vier blaadjes hebben, kunnen ze worden omgezet in meer voedselrijke grond en als sterke jonge plant buiten worden geplant. Sommige aardbeienrassen van de maand bloeien en dragen het eerste jaar vrucht, andere pas in het jaar na het zaaien.

Maak de toekomstige grond voor het planten van wilde aardbeien over een groot gebied los en breng indien nodig wat compost aan. Als alternatief kunt u een plantenbak vullen met losse potgrond zoals de onze Plantura biologische universele aarde. Het hoge compostgehalte van onze bodem slaat - in plaats van het klimaatschadelijke aangetaste veen - vocht op en geeft dit zo nodig af aan de plantenwortels. Gebruik een handschep om de wilde aardbeien niet dieper dan voorheen in de losgemaakte grond te planten, zodat de jonge knoppen in het midden van de bladrozet bloot komen te liggen. Tussen de afzonderlijke wilde aardbeien dient u een plantafstand van 15 tot 25 cm aan te houden. Als je wilde aardbeien als bodembedekker plant, plant je zeven tot negen planten per vierkante meter. Druk de grond rondom goed aan en geef daarna een keer flink water.

Wilde aardbeien planten: samenvatting

• Locatie: Bij voorkeur in de zon; Schaduw en halfschaduw mogelijk
• Bodem: Fris tot matig droog, rijk aan voedingsstoffen, enigszins leem, licht zure pH
• Tijd: half oktober - eind november; maart april
• Plantafstand: 15-25 centimeter

De belangrijkste onderhoudsmaatregelen

Wilde aardbeien zijn gemakkelijk te verzorgen. In hete en droge zomers moet af en toe water worden gegeven. De wilde aardbeien worden pas in het voorjaar bemest voor de bloei en nadat de vruchten in het vroege najaar zijn geoogst. Met behulp van een organische vloeibare meststof zoals de onze Plantura biologische tomaten & plantaardige mest, wordt de onttrokken hoeveelheid voedingsstoffen door de vruchtvorming aangevoerd en wordt de bloeivorming ondersteund. Ongedierte wordt zelden gezien op wilde aardbeien dan ziekten kunnen Grijze schimmel (Botrytis cinerea) en meeldauw verschijnen. Als de wilde aardbeien in potten of bloembakken staan, moeten ze zeker om de twee tot drie jaar in nieuwe grond worden gepot. Het substraat zakt na verloop van tijd uit en belangrijke sporenelementen, die zelfs meststoffen vaak niet bevatten, worden schaars.

Wilde aardbeien vermeerderen: zaaien en snijden

Wilde aardbeien kunnen worden vermeerderd vanuit hun zaden of door natuurlijke stekken. De snellere manier om wilde aardbeien te vermeerderen, is door de overvloedige uitlopers af te snijden. Vaak hebben de uitlopers van de wilde aardbeien al wortels, waardoor ze ook na het verplaatsen snel doorgroeien. Maandaardbeien hebben, afhankelijk van het ras, weinig of geen uitlopers en kunnen daarom meestal door zaaien worden vermeerderd. Om zaden te verkrijgen, snijdt u rijpe wilde aardbeien in vieren en droogt u ze voorzichtig in de zon of in de oven op 50°C. Als het vruchtvlees volledig droog is, kunnen de zaden eenvoudig over het oppervlak worden gewreven. Deze noten kunnen nu nog een paar dagen luchtig en droog liggen. Bewaar de wilde aardbeienzaden vervolgens op een droge, koele en donkere plaats totdat je ze zaait zoals hierboven beschreven.

Wilde bessen: oogsttijd en gebruik

De eetbare wilde aardbeienvruchten worden in de zomer met de hand van de vaste planten geplukt en meestal direct geknabbeld. Na de oogst zijn de drukgevoelige vruchten slechts enkele uren tot een dag houdbaar voordat ze papperig worden. U moet de wilde aardbeien altijd vers oogsten voor verwerking. Vooral wilde aardbeienjam is erg lekker, maar sap, siroop, likeur en azijn zijn ook goede alternatieven om het bederfelijke fruit te bewaren. Mensen met een aardbeienallergie en neiging tot netelroos moeten echter ook de vruchten van wilde aardbeien vermijden. De bladeren van de wilde aardbei worden gebruikt als thee in de volksgeneeskunde om spijsverteringsproblemen, reuma, jicht, leverziekten en urinewegaandoeningen te verlichten.

Andere heerlijke lokale fruitstruiken en bosbewoners van onze breedtegraden zijn Veenbessen (Vaccinium vitis–idaea). Ontdek alles wat u moet weten over de speciale vereisten, het planten, verzorgen en oogsten van zure, verse bessen in ons artikel.