De mooiste papaversoorten en soorten op een rijtje

Onder de klaprozen zijn er verschillende soorten met zeer verschillende levensvormen en bloemkleuren. We laten je kennismaken met de mooiste papaversoorten en variëteiten voor in de tuin.

De papaversoort van het geslacht Papaver behoren tot de papaverfamilie (Papaveraceae) en zijn bloedend hart (Lamprocapnos spectabilis), Corydalis (Corydalis) en stinkende gouwe (Chelidonium majus) verre familie. Ze vormen een diepe penwortel, waardoor ze vocht uit diepe grondlagen kunnen optrekken. De geveerde bladeren kunnen kaal of zeer behaard zijn. Typisch voor de papaverfamilie is het giftige melksap dat ontsnapt als een stengel of blad afbreekt. Het kan wit, oranje of rood van kleur zijn.

Klaprozen vormen een komvormige bloem met meestal 4 bloembladen en een centrale eierstok omringd door talrijke meeldraden. Onder de bloembladen bevinden zich twee kelkblaadjes die de bloemknop sluiten voordat de bloem opengaat. Na bestuiving worden ontelbare kleine zaadjes gevormd in capsules die, wanneer ze rijp zijn, de zaden openen en verspreiden.

Papavervariëteiten en soorten: hoeveel zijn er?

Papaversoorten komen vooral voor op de gematigde breedtegraden tot aan de grens van de subtropen op het noordelijk halfrond. Meer dan 50 stijlen zullen worden toegevoegd Papaver geteld, maar slechts een handvol hiervan is wijdverbreid in onze tuinen en velden als sier- en nuttige planten. Papavers gedijen over het algemeen het beste op goed doorlatende, vrij arme, droge tot matig vochtige grond in de volle zon.

De mooiste papaversoorten en variëteiten in één oogopslag

Onder de verschillende soorten en variëteiten van klaprozen is er een grote verscheidenheid aan bloemkleuren, groeihoogten en levensduur om uit te kiezen. De klaprozen presenteren zich als eenjarige, tweejarige of vaste plant, groeiend tussen 10 en 150 cm en in een grote verscheidenheid aan kleuren. Ze zijn zeer geschikt als snijbloem, de zaaddozen als decoratie voor droogboeketten of voor zaadproductie. Wij bieden binnenlandse klaprozen en de meest voorkomende soorten en Papaver- Rassen voor beplanting in de tuin.

Tip: De Californische klaproos (Eschscholzia californica), ook wel gouden klaproos genoemd, en de Tibetaanse pseudopapaver (Meconopsis) behoren niet tot het geslacht Papaver, maar zijn toch papaverplanten en dus verwante soorten.

Alpenpapaver (Papaver alpinum)

Alpenpapavers gedijen op kalkhoudende puingebieden in de volle zon en zijn daarom extreem robuust tegen weer en droogte. Het komt voor in de Alpen tot meer dan 2000 m. De alpenpapaver is een meerjarige soort die tussen de 5 en 20 cm hoog wordt. Het vormt een basale, sterke rozet van bladeren en bladloze bloemstelen. De bloeiperiode begint tussen juli en augustus. Het vertoont witte tot gele, viervoudige en ongeveer 5 cm grote bloemen. Alpenpapaver kan goed worden geplant in de rotstuin of alpinum, waar hij zich voortplant door zelf te zaaien.

Medicinale papaver (Papaver bracteatum)

De medicinale papaver, ook wel de Armeense papaver genoemd, wordt voornamelijk gekweekt als medicinale plant in de Kaukasus en is te vinden op hoogtes tot 2000 m. Het is meerjarig en kan een hoogte bereiken van ongeveer 120 cm. De dieprode, brede bloembladen zijn aan de basis zwart gekleurd, evenals de meeldraden. Het heeft een bijzonder hoog gehalte aan thebaïne, dat wordt gebruikt voor de productie van pijnstillers. Teelt is echter ook toegestaan ​​buiten het farmaceutisch gebruik. Zo werd de medicinale papaver gecombineerd met de oosterse papaver (Papaver orientale) gekruist en wordt wereldwijd als sierplant gebruikt. De bloeiperiode loopt van mei tot juli.

IJslandse klaproos (Papaver nudicaule)

De IJslandse klaproos, ook wel bekend als de klaproos met blote stam, is een van de koudetolerante papaversoorten die voorkomt in de subarctische gebieden van Amerika en Azië, maar ook in IJsland. De IJslandse papaver is meerjarig maar van korte duur. De meeste planten zijn pas 2 jaar oud, maar zaaien overvloedig, zodat er een goede voorraad papaverplanten in de tuin staat. De vrij kleine soort wordt 10 tot 60 cm hoog en gedijt in de volle zon op goed doorlatende, schrale en arme gronden. De bladvrije, d.w.z. "naakte" bloemstengel is typerend voor de soort en bepaalt de botanische naam. Op onze breedtegraden verschijnen de komvormige bloemen tussen mei en september, ze kunnen worden gekleurd in rood, oranje, geel of wit. Zoals bij veel papaversoorten en -variëteiten, worden er meestal mengsels op de markt aangeboden die verschillende bloemkleuren produceren. Hieronder presenteren we enkele variëteiten en mengsels:

• ‘Champagne Bubbels F1 Wit’: De IJslandse klaproos in het wit met een lichtgeel centrum bereikt een hoogte tot 40 cm.
• 'Tuinkabouter': De IJslandse dwergpapaver 'Gartenzwerg' is waarschijnlijk een van de langzaamst groeiende papaversoorten, omdat hij maximaal 10 - 20 cm hoog wordt. Geel, wit en oranje tinten zijn inbegrepen.

• 'pastelblend': Deze mengeling van variëteiten met een groeihoogte tussen 30 en 60 cm heeft bloemblaadjes in verschillende pasteltinten. De bloeiperiode is tussen juli en september.
• 'Lentekoorts Rood': De roodoranje bloembladen van deze papaversoort zijn aan de rand licht golvend en hebben centrale, lichtgele vlekken. De variëteit bloeit van mei tot augustus en wordt ongeveer 30 - 50 cm hoog.

Maïspapaver (Papaver rhoeas)

De eenjarige klaproos staat ook bekend als de zijdepapaver dankzij zijn papierachtige, dunne bloembladen. Het is een wilde plant die bij ons inheems is in de gematigde klimaatzone, die vooral graag in graanvelden groeit samen met de korenbloem (centaurea segetum) komt voor en geeft een gevoel van zomer en lange, zonnige dagen. De tere planten hebben fijne, geveerde bladeren en bereiken een hoogte van 40 tot 70 cm. Maïspapavers bloeien tussen mei en juli, de bloemen zijn meestal maar één dag open en dan vallen ze hun bloemblaadjes af. Na bestuiving verschijnen kleine, ovaalronde zaaddozen, elk met duizenden grijsblauwe zaden. De planten sterven af ​​als de zaden rijpen, verspreiden hun zaden en het volgende jaar ontkiemen nieuwe papaverplanten.

Naast de roodbloemige wilde vorm zijn er nu veel verschillende bloemkleuren te ontdekken bij de klaproos - zoals roze, puur wit of grijsviolet zoals bij de 'Amazing Grey' variant. Onder de variëteit aan papavervariëteiten kunnen enkele en semi-dubbele papaverbloemen worden ontdekt, zoals de variëteit 'Shirley Double'. Een grote selectie aan variëteiten en al het andere dat u moet weten over deze sierlijke papaversoort leest u in ons plantenportret over de papaver.

Tip: Naast de klaproos, de zuiver roodbloeiende zandpapaver (Papaver argemon) en de oranje zaadpapaver (Papaver dubium) is al lang inheems in Duitsland en komt in het wild voor op zonnige, goed doorlatende locaties.

Lieveheersbeestje papaver (Papaver commutatum)

Het lieveheersbeestje gedijt net als de klaproos en wordt ongeveer 10 tot 50 cm hoog. Tussen mei en juni produceert hij zijn bloemen op dunne, harige maar bladloze stelen. Deze zijn echter dieprood van kleur en hebben grote, zwarte vlekken aan de basis van het bloemblad. Vandaar de Duitse naam van Papaver commutatum. De soort 'Lieveheersbeestje' vormt bijzonder opvallende bloemen en wordt tot 30 cm hoog.

Papaver (Papaver somniferum)

De eenjarige papaver heeft een roemloze reputatie onder de klaprozen. Er zijn echter tal van variëteiten met een laag gehalte aan actieve alkaloïden en worden gekweekt als sierplant of voor het verkrijgen van maanzaad voor papaverolie en als ingrediënt voor bakken. Vooral in Oostenrijk wordt de papaver op grote oppervlakten gekweekt, maar hij gedijt ook uitstekend in de tuin en biedt eetbare maanzaadjes en mooie bloemen. De bloeiperiode is tussen mei en juni. Papaver wordt 60 tot 150 cm hoog, vormt vrij grote bloemen en later bolvormige, vrij ronde zaadcapsules. De mooiste papaversoorten zijn:

• 'Blauwe maan': De klaproossoort met enorme roze-witte bloemen met donkere vlekken heeft grote zaadkoppen met diepblauwe eetbare zaden. Hij bereikt een groeihoogte van 80 - 120 cm.
• 'Deense vlag': Dit is een opvallende papaversoort met gefranjerde bloembladen in felrode en grote, witte basale vlekken. Hij kan tussen de 60 - 90 cm hoog worden.

• Vlaams antiek: Deze dubbele klaproossoort met veelkleurige witte en roze bloemblaadjes past goed in vintage tuinen en wordt ongeveer 100 cm hoog.
• 'grijze klaproos': Klassiek papaverras uit Oostenrijk voor zaadproductie. Het is daardoor zeer stabiel, hoogproductief, nootachtig van smaak en vormt grote zaadkoppen tot 100 cm hoog. De bloemen zijn wit van kleur met roze vlekken.

Tip: Ook de papaversoort Papaver canescens wordt grijze klaproos genoemd, maar is geen inheemse variant of in onze tuin geplant, maar een wilde, geelbloemige klaproos uit Centraal-Azië en Siberië.

• 'Kip en Kippen': Het papaverras vertoont de meest ongewone zaadkoppen, omdat het bolvormige kapsel omgeven is door talloze mini-capsules, zoals een kip bij haar kuikens. De bloem zelf is aardbeirood met paarse basale vlekken.
• 'Laurens druif': Deze eenvoudige, diep beskleurige klaproos poseert met bordeauxrode basale vlekken en bijna witte meeldraden. Dit maakt het een van de meest contrasterende nieuwere papaversoorten met eetbare zaden en een groeihoogte tussen 60 en 100 cm.
• 'Zwarte Pioen': Ook bekend als 'Schwarzer Paeonienmohn' is de diep wijnrode klaproossoort met bijna volledig dubbele bloemen pioenrozen (Paeonia) herinneren. De variant is ongeveer 70 - 90 cm hoog.
• 'witte klaproos': De bijzondere bakpapaversoort met roomwitte zaden is vooral bekend en populair in de Arabische regio. De bloemen van de tot 150 cm hoge klaproos zijn wit met paarse basisvlekken.

Spaanse papaver (Papaver rupifragum)

De Spaanse klaproos is meerjarig maar van korte duur en zaait graag zelf in de tuin, zoals zoveel andere papaversoorten. Het vormt 30 tot 60 cm hoge planten en bloemen tussen juni en september. De Spaanse klaproos vertoont fel oranjerode bloemen en later zijn typische langwerpige capsulevruchten, die hem duidelijk onderscheiden van andere soorten. Hij gedijt het liefst op droge, zonnige plaatsen en is winterhard tot temperaturen onder de -20 °C. De bekendste variëteit is de terracottakleurige ‘Flore Pleno’.

Turkse papaver (Papaver orientale)

De Oosterse of Turkse klaproos is een meerjarige struik die tussen de 70 en 100 cm hoog wordt. Hij groeit als bosjes, verdwijnt volledig na de bloei en vormt pas in de herfst weer vers blad. De komvormige bloemen, tot 18 cm in diameter, verschijnen tussen mei en juni. Oosterse papaver komt oorspronkelijk uit Armenië, de Kaukasus en Iran. Het geeft de voorkeur aan droge tot frisse, goed doorlatende, lichte tot zware grond in de volle zon.

• 'Schoonheid van Livermere': De groeikrachtige variëteit met een hoogte tot 100 cm overtuigt met dieprode bloemen en zwarte basisvlekken. De Turkse klaproos 'Beauty of Livermere' kan via zijn zaden typerend worden vermeerderd.
• 'Oogst Maan': De krachtige papaversoort 'Harvest Moon' vormt feloranje bloemen op planten van 70 - 80 cm hoog. Het groeit uitgestrekt en kan even breed als hoog zijn.

• 'Marleen': De klaproossoort 'Marlene' ontwikkelt vrij kleine bordeauxrode bloemen en wordt ongeveer 70 cm hoog.
• 'Patty's Pruim': Deze variëteit vormt tot 70 cm hoge planten en opvallende, violette bloemen. De Oosterse klaproos 'Patty's Plum' komt oorspronkelijk uit Engeland en is in de jaren '90 geselecteerd.

• 'Roze Perfectie': De 40 - 80 cm hoge variëteit schittert met grote, roze bloemblaadjes met een golvende rand en zwarte basisvlekken. De papaversoort, die ook geschikt is voor potten, bloeit tussen mei en juli.
• 'Prinses Victoria Louise': De Turkse klaproos 'Princess Victoria Louise' produceert zalmroze bloemen met zwarte vlekken. De populaire variëteit bereikt een hoogte van 50 - 80 cm.
• 'Koninklijke bruiloft': De Turkse klaproos 'Royal Wedding' brengt een zuiver witte bloemkleur in de tuin. De bloemen kunnen tot 20 cm groot worden en hebben aan de basis een violette basisvlek.

Dwergpapaver (Papaver miyabeanum)

Een kussenvormende, bodembedekkende klaproos is Papaver miyabeanum. Gemiddeld bereikt hij slechts een hoogte van 10 tot 15 cm en een breedte van ongeveer 20 cm. De soort is winterhard en half wintergroen. Komvormige, bleek citroengele bloemen ontwikkelen zich tussen mei en juni. De optimale standplaats voor de dwergpapaver, ook wel Koerilenpapaver genoemd, is zonnig op goed doorlatende, frisse tot droge grond, bijvoorbeeld in steppe- of rotstuinperken. De meest bekende variëteit is 'Pacino'.

Klaprozen leveren voornamelijk stuifmeel en zijn daarom erg populair bij veel bestuivers en vooral hommels. Verder hommelvriendelijke planten presenteren we u in ons speciale artikel.