Rookboom: snoeien, soorten en nog veel meer

De rookroker laat zich zowel in de zomer als in de koudere seizoenen van zijn beste kant zien met zijn kleurrijke herfstkleuren en vederlichte vruchtzetting.

Niet alleen het blad, maar ook de gelijknamige zaden van de rookstruik (Cotinus coggygria) enorm bijdragen aan de hoge sierwaarde. Het uiterlijk springt meteen in het oog van elke tuinbezoeker. Vandaag leggen we je uit hoe je de wilg kunt snoeien en vermeerderen en beschrijven we een paar van de mooiste soorten van de wilg.

Rookstruik: kenmerken en herkomst

Enkele synoniemen waaronder de sierheester nog steeds bekend is, zijn pruikenboom, gewone pruikenboom, ververssumak en vuisthout. Het behoort tot de sumakfamilie (

Anacardiaceae), waarin onder andere ook de azijn boom (Rhus) is te vinden. Het oorspronkelijke verspreidingsgebied van de overblijvende rookstruik is zeer uitgebreid. De plant heeft zijn wortels in het Middellandse Zeegebied, Zuid-Europa, Zuidwest-Azië, Noordwest-India, maar ook in China, Pakistan en Nepal. ondertussen is Cotinus coggygria zelfs sporadisch genaturaliseerd in de warme streken van Duitsland en delen van Groot-Brittannië. De natuurlijke ligging wordt gekenmerkt door arme tot matig voedzame, kalkrijke bodems met een grovere, deels steenachtige structuur. De grote struik is te vinden op droge, warme hellingen van laagland tot bergachtige hoogten.

De bladverliezende rookboom groeit breed bossig, uitgestrekt en schaars. Hij kan hoogtes en breedtes bereiken van 3 tot 5 m - maar er is ook een soort die bekend staat als de dwergpruikboom en die goed in een emmer kan worden gekweekt. De rookroker is alleen betrouwbaar winterhard tot ongeveer -20 °C, waarmee rekening moet worden gehouden bij het kiezen van een locatie. De bast van de niet veeleisende sierboom is grijsbruin en licht gebarsten. De eivormige, gladde en hele bladeren van de pruikenboom zijn afwisselend gerangschikt. Het blad van de oorspronkelijke soort is groen - afhankelijk van de variëteit kan het ook rood, donkerrood of geelachtig groen tot goudgeel zijn. In de herfst kleuren de bladeren mooi geeloranje tot scharlakenrood. De kleine, onopvallende, geelgroene bloemen van de rookstruik staan ​​per vijf en staan ​​in grotere, licht behaarde, losse pluimen. Ze verschijnen meestal van juni tot juli en ontwikkelen zich uiteindelijk tot de gelijknamige troebele Zaaddozen, die door hun stabiele structuur vaak tot in december een sierlijke werking hebben hebben.

De mooiste soorten rookstruik

Er zijn verschillende soorten rookstruik, die vooral verschillen in groeimaat en kleur. Hieronder een selectie van de mooiste varianten:

• Cotinus coggygria ˈKoningspaarsˈ: Dit is een zeer populaire, vrij langzaam groeiende variëteit die een hoogte en breedte bereikt van maximaal 3 m. Het blad is intens donker tot zwartrood en de bloemaren zijn geelachtig tot crèmekleurig.

• Cotinus coggygria ˈGouden geestˈ: Dit soort heeft een heel ander effect met zijn goudgele blad en rood getinte bloemen. Hij wordt ongeveer 2 tot 2,5 m hoog en 1,5 tot 2 m breed. De vruchten van deze variëteit zijn roodbruin.

• Cotinus coggygria paars: Deze langzaam groeiende en compacte selectie van ˈRoyal Purpleˈ is beperkt tot een hoogte en breedte van ongeveer 1,5 m en is daarom ook geschikt voor kleinere tuinen of voor aanplant in een container. De bladeren zijn donker roodpaars en de bloeiwijzen zijn geelgroen tot rood.

• Cotinus coggygria ˈSmokey Joeˈ: Deze middelgroeiende variëteit heeft groen blad en roze-roodachtige vruchtzetting. De hoogte en breedte is maximaal 2,5 m.
• Cotinus coggygria ˈJonge Dameˈ: De bloemen van deze langzaam groeiende, groenbladige variëteit zijn geelachtig roze - de fruitversieringen zijn witachtig bruin. Het kan ook een hoogte en breedte van 2,5 m bereiken.

Plant rookstruik: locatie en procedure

Een rode rookboom hoort op een warme, zonnige plek te staan, want alleen dan kan het blad zijn volle kleurintensiteit laten zien. Rookstruikvariëteiten met groene of goudgele bladeren ontwikkelen zich ook goed in lichte halfschaduw. In streken met strenge winters moet beslist een beschutte plek gekozen worden. Wat de bodemgesteldheid betreft, is de pruikenboom wendbaar en stelt hij nauwelijks eisen. Een matig voedselrijke, droge tot vochtige grond die licht zuur tot sterk is, is geschikt is kalkhoudend en goed doorlatend - de pruikenboom groeit op vrij kale ondergrond gezondste.
Verdichte, zware en zeer vochtige grond moet echter grondig worden losgemaakt en losgemaakt vermengd met veel stenen en kwartszand om besmetting met Verticillium verwelkingsziekte te voorkomen voorkomen

Om de standplaats van de rookboom verder te verbeteren kan er ook wat kalk in de grond worden gewerkt. Hiervoor is bijvoorbeeld onze hoogwaardige Plantura geschikt Biologische gazon- en tuinkalk excellent, wat ook zorgt voor onder andere een verbeterde bodemvruchtbaarheid en waterdoorlatendheid. Vooral dat laatste is erg gunstig voor de rookstruik. Om de toepassing correct uit te voeren en de juiste dosering te vinden, moet u eerst de Bepaal de pH van de grond en jouw grondsoort identificeren.

Vooral de maanden september en oktober zijn goede tijden om te planten, maar het kan ook in het voorjaar na de ijsheiligen. De diameter van het plantgat dient tweemaal de diameter van de kluit van de sierheester te zijn. Zeer zanderige gronden worden verrijkt met een goede kwaliteit potgrond of wat compost. Hiervoor is bijvoorbeeld onze turfvrij geschikt Plantura biologische compost, waardoor de grond langdurig vruchtbaarder wordt en de biologische activiteit wordt gestimuleerd. Dan moet de pruikenstruik niet te diep in het gat worden geplaatst, maar op grondniveau. Nadat het plantgat is gevuld met aarde, wordt het substraat iets aangedrukt en wordt de struik goed bewaterd.

Traditioneel wordt de rode rookboom als solitair aangeplant, wat hem bijzonder effectief maakt. Met de wat smallere rookstruik ˈGolden Spiritˈ kan zelfs een kleine haag als privacyscherm worden vormgegeven. In dit geval wordt een plantafstand van ongeveer 1 m aangehouden. Als er andere struiken in de buurt van de pruikenboom worden geplant, moet de afstand minstens twee keer zo groot zijn.

Als u de dwergpruikboom als kuipplant wilt kweken, dient u een plantenbak mee te nemen Inhoud van minimaal 30 liter in het begin en later, als de struik is gegroeid, 50 liter gebruik. Het moet ook een afvoer hebben voor overtollig irrigatiewater. Idealiter wordt op de bodem van de emmer een drainagelaag van geëxpandeerde klei gelegd. Tot slot wordt de pot gevuld met hoogwaardige potgrond, die is gemengd met minimaal 30% zand om de doorlaatbaarheid te verbeteren.

Wat past er bij de pruikenstruik? Als u de rookboom op een spannende manier wilt presenteren met andere planten, kunt u bijvoorbeeld op de klikken kuise boom (Vitex agnus castus) en een sier gras als de Chinees riet (Miscanthus sinensis) Om op terug te vallen. Beiden laten de show over aan de extravagante pruikenstruik en ontwikkelen zich tot verschillende aantrekkelijke bloeiwijzen of zaaddozen, die de troebele zaaddozen van de rookstruik zijn optellen bij. Interessant is ook de combinatie van een lichtbladige pruikenboom met de zwarte kornoelje 'Kesselringii' (Cornus alba ‘Kesselringii’), de paarse kornoelje ‘Sibirica’ (Cornus alba ‘Sibirica’) of de rode kornoelje (Cornus sanguinea). Rondbladige en bonte bladeren zijn ook andere harmonieuze plantpartners Berberissoort.

Welke Locatie is perfect voor de rookstruik? De ideale locatie is warm en zonnig, in ieder geval gedeeltelijk in de schaduw van licht en zeker beschermd in regio's met strenge winters. De droge tot vochtige en matig voedselrijke grond moet goed gedraineerd zijn.

Verzorging van de rookstruik

Als de sierboom eenmaal goed in de tuin staat, blijkt hij niet alleen betrouwbaar winterhard, maar ook extreem goed bestand tegen hitte en droogte. Bovendien heeft de plant geen bijzonder hoge voedingsbehoefte en hoeft niet per se regelmatig te worden geknipt. Zoals je kunt zien, is de verzorging van de wilgenstruik niet erg ingewikkeld.

Snijd rookstruik

Zoals reeds vermeld, is de pruikenboom niet afhankelijk van regelmatig snoeien. Het vormt een mooie vorm en bloeit zelfs zonder passende verzorgingsmaatregelen. Om een ​​sterke verspreiding tegen te gaan, kunnen de op de grond liggende scheuten direct aan de basis worden verwijderd. Takken die naar het midden van de struik groeien of elkaar kruisen, kunnen ook aan de basis worden afgeknipt. De heesters kunnen ook goed tegen zwaardere snoei, maar dan is een eenmalig uitblijven van bloei te verwachten. De rookstruik kan zelfs om de paar jaar geplant worden.

Wanneer wordt de rookstruik gekapt? Vanwege de goede snoeitolerantie kunt u de pruikenstruik bijna het hele jaar door knippen - alleen in hete, droge midzomerfasen en bij vorst mag u geen schaar gebruiken.

Bemest en geef de wilg water

De eenmalige opname van een compostdosis in het voorjaar moet volledig voldoen aan de voedingsbehoefte van de rookstruik buitenshuis. Als de voedingsstoffen uit het substraat van de emmer al zijn opgebruikt, kunt u ongeveer elke 4 weken een vloeibare meststof voor bloeiende heesters toevoegen.

Tip: Een laag mulch gemaakt van herfstbladeren of gemaaid gras houdt de grond niet alleen langer vochtig, maar zorgt ook voor wat voedingsstoffen.

Vooral bij pas aangeplante exemplaren en rookstruiken in de kuip speelt de watergift een rol. Vooral na buitenplanten is het belangrijk om voor een constante luchtvochtigheid te zorgen om de groei te ondersteunen. Ook in droge fases moeten de nieuwkomers het eerste jaar zeker voorzien worden van water. Het is echter altijd belangrijk om wateroverlast te voorkomen - het veroorzaakt problemen voor de wortels en verhoogt het risico op Verticillium-verwelkingsziekte, wat dodelijk is voor de struik kan. Als de struik goed ingeburgerd is, kan hij ook buiten tegen droogte.

overwinteren

Zoals reeds vermeld, hebben de wilg en zijn variëteiten een winterhardheid tot ongeveer -20 °C, wat in de meeste gevallen voldoende winterhardheid zou moeten zijn. In bijzonder ruige situaties is extra bescherming echter aan te bevelen. Winterbescherming is ook nodig in de eerste 1 tot 2 jaar na aanplant en bij teelt in kuip. De boomschijf kan worden bekleed met verschillende materialen zoals bladeren of kreupelhout en de jonge struik kan worden omwikkeld met vlies of jute. De emmer mag dan wel in noppenfolie gewikkeld zijn - maar wie wil er nou niet dat de kluit doorvriest Wil je het risico nemen, zet de rookstruik dan in de emmer op een vorstvrije, maar zeker koele plek winterkwartieren. Vergeet niet af en toe water te geven om te voorkomen dat de kluit helemaal uitdroogt.

Verspreid rookstruik

Een meer veelbelovende methode dan het vermeerderen van de rookstruik via zaden is vermeerdering via stekken of zinkers. Hoe u dit doet, beschrijven we hieronder.
Noch de jongste noch de oudste takken mogen als stokken worden gebruikt. Het juiste moment is aangebroken dat de tak een beetje buigt en dan breekt. De stokjes moeten in de zomer van juli tot augustus worden gesneden, bij voorkeur 's ochtends. De snede wordt gemaakt onder een bladknoop en de secties moeten 8 tot 12 cm lang zijn. Ze moeten tot het planten koel en vochtig worden gehouden. Na het verwijderen van de onderste bladeren en een stukje schors aan de onderkant, moet de wond erin een wortelhormoon moet worden ondergedompeld, omdat de wilg zelf moeilijk kan wortelen. Nu kunnen de stokjes in voorbereide potten met een doorlatend, vochtig substraat worden gezet. Een plastic zak kan over de pot worden geplaatst om de luchtvochtigheid op peil te houden. Na een paar weken zouden er voldoende wortels moeten zijn gevormd om de planten in een grotere pot te verplanten.

Tip: De helft van de resterende bladeren kan worden afgesneden om de verdampingssnelheid van de stekken te verminderen. Hierdoor verliest de afdeling minder vocht.

De twijgboom neemt af en toe zelfs de methode van voortplanting via zinkers zelf over, in die zin dat oude scheuten die op de grond liggen wortels vormen. Deze delen kunnen vervolgens uit de moederplant worden gehaald en worden getransplanteerd. U kunt dit echter ook zelf doen. Voor dit doel worden scheuten die minstens een jaar oud zijn in het voorjaar in de grond begraven en daar met een haak vastgezet. Zo'n scheut moet ongeveer 30 cm boven de grond uitsteken en kan worden ingekerfd op het punt dat ondergronds moet zijn om wortelvorming te bevorderen. Ten slotte moet de grond gelijkmatig vochtig worden gehouden. In het najaar kan, na voldoende wortelontwikkeling, het zinklood van de moederplant worden gescheiden en op een nieuwe plek worden geplant.

opslag, gebruik en effect

De bladeren en het hout van de rookstruik kunnen worden gebruikt om wollen of zijden stoffen te verven. Gebruik de geoogste delen direct of droog de bladeren en het hout voor opslag. Bladeren van rookstruiken worden in de Russische volksgeneeskunde gebruikt als remedie tegen brandwonden of vergiftiging. Volgens een studie hebben experimenten aangetoond dat de concentratie van de kleurstof fisetin in rookstruik positieve effecten heeft op de mens. Er wordt gezegd dat het de opslag van informatie in de hersenen bevordert, wat zou resulteren in een beter geheugen.

Is de rookstruik giftig?

Vanwege de verwantschap met de giftige eikenbladige gifeik (Toxicodendron pubescens), ook als giftige klimop ook bij huidcontact met de rookstruik werden bekende, huidirriterende eigenschappen vermoed. Deze veronderstelling werd echter niet bevestigd, zelfs niet bij mensen die overgevoelig waren voor het contactallergeen Poison Ivy. Als u echter weet dat uw huid snel gevoelig reageert, kunt u mogelijke huidirritaties voorkomen door handschoenen te dragen bij het snoeien van de struik. De rookboom is niet giftig, maar als sierboom ook niet geschikt voor consumptie.

Een sierheester waarvan het blad even intens gekleurd kan zijn, is de riem bloem (Loropetalum chinense). Daarnaast dragen de opzichtige bloemen van de plant enorm bij aan de fraaie uitstraling.