Plant, snij & verzorg de moerbei

De exotische moerbeiboom voelt zich steeds meer thuis in onze tuinen. Lees hier alles over het planten, verzorgen en oogsten van de moerbei.

De moerbeiboom is nog steeds een zelden geziene kerel in onze tuinen. De vruchtbare kleine boom produceert tonnen zoete vruchten en is ook een blikvanger. We presenteren de moerbei in een portret en geven tips over teelt en gebruik.

Moerbeiboom: oorsprong en kenmerken

Het geslacht van moerbeien (Meer) bestaat uit veel verschillende soorten die vooral in Oost-Azië en Perzië thuishoren. Ze horen er net als zij bij Laf (Ficus carica) en de jackfruitboom (Artocarpus heterophyllus), tot de moerbeifamilie (Moraceae). Moerbeibomen worden al meer dan 4000 jaar in China gekweekt. De vruchtbare fruitboom wordt ook genoemd in het Nieuwe Testament. De witte moerbeiboom (

Meer alba) werd rond 550 na Christus naar het Middellandse Zeegebied gebracht en daar gekweekt. De witte moerbei bereikte rond 1700 Centraal-Europa. Niet vanwege hun zoete vruchten, maar als voedsel voor de zijderups (Bombyx mori) en dus geplant voor de productie van zijde. Met name in Noord-Duitsland zijn daarom ook oudere moerbeibomen in het landschap te vinden. Naast Meer alba er zijn talloze anderen Mulberry soorten en variëteiten, die we u graag apart willen voorstellen in ons variëteitsartikel.

Moerbeibomen groeien als middelgrote bomen tot een hoogte van ongeveer 8 tot 10 meter, in uitzonderlijke gevallen tot 15 meter. Op oudere leeftijd is de ronde, dun vertakte boomkroon 4 tot 6 meter breed. De bomen kunnen echter ook met meerdere stengels of struiken groeien. Met uitzondering van de dwergmoerbeien hebben moerbeien een sterke groei en groeien ze tot 70 centimeter per jaar. Het witachtige melksap dat bij verwondingen ontsnapt en huidirritatie kan veroorzaken, is typerend voor de hele moerbeiboomfamilie. De afwisselende, breed eivormige bladeren van de moerbei zijn groot, meestal gelobd of onverdeeld en tot 20 centimeter lang. Als de moerbeiboom in mei in bloei staat, verschijnen de lichtgroene, vrij onopvallende hangende katjes. Deze zijn gevoelig voor kou en lopen daardoor risico op late vorst. De vruchten, die tot 10 centimeter lang zijn, rijpen van eind juni tot augustus en vallen massaal van de bomen. Dit zijn pseudo-bessen, eigenlijk gewone noten, waarvan sommige ook pitloos zijn. Sommige vruchten van de moerbeiboom lijken op bramen, omdat ze een dieppaarse kleur krijgen als ze rijp zijn. Er zijn echter ook rode, roze en roomwitte moerbeivruchten. Ze smaken allemaal extreem zoet en, afhankelijk van de soort, ook aangenaam pittig en zuur.

tip: De bloemen van de moerbeibomen zijn meestal biseksueel en zelfbevruchtend. Er zijn echter alleen puur mannelijke of puur vrouwelijke planten die samen moeten worden geplant voor vruchtvorming. Mannelijke planten van hetzelfde geslacht worden ook aangeboden als "vruchtloze moerbeiboom" of "moerbeiboom zonder fruit".

Moerbeien planten: locatie, timing en procedure

Moerbeien zijn warmteminnende planten die het liefst een zonnige en beschutte standplaats hebben. Ze zijn aanpasbaar en gedijen optimaal op lichtere, voedselrijke en kalkrijke bodems met een hoge pH-waarde. Omdat moerbeibomen goed tegen droogte kunnen, groeien ze ook op armere zandgronden. Moerbeien op individuele standplaats vragen veel ruimte in de tuin, maar kunnen ook dichter bij elkaar geplant worden als hoge haag. De plantafstand is 3 tot 4 meter in alle richtingen voor enkele bomen, ongeveer 1 tot 1,5 meter voor hagen. De ideale planttijd voor moerbeibomen is in het vroege voorjaar vanaf half maart. Op deze manier worden de jonge planten niet blootgesteld aan dreigende wintervorst en kunnen ze de zomer goed doorgroeien.

Doe het volgende bij het planten van moerbeien in de tuin:

• Grond diep losmaken, in zware grond in zand werken en eventueel kalk.
• Graaf een diep plantgat, minimaal 1,5 keer zo groot als de kluit.
• Zet de moerbeiboom erin, vul hem met aarde en druk hem licht aan.
• Bind enkele staande moerbeien met twee stokken en kokostouw tegen en met de windrichting in.
• Vorm de gietrand en geef de eerste zomer regelmatig goed water.

Als je de moerbeiboom in de emmer wilt houden, gebruik dan dwergmoerbeien die laag blijven. De pot dient in het begin een inhoud te hebben van minimaal 20 liter en voorzien te zijn van een goede waterafvoer en een drainagelaag. Voor de moerbei adviseren wij een voedzame, losse potgrond zoals die van ons Plantura biologische universele aarde. In plaats van klimaatschadelijk aangetast veen, slaat het hoge compostgehalte vocht op betrouwbare wijze op en geeft het indien nodig af aan de plantenwortels.

Verzorging van de moerbeiboom: knippen, bemesten en Co.

Moerbeien, vooral de zwarte moerbei (meer nigra), zijn gemakkelijk te knippen en kunnen daarom als haag of als vormsnoei gekweekt en klein gehouden worden. Bij het zwaar snoeien van moerbeien moet men er echter rekening mee houden dat de plant het komend jaar beduidend minder fruit zal produceren. Moerbeihagen worden zo bossig en hebben veel blad, maar minder fruit.

Moerbeien zijn over het algemeen gemakkelijk te verzorgen fruitbomen en verdragen ook langere periodes van droogte. Voorwaarde hiervoor is natuurlijk een goed wortelstelsel. Daarom moet in de eerste maanden na het planten of bij het kweken in potten, vooral in de zomer, regelmatig water worden gegeven. Als de moerbeiboom goed is gegroeid, wordt er nauwelijks meer water gegeven. Bemesting is vooral belangrijk bij sterk vruchtdragende bomen en in potculturen met een beperkte toevoer van voedingsstoffen. Moerbeien hebben een gemiddelde voedingsbehoefte en moeten aan het begin van het groeiseizoen in april voor het eerst worden toegevoegd aan een meststof met langzame afgifte zoals de onze Plantura organische universele meststof, worden geleverd. Het granulaat wordt in het oppervlak rond de plant verwerkt en de voedingsstoffen komen langzaam vrij door de bodemorganismen. In juni is er herbemesting, die de moerbei de rest van het jaar voorziet van essentiële voedingsstoffen - zoals stikstof, fosfor en kalium.

Veelvoorkomend ongedierte op de moerbeiboom

Over het algemeen zijn moerbeien robuuste planten die zelden worden aangetast door ziekten.

Af en toe de moerbei krab (Gibberella baccata) Bind takken af ​​en laat ze afsterven.
Zwarte, rechthoekige vlekken op de bladeren ontstaan ​​door een besmetting met de bacterie Pseudomonas mori. De bladeren van de moerbeiboom dienen als voedsel voor de rupsen van de zijdemot, maar de vraatzuchtige producenten van zijde zijn hier niet thuis. Maar ook onze inwonende rupsen en slakken houden van de smaak van verse moerbeibladeren.
In de eerste twee tot drie jaar moeten jonge planten worden beschermd tegen ontbossing met lijmringen en slakkenbescherming.

Is de moerbeiboom winterhard?

Buiten de wijnbouwgebieden zijn moerbeien op jonge leeftijd enigszins gevoelig voor vorst en kou. Vooral de zwarte moerbei, die warmte nodig heeft, moet elk jaar een goede winterbescherming krijgen of als jonge potplant in een koel, licht en vorstvrij winterverblijf overwinteren. Oudere moerbeibomen zijn doorgaans volledig winterhard tot -15°C. Als jonge takken bij extreem lage temperaturen bevriezen, compenseert de sterke groei van de moerbei het verlies snel.

Verspreid de moerbeiboom

Moerbeien kunnen worden gekweekt uit zaden of worden gekweekt met behulp van stekken.

Moerbeizaden worden in het voorjaar op een warme vensterbank gezaaid. Meng hiervoor een laag-nutriënt Potgrond een kwart met zand en vul een geschikte zaaibak. Moerbeien zijn donkere kiemen, de zaden moeten bedekt zijn met ongeveer 2 cm aarde en goed vochtig gehouden worden bij ongeveer 20 ° C. De eerste zaailingen verschijnen na twee tot vier weken. Zodra de jonge moerbeien zijn gegroeid en het eerste echte paar bladeren verschijnt, moeten de planten naar een meer voedselrijk substraat gaan. De zelfgekweekte, koudegevoelige moerbeibomen mogen pas volgend jaar uitgeplant worden. De jonge planten overwinteren in huis op een lichte vensterbank.

In de zomer worden stekken of stekken met een scherp mes uit de jonge, nog groene scheuten van de moerbeiboom gesneden. Deze moeten 10 tot 20 cm lang zijn voor een succesvolle vermeerdering. Eerst worden alle bladeren verwijderd, behalve het bovenste paar bladeren. Mulberry-stekken kunnen worden geroot in een glas water of in een voedselarm substraat, waarvan de helft is verbeterd met zand. De stekken dienen op een lichte plaats bij 15 tot 20°C geplaatst te worden en de komende weken goed vochtig gehouden te worden. Als de stekken verse bladeren beginnen te vormen, kunt u ze overzetten in potten met potgrond.

Oogst en gebruik moerbeien

Moerbeibomen leveren eetbaar fruit en worden al honderden jaren gekweekt in de warme gebieden van de Middellandse Zee en Azië. de Het oogstseizoen voor moerbeien begint eind juni en duurt tot eind augustus, terwijl de langwerpige aggregaatvruchten de een na de ander rijpen. Kort voordat de eerste moerbeien beginnen te oogsten, moet je een fijnmazig net onder de bomen spannen, omdat volledig rijpe vruchten gewoon van de boom vallen. Ze zijn dan slechts korte tijd houdbaar en moeten snel worden gebruikt of vers worden gegeten. Overigens kunnen de zaden die erin zitten zonder aarzelen worden gegeten. De witte moerbeien smaken aan de ene kant zoet en nogal flauw, de smaak van donkere moerbeien is meestal veel aromatischer, zoetzuur, sappig en braamachtig. De exotische vruchten kunnen worden bewaard in de vorm van moerbeisiroop, jam, moerbeiensap of fruitwijn. Zacht gedroogde moerbeien kunnen maanden worden bewaard. Naast fructose bevatten de gezonde moerbeien ook antioxidante kleurstoffen, provitamine A, vitamine C en tal van mineralen.

Exotisch fruit is trendy en veel kunnen we ook in onze tuinen kweken. Wij bieden u ongewone vruchten waar je misschien nog nooit van hebt gehoord.