Hoe zich te ontdoen van water woelmuizen in de tuin

Waterwoelmuizen en andere woelmuizen kunnen planten beschadigen. Met het juiste muisbeheer overleeft de tuin dit echter redelijk ongeschonden en raakt de tuinman niet gestrest, maar blijft hij kalm en niet onder de indruk - een tuinleven in vreedzaam samenleven met de natuur vereist alleen controle in uitzonderlijke gevallen en vertrouwt daarvoor op velen andere ideeën. Ontdek waarom, wanneer en hoe welke reacties welke successen beloven:

Bestrijd waterwoelmuizen en co op de juiste manier

Als je een paar woelmuizen in je tuin hebt, of het nu watermuizen of veldmuizen zijn, is het ten zeerste aan te raden om te werken aan een vreedzaam samenleven met de kleine dieren in je moestuin. Waarom dit zo is, waarom het meestal geen woelmuizen zijn en wat ze doen bij massale voortplanting komt ook aan bod; het eerste wat je hier moet doen is vechten.

Omdat vreedzaam samenleven niet betekent "laat de muizen op je neus dansen", zijn er een aantal dingen die je kunt doen om ervoor te zorgen dat de woelmuizen in je tuin zich "goed gedragen":

Als je je tuin zo natuurlijk mogelijk beheert, verschijnen er natuurlijke vijanden van woelmuizen zodra er woelmuizen zijn. Deze omvatten wezelsoorten, vooral de muizenwezel, vossen, bunzingen, marters, katten, uilen en roofvogels. Als de woelmuizen er al zijn, maar de tuin nog niet aantrekkelijk genoeg is voor woelmuisvijanden, kun je ze wat steun geven: Voor roofvogels Zitstokken als zitstok opzetten, wezels e.a. stapels stenen als schuilplaats aanbieden, in geschikte bijgebouwen (veldschuren e.d.) toegangsopeningen voor uilen creëren.

Als er momenteel woelmuizen in uw tuin staan ​​en u waardevolle gewassen wilt herplanten, kunt u de daarvoor bestemde grond in de late herfst gebruiken maak woelmuizen vrij door grondige grondbewerking en de woelmuizen door een paar "voerplanten" achter in de tuin op niet-kritieke tuinen focus. Dit kan b.v. B. wees een kruidenweide met winterharde kruiden, waar je zelf van eet, maar waar de woelmuizen ook onder kunnen eten/spitten.

Kies onder deze omstandigheden ook de lente als plantdatum (in plaats van in de herfst "heerlijke jonge bomen" voor de neus van de woelmuizen te zetten); in het voorjaar kunnen de heesters in een draadmand (maaswijdte circa 1,5 cm) worden geplaatst, wat een veilige bescherming biedt. Draadmanden van dit type zijn in verschillende maten in de handel verkrijgbaar. De draad moet voorzichtig bij de vouwnaden worden vastgehaakt, na het opvullen van de grond wordt deze zonder bevestiging tegen de stam gebogen en bedekt met een laag grond van ongeveer 5 cm dik. U kunt uien en knollen op een vergelijkbare manier beschermen, waarvoor u ook kant-en-klare roosterpotten of -manden in speciaalzaken kunt kopen.

Huismiddeltjes die zinvol zijn

Huismiddeltjes voor watermuizen en andere woelmuizen kunnen zinvol zijn als ze verstandig worden gebruikt. Binnen een tuinbeheer dat een tuin begrijpt als een stukje natuur, door een tuinman die geïnteresseerd is in wat hij doet en waarom. Dan kunnen veel ideeën u helpen om zonder stress "met de natuur in de tuin te leven", bijvoorbeeld:

1. Anti-woelmuis planten

Je kunt planten planten zoals knoflook, keizerskroon of wolfsmelk (vlierbes, kattenkruid, narcissen, thuja, jeneverbes, uien ...) rond tuinen die het waard zijn om beschermd te worden. Maar heeft alleen zin als de woelmuizen een leefgebied hebben in een andere tuin of achter het tuinhek.

Waarbij leefruimte achter het tuinhek niet de tuin van de buren betekent - je kunt natuurlijk je leven met jezelf doorbrengen om met de buurman de woelmuizen naar elkaar te drijven, maar de meeste mensen zien zo'n doel in het leven niet als erg zinvol bij.

Ook leven woelmuizen niet in je moestuin om je te ergeren, ze leven om te overleven. Als knoflook of zoiets ze van een wenselijke bevoorradingsbron zou moeten verdrijven, werkt dat alleen als er een ontwijking in zit nabijgelegen gebieden die ook goede bevoorradingsbronnen hebben, is mogelijk (geldt voor alle pogingen tot uitzetting of uitsluiting). Want welke geur je ook probeert - "ondraaglijk" voor de dieren, zoals wel eens wordt beweerd niet de geuren, "niemand is doodgezonken, maar velen zijn al doodgevroren (uitgehongerd)" geldt ook voor woelmuizen.

2. buitensluiten

Vergrendelen is mogelijk op kleinere oppervlakken (bijv. B. een moestuin) door barrièrehekken te plaatsen die de muizen niet kunnen ondermijnen. Je hebt kippengaas nodig met een maaswijdte van ongeveer 1 cm en een hoogte van 1 m, waarvan 50 cm ingegraven en 50 cm uit de grond steken. De bovenste 10 cm van het gaas moet naar buiten worden gekanteld, zodat de woelmuizen en andere burrowers niet meer over de omheining kunnen klimmen.

Maar het heeft alleen zin als het gebied voor het hek zeker muizenvrij is, anders zet je de muizen op slot met het afgedekte bord.

3. Gebroken glas als woelmuismuur

Ook een populaire suggestie: omring gebieden die beschermd moeten worden met een strook gebroken glas verspreid over de vloer. Of de randen van deze stukjes gebroken glas fijn genoeg zijn om zo'n klein pootje vast te houden: www.abload.de/img/009jke69.jpg iets doen is twijfelachtig – woelmuizen kunnen ook het gebroken glas oppakken elegant van onderaf infiltreren.

4. verhoogd bed

Zeker zinvol als bescherming tegen woelmuizen en helpt ook om eerder te oogsten omdat de grond in het verhoogde bed beter wordt opgewarmd. Maar helpt alleen in verband met 2e, namelijk kettingschakel onder het verhoogde bed, anders proberen woelmuizen het graag als extreme klimmers.

5. ultrasone apparaten

Ultrasone apparaten kunnen ook een woelmuis een run voor zijn geld geven als ze frequenties uitzenden die binnen het gehoorbereik van het dier liggen. Zelfs dat zal niet gemakkelijk te doorgronden zijn: knaagdieren zouden tussen de 20.000 en 60.000 Hz horen, of dat ook geldt voor de veldmuissoort die in uw tuin actief is, is onzeker; Het is vaak niet mogelijk om precies te achterhalen welke frequentie een ultrasoon apparaat uitzendt.

Bovendien: de ultrasone apparaten zenden uit met een geluidsdruk tot 140 decibel, wat veel meer is dan het geluid van een straaljager die vlak naast je oor opstijgt. Uit experimenten met marters is gebleken dat de ultrasone apparaten heel snel niet meer werken omdat de marters gehoorbeschadiging hebben van de apparaten ontvangen, en de ultrasone apparaten worden er ook steeds meer van verdacht op grote schaal verantwoordelijk te zijn voor menselijke gehoorbeschadiging/tinnitus zijn. Het menselijk gehoorbereik gaat tot ongeveer 20.000 Hz, maar hoe het menselijk lichaam harde geluiden in de bovenstaande bereiken verwerkt, is nog niet afdoende onderzocht.

6. onruststoker

Ratelmolens, pinwheels, zingende flessen... ze zijn allemaal ondoeltreffend gebleken in het leven van een "vandaagse woelmuis". echt spannender dan kleurrijke of ratelende windmolens (zelfs vergeleken met de meeste grasmaaiers zijn ze vergelijkbaar rustig).

7. Verdreven door stank

Je leest over allerlei sterk ruikende stoffen die je door de gangpaden giet of spul, van haar van allerlei dieren tot vispekel tot boterzuur, knoflookbouillon en Wei.

Deze methode heeft enkele logische gebreken

1. Huidschilfers van huisdieren kunnen afstotelijk zijn als het afkomstig is van een woelmuis. Maar: afstotelijk bij twee of drie ingangen is niet genoeg, je moet het hele bouwsysteem "ruiken" (en vertrouw erop dat je domme woelmuizen hebt die bij hen wonen die niet zomaar nieuwe ingangen maken graven).
2. Wat wordt aanbevolen om geuren af ​​te weren, behalve het haar van vijanden, kan menselijke neuzen stinken, of het ook stinkt met woelneuzen is niet zeker.
3. De concepten van geurverdediging gaan er, met typische menselijke arrogantie, van uit dat woelmuizen geen geurvoorkeuren ontwikkelen, d.w.z. ze vluchten allemaal voor dezelfde geuren. Bij een dier dat minstens zo getalenteerd is in reukvermogen als de hond (40 keer meer reukslijmvliezen dan mensen, 10 keer zoveel reukcellen) nogal onwaarschijnlijk.
4. Boterzuur neemt ook de relatief onderontwikkelde menselijke neus vrij goed waar. Het eenvoudigste vetzuur, maar voor ons een van de walgelijkste geuren ter wereld, tussen braaksel en ranzige boter - het volgende tuinfeest moet pas weken na de verdrijvingspogingen worden gepland worden.

Bij de werkgroep onderzoek naar gewervelde dieren van het Julius Kühn Instituut Federal Research Institute for Cultivated Plants, www.jki.bund.de/no_cache/de/startseite/institute/pflanzenschutz-gartenbau-und-forst/arbeitsgruppen/vertebrate research.html, kun je onderzoeken welke geuren de meeste woelmuizen afwijzen, er loopt sinds 2009 een onderzoeksproject over dit onderwerp.

8. Verdreven door lawaai

Gebarsten flessen, kloppende vibrators, lawaaierige kinderen: woelmuizen lijken minder last te hebben van geluid (zoals ik al zei, sommige grasmaaiers zijn luider), maar met hen Misschien heb je geluk met kinderen: rondrennen kan trillingen veroorzaken die vergelijkbaar zijn met het schoppen van grazend vee, en dit zou een afschrikwekkend effect hebben op woelmuizen hebben.

Die hierboven op 7. De bovengenoemde gewervelde onderzoeksgroep doet hier onderzoek naar, en ook naar bioakoestische methoden die watermuizen verdrijven met geluiden van hun eigen soort (een soort "wegkomen" in mousey).

Waterwoelmuizen: statistisch gezien een vrij zeldzame bedreiging

Waterwoelmuizen, Arvicola terrestris, zijn woelmuizen en leven in een land- en een watervariant (de Watervariant wordt in de volksmond "waterrat" genoemd, dus het bestaat echt als een dier en niet alleen in de Buitenzwembad). De kans dat een thuiskweker met waterratten te maken heeft, is niet groot: als er iets is, heb je het in de tuin met de watermuis landvorm, zelfs als je een vijver hebt, leven de waterratten op grotere watermassa's.

Waterwoelmuizen leven ondergronds en graven buisvormige holsystemen die worden bewoond door territoriale families van kleine groepen. De jongen (3-5 nesten met 3-6 jongen per jaar) blijven slechts enkele weken in het nest en moeten dan hun eigen territorium zoeken. Dat overlapt niet met de territoria van andere woelmuizen, waterwoelmuizen koloniseren hun leefgebied in een veel lagere individuele dichtheid dan grondwoelmuizen en veldwoelmuizen (maximaal ongeveer 100 vs. 2000 individuen per hectare). naar het probleem (of opgemerkt) woelmuizen worden pas zichtbaar wanneer hun gradatiecyclus een hoogtepunt bereikt. Deze gradatie (massareproductie -> overbevolking -> instorting populatie) gebeurt bij veldmuizen om de paar jaar (muizenjaar), de Waterwoelmuizen hebben veel langere gradatiecycli, populatietoename resulteert meestal in overtollige waterwoelmuizen die naar aangrenzende gebieden verhuizen afdwalen

Daarom is niet elke geknaagde wortel een teken van een watermuisplaag, ook niet op momenten dat de watermuis "net een rondje door de media heeft gemaakt". Waterwoelmuizen eten ook alleen wortels van onderaf, als je tekenen van eten opmerkt, waren er waarschijnlijk andere soorten woelmuizen aan het werk. Het is daarom vrij onwaarschijnlijk dat het waterwoelmuizen zijn als iemand in uw tuin aan het "graven" is (we zullen de zeldzame massale gebeurtenissen hieronder behandelen). Maar er zijn genoeg andere woelmuizen die er zijn, en de feiten en gedachten over schade, voordelen, preventie van massale fokkerij, enz. invloed op de hele onderfamilie van burrowers:

Voles: classificatie op basis van schade en voordeel

Niet alle woelmuizen zijn zo verlegen over voortplanting en "evolutionair talent" voor het creëren van hoge bevolkingsdichtheden als de waterwoelmuis. Van de meer dan 200 soorten van de onderfamilie van de veldmuis uit de Wühler-familie die Azië, Europa en Noord-Amerika hebben veroverd, zijn er enkele met ons onderweg. Met name de volgende soorten veroorzaken meer overlast dan woelmuizen:

1. veldmuizen

Veldmuizen, Microtus arvalis, krijgen tot 12 jongen na een draagtijd van bijna 3 weken, en de volgende 2 weken later generatie, theoretisch kan een paar veldmuizen in één groeiseizoen 2000 nakomelingen baren set.

2. grond woelmuizen

De tweede soort van het geslacht veldmuis die in ons land aanwezig is, is de veldmuis Microtus agrestis, maar zijn nesten zijn maximaal 8 jongen, en (in tegenstelling tot veldmuizen) is er geen voortzetting van de voortplanting gedurende de winter.

3. muskusratten

Muskusratten, Ondatra zibethica, zijn de grootste woelmuizen. Ze zijn in de vorige eeuw als pelsdieren uit Noord-Amerika aan ons voorgesteld, zijn nu bij ons in het wild geworden en verspreiden zich verder in Europa. De waterminnende dieren vallen vooral op als ze dammen en rivieroevers ondermijnen, maar ze kunnen ook rond een tuinvijver knoeien.

Alleen in uitzonderlijke gevallen zie je alle andere woelmuizen die bij ons leven. In het bos heb je meer kans om oeverwoelmuizen tegen te komen, sierlijke kleine knaagdieren die weinig schade aanrichten omdat hun maaltijden alleen hele fijne knaagsporen en grotere intacte wortelstronken achterlaten. De gedomesticeerde kleine woelmuis Pitymys subterraneus nestelt zich het liefst in vochtige weiden en is bijna zeldzaam met 2-3 jongen per worp De groep lemming-woelmuizen, die in staat is tot de meest massale reproductie, begint de trekmigraties veroorzaakt door overbevolking veel verder naar het noorden van ons.

Zelfs woelmuizen in normale populatiegroottes kunnen de wortels van sierbomen en groentegewassen eten knagen, vooral in de winter wanneer een super opgeruimde tuin ze geen ander voedsel geeft aanbiedingen. Je kunt ook de helft van de vers gerooide bloembollen opeten en het gazon iets te grondig van onderaf losmaken...

Maar: woelmuizen zijn om verschillende redenen belangrijk in een intact ecosysteem:

• Voedselbasis voor tal van diersoorten
• Gravende soorten beluchten de bodem
• Verzamelactiviteit zorgt voor verspreiding van zaden
• Distributie zorgt voor diversiteit en gezonde plantengroei in het leefgebied
• Het eten van insecten en insectenlarven houdt insectenpopulaties onder controle
• Plantenresten en afgevallen fruit worden door eten "opgeruimd" en omgezet in aarde

Degenen die zoveel belangrijke taken hebben, behoren tot de sleutelsoorten van onze ecosystemen en hebben juist daarom een ​​vrij hoge reproductiegraad ontwikkeld. Die zich aanpaste aan de behoeften van de omgeving totdat de mens tussenbeide kwam:

Onecologische veldmuiscontrole verhoogt de schade

Vreedzaam samenleven in combinatie met zacht muizenbeheer levert u als tuinman niet alleen het meeste voordeel op, het wordt ook aanbevolen zodat u de schade niet zelf vergroot. Dit ook om verschillende redenen:

Al het gedoe met de woelmuizen begon niet in het huis en de volkstuin, waar je altijd wist hoe je moest leven met je muizen (en een paar "gemeenschapskatten tegen deze muizen"). Maar de reden voor de escalerende woelmuispopulaties ligt in de moderne intensieve landbouw, de aangewezen vijand van de Woelmuizen - vossen, wezels, uilen, roofvogels - hebben bijna geen leefgebied meer, maar het ongedierte met hun monoculturen heeft het bijna biedt paradijselijke omstandigheden, beide samen (ook buiten de toppen van de gradatiecycli) kunnen leiden tot enorme massatoenames omvang.

Vergiftig het nu snel, het voortbestaan ​​van de soort, waarvan men dacht dat het veilig was, wordt als gevolg van deze "catastrofe" weer zo onzeker dat de overlevende vrouwelijke woelmuizen verhogen hun toch al hormonaal geremde vermogen om kinderen te baren in een flits tot het uiterste - veel woelmuizen, in zeer korte perioden intervallen. In de landbouwsector is al opgemerkt en onderzocht dat "simpele chemische clubs" het probleem vaak vergroten, tegenwoordig werken en Onderzoeksgemeenschappen houden zich bezig met 'muisbeheer' en bedenken ingewikkelde controleplannen om exploderende woelmuispopulaties onder controle te houden zou moeten.

Natuurlijk tonen vrouwtjeswoelmuizen deze aanpassing van hun vermogen om te baren ook als ze in uw tuin wonen, in geval van overbevolking in het deel van de tuin dat wordt bewoond door woelmuizen stoppen de woelmuizen met gooien, er zijn radicale invallen in de tuin dichtheid van individuen; pas na enige tijd herleven de populaties.

Door deze hormonale zelfregulering van de bevolkingsdichtheid kun je de Woelmuizen in uw tuin door de natuur en ecologisch verantwoorde maatregelen in redelijke verhoudingen houden. Hierdoor kun je chemisch niet-verontreinigde groenten en fruit oogsten en vervoeren (afgezien van enkele muisgerelateerde verliezen). draagt ​​ook bij aan de onevenwichtigheden in ons milieu veroorzaakt door intensieve landbouw juist.

Aan de andere kant, als je het doet zoals boeren, monoculturen op veelal dode tuingrond en gif tegen woelmuizen, dan zorg je er zelf voor nog meer last van vrouwelijke woelmuizen die nu wanhopig overgeven... de ziekte tularemie, die af en toe voorkomt in artikelen, waarvoor de kwaadaardige woelmuizen zouden verantwoordelijk zijn, treft elk jaar tussen de 3 en 15 mensen in Duitsland en eindigt in 5% van de behandelde gevallen dodelijk. Woelmuizen vernietigen de grasmat niet met hun gravende activiteit, maar houden deze op de lange termijn in stand door de grond los te maken en de Gebreken worden pas onkruid als u niet doorzaait en/of het gazon bestaat uit een grasmengsel dat niet geschikt is voor de standplaats bestaat.

De invasie van de watermuis

Dan heeft alleen samen vechten zin

Alle zojuist genoemde suggesties zijn geschikt voor het omgaan met de paar woelmuizen die normaal in tuinen wonen. Maar, zoals ik al zei, woelmuizen "do gradatie", veldmuizen om de 2-5 jaar, waterwoelmuizen om de 5-8 jaar. Dan wordt de muizenpopulatie gedurende een seizoen behoorlijk krachtig, wat meestal wordt voorafgegaan door A. door weer meer roofdieren - gradatie wordt meestal gevolgd door een fase van Retrogradatie, massareproductie stort in elkaar en de bevolkingsdichtheid zakt onder het regionale gemiddelde het soort

Als uw tuin wordt geteisterd door een woelmuispopulatie aan de bovenkant van de gradatiecyclus en dus binnen een omtrek versterkt gebied (bijv. B. een nederzetting of volkstuinkolonie) is dat overtollige woelmuizen geen kans hebben om te migreren, zou de meest ontspannen reactie zijn om gewoon te wachten op de retrogradatie.

Als dat niet werkt omdat leden van de gemeenschap die verder van de natuur staan ​​hen aansporen om snel te reageren, kan dat nog steeds het geval zijn Iets snellere onderdrukking van de bevolking door strijd mogelijk, maar alleen als gezamenlijk project van alle getroffenen Gevoel. Dan moet de strijd worden aangegaan met het gemeenschapsorgaan van de nederzetting of het volkstuinbestuur gecoördineerd moet een bestrijdingsplan worden opgesteld, voor veldmuizen een ander dan voor water woelmuizen.

Het beheersen van een ongebreidelde populatie watermuizen is allesbehalve eenvoudig als het goed wordt gedaan (in de legale en succesvolle zin). Hier is een overzicht van de individuele maatregelen die nodig zijn om waterwoelmuizen te bestrijden:

• Specificeer bestrijdingsperiode (alleen tijdens rustperiode van vroege herfst tot maart)
• Controleer vroege detectie voordat er schade optreedt
• Identificeer waterwoelmuizen
• Differentiatie van de beschermde moedervlek
• Differentiatie van veldmuisbesmetting
• Mogelijk. (eerste) controle van de veldmuis
• Verwuhlprobe (op de schuifconstructie rijden of niet)
• Als er schade is opgetreden, onderzoek dan de schade
• Controle is mogelijk met aasstations
• Definitie van aantal lokaasplaatsen, te behandelen gebied
• Plaatsing en installatie van aasstations
• Installatie van een niet-vergiftigde lokvogel
• Lokaas met rodenticide lokaas goedgekeurd volgens de lijst van gewasbeschermingsmiddelen
• Markering van aasstations boven naburige gewassen
• Wekelijkse controle van plaatsen
• Mogelijk. Daaropvolgende lokaas totdat aas niet meer wordt geaccepteerd
• Op gebieden naast andere watermuispopulaties, verdere controle en, indien nodig, opnieuw lokken
• record houden
• Controleer na controle de effectiviteit door in het voorjaar een proef te trekken

Beheersing van watermuizen is ook mogelijk met vallen en door de holen te vergassen, beide methoden zijn minstens zo complex, tijdrovend en kostbaar als het bestrijden ervan lokaas stations. Tijdens de gehele bestrijding moeten tal van veiligheidsinstructies in acht worden genomen, want rodenticiden en ontsmettingsmiddelen zijn zeer effectieve vergiften en vallen zijn niet zonder gevaar. Dit is op basis van het vaarbevoegdheidsbewijs of Fumigatiecertificaat voor de aanvragers, regels voor behandeling en beschermende kleding tot en met etikettering van de containers voor opslag en transport.

U kunt een goed overzicht krijgen van geplande en verstandige procedures voor het bestrijden van waterwoelmuizen in het lange en gedetailleerde Publicatie van "Praxis-Information Schermaus" door het Nedersaksische Ministerie van Voedselvoorziening, Landbouw en Consumentenbescherming voorzien. Het is ongeveer voor de bebossing van akkers en weiden, waar de watermuis af en toe een nare indruk maakt (in de eigen tuin eerder een zeldzame uitzondering), maar de bestrijding is in principe gebaseerd op dezelfde randvoorwaarden en voorschriften: Download op www.ml.niedersachsen.de/download/3433/Praxis-Info_Schermaus_Erkennen_Bekaempfen_Vermeiden_22.10.2007_.pdf

Wat als een administratieve overtreding misdaad gevaarlijk of kan duur zijn, kunt u lezen in een publicatie van het Nedersaksische staatsbureau voor consumentenbescherming en voedselveiligheid, download onder www.laves.niedersachsen.de/download/42421/Unsachgemaesses_Toeten_von_Maeusen_und_Ratten.pdf
Over gewasbeschermingsmiddelen in het algemeen en de problemen die zij (ook voor gewasbeschermingsmiddelen muisdodende rodenticiden verantwoordelijk) farmaceutische industrie, het gaat aan deze kant van de Federaal Milieuagentschap: www.umweltbundesamt.de/daten/chemikalien-in-der-umwelt/zahlen-fakten-zu-chemikalien-zur-chemieen
en in de huidige ARD-documentaire "De kracht van de farmaceutische industrie", presse.wdr.de/plounge/tv/das_erste/2016/04/20160411_akte_d.html

Meer informatie over ongedierte