6 veel voorkomende ziekten en plagen op stokrozen met afbeelding

Stokrozen (Alcea), de schoonheid uit het Oosten, zijn ook in veel tuinen in dit land thuisgekomen. De bloemen in de mooiste kleuren van wit tot geel, roze, rood tot donkerpaars schitteren van juli tot eind oktober. Door hun formaat zijn de sierplanten al van ver zichtbaar. De stokroos is gemakkelijk te verzorgen en ook zeer robuust, maar kan ook worden aangetast door verschillende ziekten en plagen.

Grotendeels resistent tegen ziekten

Stokrozen zijn in de regel zeer onderhoudsvriendelijk en robuust tegen ziekten en plagen. Op een zonnige, enigszins vochtige standplaats met frisse en voedselrijke grond en voldoende grote afstand tussen planten kunnen ziekten en plagen zich moeilijk vestigen. Een goede verzorging is ook belangrijk met betrekking tot voldoende toevoer van voedingsstoffen en water. Niettemin kan de ene of de andere ziekte de groei en bloei van de stokrozen beïnvloeden. Het is daarom belangrijk om zelfs de kleinste schade aan de alcea tijdig te detecteren om grotere schade aan de plant te voorkomen. De belangrijkste ziekten en plagen staan ​​hieronder vermeld.

Malve roest

Malveroest is wijdverbreid en kan zonder behandeling grote schade toebrengen aan stokrozen en andere planten. Dit is een schimmelziekte met Puccinia malvacearum, die in het vroege voorjaar kan optreden. De symptomen zijn als volgt:

• geelrode puisten aan de onderzijde van het blad
• sporen van de schimmel bevatten
• geelbruine vlekken
• kan ook voorkomen op bladstelen en stengels

In de loop van de ziekte wordt het bladweefsel van de stokrozen eerst geel en later bruin. De bladeren beginnen te verwelken en vallen uiteindelijk af. Een oorzaak van de ontwikkeling van de schimmelziekte is het heersende vochtige en warme weer gedurende een langere periode in de zomer. Bovendien wordt de ziekte ook begunstigd door

• te korte plantafstand
• zeer hoge luchtvochtigheid
• slechte luchtcirculatie tussen planten
• Bladeren kunnen niet goed drogen

Er moeten bijvoorbeeld voornamelijk biologische huismiddeltjes worden gebruikt om het te bestrijden

• Bouillon gemaakt van compost
• Uienbouillon
• Knoflook thee
• Bouillon gemaakt van boerenwormkruid, paardenstaart en duizendblad

Aangetaste bladeren moeten regelmatig worden verwijderd en bij het huisvuil worden gedeponeerd, nooit op de compost. Hier bestaat een risico op verdere verspreiding. Als echter alle delen van de plant zijn geïnfecteerd, is het enige dat helpt, ze volledig uit te graven, inclusief de wortels. De verwijdering zit dan ook in het restafval of wordt verbrand.

Om kaasjeskruidroest te voorkomen, zijn ook preventieve maatregelen belangrijk, zoals:

• Vermijden van wateroverlast
• regelmatig losmaken van de grond
• voldoende kaliumbemesting
• gebruik hiervoor rabarberbouillon
• Minimale plantafstand 50 centimeter
• zonnige, matig droge standplaats
• water van beneden

Opmerking: De malveschimmel kan zowel in de plant als in de grond overwinteren en in het voorjaar onder gunstige omstandigheden uitbreken.

Ziekte van verwelking (Phoma)

Ook hier is de oorzaak van deze ziekte een schimmel die de binnenvaten van de stokrozen beschadigt en daarmee de waterhuishouding van de plant aantast. Het is niet meer in staat om alle delen van de plant voldoende van water te voorzien. Het begint langzaam te verwelken en sterft uiteindelijk. De eerste tekenen zijn

• bruine vlekken op bladranden
• bedek langzaam het hele blad
• Vlekken worden zwart
• het bevat sporen van de schimmel

Bij een besmetting verdorren de stokrozen van onderaf. De oudste bladeren worden altijd als eerste aangevallen. Geïnfecteerde planten zijn in de regel nauwelijks te redden. Bij een besmetting moet ervoor worden gezorgd dat andere planten niet worden geïnfecteerd. Oplossing voor het probleem zijn:

• volledige verwijdering van de geïnfecteerde plant
• volledige uitgraving van de wortel met aarde
• Verwissel de aarde rond de plant
• Schimmelsporen overwinteren in de bodem
• Afvoeren in restafval
• niet op compost - kans op verspreiding
• Altijd water geven van onderaf
• Minimale plantafstand 50 centimeter
• bemesten gekalibreerd
• regelmatig losmaken van de grond

Malve Vlooienkever

De kever (Podagrica fuscicomis), ook wel kaasjeskruidvlo genoemd, is geen ziekte, maar een plaag, maar kan ook stokrozen aantasten. Hij legt zijn eitjes in de stengels van de planten. Van daaruit eten de bruinblauwe harige larven zich een weg naar het vruchtvlees of de wortels. Uiteindelijk trekken ze de grond in om daar te overwinteren. Een van de meest voorkomende oorzaken van aardvlooien is te droge grond. De kever bereikt een grootte tussen de drie en zes millimeter. zijn kenmerkend

• blauwgroene tot zwarte kleur en
• geel-rode kop en poten

De eerste tekenen van de aanwezigheid van de kever worden als volgt uitgedrukt:

• Van mei tot juni
• zeefachtige perforatie van de bladeren
• zogenaamde skeletschade
• vaak blijven alleen bladnerven over
• aantasting van knoppen en bloemen is ook mogelijk

De planten moeten dan direct worden behandeld, anders kan de hele plantenpopulatie snel besmet raken. De eerste maatregelen moeten zijn:

• Gooi besmette bladeren weg bij het restafval
• niet op compost - kans op verspreiding
• De kevers verzamelen
• regelmatig losraken van de aarde
• regelmatig water geven
• Bladeren niet nat maken

Opmerking: Veel hobbytuinders zweren bij het gebruik van lucifers. Deze worden met de kop rondom de plant in de grond gezet.

bladluizen

Vooral deze plagen verschijnen in het voorjaar. Ze zijn dan overvloedig aanwezig op verse scheuten. De bladluizen (Aphidoidea) kunnen tot zeven millimeter groot worden. Typerend is de bestaande slurf waarmee ze het sap uit hun slachtoffers zuigen. Dit sap wordt dan voor het grootste deel uitgescheiden als een kleverige vloeistof, de honingdauw. Dit bedekt knoppen, bloemen en bladeren en trekt insecten zoals mieren aan. Stokrozen zijn, net als andere planten, bijzonder vatbaar voor ziekten zoals roetdauw. De behandeling moet onmiddellijk na het verschijnen van de bladluizen worden uitgevoerd, anders zullen de planten ernstig worden beschadigd.

Een oplossing kan zijn het gebruik van natuurlijke vijanden zoals lieveheersbeestjes, sluipwesplarven of zweefvlieglarven. Ook met spuiten worden goede resultaten behaald Brandnetel voorraad of een loog gemaakt van wrongelzeep en water. Aanbrengen in de ochtend heeft het beste effect.

slakken

Slakken (Gastropoda) kunnen ook gevaarlijk zijn voor stokrozen. Het tere, jonge blad eten ze het liefst in het voorjaar nadat ze zijn ontkiemd, waardoor de groei van de planten wordt belemmerd. Zodra de eerste schade optreedt, moet er worden gecontroleerd, anders zijn de planten nauwelijks meer te redden. Maatregelen kunnen zijn:

• 's avonds de slakken verzamelen
• Slakkenkorrels verspreiden
• Pas op voor huisdieren en kinderen
• als alternatief het oprichten van slakkenbarrières

Zaagsel, zand of koffiedik zijn hiervoor ideaal. Deze materialen worden eenvoudig rond de planten gestrooid. Koffiedik is ook een goede meststof.

Malvespitsmuis

Er kan snel worden aangenomen dat dit een muis is, maar helemaal verkeerd. De kaasjeskruidspitsmuis (Rhopalapion longirostre) is een kever. Je puntige stam is verantwoordelijk voor de naamgeving. Zonder stam is hij tussen de 2 en 3 millimeter groot

• zwart met dikke witgrijze haren
• Poten roodachtig geel
• Koffer in lichaamslengte

De vrouwtjes leggen de eieren tussen juni en juli op de stelen en vooral in de bloemen. De uitgekomen larven graven dan diep in de eierstok. Als gevolg hiervan drogen de toppen uit. Maar hierin is niet alleen een plaag te herkennen, maar ook in

• gegeten shoot tips
• opgedroogde bloemknoppen
• Schade aan bladeren door eten

Als er een besmetting is, zijn er weinig bloemen te verwachten. Behandeling wordt dan noodzakelijk. Om dit te doen, moeten de eieren en kevers regelmatig worden verzameld en aangetaste en uitgedroogde delen van de plant worden verwijderd.

Opmerking: Het is niet alleen belangrijk om de ziekte of plagen op de stokrozen te bestrijden, maar de oorzaak moet worden geïdentificeerd en geëlimineerd.