Aardbeienspinazie: planten, verzorgen en meer

Wat is het verschil tussen echte aardbeienspinazie en spiked aardbeienspinazie? Hoe werkt de teelt van aardbeienspinazie en waar moet je op letten bij het oogsten? Dit en meer lees je in ons speciale artikel.

Aardbeienspinazie - deze bijna vergeten bladgroente is helaas nog maar bij weinigen bekend. Jammer, want de groente scoort niet alleen met een buitengewoon uiterlijk, maar schittert ook door de ongecompliceerde teelt en het hoge gehalte aan voedingsstoffen.

Aardbeienspinazie: kenmerken en herkomst

De aardbeienspinazie (Blithum virgatum of Blitum capitatum

) behoort tot de vossestaartfamilie (Amaranthaceae). Ook al is de aardbeienspinazie vrij onbekend, er zijn veel bekende gezichten in zijn familie: naast zijn naamgenoot, de echte spinazie (Spinacia oleracea), is de aardbeienspinazie ook met quinoa (Chenopodium-quinoa) En Biet (Bèta vulgaris) verwant. Maar waar komt de ongebruikelijke naam aardbeienspinazie vandaan? Een blik op de plant kan de naam zelfs snel verklaren: de felrode vruchten van de aardbeienspinazie doen visueel (hoewel niet smaakvol) denken aan aardbeien. De groene tot lichtgroene bladeren lijken op die van spinazie met hun driehoekige en diep gekartelde vorm alleen verwijderd, maar zijn op dezelfde manier bereid, zodat het tweede deel van de naam ook gemakkelijk te verklaren is bladeren.

De kruidachtige, meestal eenjarige gekweekte plant is 20 tot 60 centimeter hoog met kale, rechtopstaande stengels en een basale rozet van bladeren. Aardbei-spinazieblaadjes vormen een smakelijke en voedzame toevoeging aan de keuken. Vaak wordt hij echter niet alleen als voedsel gekweekt - dankzij de opvallende rode vruchten is aardbeienspinazie ook een populaire sierplant voor in de tuin of op het balkon.

Er is weinig bekend over de oorsprong van aardbeienspinazie: tegenwoordig wordt aangenomen dat de plant kwam oorspronkelijk uit Klein-Azië en het Oosten en werd door de Moren naar Zuid-Europa, vooral Spanje, gebracht kwam naar ons toe. Helaas konden bladgroenten zich hier niet volledig vestigen. Hoewel het een paar eeuwen in cottage-tuinen werd gekweekt als sier- en nuttige plant, werd het toen steeds meer vervangen door spinazie. Aardbeienspinazie verdween zo'n honderd jaar geleden definitief van onze menukaarten. Daarna raakte de behoorlijk bruikbare plant bijna in de vergetelheid - maar gelukkig is hij nog steeds te vinden in Duitse tuinen, zij het zelden. Met name de herontdekking van oude groentesoorten in de afgelopen jaren heeft ervoor gezorgd dat aardbeienspinazie een nieuwe populariteit heeft gewonnen. Intussen bieden sommige zaadhandelaren ook aardbeienspinaziezaden aan (sommige ook in biologische kwaliteit). Als wilde plant komt aardbeienspinazie alleen voor in de bergen van Noordwest-Afrika, in West-Eurazië en zelden in het Middellandse Zeegebied.

De soorten aardbeienspinazie

Onder de verzamelnaam aardbeienspinazie worden twee soorten onderscheiden:

• De echte aardbeienspinazie (Blithum virgatum)
• De puntige aardbeienspinazie (Blitum capitatum).

Beide soorten zijn nauw verwant. Hoewel ze qua uiterlijk verschillen, zijn ze vrijwel identiek qua smaak en bereiding. Je kunt echte aardbeienspinazie zien (Blithum virgatum) omdat hij over het algemeen groter wordt en de vruchten verdeeld zijn over de stengel en zich in de bladassen bevinden. In het geval van aardbeispinazie daarentegen worden de vruchten gebundeld op een valse aar. In tegenstelling tot de echte aardbeienspinazie komt de aardbeispinazie waarschijnlijk niet uit het Oosten, maar uit Noord-Amerika en wordt daar nog steeds gevonden. Vanwege het lage economische belang van aardbeienspinazie in de commerciële teelt, zijn er nooit verschillende variëteiten veredeld. Om deze reden wordt aardbeienspinazie nog bijna uitsluitend verdeeld in de twee hierboven genoemde soorten.

Aardbeienspinazie kweken: dit is belangrijk om op te merken

Aardbeienspinazie kweken is niet moeilijk - integendeel: aardbeienspinazie kan in bijna elke tuin gekweekt worden worden, want het is even geschikt voor de teelt in het bed als in de bloembak op het terras of in de tuin Balkon. Vooral de gemalen spinazie is interessant voor de gemengde cultuur: Tussen aardappel of pronkboon, hij biedt niet alleen een echte blikvanger in uw tuin, maar beschermt ook de bodem tegen erosie en maakt optimaal gebruik van de beschikbare ruimte. Daarnaast blijkt de echte aardbeienspinazie een ideale buur te zijn voor lente-uitjes, de puntige aardbeienspinazie als goede tussenteelt voor bleekselderij.

De juiste locatie voor aardbeienspinazie

Locaties in de volle zon zijn perfect als u de aardbeienspinazie wilt telen. Maar in de meeste gevallen zijn gedeeltelijk schaduwrijke locaties ook geschikt voor het kweken van aardbeienspinazie. Bij de keuze van de standplaats voor de aardbeienspinazie wordt vooral gelet op de juiste watervoorziening Let op: Aardbeienspinazie houdt niet van hoge temperaturen of droogte, maar wateroverlast maakt het ook lastiger creëren. Een humusrijke, diepe, leemachtige zandgrond waarin geen wateroverlast is, is daarom optimaal als standplaats. Bovendien moet er bij het telen van aardbeienspinazie altijd op worden gelet dat er een gevarieerde vruchtwisseling is: om de vitaliteit van de bodem te behouden, Aardbeienspinazie en zijn verwanten uit de vossestaartfamilie (spinazie, snijbiet, rode biet) worden niet consequent op dezelfde locatie geplant worden. Vossestaartplanten dienen indien mogelijk elk jaar op een andere locatie te worden gezaaid, anders wordt maximaal drie jaar achter elkaar op één locatie geteeld.

Hoe aardbeienspinazie te zaaien

Aardbeienspinazie buiten zaaien gebeurt idealiter tussen maart en juni. Datums voor zaaien tot in augustus zijn ook mogelijk, maar dit vergroot de kans op vroege bloei. Omdat de aardbeienspinazie aan de ontkiemen in het donker telt, is het voor een betrouwbare ontkieming vooral belangrijk om ervoor te zorgen dat de zaden diep genoeg (ongeveer 2-3 cm) in de grond worden geplant. Tussen de afzonderlijke planten wordt een afstand van 25-30 cm aanbevolen, in rijen van 15 cm, zodat elke plant voldoende ruimte heeft om zich te ontwikkelen. Als er kans is op late nachtvorst, bijvoorbeeld bij bijzonder vroeg zaaien in maart, is het raadzaam om ook op vorstbescherming te letten. Het is nuttig gebleken om het bed met tuinvlies te bedekken totdat het gevaar van late nachtvorst voorbij is.

De aardbeienspinazie gedijt optimaal als hij de juiste bodemgesteldheid vindt: een losse, zanderige, leemachtige en diepe grond is ideaal. Als de tuin dit niet kan bieden, is het raadzaam om de bestaande grond af te dekken met een hoogwaardige potgrond, bijvoorbeeld de Plantura biologische universele grond, upgrade. Zeer zware, kleiachtige gronden moeten ook worden gemengd met ongeveer een derde van het zand, zodat het water op lange termijn goed kan wegvloeien.

Als u uw aardbeienspinazie eerder wilt oogsten, kunt u deze vanaf maart naar binnen halen. Doe hiervoor drie tot vier zaden van de aardbeienspinazie in een kleine pot met een diameter van minimaal 8 cm. Zo'n potgrond is ideaal voor de teelt van aardbeienspinazie Plantura biologische kruiden & zaadaarde, omdat deze los is en vrij arm aan voedingsstoffen, wat de wortelgroei van de kleine plantjes optimaal ondersteunt. De kamertemperatuur tijdens het ontkiemen moet gedurende de dag tussen de 16°C en 22°C liggen. Na het ontkiemen zijn er twee opties voor de aardbeienspinazie: als er buiten geen late vorst meer te verwachten is, kunnen de planten verhuizen naar hun nieuwe thuis in het bed. Natuurlijk moeten de bovengenoemde afstanden worden aangehouden om een ​​ideale ontwikkeling te garanderen en aantasting door meeldauw te voorkomen. Is het nog te koud of moet de aardbeienspinazie dan in kuipjes worden geteeld, dan kan dat Zet bladgroenten in tufjes van 3-4 planten in kleine potjes met universele grond en ga hier verder zorgen voor.

Verzorging van aardbeienspinazie

Aardbeienspinazie wordt algemeen beschouwd als zeer gemakkelijk te verzorgen. Desalniettemin moet u een paar punten in overweging nemen als u uw planten zo goed mogelijk wilt verzorgen: Voldoende toevoer van voedingsstoffen is absoluut noodzakelijk voor een hoogproductieve en lonende oogst. Zo heeft het voorbereiden van de grond door het mengen van compost zich bewezen en is meestal voldoende. Als u geen compost beschikbaar heeft om te bemesten, kunt u ook een organische meststof gebruiken, zoals de Plantura biologische universele meststof, gebruiken voor de toevoer van voedingsstoffen. Organische meststoffen hebben als voordeel dat ze een natuurlijke langetermijnwerking hebben en de planten naar behoefte van voedingsstoffen kunnen voorzien.

Zoals bij de meeste bladgroenten, hoeft aardbeienspinazie niet regelmatig te worden gesnoeid; in plaats daarvan worden de bladeren gescheiden bij de oogst.

De verzorging van aardbeienspinazie omvat ook de regelmatige toevoer van water: vooral als het warm is temperaturen is het noodzakelijk om de aardbeienspinazie voldoende water te geven om de bladeren zo mals mogelijk te houden uitstel. De ochtenden en avonden zijn ideale tijden om water te geven, aangezien de temperatuur hier het laagst is en er dus weinig water verdampt. Ook af en toe schoffelen tussen de planten en onkruid verwijderen heeft een positief effect op de ontwikkeling.

Tip: Aardbeienspinazie is erg gevoelig voor een gebrek aan stikstof in de grond en geeft dit als volgt aan: Jonge bladeren blijven wat langer groen, oudere bladeren worden gelijkmatig lichter en worden zelfs helemaal geel worden. Een dergelijk tekort moet snel worden verholpen met een snelwerkende meststof, zoals onze vloeistof Plantura biologische groene plantenvoeding, in evenwicht zijn.

Aardbeienspinazie vermenigvuldigen: zo werkt het

Elk jaar nieuwe aardbeienspinazie zaden kopen? Het hoeft niet zo te zijn. Als je niet elk jaar nieuwe zaden wilt kopen, heb je zelfs twee opties om zelf aardbeienspinazie te kweken:

• Het eigen zaaien van de aardbeienspinazie: Zelf zaaien is bijzonder eenvoudig - sommige planten worden gewoon niet afgesneden, maar mogen groeien tot het zaad volwassen is. Omdat de aardbeienspinazie als bijzonder sterk wordt beschouwd, worden tal van zaden verdeeld over de kenmerkende vruchten in het gebied. Als gevolg hiervan zullen er het volgende voorjaar tal van nieuwe planten groeien.

• De zaden uit de vruchten halen: Als u ongecontroleerde vermeerdering van aardbeienspinazie wilt voorkomen of volgend jaar ergens anders wilt planten, moet u rijpe vruchten tijdig verwijderen. Maar in plaats van de rode bolletjes weg te gooien, kunnen ze ook gebruikt worden om zaden te produceren. Het zaad wordt nu grondig ontdaan van het vruchtvlees en op een donkere, droge, koele plaats bewaard, waar het wacht op het volgende gebruik.

Is aardbeienspinazie winterhard?

In tegenstelling tot zijn naaste verwant, de spinazie, is de aardbeienspinazie vaak niet winterhard in onze breedtegraden. Hoewel er gevallen zijn waarin aardbeienspinazie temperaturen tot -10 °C overleeft en in het voorjaar weer ontkiemt, wordt de plant in Duitsland meestal als eenjarig gewas geteeld. Daarentegen kunnen de zaden, vooral bij het zelf zaaien, de koudere gemakkelijk aan Bestand tegen temperaturen in het bed en begin volgend jaar te ontkiemen als er voldoende aarde is zijn bedekt.

Oogst aardbeienspinazie

Twee tot drie maanden na het zaaien is het eindelijk zo ver: de oogst van de aardbeienspinazie gaat beginnen. Net als spinazie kan aardbeienspinazie (afhankelijk van het moment van zaaien) de hele zomer tot september keer op keer worden geoogst. Ofwel worden afzonderlijke bladeren naar behoefte geplukt, ofwel wordt de hele scheut ongeveer 30 cm boven de grond afgesneden met een scherp mes. Deze rijdt dan weer uit zodat er enkele weken later weer geoogst kan worden. Overigens is de smaak en voedingswaarde van aardbeienspinazie op zijn best als de plant nog niet in bloei staat. Het ideale moment om bladspinazie te oogsten is daarom vlak voor de bloei.

opslag

De oogst is binnen en de aardbeienspinazie is klaar voor de keuken. Maar wat nu? Vooral het bewaren van aardbeienspinazie is voor velen een uitdaging: als de bladeren in de keuken worden bewaard, worden ze snel slap en onsmakelijk. Wil je dit voorkomen, dan kun je de aardbeienspinazie direct na de oogst gebruiken of in vochtig keukenpapier wikkelen en in de koelkast leggen. Zo zijn de bladeren nog vijf tot zes dagen houdbaar.

Aardbeienspinazie kan op vele manieren in de keuken worden gebruikt: de bladeren worden bereid als echte spinazie, bijvoorbeeld gestoomd en geserveerd als groentebijgerecht. Maar aardbeienspinazie is ook erg populair als ingrediënt in soep, bladerdeegvulling of als quiche. De jonge blaadjes zijn bijzonder mals en kunnen daarom ook rauw gegeten worden, bijvoorbeeld in een wilde kruidensalade. Ook al doen de kleurrijke vruchten visueel denken aan aardbeien of frambozen, ze worden zelden in de keuken gebruikt. Hoewel ze niet giftig zijn, wordt hun smaak over het algemeen beschreven als flauw en vergelijkbaar met die van rode biet, daarom worden ze zelden gebruikt bij de bereiding van gerechten. Aan de andere kant zijn ze heel geschikt als kleurrijke, eetbare decoratie, bijvoorbeeld om een ​​aardbeien-spinaziesalade mee af te werken.

Qua voedingswaarde is aardbeienspinazie echter superieur aan spinazie. Het scoort bijzonder goed met een hoog gehalte aan vitamine C, ijzer en sporenelementen. Mensen met nierproblemen of reuma moeten echter oppassen met aardbeienspinazie: het oxaalzuur dat erin zit kan in grote hoeveelheden schadelijk zijn.

Meer weten over bijzondere en oude groentesoorten? Veel interessante en beproefde soorten groenten zijn te vinden in ons artikel "10 bijna vergeten groenten“.