Suikerwortel: teelt, verzorging & oogst

De zoete suikerwortel is een van de herontdekte groenten. We introduceren zoete wortel en geven tips over teelt en gebruik.

De suikerwortel is nu een weinig bekende groente, maar wordt steeds vaker herontdekt en opnieuw gekweekt. In dit profiel kom je alles te weten over suikerwortels, hun behoeften en hun gebruik.

Suikerwortel: oorsprong en eigenschappen

De suikerwortel (Sium sisarum) behoort tot de umbelliferae-familie (Apiaceae) en is nauw verwant aan wortel (Daucus carota), pastinaak (Pastinaca sativa) en peterselie (Petroselinum crispum) verwant. Daar moet je niet bij zijn drop (Glycyrrhiza glabra) kan worden verward. De zoete wortel is inheems in Centraal-Azië en de Kaukasus. Op 16. en 17. In de 19e eeuw genoot suikerwortel, bekend als Gierlen, Görlin, Wassermerk of Klingelmöhre, grote populariteit in Europa. Vanaf de 18e In de 19e eeuw kwam de zoete wortel door de triomfantelijke opmars van de productievere

aardappelen (Solanum tuberosum) en de suikerbiet (Beta vulgaris subsp. vulgaris convar. vulgaris var. altissima) voor de suikerproductie worden steeds meer vergeten.

De suikerwortel is een extreem koudebestendige, meerjarige plant die vanaf het tweede jaar bloeit. De zoet smakende suikerkruiden worden ondergronds gevormd als dikke opslagwortels. Ze vertonen lichte vernauwingen waar ze snel breken. De grijswitte wortels hebben vaak houtachtige nerven in het midden. In het eerste jaar vormt zich overwegend één hoofdwortel, in de volgende jaren 10-15 extra, vingerdikke bewaarwortels die tot 30 cm lang kunnen worden. De suikerwortel vertoont lange, oneven geveerde bladeren boven de grond met maximaal 11 gekartelde accessoireblaadjes. Samen met de lange bloemstelen bereikt de plant een hoogte tot 150 cm. De kleine, stervormige witte bloemen staan ​​in geurende bloemschermen en bloeien vanaf het tweede jaar tussen juli en augustus. Na bestuiving vormen zich langwerpige bruine zaden, zogenaamde achenen. De plant sterft in de late herfst bovengronds af en komt in het volgende voorjaar weer uit.

Zoete wortelteelt: zaaien, locatie & tijd

Zoete wortels gedijen goed in verse tot vochtige, voedselrijke en diepe bodems. De zoete wortelgroenten tolereren echter geen wateroverlast. Hij voelt zich jarenlang thuis op plekken in de volle zon met voldoende bodemvocht. Suikerwortels worden buiten gezaaid in maart of augustus. De zaden worden ongeveer 0,5 - 1 cm diep gezaaid met een rijafstand van 30 cm en goed vochtig gehouden tot ontkieming. De optimale temperatuur is 20-22 ° C. De zaden van de suikerwortel ontkiemen heel langzaam en het kan tot 35 dagen duren voordat de zaailingen verschijnen. De kiemkracht is ook niet heel hoog, waardoor de zaden in eerste instantie dicht op elkaar worden gezaaid. In het veld worden de zaailingen na enkele weken geïsoleerd tot een afmeting van 30 x 30 cm.

U kunt de zaden ook tussen november en januari in zaaibakken op de vensterbank zaaien en de jonge planten het volgende voorjaar uitplanten. Een voedselarme potgrond zoals de onze Plantura biologische kruiden- en zaadcompost, is ideaal voor het kweken van suikerwortels. Als de jonge plant na een paar weken 4 - 5 echte bladeren heeft, kan deze bij mooi weer buiten worden geplant.

De belangrijkste onderhoudsmaatregelen

De suikerwortel heeft een hoge waterbehoefte en mag nooit op droge grond staan. Daarom moet op warme zomerdagen regelmatig water worden gegeven. Een mulchlaag gemaakt van plantaardig materiaal, zoals grasmaaisel of bladeren, kan ook de verdamping verminderen en voedsel leveren voor bodemorganismen. Aangezien de ontbinding tegelijkertijd stikstof bindt, moet erop worden gelet dat deze wordt bemest. De lente is ook het juiste moment om de slecht etende zoete wortels te bemesten. Langdurige suikerwortels hebben vanaf het tweede jaar een beetje voeding nodig voor een gezonde blad- en wortelgroei. Een dosis rijpe compost of een voornamelijk organische slow-release meststof, zoals die van ons, is hiervoor geschikt Plantura biologische tomatenmest. Dit voorziet de zoete wortelgroenten van essentiële voedingsstoffen op een langdurige en zachte manier voor de plant en het milieu.

Ziekten komen zelden voor in zoete wortels. Af en toe besmet Alternaria- en Septoria- Paddenstoelen de bladeren en veroorzaken donkere vlekken. Roestschimmelaantasting kan ook optreden: hier moet de hele aangetaste plant worden verwijderd. Het grootste ongedierte op de zoete wortels zijn echter muizen, die dol zijn op de smaak en snel de hele wortelstok kunnen opeten. Een diepe woelmuisbescherming beveiligt de oogst tegen de vraatzuchtige knaagdieren.

Vermeerder suikerwortels

Suikerwortels kunnen worden vermeerderd via hun zaden of vegetatief via wortels. Na een succesvolle bestuiving rijpen de zaden van augustus tot september en vallen ze van het bloemscherm als het droog is. Snijd daarom bij het verzamelen van zaden 's morgens vroeg hele, nog met dauw bevochtigde bloemschermen samen met de zaden af ​​en laat ze voorzichtig in huis drogen. Na een paar weken kun je de suikerwortelzaden op een koele en donkere plaats bewaren tot het zaaien. Suikerwortels ontwikkelen echter vaak slechts enkele kiembare zaden en deze hebben slechts een lage kiemkracht. Een eenvoudiger alternatief voor vermeerdering is om jonge boompjes te snijden. Hiervoor wordt in het voorjaar een hele wortelstok uitgegraven en worden eerst de dikke bewaarwortels ontward. Met een scherp mes kun je nu groene knoppen met elk een goed stuk wortel scheiden en in potten met hoogwaardige potgrond plaatsen om te bewortelen. Na een paar weken kunnen de jonge planten worden blootgesteld.

Oogst en gebruik suikerwortels

De suikerwortel is volledig winterhard en kan de hele winter in de grond blijven. Hij kan vanaf november naar behoefte worden geoogst en, als de grond vorstvrij is, de hele winter door. Met behulp van een graafvork kun je hele planten uit de grond tillen en het gewenste aantal wortels afbreken bij hun vernauwing. De suikerwortelplant wordt dan opnieuw begraven en een beetje water gegeven om de grond naar de wortels te spoelen. De eenjarige wortels zijn bijzonder delicaat en aromatisch.

Wanneer zoete wortels in vochtig zand worden gestampt, kunnen ze enkele weken bij lage temperaturen worden bewaard. Suikerwortels zijn gezond en licht verteerbaar. Ze bevatten 4 - 8% suiker, smaken aangenaam zoet en hebben bij het koken een licht bloemige consistentie. Ze kunnen rauw of gekookt en gebakken worden gegeten. Suikerwortels kunnen als puree worden bereid of als salade worden geraspt. Ze kunnen worden ingekookt tot een zoetmakende siroop of worden gebakken in pannenkoekenbeslag om na het koken een kleine delicatesse te maken. De jonge bladeren van de suikerwortel kunnen worden gebruikt als een aromatisch kruid, vergelijkbaar met peterselie.

Ook de Haver wortel (Tragopogon porrifolius) is een van de herontdekte oude groenten. Lees meer over deze smakelijke knolgewas, ook wel de paarse geit genoemd in ons profiel.