Veldboon: alles wat je nodig hebt om in je eigen tuin te kweken

De veldboon of tuinboon is een gezonde groente voor in de tuin. Maar hoe verloopt de juiste verzorging en teelt van de boon?

Voor velen is de tuinboon (Vicia Faba), ook wel tuinboon of tuinboon genoemd, niet bepaald een bekend gezicht uit eigen keuken. Ze was daar tot haar 18e. Al eeuwenlang een van de belangrijkste basisvoedingsmiddelen van de Europese bevolking. Tegenwoordig staan ​​ze, of helemaal niet, bekend als diervoeder. De veldboon is ook zelden te vinden in lokale supermarkten en discounters. Vroeg geoogst zijn de groenten echter erg lekker en gezond. Dus waarom probeer je niet zelf te kweken?

Het is al bewezen dat de veldboon al 6000 jaar voor Christus bestond. Chr. werd gekweekt. Helaas is de gezonde boon tegenwoordig zelden verkrijgbaar in supermarkten. Kweken in je eigen tuin en zelfs op het balkon is ronduit eenvoudig. Gedurende een goede twee maanden kan er wekelijks worden geoogst. Bij een vroege oogst smaakt de tuinboon uitstekend en door de ingrediënten is het een waardevolle groente.

Oorsprong en eigenschappen van tuinbonen

Binnen de peulvruchtenfamilie (Fabaceae) de veldboon behoort tot het geslacht van zoete erwten (vici), Terwijl de bruine bonen (Phaseolus vulgaris) van het geslacht phaseolus behoort. De oorsprong van de tuinboon is tot op de dag van vandaag niet duidelijk opgehelderd, maar dankzij zijn uitstekende bewaareigenschappen en voedingswaarden kon hij zich vrij snel over heel Europa verspreiden. In die tijd waren hun hoge eiwit- en koolhydraatgehalte bijzonder belangrijke eigenschappen om de bevolking te voorzien van voedsel, daarom werd de veldboon tot in de 18e eeuw gebruikt. eeuw was een van de belangrijkste basisvoedingsmiddelen. Peulvruchten spelen nog steeds een belangrijke rol in de menselijke voeding in tropische en subtropische gebieden. De veldboon kent de laatste jaren een kleine opleving als gevolg van de hausse aan streekproducten en de promotie van de biologische landbouw. Het is zonder twijfel een van de oudst bekende gecultiveerde planten van onze tijd en verdient het om meer tuinen en vooral smaakpapillen te plezieren.

Tuinbonenrassen

Er zijn talloze soorten tuinbonen. Voor gebruik in uw eigen tuin moet u bijzondere aandacht besteden aan malse en aromatische granen. Hieronder hebben we een aantal beproefde tuinbonenrassen voor u op een rijtje gezet.

Aanbevolen tuinbonenrassen:

• 'Triple Wit': Bewezen variëteit met zeer vroege opbrengst; Granen zijn erg lekker en blijven mals en wit, zelfs als ze gaar zijn
• 'Hangen': Traditionele, gevestigde variëteit met groene korrel
• 'Hunsrück': Zeer grootbloemige variëteit met geelbeige zaden
• ‘Lijst’: Zeer goede smaak; de korrels blijven mals en aromatisch
• ‘Osnabrück-markt’: Goed ingeburgerd, middelvroeg ras met lichte korrel
• 'parel': Populaire variëteit omdat het vrij delicaat is en een fijn aroma heeft; groene korrel
• 'Piccola': ras met goede opbrengst; groenkorrelig, krachtig en stabiel
• 'Robin Hood': Delicaat en goede smaak; soort dat laag blijft en ook geschikt is voor teelt op terras en balkon
• 'Wikiem': Zeer vroeg ras met lichte, grote korrel

Kweek tuinbonen op de juiste manier

De teelt van de weinig veeleisende veldboon is probleemloos. De plant kan het beste op een zonnige plek worden geplaatst. Het verdraagt ​​\u200b\u200bzware en leemachtige grond, die voor het planten enigszins moet worden losgemaakt. Bij deze gelegenheid is het de moeite waard om wat mest te gebruiken met een organisch langetermijneffect zoals de onze Plantura biologische tomatenmest opnemen Als alternatief is compost ook geschikt.

De veldboon is een van de peulvruchten en wordt vaak in de voorteelt geteeld. Het zaad wordt begin maart direct in het bed gezaaid in vorstvrije grond, liefst zo'n vijf centimeter diep. De planten groeien netjes en hebben ruimte nodig, vooral in het wortelgebied. Daarom moet een plantafstand van ongeveer 15 centimeter worden aangehouden. Het is ook het beste om de rijafstand iets ruimer te kiezen. De zaden zullen na ongeveer twee weken ontkiemen. Als de jonge plantjes al wat gegroeid zijn, kun je ze aan een stokje binden. Dit wordt met name aanbevolen voor groeikrachtige rassen op winderige locaties. Ook is het belangrijk dat de grond altijd voldoende vochtig is. Het moet regelmatig worden bewaterd, vooral in een droge lente of vroege zomer.

Voordat de plant zijn eigen stikstof kan produceren, moet de tuinboon door de hongerperiode worden geholpen. Onze Plantura is hiervoor geschikt Organische tomatenmest optimaal met organisch langdurig effect. Als de faba-boon een handbreedte hoog is, creëert hij zelf de stikstof en hoeft hij geen andere voedingsstoffen toe te voegen. Bemesting met stikstof in dit stadium zou zelfs de vorming van knobbeltjes voor natuurlijke stikstofbinding vertragen.

Hoe wordt de tuinboon correct geteeld?

1. Eerst wordt de grond voorbereid, deze moet een beetje worden losgemaakt en gevuld met voldoende kunstmest of compost; anders stelt de veldboon geen hoge eisen
2. Begin maart worden de zaden in 5 cm diepe gaten geplaatst; hier is het belangrijk om ervoor te zorgen dat de grond niet langer bevroren is; 's nachts beschermt een fleece hoes tegen vorstschade
3. Planten moeten ongeveer 15 cm uit elkaar staan ​​(iets ruimer als ze in rijen worden geplant); Na iets minder dan twee weken begint het zaad te ontkiemen
4. De jonge planten moeten zo snel mogelijk aan een stok worden vastgemaakt; dit stimuleert opwaartse groei en verkleint de kans op windschade
5. Zorg ervoor dat de tuinbonen altijd vochtig blijven; dit is erg belangrijk, vooral op warme zomerdagen
6. Bij het planten moet je de veldboon bemesten, daarvoor is onze grondstofbesparing het meest geschikt Plantura biologische tomatenmest, die de plant in eerste instantie de kracht geeft om zichzelf later van stikstof te voorzien

Eind mei kan de oogst beginnen. Afhankelijk van het ras en de standplaats kunnen de planten tot juli regelmatig gecontroleerd worden, omdat ze de hele periode verse veldbonen zullen dragen. Verderop in het artikel leest u meer over het oogsten en bewaren van veldbonen.

Ziekten en plagen van tuinbonen

De grootste bedreiging voor de robuuste tuinboon is een roestzwam en de zwarte bonenluis. Een aantasting van de roestschimmel Uromyces viciae fabae te herkennen aan de roestachtige vlekken en puisten op het bladoppervlak. Er zijn middeltjes tegen de schimmel, maar naar onze mening moet je de hele plant zo snel mogelijk verwijderen en bij het restafval deponeren. Het is dan aan te raden om veldbonen een aantal jaar niet in hetzelfde bed te telen, omdat de schimmel in de bodem kan overleven.

de Zwarte bonenluis (Aphis fabae) heeft de sneeuwbal of de euonymus als waardplant nodig. Als je in de zomer regelmatig een plaag hebt, moeten deze waardplanten bijvoorbeeld ook in het voorjaar worden meegenomen neem producten geïnjecteerd worden. Als alternatief kunt u gekneusde bladeren van de rabarber (Rheum rabarbarum) en laat het dan een dag trekken. De veldbonen kunnen met deze bouillon worden besproeid om de zwartebonenluis te verdrijven.

Voor kleinere planten kan naaktslakken een probleem worden. Hier helpt het slakkenkorrels om te strooien, biervallen of de jonge plantjes te plaatsen met een slakken hek beschermen. Ook Japans eenden zijn ronduit hongerig naar de slijmerige slakken.

Tuinbonen oogsten en bewaren

Afhankelijk van de standplaats kan er vanaf eind mei geoogst worden. De oogst duurt tot eind juni, soms zelfs tot in juli als er laat wordt gezaaid. Als je de tuinboon inclusief de peul wilt bereiden, moeten de peulen heel jong worden geoogst. Later zijn de peulen te vezelig en kunnen alleen de granen gegeten worden. Als alleen de "bonen", d.w.z. de pitten, worden gegeten, moeten deze goed ontwikkeld zijn in de peulen en duidelijk herkenbaar zijn. Pas dan kan er geoogst worden.

De tuinbonen en hun peulen kunt u het beste op een koele plaats of in de koelkast bewaren. Zo kun je de bonen tot anderhalve week bewaren. De zaden kunnen ook worden gedroogd voor latere bereiding. Zo zijn ze zonder problemen vele maanden houdbaar.

Ingrediënten en gebruik van tuinbonen

De pitten van de veldboon bevatten veel waardevolle voedingsstoffen. Met tot 2% vet en tot 30% eiwit zijn tuinbonen de perfecte groente om spieren op te bouwen. Dit is ook een van de redenen waarom deze groentesoort voornamelijk als voedergewas wordt geteeld. Daarnaast bevat de tuinboon tot 50% koolhydraten.

Om hem te bereiden kan de tuinboon het beste even kort worden gestoomd en daarna gebakken in boter of vet. Het is een ideale begeleider van hartige gerechten zoals varkensschenkel of stoofpot. Ook zonder vlees smaakt de tuinboon gebakken met spinazie en eventueel gegarneerd met kaas.

Als je nog steeds geïnteresseerd bent in bonen, kun je ons artikel hierover hier vinden bruine bonen.