Aardbeienspinazie: planten, verzorgen en meer

Wat is het verschil tussen echte aardbeienspinazie en aardbeienspinazie met stekels? Hoe werkt de teelt van aardbeienspinazie en waar moet je op letten bij het oogsten? Dit en meer lees je in ons speciale artikel.

Aardbeienspinazie - deze bijna vergeten bladgroente is tegenwoordig helaas maar bij enkelen bekend. Jammer, want de groente scoort niet alleen met een bijzondere uitstraling, maar blinkt ook uit door zijn ongecompliceerde teelt en hoge voedingswaarde.

Aardbeienspinazie: kenmerken en herkomst

De aardbeienspinazie (Blithum virgatum of Blitum capitatum

) behoort tot de vossenstaartfamilie (Amaranthaceae). Hoewel de aardbeispinazie vrij onbekend is, zijn er veel bekende gezichten in zijn familie: naast zijn naamgenoot, de echte spinazie (Spinacia oleracea), is de aardbeispinazie ook met quinoa (Chenopodium quinoa) en Rode biet (Beta vulgaris) verwant. Maar waar komt de ongebruikelijke naam aardbeispinazie vandaan? In feite kan een blik op de plant de naam snel verklaren: de felrode vruchten van de aardbeispinazie doen visueel (maar niet smaakvol) denken aan aardbeien. De groene tot lichtgroene bladeren lijken op die van spinazie met hun driehoekige en diep getande vorm alleen verwijderd, maar zijn op dezelfde manier voorbereid als deze, zodat het tweede deel van de naam ook gemakkelijk te verklaren is bladeren.

De kruidachtige, meestal eenjarige gecultiveerde plant is 20 tot 60 centimeter hoog met kale, rechtopstaande stengels en een basale bladrozet. Aardbeienspinaziebladeren zijn een smakelijke en voedzame toevoeging aan de keuken. Het wordt echter vaak niet alleen als voedsel gekweekt - dankzij de opvallende rode vruchten is aardbeispinazie ook een populaire sierplant voor in de tuin of op het balkon.

Over de herkomst van aardbeispinazie is weinig bekend: tegenwoordig wordt aangenomen dat de plant kwam oorspronkelijk uit Klein-Azië en het Oosten en werd door de Moren naar Zuid-Europa, met name Spanje, gedragen kwam naar ons toe. Helaas hebben bladgroenten zich hier niet volledig kunnen vestigen. Hoewel het een paar eeuwen als sier- en nuttige plant in cottage-tuinen werd gekweekt, werd het toen steeds meer vervangen door spinazie. Aardbeienspinazie verdween zo'n honderd jaar geleden definitief van onze menukaarten. Daarna raakte de behoorlijk bruikbare plant bijna in de vergetelheid - maar gelukkig is hij tegenwoordig nog steeds te vinden in Duitse tuinen, zij het zelden. Vooral de herontdekking van oude groentensoorten in de afgelopen jaren heeft ervoor gezorgd dat aardbeienspinazie aan nieuwe populariteit heeft gewonnen. Ondertussen bieden sommige zaadhandelaren ook aardbeienspinaziezaden aan (sommige ook in biologische kwaliteit). Als wilde plant komt aardbeispinazie alleen voor in de bergen van Noordwest-Afrika, in West-Eurazië en zelden in het Middellandse Zeegebied.

De soorten aardbeienspinazie

Onder de verzamelnaam aardbeienspinazie worden twee soorten onderscheiden:

• De Echte Aardbeien Spinazie (Blithum virgatum)
• De stekelige aardbeienspinazie (Blitum capitatum).

Beide soorten zijn nauw verwant. Hoewel ze visuele verschillen hebben, zijn ze qua smaak en bereiding bijna identiek. Je kunt echte aardbeienspinazie zien (Blithum virgatum) omdat hij over het geheel genomen groter wordt en de vruchten verdeeld zijn over de stengel en zich in de bladassen bevinden. Bij aardbeispinazie met spikes daarentegen zijn de vruchten gebundeld op een vals oor. In tegenstelling tot de echte aardbeienspinazie, komt de aardbeispinazie met stekels waarschijnlijk niet uit het Oosten, maar uit Noord-Amerika, en wordt daar vandaag de dag nog steeds gevonden. Vanwege het lage economische belang van aardbeienspinazie in de commerciële teelt, werden er nooit verschillende variëteiten gekweekt. Om deze reden wordt aardbeienspinazie nog steeds bijna uitsluitend onderverdeeld in de twee bovengenoemde soorten.

Aardbeienspinazie kweken: dit is belangrijk om op te merken

Aardbeienspinazie telen is niet moeilijk - integendeel: aardbeienspinazie kan in bijna elke tuin worden gekweekt be, want hij is zowel geschikt voor teelt in bed als in de bloembak op het terras of in de Balkon. Vooral de gemalen spinazie is interessant voor de gemengde cultuur: Tussen aardappel of snijbonen, het biedt niet alleen een echte blikvanger in uw tuin, maar beschermt ook de bodem tegen erosie en maakt optimaal gebruik van de beschikbare ruimte. Daarnaast is de echte aardbeispinazie een ideale buur gebleken voor bosuien, de stekelige aardbeispinazie als goede tussencultuur voor bleekselderij.

De juiste locatie voor aardbeienspinazie

Standplaatsen in de volle zon zijn perfect als je de aardbeienspinazie wilt kweken. Maar in de meeste gevallen zijn gedeeltelijk beschaduwde locaties ook geschikt voor het kweken van aardbeienspinazie. Bij het kiezen van de locatie voor de aardbeienspinazie wordt bijzondere aandacht besteed aan de juiste watervoorziening Let op: Aardbeienspinazie houdt niet van hoge temperaturen of droogte, maar wateroverlast maakt het ook moeilijker creëren. Een humusrijke, diepe, leemachtige zandbodem waarin geen wateroverlast is, is daarom optimaal als standplaats. Bovendien moet bij het telen van aardbeienspinazie altijd worden gezorgd voor een gevarieerde vruchtwisseling: om de vitaliteit van de grond te behouden, Aardbeienspinazie en zijn verwanten uit de vossenstaartfamilie (spinazie, snijbiet, rode biet) worden niet consequent op dezelfde locatie geplant zullen. Vossenstaartplanten moeten indien mogelijk elk jaar op een andere locatie worden gezaaid, anders wordt maximaal drie jaar achter elkaar op één locatie gekweekt.

Hoe aardbeienspinazie te zaaien?

Het buiten zaaien van aardbeienspinazie vindt idealiter plaats tussen maart en juni. Zaaidata in augustus zijn ook mogelijk, maar dit verhoogt het risico op vroege bloei. Omdat de aardbeienspinazie naar de ontkiemen in het donker telt, is het voor een betrouwbare ontkieming vooral belangrijk om ervoor te zorgen dat de zaden diep genoeg (ongeveer 2-3 cm) in de grond worden geplant. Tussen de afzonderlijke planten worden afstanden van 25-30 cm aanbevolen, in rijen van 15 cm - zodat elke plant voldoende ruimte heeft om zich te ontwikkelen. Als er kans is op late vorst, bijvoorbeeld bij bijzonder vroeg zaaien in maart, is het raadzaam om ook aandacht te besteden aan vorstbescherming. Het is nuttig gebleken om het bed met tuinvlies te bedekken tot het gevaar van late vorst voorbij is.

De aardbeispinazie gedijt optimaal wanneer hij de juiste bodemgesteldheid vindt: Een losse, zand-leemachtige en diepe grond is ideaal. Als de tuin dit niet kan bieden, is het raadzaam om de bestaande grond af te dekken met een hoogwaardige potgrond, bijvoorbeeld de Plantura biologische universele aarde, upgrade. Ook zeer zware, kleiachtige bodems dienen met ongeveer een derde zand gemengd te worden, zodat het water op lange termijn goed kan wegvloeien.

Wil je je aardbeienspinazie eerder oogsten, dan kun je deze vanaf maart naar binnen halen. Doe hiervoor drie tot vier zaden van de aardbeienspinazie in een kleine pot met een diameter van minimaal 8 cm. Zo'n potgrond is ideaal voor het kweken van aardbeienspinazie Plantura biologische kruiden & zaadgrond, omdat deze los en vrij arm aan voedingsstoffen is, wat de wortelgroei van de kleine plantjes optimaal ondersteunt. De kamertemperatuur tijdens het ontkiemen moet de hele dag tussen 16°C en 22°C liggen. Na ontkieming zijn er twee mogelijkheden voor de aardbeispinazie: als er buiten geen late nachtvorst meer te verwachten is, kunnen de planten verhuizen naar hun nieuwe onderkomen in het bed. Om een ​​optimale ontwikkeling te garanderen en schimmelaantasting te voorkomen, moeten uiteraard de bovengenoemde afstanden worden aangehouden. Is het dan nog te koud of moet de aardbeienspinazie dan in kuipjes gekweekt worden, dan kan dat Zet bladgroenten in bosjes van 3-4 planten in kleine potjes met universele aarde en ga hier verder zorgen voor.

Verzorging van aardbeienspinazie

Aardbeienspinazie wordt over het algemeen als zeer gemakkelijk te verzorgen beschouwd. Toch moet u een paar punten in overweging nemen als u uw planten zo goed mogelijk wilt verzorgen: Een voldoende toevoer van voedingsstoffen is absoluut noodzakelijk voor een hoogproductieve en waardevolle oogst. Zo heeft het voorbereiden van de grond door het mengen van compost zichzelf bewezen en is meestal voldoende. Als u geen compost beschikbaar heeft voor bemesting, kunt u ook een organische meststof gebruiken, zoals de Plantura organische universele meststof, gebruik voor de levering van voedingsstoffen. Organische meststoffen hebben als voordeel dat ze een natuurlijk langdurig effect hebben en de planten naar behoefte van voedingsstoffen kunnen voorzien.

Zoals met de meeste bladgroenten, hoeft aardbeienspinazie niet regelmatig te worden gesnoeid; in plaats daarvan worden de bladeren bij de oogst gescheiden.

Bij de verzorging van aardbeienspinazie hoort ook de regelmatige toevoer van water: zeker als het warm is temperaturen, is het noodzakelijk om de aardbeienspinazie voldoende water te geven om de bladeren zo mals mogelijk te houden houden. De ochtenden en de avonden zijn ideale tijden om water te geven, aangezien de temperatuur hier het laagst is, waardoor er weinig water verdampt. Ook het af en toe schoffelen tussen de planten en het verwijderen van onkruid heeft een positief effect op de ontwikkeling.

Tip: Aardbeienspinazie is erg gevoelig voor een tekort aan stikstof in de bodem en geeft dit als volgt aan: Jonge bladeren blijven iets langer groen, terwijl oudere egaal lichter worden en zelfs helemaal geel worden zullen. Een dergelijk tekort moet snel worden verholpen met een snelwerkende meststof, zoals onze vloeistof Plantura biologische groene plantenmest, in evenwicht zijn.

Aardbeienspinazie vermenigvuldigen: zo werkt het

Elk jaar nieuwe aardbeienspinaziezaden kopen? Het hoeft niet zo te zijn. Als je wilt voorkomen dat je elk jaar nieuwe zaden koopt, heb je zelfs twee opties om zelf aardbeienspinazie te kweken:

• Het eigen zaaien van de aardbeienspinazie: Zelf zaaien is bijzonder eenvoudig - sommige planten worden gewoon niet gesneden, maar mogen groeien tot het zaad volwassen is. Aangezien de aardbeispinazie als bijzonder sterk zaaiend wordt beschouwd, worden talrijke zaden verdeeld over de karakteristieke vruchten in het gebied. Als gevolg hiervan zullen er de komende lente tal van nieuwe planten groeien.

• De zaden uit de vruchten halen: Als u ongecontroleerde opkweek van aardbeispinazie wilt voorkomen of volgend jaar ergens anders wilt planten, verwijder dan rijpe vruchten tijdig. Maar in plaats van de rode ballen weg te gooien, kunnen ze ook worden gebruikt om zaden te produceren. Het zaad wordt nu grondig ontdaan van het vruchtvlees en opgeslagen op een donkere, droge en koele plaats, waar het wacht op zijn volgende gebruik.

Is Aardbeien Spinazie Winterhard?

In tegenstelling tot zijn naaste verwant, de spinazie, is de aardbeispinazie vaak niet winterhard op onze breedtegraden. Hoewel er gevallen zijn waarin aardbeienspinazie temperaturen tot -10 °C overleeft en in het voorjaar weer ontkiemt, wordt de plant in Duitsland meestal als eenjarig gewas geteeld. Daarentegen kunnen de zaden, vooral bij zelfzaaien, de koudere gemakkelijk aan Bestand tegen temperaturen in het bed en begin volgend jaar met ontkiemen indien voorzien van voldoende grond zijn bedekt.

Aardbeienspinazie oogsten

Twee tot drie maanden na het zaaien is het dan eindelijk zover: de oogst van de aardbeienspinazie staat op het punt te beginnen. Net als bij spinazie kan aardbeienspinazie (afhankelijk van wanneer gezaaid) de hele zomer tot september steeds opnieuw worden geoogst. Ofwel worden individuele bladeren naar behoefte geplukt of de hele scheut wordt met een scherp mes ongeveer 30 cm boven de grond afgesneden. Deze verdrijft dan weer zodat er een paar weken later weer geoogst kan worden. Overigens is de smaak en voedingswaarde van aardbeispinazie op zijn best als de plant nog niet in bloei staat. Het ideale moment om bladspinazie te oogsten is dan ook vlak voor de bloei.

opslag

De oogst is binnen en de aardbeienspinazie staat klaar voor de keuken. Maar wat nu? Vooral het bewaren van aardbeienspinazie is voor velen een uitdaging: als de bladeren in de keuken worden bewaard, worden ze snel slap en onsmakelijk. Wil je dit voorkomen, gebruik dan de aardbeienspinazie direct na de oogst of wikkel hem in vochtig keukenpapier en zet hem in de koelkast. Op deze manier kunnen de bladeren nog vijf tot zes dagen worden bewaard.

Aardbeienspinazie kan op veel manieren in de keuken worden gebruikt: de bladeren worden bereid als echte spinazie, bijvoorbeeld gestoomd en geserveerd als groente bijgerecht. Maar ook aardbeienspinazie is erg populair als ingrediënt in soep, vulling voor bladerdeeg of als quiche. De jonge bladeren zijn bijzonder mals en kunnen daarom ook rauw gegeten worden, bijvoorbeeld in een wilde kruidensalade. Ook al doen de kleurrijke vruchten visueel denken aan aardbeien of frambozen, ze worden zelden in de keuken gebruikt. Hoewel ze niet giftig zijn, wordt hun smaak over het algemeen omschreven als flauw en vergelijkbaar met die van rode biet, daarom worden ze zelden gebruikt bij de bereiding van gerechten. Aan de andere kant zijn ze zeer geschikt als kleurrijke, eetbare decoratie, bijvoorbeeld om een ​​aardbei-spinaziesalade af te werken.

In termen van voedingswaarde is aardbeienspinazie echter superieur aan spinazie. Het scoort bijzonder goed met een hoog gehalte aan vitamine C, ijzer en sporenelementen. Mensen met nierproblemen of reuma moeten echter voorzichtig zijn met aardbeienspinazie: het oxaalzuur dat het bevat kan in grote hoeveelheden schadelijk zijn.

Meer weten over bijzondere en oude groentensoorten? Veel interessante en beproefde soorten groenten zijn te vinden in ons artikel "10 bijna vergeten groenten“.