Japanse druiven planten, verzorgen en oogsten

De Japanse druivenbes is nauw verwant aan frambozen en bramen. We presenteren de Aziatische schat en geven tips over teelt, verzorging en gebruik.

Ondanks zijn oorsprong uit het Verre Oosten, kan de exotische Japanse druif hier ook worden verbouwd en draagt ​​hij smakelijke vruchten. In dit artikel leer je alles over de raskeuze, teelt, verzorging en oogsttijd van de Japanse druif.

Japanse druif: herkomst en eigenschappen

De Japanse druif (Rubusphoenicolasius) behoort tot de rozenfamilie (Rosaceae) en tot het geslacht Rubus. de soortnaam phoenicolasius bestaat uit de onderdelen Feniks (= karmijnrood, vosrood) en lasios

(= dichtbehaard, ruig) en zinspeelt op de behaardheid van de scheuten. De Japanse druif is dichtbij met braambes (Rubus fruticosus) en framboos (Rubus idaeus) verwant. Sommige bronnen noemen de Japanse druivenbes een hybride tussen braam en framboos, vergelijkbaar met: loganbes of Tayberry. Deze oversteek had echter op een natuurlijke manier moeten plaatsvinden, dus zonder menselijke tussenkomst. Zoals de naam al doet vermoeden, komt de Japanse druif voor in Japan, maar is ook inheems in Korea en China. Sinds het einde van de 19e Eeuw wordt het gebruikt door mensen en sinds de tweede helft van de 20. Eeuw ook gecultiveerd in dit land. De Japanse druivenbes is ook bekend als druivenbraam, Japanse framboos of framboos met rode haren.

Het groeit als een ongebreidelde 2-3 meter hoge en net zo brede, rechtopstaande en bladverliezende struik met overhangende of uitgestrekte zijscheuten. Er zijn slechts een paar dunne stekels op de roodbruine staafjes. In plaats daarvan zijn de scheuten dicht en borstelig bedekt met rode klierharen, wat de plant een exotische maar ook uiterst elegante uitstraling geeft. De donkergroene, drie- tot vijfvoudige bladeren zijn ongeveer 10 centimeter lang en zijn aan de onderkant gevlokt met wit. De Japanse druivenbes vormt net als zijn verwanten worteluitlopers en kan zich daarom goed verspreiden. Oude planten kunnen een ruimte van 16-20 m² innemen. De zachtroze bloemen van de Japanse druif staan ​​in kleine trossen. De bloeiperiode loopt van juni tot juli. De bloemknoppen zijn, net als de scheuten, rood van kleur en hebben plakkerige, borstelige haren. De aanvankelijk abrikooskleurige, halfronde steenvruchten rijpen van juli tot augustus, wordt dan diep wijnrood en voelt een beetje plakkerig aan.

Japanse druiven planten

Voor de binnenlandse teelt is er geen onderverdeling van de Japanse druivenbes in variëteiten, het is waarschijnlijk tot nu toe niet gekweekt omdat het een zeldzame exotische bes is. Soms wordt het een hybride bes of onder genoemd bramenvariëteiten aangeboden, maar strikt genomen is de Japanse druif een eigen soort. Japanse druiven zijn niet kieskeurig over hun standplaats zolang deze enigszins beschut en warm is. Net als bramen groeien ze op elke grondsoort zolang er geen wateroverlast is. De ideale standplaats voor Japanse druiven is zonnig tot halfschaduw op matig voedselrijke grond met een kalkhoudende tot neutrale pH die vocht goed opslaat. Of je laat de krachtige struiken verwilderen of je leidt de Japanse druivenbessen naar klimhulpen of hekjes langs muren en hekken. Hij kan ook als vruchtdragende haag worden gekweekt.

De Japanse druivenbes wordt in het voorjaar geplant na de ijsheiligen, zoals de jonge planten in de zijn de eerste jaren nog enigszins vorstgevoelig en de planten, die nauwelijks wortel hebben geschoten, zijn beschadigd kunnen. Op deze manier kan het de eerste winter sterke wortels vormen en zich al enigszins vestigen. Voor het planten moet de grond worden verrijkt met organisch materiaal, zoals volwassen compost, en over een groot gebied worden uitgegraven. Individuele Japanse druiven moeten 150 cm uit elkaar worden geplaatst zodat ze zich goed kunnen ontwikkelen. Graaf bij het planten een diep gat en plaats de Japanse Grapeberry erin zodat deze ongeveer 10 cm lager staat dan voorheen. De scheutknoppen op de wortelhals zijn bedekt met aarde en kunnen zich goed ontwikkelen.

Bij het planten van druiven in potten moet de planter minimaal 10-15 liter bevatten en moet de struik elk jaar naar een grotere emmer worden verplaatst. Voor het planten in een pot adviseren wij een voedingsrijke potgrond zoals de onze Plantura biologische universele aarde. Het biedt jonge planten een basisvoorziening van alle essentiële voedingsstoffen en bevordert de wortelgroei en het bodemleven dankzij het hoge compostgehalte.

tip: Om te voorkomen dat de Japanse druif zich overmatig in de tuin verspreidt, dient u bij het planten een wortelscherm van circa 40 cm diep te gebruiken. De ondiepe wortels verspreiden zich alleen binnen de barrière door middel van de worteluitlopers.

Samenvatting: Japanse druiven planten

• Standplaats: Zonnig tot halfschaduw
• Bodem: vochtvasthoudend, matig voedzaam, kalkhoudend tot neutrale pH
• Planttijd: na de ijsheiligen
• Plantafstand: 150 cm

De belangrijkste zorgmaatregelen

De Japanse druif is uiterst gemakkelijk te verzorgen, want zodra hij zich in de tuin heeft genesteld, hoeft u maar met een paar punten rekening te houden. Heesters die nog jong en vrij vers geplant zijn, moeten in droge zomers worden geplant Gworden bewaterd, omdat anders de vruchtvorming stopt en staven kunnen afsterven.

In het voorjaar moeten de voedingsstoffen die in de loop van het jaar zijn onttrokken, worden vervangen door volwassen compost of een meststof met langzame afgifte zoals de onze Plantura organische universele meststof ververst worden. Hiertoe wordt het kunstmestgranulaat in het oppervlak rond de bessenstruik gewerkt en daarboven afgebroken Maanden, wat betekent dat de aanwezige voedingsstoffen slechts langzaam en zonder risico op uitspoeling voor de planten beschikbaar zijn stroom. Een andere zorgmaatregel is het snoeien van de Japanse druif. De Japanse wijnbes draagt ​​op de shoot van het voorgaande jaar. Versleten stokken sterven na de oogst. Daarom worden elk jaar in de herfst oude, geoogste en droge scheuten dicht bij de grond verwijderd.

Is de Japanse druivenbes winterhard?

Als volwassen plant is de Japanse druivenbes volledig winterhard. Jonge planten buiten moeten de eerste twee jaar worden beschermd tegen extreme temperaturen onder het vriespunt met kreupelhout of vlies. Planten in pot mogen in de winter niet onbeschermd buiten staan, omdat het risico bestaat dat de kluit doorvriest en de plant ernstig beschadigd raakt. Japanse druiven moeten daarom in potten, vorstvrij rond de 5°C en fel verlicht in de schuur of tuinhuisje worden overwinterd.

Japanse druiven vermeerderen 

Japanse druiven kunnen vegetatief worden gekweekt via worteluitlopers of stekken, maar vermenigvuldigen zich ook generatief via hun zaden. Het kweken van zaailingen uit Japanse druivenpitten is echter geen gemakkelijke taak. Eerst moet het vruchtvlees rond de zaden worden losgemaakt van nat en koud. De zaden zijn koude kiemerZe hebben dus een langdurige koudeprikkel nodig om überhaupt te kunnen ontkiemen. Na de koudebehandeling, die 4-6 weken duurt, worden de zaden oppervlakkig op het kweeksubstraat uitgespreid en slechts licht aangedrukt. Dit is nodig omdat het ook lichtkiemers zijn die licht nodig hebben om kieming op gang te brengen. Bij ongeveer 15-18 °C en een hoge luchtvochtigheid duurt het ontkiemen ongeveer 2-4 weken. Na nog eens vier weken kunnen de tere jonge planten voor de eerste keer worden getransplanteerd.

Om de Japanse druivenbes veel sneller en gemakkelijker te vermeerderen, zijn de talrijke worteluitlopers van de plant ideaal. Ze kunnen in de herfst of het voorjaar met een schop van de moederplant worden afgesneden, opgegraven en op een nieuwe plek worden gezet. Zelfs gesneden scheutstekken van ongeveer 15 cm lang wortelen meestal snel in vochtige grond en vormen snel zelfstandige planten. Een ander alternatief zijn de veelal natuurlijk gevormde zinkers. Wortels ontwikkelen zich op op de grond liggende scheuten wanneer ze in contact komen met de aarde. Als de zinkers al goed geworteld zijn, kun je met een snoeischaar de verbinding tussen de staaf en de moederplant doorknippen, de zinkers opgraven en verplaatsen.

Japanse druiven oogsten: timing en procedure

De dieprode, licht plakkerige vruchten van de Japanse druif worden geoogst tussen juli en begin september. Als ze volledig rijp zijn, komen de tros steenvruchten, net als frambozen, goed en gemakkelijk los van de stengel en kunnen ze worden verzameld.

tip: Trouwens, maden en vele andere plagen mijden de Japanse druivenbes, zodat je zorgeloos kunt oogsten en genieten van de vruchten. Er wordt aangenomen dat de plakkerige borstelharen op scheuten en kelken veel van de typische frambozenplagen, zoals de frambozenkever (Byturus tomentosus), weghouden.

Smaak, ingrediënten en gebruik van Japanse druiven 

De smaak van de rijpe Japanse druif is zoet, aromatisch en aangenaam verfrissend scherp en wijnachtig. Het is ideaal om zo uit de bush te snacken. De vruchten kunnen echter niet worden bewaard en moeten daarom direct na de oogst worden verwerkt.

Echte lekkernijen zijn in chocolade gedompelde rozijnen, zelfgemaakte Japanse rozijnenjam of -marmelade en ook fruitwijn. In principe kunnen ook alle bereidingswijzen van frambozen of bramen, zoals sap, chutney of likeur, worden omgezet in recepten voor Japanse druiven. Door het hoge mineraalgehalte is de Japanse druivenbes zeer gezond en scoort vooral goed met zijn hoge vitamine A- en C-gehalte.

Onder de framboosachtige vruchten is er ook de diverse zalmbes. We presenteren de weinig bekende plant en zijn beste variëteiten om in uw eigen tuin te kweken.