Laurierviburnum, Mediterrane viburnum, Viburnum tinus

Laurierviburnum inspireert als een feest voor de zintuigen. Het zacht glinsterende, groenblijvende blad verdrijft de somberheid uit de wintertuin. In de late winter wekken de delicate, witte bloemen met een verleidelijke geur de verwachting van de lente op en in de zomer veranderen ze in zwarte en blauwe fruitdecoraties. Deze handleiding leidt u praktisch door het professionele onderhoudsprogramma van de Viburnum tinus. Lees hier hoe je het bloemensieraad vakkundig snijdt en veilig bewaart voor de winter.

zorg

Goede zorg is gebaseerd op verschillende factoren

De laurierviburnum is geëmigreerd uit de klimaatarme regio's van de Middellandse Zee en komt niet in de buurt van de robuustheid van inheemse bomen. Deze achterstand compenseer je met een uitgebalanceerd zorgprogramma, dat is samengesteld als een conglomeraat van verschillende even relevante factoren. Als de volgende zorgmaatregelen harmonieus in elkaar grijpen, vervult de laurier-sneeuwbal de hoop op de late winterbloei en is hij immuun voor ziekten.

Plaats

De zorgvuldige keuze van de locatie is een van de belangrijkste factoren voor succesvol onderhoud. De focus ligt op de winterhardheid in combinatie met de licht- en bodemgesteldheid.

Hoewel de decoratieve bessen giftig zijn voor de mens, fungeert de laurierviburnum (mediterrane viburnum) als een kostbare voedingsstof voor vogels en een belangrijk bijenweide in de natuurlijke tuin.

De groenblijvende sneeuwbal voelt in goede handen op deze tuinspots:

• zonnige tot gedeeltelijk beschaduwde standplaats, zonder brandende zon in de winter
• ideaal beschut tegen de wind en warm
• verse tot vochtige grond zonder wateroverlast
• rijk aan voedingsstoffen, los en goed doorlatend
• met een pH van 5,5 tot 7,5

Substraat

Voor de teelt in de kuip kan een hoogwaardige potgrond met een laag veenaandeel worden gebruikt. Gezien de langzame groei blijft de bloeiende struik meerdere jaren in het substraat. Gebruik daarom een ​​structureel stabiele grond verrijkt met anorganische componenten zoals perliet of lavagranulaat.

water geven

Als ondiepe wortel is de bloeiende struik afhankelijk van een continue toevoer van water. Pas het schenkritme daarom aan op het weer. Als de ondergrond aan het oppervlak droogt, giet dan water uit de spuitmond van de bus totdat er geen vocht meer wordt opgenomen. In de emmer is de verzadiging van het substraat te herkennen aan het feit dat er water uit de bodemopening loopt. Vermijd het strooien van de mediterrane sneeuwbal, want vochtige bladeren zijn een welkom doelwit voor schimmelziekten.

Zoals alle groenblijvende bomen verdampt ook een laurierviburnum (Viburnum tinus) in de winter vocht. Controleer daarom het hele jaar door de toestand van de aarde met een duimtest. Bij droog, zonnig winterweer zonder sneeuw wordt de struik bedreigd door vorstdroogte. Geef in dit geval op milde dagen water wanneer de grond ver genoeg is ontdooid zodat de wortels weer water kunnen opnemen.

Bevruchten

Wat betreft de toevoer van voedingsstoffen is de groenblijvende sneeuwbal ongecompliceerd. Een organische meststof stimuleert de bloeibereidheid van de vroege bloeier in de herfst. Tijdens de groei- en bloeiperiode moet je daarom compost, hoornkrullen of basthumus op de wortelschijf werken en meer gieten.

De toevoer van voedingsstoffen in de emmer strekt zich ook uit van april tot september. Gebruik bij voorkeur een vloeibare meststof op fosforbasis, omdat stikstofrijke complete meststoffen alleen de bladeren dwingen te groeien, wat ten koste gaat van de bloemen. U ondersteunt de winterhardheid door in het najaar de mest meerdere keren extra te besproeien met kaliumrijke smeerwortel.

Overwinteren

De laurierbladige viburnum en zijn variëteiten zijn toegewezen aan winterhardheidszones 7 tot 8 a. Deze indeling houdt in dat de struik winterhard is bij temperaturen tussen -9,5 en -17,7 graden Celsius. Onder dit uitgangspunt is buitenteelt zonder problemen mogelijk in milde winterse wijnbouwgebieden. In andere gebieden is de mediterrane sneeuwbal afhankelijk van bescherming die niet alleen gericht is tegen vorst, maar ook de brandende winterzon buiten houdt.

Hoe het goed te doen:

• Mulch tijdig voor het begin van de winter de wortelschijf met bladaarde, compost en naaldtakken
• bedek de groenblijvende bladeren met een wintervacht om ze te beschermen tegen de brandende zon
• Verwijder het vlies bij zacht winterweer om de bloei niet te belemmeren
• Op vorstvrije dagen af ​​en toe water geven
• Van oktober/november tot maart geen kunstmest geven

De laurier-sneeuwbal is niet winterhard in de emmer. Het hout moet daarom in de late herfst worden gerooid. Geschikte winterverblijven zijn licht en vorstvrij. Als de temperaturen in het vroege voorjaar ook 's nachts niet meer onder de -5 graden Celsius komen, ruim de plant dan weer op. Als de tuin zich in een van de wijngebieden bevindt, kan de emmer op het balkon blijven hangen. Plaats in dit geval het vat op hout, wikkel het dik in vlies en plaats het voor de beschermde zuidmuur van het huis.

Snee

Op de juiste standplaats en met soortspecifieke zorg veroudert een laurier-sneeuwbal (Viburnum tinus) niet, waardoor regelmatig onderhoud snoeien niet nodig is. Omdat het sierhout ook nog eens makkelijk te zagen is, is het aan jou om te beoordelen of en in welke mate je zaagt.

Omdat de kleine steenvruchten giftig zijn, moeten in ieder geval de verwelkte bloeiwijzen consequent in de familietuin worden schoongemaakt. Als je besluit te snoeien, spelen de timing en de snede een beslissende rol, anders beroof je jezelf van de mooi geurende bloemen.

Hoe ga je op de juiste manier te werk:

• Alle dode bloemen direct na de bloei wegknippen
• Te lange takken inkorten tot de gewenste lengte
• Gebruik de schaar altijd boven een gezond paar bladeren of een bladknoop
• Dood hout of zwakke scheuten uitdunnen
• om de 3 à 4 jaar de twee oudste scheuten dicht bij de grond afknippen (ten vroegste vanaf de 5e .) jaar van status)

Het filigrane haar aan de onderkant van de bladeren is giftig. De klierharen kunnen allergieën veroorzaken, jeukende ogen veroorzaken en de luchtwegen irriteren. Trek kleding met lange mouwen aan en draag een veiligheidsbril en lichte ademhalingsbescherming wanneer u de laurier-sneeuwbal of een van zijn varianten snijdt.

Overplanten

Als u een verandering van locatie voor uw laurierviburnum heeft voorgeschreven, is de lente de ideale datum. Omdat de bloeiende struik slechts gedeeltelijk winterhard is, zou een periode in de herfst gepaard gaan met een hoog risico op mislukking. Dit geldt vooral als de plant langer dan 5 jaar in de grond staat.

De volgende procedure heeft zich in de praktijk bewezen:

• snij de kluit rondom af met een scherpe spade
• de straal komt overeen met de diameter van de bus in de bovenste helft
• bind de scheuten losjes aan elkaar met een touw
• Gebruik een schop en een schop om de kluit met zoveel mogelijk aarde op te graven

Graaf op de nieuwe locatie een plantkuil van 1,5 keer de diameter van de kluit. Houd rekening met de diepte van de put zodat de eerdere plantdiepte behouden blijft. Meng het uitgegraven materiaal met compost en hoornkrullen om de wortels te ondersteunen. Slib de getransplanteerde struik en mulch met bladeren of compost. Snijd tot slot de mediterrane sneeuwbal zo ver terug dat de wortel- en bladmassa weer in een evenwichtige verhouding staat.

Vermenigvuldigen

Door uw mooiste Mediterrane sneeuwbal te vermeerderen met stekken, krijgt u binnen korte tijd vitale jonge planten met de prachtige eigenschappen van hun moederplanten.

Het is zo makkelijk:

• in juni half verhoute kopstekken met een lengte van 10 tot 15 cm
• verwijder de onderste bladeren
• Zet elke stek in een pot met uitgemergelde potgrond of priksubstraat
• Geef regelmatig water op de gedeeltelijk beschaduwde, warme plaats

Goed gewortelde jonge planten kunnen in de herfst worden geplant. Een lichte, vorstvrije winterstalling is voordelig om de kroost in het voorjaar in bed of in de kuip te zetten.

Ziekten

Geïmmigreerde planten zijn onderhevig aan ziekterisico, ook als ze op de juiste plaats staan ​​en met zorg worden verzorgd. De bladvlekkenziekte Septoria en echte meeldauw zijn de belangrijkste bedreigingen voor de laurier-sneeuwbal. Terwijl natuurlijke pesticiden falen met de eerste, heeft een traditioneel huismiddeltje bewezen effectief te zijn tegen echte meeldauw. Zo onderneem je actie tegen deze ziekten.

Bladvlekkenziekte (Septoria ssp)

Als een zichtbaar symptoom verspreidt bruine necrose zich op de bladeren. In het verdere verloop sterven de bladeren af ​​en vallen op de grond. Van de meer dan 1.000 soorten binnen het geslacht Septoria zijn er ziekteverwekkers voor alle denkbare weersomstandigheden, zodat besmetting het hele jaar door kan plaatsvinden.

Hoe correct te handelen:

• Snijd royaal al het gebladerte dat is aangetast door bladvlekken en verbrandt
• behandel de hele plant met een fungicide op basis van de werkzame stof difenoconazol

Echte meeldauw (Erysiphaceae)

Het dankt zijn symptomen Schimmelziekte de naam. Een bloemige laag verschijnt aan de onder- en bovenzijde van de bladeren. Dit wordt bruin, het aangetaste blad verdroogt en valt af. De mooiweerschimmel richt de meeste schade aan bij zonnig zomerweer of vochtig en vochtig weer met temperaturen rond de 20 graden Celsius.

Hoe de infectie te bestrijden:

• Snijd de zieke bladeren af ​​en gooi ze bij het huisvuil
• maak een oplossing van 125 ml verse melk en 875 ml water
• Spray de aangetaste Viburnum tinus om de 2 à 3 dagen met het melkwater

Geef een mediterrane sneeuwbal preventief indien mogelijk geen water van bovenaf, omdat de ziekteverwekkers geen aantastingsoppervlak krijgen op droge bladeren.

Ongedierte

Midden in de bloeiperiode slaan deze twee plaagsoorten genadeloos toe en laten ze zich niet onder de indruk zien dat de bladeren giftig zijn.

Sneeuwbalbladkever (Pyrrhalta viburni)

Ze zijn 4 tot 6 mm lang, bruin van kleur en gespecialiseerd in sneeuwbalsoorten en -variëteiten. Het dilemma begint in augustus wanneer de vrouwtjes hun eieren leggen in een uitsparing in de tak die ze eerder hebben opengeknaagd. In maart/april komen de groene, zwartgevlekte larven uit en vallen de bladeren aan. De besmetting is te herkennen aan putcorrosie op het blad.

Zo onderneem je actie tegen de pest:

• snij alle takken af ​​die bedekt zijn met eieren
• schone bladeren besmet met larven

Vecht onder hoge druk met insecticiden, zoals COMPO Triathlon Universal Insect-Free AF ​​of ETISSO Pest-Stop AF.

bladluizen

Helaas komt het in de vroege zomer vaak voor dat een Viburnum tinus bedekt is met bladluizen. De stekende en zuigende plagen verwijderen het sap van de bladeren en geven als afvalstof honingdauw af, waarop ziekten dreigen, zoals zwartgeblakerd roet. Met een beproefd huismiddeltje maak je een einde aan het ongedierte.

Meng hiervoor 1 liter water met 1 tot 2 eetlepels pure zachte zeep en voeg een scheutje spiritus toe. Met deze oplossing bespuit je elke 2 tot 3 dagen de onder- en bovenkant van de bladeren en de bladoksels. Stop niet met vechten totdat de bladluizen niet meer te zien zijn.

Leuke soorten

De delicate pastelkleuren van de pure soort betoveren met hun eenvoudige, ingetogen natuurlijkheid. Heb je een zwak voor sterke kleuren in je tuin, wil je een viburnum tinus met een extra lange bloeitijd of een majestueuze hoogte? Dan kunt u kiezen uit de volgende soorten.

Vooravond Prijs

• wanneer in het vroege voorjaar kerstrozen, sneeuwklokjes en andere witte vroege bloeiers in de schijnwerpers staan, zijn kleurspatten gewenst
• Eve Price komt naar voren met karmozijnrode knoppen die zich ontvouwen tot roze bloemen
• de ovale steenvruchten lijken blauw en worden zwart in de herfst
• Hoogte: 150 tot 200 cm

Gwenllian

• de hybride wacht met de indrukwekkende eigenschappen van de pure soort, gecombineerd met een compacte, opgaande groeiwijze en een extra lange bloeiperiode
• zijn rustige groei met een bescheiden 5 tot 15 cm per jaar kwalificeert Gwenllian als decoratieve solitaire in de voortuin en in borders
• Bovendien zorgt de variatie in de emmer het hele jaar door voor onderscheidende accenten op balkon, terras of in de wintertuin
• Hoogte: 100 tot 150 cm

Exbury-vorm

• Naast de pittoreske voordelen en een magische geur scoort dit ras met een robuuste winterhardheid
• Bovendien blijkt de hybride krachtig te zijn zonder opdringerig te zijn
• Tot nu toe wordt Exbury Form zelden gevonden in tuincentra en wordt het beschouwd als een zeldzaamheid in bloemen
• Hoogte: 150 tot 200 cm

Frans wit

• de sterk groeiende loversoort overtreft met een uitbundige bloemenpracht in puur wit
• Overal waar voldoende ruimte in de tuin is, is French White een aanwinst voor creatief ontwerp
• Hoogte: 150 tot 250 cm

Purpureum

• deze mediterrane sneeuwbal houdt van het kleurenspel
• het jonge blad gedijt paarsgroen en contrasteert prachtig met de rozerode knoppen
• wanneer de roze en witte bloemen zich ontvouwen, krijgt het blad een donkergroene, glanzende kleur met een vleugje paars
• Hoogte: 100 tot 200 cm

Geest

• De naam zegt het al, want de variëteit heeft een bloemig temperament
• Waar de randvoorwaarden en de zorg goed zijn, geeft Spirit de tuinman het gelijktijdig aankleden van bloemen en fruit
• Hoogte: 100 tot 150 cm

Andere rassen komen uit de bekwame handen van de kwekers. Deze worden echter zelden of zelden in winkels gevonden. Inclusief 'Kleine Bognor', de winterharde laurierviburnum met een bloesem vanaf augustus, 'Roze Prelude', de vorstgevoelige variëteit of 'Variegatum'waarvan het crèmekleurige bonte blad niet winterhard is.