De zoete vruchten waren niet altijd inheems op onze breedtegraden. Meer informatie over de oorsprong van de kers en zijn reis naar Europa vind je hier.
Vooral in de zomer de kers (prunus) gewoon onmisbaar. Velen herinneren zich waarschijnlijk nog gelukkige dagen in de kindertijd toen je naar kersenbomen kon kijken klom, plukte de zoete rode parels en hield een wedstrijd om kersenpitten te spuwen gehost. Maar oma's heerlijke kersenjam en heerlijke gelei van rood fruit zijn twee echte kersenklassiekers die vandaag de dag nog steeds worden genoten. Maar de kers is niet altijd thuis geweest op onze Midden-Europese breedtegraden - sterker nog, de bekende vrucht heeft zelfs een lange weg afgelegd.
Wat is de oorsprong van de kers?
Het eigenlijke thuisland van de kers ligt in Klein-Azië in wat nu Turkije is. Al 74 v.Chr Chr. bracht een Romeinse generaal genaamd Lucius Licinius Lucullus (117 voor Christus. voor Christus; † 56 v. Chr Chr.) het donkerrode fruit uit de havenstad Kerasus terug naar Italië. De voorouders van de zoete kersen van nu (
Prunus avium) al sinds 400 voor Christus. Chr. gecultiveerd te zijn. In feite vonden onderzoekers stenen van wilde kers (Prunus avium subsp. avium), het archetype van de zoete kers van vandaag, in nederzettingen uit het stenen tijdperk - waardoor de kers een van de oudste fruitplanten in onze geschiedenis is.De kers dankt zijn naam aan zijn oorsprong in de stad Kerasus - en dat in zoveel talen. Het wordt bijvoorbeeld "cereza" genoemd in het Spaans, "cerise" in het Frans en "kiraz" in het Turks. Zelfs het Duitse woord "Kirsche" is terug te voeren op de naam van de havenstad in die tijd.
De exacte herkomst van de zure kers (Prunus cerasus), is daarentegen grotendeels onbekend: tegenwoordig wordt aangenomen dat het een kruising is tussen wilde kers en steppekers (Prunus fruticosa), die waarschijnlijk ook uit Klein-Azië of de Balkan komt.
Sinds wanneer is de kers overal in Europa te vinden?
Toen de kers uiteindelijk in Italië arriveerde, verspreidde hij zich langzaam van daaruit over het hele Europese continent. Door de enorme invloed van de Romeinen en hun enorme invloedssfeer was de verspreiding van het fruit bijzonder gunstig. Vandaag heeft de kers bijna de hele wereld veroverd met zijn uitstekende smaak en hopelijk zal hij ons deze zomer opnieuw betoveren met zoete ervaringen.
Welke variëteiten werden voor het eerst gevonden in Europa?
Vanaf de 16e In de 19e eeuw waren zowel zoete als zure kersen wijdverbreid in heel Duitsland en in de loop van de tijd opgesplitst in tal van variëteiten en regionale variaties. Met alleen de zoete kersen, in de 19e Eeuw 600 verschillende variëteiten hebben bestaan. Helaas zijn veel van deze originele variëteiten tegenwoordig niet meer te vinden. Een van de oudste nog bestaande kersenrassen is de 'Big Black Knartle Cherry', die voor het eerst werd genoemd in 1540 en afkomstig is uit Frankrijk. Het is vandaag de dag nog steeds een van de meest populaire kersenrassen - het wordt ook nog steeds in Duitsland verbouwd. De 'vroegste van de merken' werd ook al in 1794 genoemd en is daarmee een van de oudste kersenrassen in Duitsland. Door zijn bijzonder vroege rijpheid heeft hij de bijzondere eer als startvariëteit van de kersenweek te dienen en zo het kersenseizoen in te luiden. Een van de oudste kersen afkomstig uit Duitsland is 'Büttner's rode kraakbeenkers', die al in 1795 werd beschreven.
Bij de zure kersen daarentegen is de 'Schattenmorelle' niet alleen populair, maar ook een beproefde klassieker - al in 1650 de oorspronkelijk uit Frankrijk afkomstige kers, beschreven. De 'Red May Cherry', die al sinds de 19e bestaat Het zou in de 19e eeuw hebben bestaan en heeft het tot op de dag van vandaag in Duitsland overleefd dankzij zijn verfrissende zoetzure smaak, ook al wordt het maar zelden gecultiveerd. Een andere, zij het wat jongere, uit Duitsland afkomstige kers is 'Heimanns Rubinweichsel' - het ras uit 1920 is vandaag de dag nog steeds populair, vooral vanwege zijn resistentie tegen de ziekte van Monilia gekweekt.
