Passievrucht: oogsten, bewaren en bereiden

De passiebloem is niet alleen een sierplant, maar draagt ​​ook vrucht. Hier kom je alles te weten over het oogsten en gebruiken van de gezonde passievrucht.

de vrucht van Passiebloem (passiebloem) wordt natuurlijk passievrucht genoemd, maar het is ook bekend onder de naam granadille, vooral in Zuid-Amerika. Deze naam is afgeleid van het Spaanse woord "granadilla", wat zoiets betekent als "kleine granaatappel". En inderdaad, het uiterlijk van de vrucht doet denken aan een granaatappel.

passievrucht

Er zijn talloze soorten passievruchten en met zo'n grote verscheidenheid aan soorten is het niet verwonderlijk dat sommige passiebloemen eetbare vruchten dragen en andere niet. Maar welke zijn eetbaar? Kortom, het moet gezegd worden dat de vruchten van de meeste niet-eetbare soorten niet giftig zijn, alleen niet lekker. Er zijn echter ook giftige soorten die je niet moet proberen. Deze omvatten passiebloemen van het ondergeslacht

decaloba. Deze worden meestal gekenmerkt door bladeren met een wit patroon. De gele vruchten van de passievrucht (Passiflora edulis formaat flavicarpa) en de karmozijnrode tot lila gekleurde vruchten van de paarse granadilla (Passiflora edulis formaat edulis). Deze twee zijn wereldwijd van groot economisch belang en zijn ook bij ons in de handel verkrijgbaar. Het bijvoeglijk naamwoord "edulis" betekent ook "eetbaar". Ook niet te onderschatten zijn de vruchten van de vleeskleurige passiebloem (Passiflora incarnata) en Zoete Granadilla (Passiflora ligularis). Veel gebruikt als sierplant, de blauwe passiebloem (Passiflora caerolea) draagt ​​helaas geen aanbevolen vruchten, maar in ieder geval ook geen giftige.

Passievrucht: ingrediënten en vitamines

De passievrucht heeft het allemaal. Al is het niet bepaald calorierijk, want met 64 kilocalorieën per 100 gram is het meer een lichtgewicht, maar dan met andere ingrediënten. De vruchten zijn rijk aan vitamine C en de twee B-vitamines riboflavine en niacine. Genieten van een rijpe passievrucht stimuleert je immuunsysteem en je stofwisseling. Mineralen zijn ook overvloedig in het fruit. Bijzonder opmerkelijk is het hoge fosforgehalte van 57 milligram per 100 gram pulp. Fosfaat is belangrijk voor botten en tanden en speelt een belangrijke rol bij het opwekken van energie in het lichaam. Ook het vermelden waard is het hoge gehalte aan kalium, dat de celfuncties in stand houdt, en ijzer, dat nodig is voor de aanmaak van bloed en spiercellen. De passievrucht verdient duidelijk de titel van gezond fruit.

Passievrucht oogsten: wanneer is hij rijp?

Als uw passiebloem een ​​goede standplaats heeft en in de zomer buiten mag, is de kans groot dat deze vrucht gaat dragen. Deze kunnen echter alleen rijpen tijdens een lange zomer of als u uw passiebloem in de herfst naar een kas of serre verplaatst. Wanneer zijn de vruchten rijp? Dit is vooral te zien aan de kleur. Onrijpe vruchten zijn nog groen en mogen niet gegeten worden. Als de schil rood tot donkerpaars wordt, is de vrucht rijp. De vruchten van de passievrucht rijpen echter in gele tinten.

Bewaar passievrucht op de juiste manier

Als je je passievrucht niet meteen wilt eten, zet je hem het beste in de koelkast. Bij lage temperaturen is de vrucht ongeveer één tot maximaal drie weken houdbaar. Als je passievrucht nog niet volledig rijp is, bewaar de vrucht dan een paar dagen op kamertemperatuur voordat je hem eet. Passievruchten zijn climacterisch, dus ze kunnen nog rijpen na de oogst. Dit gebeurt echter sneller bij kamertemperatuur. Als je het bijzonder snel wilt, leg je gewoon een appel in de buurt. Deze geven ethyleen af, wat het rijpingsproces versnelt.

Passievrucht op de juiste manier eten en bereiden

In passievrucht zitten talloze kleine zaadjes omgeven door pulp. Deze zijn rijk aan onverzadigde vetzuren en kunnen met een gerust hart worden gegeten. Als je minder van zaden houdt, is het raadzaam om het vruchtvlees voor het eten door een zeef te persen. Als je de passievrucht vers wilt genieten, kun je deze het beste met een dwarsdoorsnede opensnijden en eruit lepelen. Je moet de witte huid vermijden. Bij sommige soorten passievruchten kun je ook met de hand de harde schil aan de bovenkant verwijderen, een klein gaatje maken in de witte schil eronder en de inhoud eruit zuigen. Op deze manier kan de passievrucht gemakkelijk worden geconsumeerd op reis zonder je handen vuil te maken. Natuurlijk zijn er ook veel heerlijke recepten die het proberen waard zijn.

De zaadjes omgeven door vruchtvlees zijn erg lekker in bijvoorbeeld een frisse zomersalade. Het vruchtvlees van de passievrucht is ook geschikt in muesli of yoghurt, maar ook voor het verfijnen van een dessert of als sorbet. Je kunt de stoned fruitmassa ook mengen in droge cakes of muffins om een ​​fruitige toets te krijgen. Hoewel het kruid van de passiebloem niet direct geschikt is voor consumptie, speelt het een belangrijke rol in de natuurgeneeskunde. Lees hier meer over passiebloemkruid.

Trouwens: Maracuja's zijn een ondersoort van passievrucht en worden gekenmerkt door een gele schil en een iets zure smaak.