de essentie in het kort
- Regenwormen zijn riemwormen en hebben bijna 45 soorten in Duitsland. Hun verborgen leven in de grond biedt grote voordelen voor tuinders. De binnen- en buitenstructuren van de aardbewoners zijn aanpassingen aan de leefomgeving.
- De wormen zijn hermafrodieten en hebben een partner nodig om zich voort te planten. Je eieren worden gelegd in geelachtige cocons die in het substraat worden geplaatst. De ontwikkeltijden zijn afhankelijk van het type en de omgevingstemperaturen.
- Elke soort behoort tot een van de drie ecologische groepen, die de leefomgeving van de dieren nauwkeuriger beschrijven. Regenwormen voeden zich voornamelijk met plantaardig voedsel en overwinteren in zelf gegraven grotten.
- de gewone regenworm is de bekendste soort in Duitsland en verspreidt zich over het hele land. Andere groepen organismen hebben een beperkt bereik. Vanwege hun hoge reproductiesnelheid zijn regenwormen gemakkelijk te kweken.
De regenworm in een profiel
De compostworm (hier afgebeeld) is iets kleiner en roder dan de gewone regenworm
Regenwormen vertegenwoordigen een familie binnen de riemwormen. 46 soorten zijn momenteel bekend in Duitsland. De regenworm wordt in het Engels regenworm genoemd, waarbij deze naam niet alleen voor de groep Lumbricidae wordt gebruikt, maar voor alle terrestrische wormen.
lees ook
- Wat doen regenwormen in de bloempot?
- Regenwormen in het gazon
- Lok regenwormen de tuin in
Een van de bekendste soorten is de gewone regenworm (Lumbricus terrestris), die negen tot 30 centimeter lang is en ook wel dauwworm wordt genoemd. Een andere veel voorkomende soort is de compostworm (Eisenia fetida), die tussen de zes en 13 centimeter kleiner is.
Regenwormen wegen gemiddeld twee gram. Ze worden ongeveer een centimeter dik en ontwikkelen een slijmerige beschermlaag om schadelijke stoffen af te weren en niet uit te drogen.
Waarom regenwormen nuttig zijn
Als regenwormen zich door de bodem graven, mengen ze de bodemdeeltjes en zorgen ze voor een betere zuurstofcirculatie in de substraatporiën. De graafwerkzaamheden zorgen ervoor dat voedingsstoffen uit de ondergrond naar de wortels van de planten komen. De uitwerpselen voorzien de planten ook van extra voedingsstoffen. Door de aardlagen los te maken kan regenwater beter wegsijpelen en wordt verdichting voorkomen.
'S Nachts transporteren levende wezens gevallen bladeren van het aardoppervlak naar het ondergrondse kanaalsysteem. Deze maatregel versnelt het rotten van het plantmateriaal. De helpers bevorderen niet alleen de bodemvruchtbaarheid, maar verbeteren ook de leefomstandigheden van tal van bodemorganismen.
Interne en externe anatomie
Regenwormen zijn opgebouwd uit talrijke segmenten die in de loop van het leven worden geproduceerd door een speciale groeizone aan de achterkant. Als gevolg hiervan neemt de lengte van een worm toe met de leeftijd. Als ze volgroeid zijn, kunnen de riemwormen tot 160 ledematen produceren. De anatomie en structuur van het lichaam zijn noodzakelijke aanpassingen aan de leefruimte.
Zenuwstelsel
Regenwormen hebben een goed ontwikkelde stimulusperceptie. In dwarsdoorsnede doen de zenuwbanen denken aan een gemodificeerd touwladderzenuwstelsel. Gepaarde zenuwknopen, de zogenaamde ganglia, zijn met elkaar verbonden door longitudinale en transversale stutten. Bij regenwormen worden deze componenten gecombineerd tot een zenuwkoord, dat bekend staat als het buikmerg. Deze hoofdstreng loopt door het achterlijf van het vierde segment naar de staart.
Andere structuren van het zenuwstelsel:
- Hersenen (ook wel bovenste faryngeale ganglion genoemd) in het derde segment
- Subkanaalganglion, dat afkomstig is uit de darm
- drie segmentale zenuwen die elk vertakken van de abdominale medulla in elke ledemaat
Spijsverteringsstelsel
Aan het hoofdeinde heeft de regenworm een kopflap die over de mond gebogen is. Deze bovenlip mondt uit in een mondopening met een directe verbinding met de darm. Het loopt door het hele lichaam en is onderverdeeld in een gespierde keel met slokdarm en struma en spiermaag.
Regenwormen zijn natuurlijke bodemverbeteraars omdat ze zure bodemstoffen verminderen door kalkhoudende afzettingen.
De manier waarop het werkt is hetzelfde als bij kippen. Zandkorrels die met voedsel worden ingenomen, vermalen ze tot pulp, die vervolgens door de lange middendarm loopt en via de anus aan de achterkant wordt uitgescheiden.
Hoeveel harten heeft een regenworm?
Regenwormen hebben vijf harten
De ongewervelde dieren hebben vijf paar harten die zich in het zevende tot elfde segment bevinden. Hun harten zijn met elkaar en met de belangrijkste bloedvaten verbonden, zodat er een gesloten systeem ontstaat. Hierin circuleert rood bloed, dat door het achterste vat in de richting van het hoofd en in het buikvat in het achterste deel wordt gepompt. Vooral de bloedcirculatie is van belang omdat deze zorgt voor de zuurstoftoevoer naar de wormen.
Bruikbare informatie:
- elk hart is gespierd en zeer contractiel
- De huid moet vochtig blijven om zuurstofopname mogelijk te maken
- Regenwormen kunnen ook zuurstofrijk water inademen
Regenwormen hebben geen reukorganen. De ademhaling vindt voornamelijk plaats via de huid. Verdere zuurstof bereikt de darmen via het ingenomen voedsel en vervolgens in de bloedbaan.
Heeft een regenworm ogen?
De riemwormen hebben geen ogen, maar kunnen onderscheid maken tussen licht en donker. Deze waarneming wordt mogelijk gemaakt door lichtsensorische cellen, die zich aan de voor- en achterkant in de epidermis bevinden. Met speciale tast- en zwaartekrachtzintuigen oriënteren regenwormen zich in de duisternis van de grond. Ze zien hiaten of obstakels en weten waar boven en beneden is. Met behulp van druksensoren voelen de ongewervelden grondschokken zodat ze tijdig kunnen vluchten voor naderende roofdieren.
voortbeweging
Aan de buitenkant van elk segment bevinden zich vier paar borstelharen bestaande uit chitine en eiwitten. Cirkelvormige en langwerpige spieren zorgen ervoor dat deze aanhangsels passief kunnen bewegen, zodat de worm heen en weer kan kruipen. De bewegingsrichting wordt beïnvloed door de positie van de haarstructuren.
Bewegingssequenties tijdens het kruipen:
- De borstelharen wijzen naar achteren
- voorste sluitspieren trekken samen
- De voorkant wordt dunner en langer
- achterste segmenten zijn met borstelharen in de grond verankerd
- Voorste deel duwt naar het hoofd toe
- Contractie van de longitudinale spieren naar achteren
- De achterkant wordt naar achteren getrokken
Spiercontracties verlopen sneller in gevaarlijke situaties. Deze ontstaan bijvoorbeeld bij aanraking of ontstaan door lichtprikkels. De worm probeert te ontsnappen in een ontsnappingsreactie.
Van de seksuele daad tot de jonge worm
De reproductie van regenwormen is een spectaculaire handeling waarbij beide partners als mannetjes optreden. Het vrouwelijke deel treedt pas later in werking, wanneer de eicocons worden geproduceerd. Het kan verschillende tijdsperioden duren voordat zich een jonge worm uit het ei heeft ontwikkeld.
geslachtsorganen
Regenwormen zijn hermafrodieten
Regenwormen zijn niet van een specifiek geslacht. Ze zijn hermafrodieten en hebben zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen. Sommige soorten regenwormen bevruchten zichzelf, hoewel ze over het algemeen de voorkeur geven aan seksuele voortplanting met een partner. Geslachtsrijpe dieren herken je aan hun gelige verdikking.
Deze gordel, bekend als het clitellum, ontwikkelt zich tussen de leeftijd van één en twee jaar. Het heeft minimaal vier en maximaal 32 leden en is tussen de 17 en 17 jaar oud. en 52. Segment. Vooral de zogenaamde puberteitsribbels, die de zijranden van de gordel vormen, vallen op.
Wanneer regenwormen zich vermenigvuldigen:
- geen vaste tijden om te paren
- gebruikelijke broedseizoen tussen vroege zomer en herfst
- vooral van mei tot juni
- met gunstige temperatuur- en vochtigheidscondities in de bodem
Reproductie van regenwormen
De gordel heeft klieren die een afscheiding produceren vóór de copulatie. Dit wordt gebruikt zodat de seksuele partners zich aan elkaar kunnen hechten. Vervolgens scheiden beide wormen een deel van het sperma uit, dat door huidbewegingen naar het clitellum wordt getransporteerd en vervolgens wordt opgeslagen in de spermazakjes van de partner. Hier worden de zaadcellen enkele dagen bewaard voordat ze de eicellen bevruchten.
Uitweiding
Hoe vaak vermenigvuldigen regenwormen zich?
Eieren leggend
De regenworm produceert een clitellum-secretie die later stolt en de perkamentachtige schaal van de eiercocon vormt. Deze beschermlaag vult hij met een eiwithoudende vloeistof. Het dier trekt zich vervolgens achteruit uit de coconring en laat er verschillende eieren en sperma in los. De bevruchting vindt buiten het lichaam in het ei plaats. Na het passeren van het hoofdeinde sluit de capsule aan de uiteinden. De cocons van regenwormen doen denken aan geelachtige tot bruinachtige mestkorrels.
Dit is hoe regenwormen hun eieren leggen:
- in de bovenste lagen van de bodem
- vaak wordt er ook een beschermhoes gemaakt van uitwerpselen
- zoals in compost
ontwikkeling
Het eiwit in de cocon dient als eerste voeding voor de embryo's voordat ze de metamorfose ondergaan tot een transparante worm. Het duurt tussen de 16 en 90 dagen voordat een volledig ontwikkelde baby uitkomt, afhankelijk van de soort en de buitentemperatuur. De embryo's van mestwormen ontwikkelen zich binnen ongeveer twee weken bij ongeveer 25 graden tot jonge wormen. Dooiwormen hebben drie maanden nodig, waarbij lage temperaturen rond de twaalf graden in de bodem voldoende zijn.
Herken jonge wormen:
- zijn aanzienlijk kleiner dan volwassen regenwormen
- Pigmentatie is erg zwak
- Genitale apparaat nog niet beschikbaar
Youtube
Over het leven van regenwormen
Regenwormen zijn aangepast aan een verborgen bestaan. Ze komen pas aan de oppervlakte na hevige regenval, of ze komen tevoorschijn bij het opgraven van tuinperken en composthopen. Het leven op aarde is vol gevaren.
leefgebied
De regenworm leeft voornamelijk in de aarde. De pigmentatie is afhankelijk van de microhabitat die de betreffende soort koloniseert. Wormen die nauwelijks naar de oppervlakte van de grond komen, zijn bleek en hebben geen pigment. Aan de andere kant ontwikkelen de soorten die vaker op aarde worden waargenomen UV-bescherming in de vorm van donkere pigmentatie.
EEN Regenworm in een bloempot is niet van buitenaf geëmigreerd. Het komt waarschijnlijk uit een eiercocon die gebruikt wordt in het bos of Compostgrond gevonden. De landdieren kunnen enkele dagen overleven in met water verzadigde bodems. De drassige ondergrond is niet bevolkt.
gebouw
Wanneer ze worden begraven, laten regenwormen verreikende kanalenstelsels in de grond achter. Je trekt de cirkelvormige spieren van de voorste segmenten samen en boort een gat in de aarde met het dunne voorste deel. Door gebruik te maken van de langsspieren wordt deze dikker en worden de aardedeeltjes uit elkaar gedrukt.
Indrukwekkende feiten:
- Gangen kunnen een lengte bereiken van een vierkante meter tot wel 20 meter
- Regenwormen behoren tot de machtigste dieren ter wereld
- til 50 tot 60 keer hun eigen lichaamsgewicht bij het graven
Levensverwachting
Regenwormen leven gemiddeld twee jaar
In de natuur bereiken regenwormen een gemiddelde leeftijd van twee jaar. Hier wordt hun overlevingskans beïnvloed door omgevingsfactoren en vijanden. De weerloze wezens zijn een gemakkelijke prooi, daarom is het aantal roofdieren groot. Veel vogels voeden zich met de eiwitrijke bodemorganismen. Egels, mollen, maar ook insecten en amfibieën zijn ook roofdieren. Sommige exemplaren werden tien jaar oud onder gecontroleerde omstandigheden in het laboratorium.
overwintering
Bij ongunstige weersomstandigheden zoeken de wormen bescherming in zelfgemaakte grotten onder de aarde, die gevuld zijn met lichaamseigen afscheidingen. Als koudbloedige dieren worden ze in de winter stijf omdat hun lichaamstemperatuur zich aanpast aan de omgevingstemperatuur. Langdurige koude periodes leiden tot enorm gewichtsverlies. Na het koude seizoen hebben de wormen ongeveer de helft van hun lichaamsgewicht verloren, zodat ze in het voorjaar uitgebreid moeten gaan foerageren.
voeding
De riemwormen hebben een zeer goed ontwikkelde smaakzin. Je neemt verschillende aroma's waar met behulp van sensorische knoppen in de mondholte. Dit heeft invloed op het voorkeursvoedsel. Ze vullen hun darmen via hun mond met humusrijke grond en rottend plantaardig materiaal.
Tips
Zet een humusbak in het substraat tussen de zwaar etende planten in de moestuin. Hier kun je biologisch afval inzamelen, dat direct door wormen wordt afgebroken. Je groenten worden constant voorzien van voedingsstoffen.
Af en toe trekken ze 's nachts zaailingen en bladeren onder de grond zodat het plantmateriaal gaat rotten. Om dit te doen, blazen ze hun voorkant op en drukken ze hun mond tegen een blad. Een soort zuigschijf houdt het materiaal op zijn plaats zodat de worm achteruit kan kruipen en de grond in kan transporteren. Regenwormen nemen ook bodemdeeltjes op en breken de bacteriën, schimmelsporen en protozoa af die erop leven.
Soortenrijkdom onder de regenwormen
De gewone regenworm is samen met de kleine veldworm een van de meest voorkomende soorten in Duitsland, de behoren niet tot hetzelfde geslacht en zijn toegewezen aan twee verschillende ecologische groepen zullen:
- endogeïsche regenwormen: leven in horizontale gangen die door de bovenste minerale laag lopen
- anectische regenwormen: doordringen door verticale gangen tot een diepte van drie meter
- epigeische regenwormen: koloniseren organische laag op de grond
De compostworm behoort tot de groep van epigeische wormen, terwijl de anectische dauwworm diepere bodemlagen doordringt. Een groot deel van alle in Duitsland voorkomende geslachten vertegenwoordigt de endogean-klasse. De kleine veldworm is er een van.
| wetenschappelijke naam | spreektaal | leefgebied | bijzonderheden | kleuren | |
|---|---|---|---|---|---|
| Gewone regenworm | Lumbricus terrestris | Dauwworm, aalworm | Weiden, tuinen en boomgaarden | komt alleen aan de oppervlakte als er dauw is | roodachtig voor, bleek achter |
| Compostworm | Eisenia foetida | Stinkworm, Tennessey Wiggler | Bodems met een hoog aandeel organisch materiaal | Soort wordt gekweekt op wormenkwekerijen | roodachtig met lichte tot gele ringen |
| Kleine veldworm | Allolobophora chlorotica | Tuinworm | in zware vochtige bodems | leeft in de bovenste minerale laag | bleek blauwachtig tot groenachtig of roze |
| Rode bos regenworm | Lumbricus rubellus | Rode worm, rode bladeter | Humusrijke bodems, oude boomstronken | leeft op aarde onder bladeren | effen rood |
| grote worm | Octolasion lacteum | – | in bijna alle bodems | eet micro-organismen op zanddeeltjes | melkachtig blauw tot geelachtig |
Soortenverdeling in Duitsland
Naar het zuiden toe neemt de biodiversiteit sterk toe, wat terug te voeren is op de ijstijdprocessen. Als gevolg van de ijstijd in het noorden stierven tal van soorten uit of werden ze verplaatst naar de ijsvrije zones in het zuiden. Nadat het ijs was gesmolten, konden slechts enkele soorten naar de noordelijke gebieden migreren. Regenwormsoorten die relatief wijdverbreid zijn, leven hier tegenwoordig. Daarentegen worden in het zuiden een groot aantal regenwormen waargenomen, die slechts een beperkt verspreidingsgebied hebben.
Regenwormen kweken
Regenwormen zijn gemakkelijk te kweken
Veel riemwormen zijn gemakkelijk in gevangenschap te kweken vanwege hun lage eisen aan de omgevingsomstandigheden en een hoge reproductiesnelheid. Voor commercieel gebruik worden zogenaamde wormenfarms gebruikt. In de privé-omgeving kunnen de dieren worden gehouden in wormenboxen of een observatiebox.
Dieren voeren
In dierenwinkels worden verschillende soorten wormen aangeboden als visaas of als voer voor reptielen en amfibieën. Sommige gespecialiseerde bedrijven bieden kweeksets en accessoires op internet aan. Fokdieren kunnen volgroeid of in de vorm van eicapsules worden verkregen. Omdat regenwormen hermafrodiet zijn, hoef je niet gendergevoelig te zijn.
Hoe wormen uit eicocons te trekken:
- Vul de wormenbak met aarde, vochtig karton, krantenpapier of gemalen koffiefilters
- Plaats eiercocons in het substraat
- Zet wormencomposter vier weken op een donkere en warme plaats
Bodemverbetering
Soorten met hoge conversie- en reproductiesnelheden zijn geschikt voor gebruik in de tuin om de bodemkwaliteit te verbeteren. Voor dit toepassingsgebied is de compostworm, die ook in een wormenbak gekweekt kan worden, aan te bevelen. Na het uitkomen is het raadzaam om deze direct naar de composthoop te verplaatsen, zodat de jongen voldoende voedsel kunnen vinden. Een wormencomposter is ideaal voor balkons en terrassen om wormen te kweken.
Tips
Onlangs zijn er tropische soorten aangeboden om de bodem te verbeteren. Vanwege het neozoa-probleem worden deze echter alleen aanbevolen voor gebruik in gesloten systemen zoals kassen.
Uitweiding
Bizar uit de regenwormkosmos
Veel Gestelde Vragen
Wat is een regenworm?
Regenwormen zijn geleedpotigen
De gelede levende wezens behoren tot de orde van de weinige borstelharen, aangezien elk segment borstelharen heeft om te kruipen. Het zijn geen insecten, ook al behoren ze tot geleedpotigen zoals krabben, spinnen en kevers. Hun slijmerige lichaam bestaat uit longitudinale en cirkelvormige spieren die worden gebruikt voor voortbeweging of voor het graven van grotten.
Hoe oud wordt een regenworm?
Over het algemeen is de levensverwachting van bodemorganismen tien tot twaalf jaar. In de natuur bereikt bijna niemand deze leeftijd, omdat de weerloze dieren veel vijanden hebben en vaak het slachtoffer worden van de omgevingsomstandigheden. In het wild worden de wormen gemiddeld twee jaar oud. Ze bereiken geslachtsrijpheid na ongeveer een jaar.
Kun je een regenworm verdelen?
De bodemorganismen hebben een buitengewoon vermogen om te regenereren en kunnen hun achterste bijna volledig vernieuwen na scheiding. Elke ledemaat heeft de genetische samenstelling om een anus te vormen. Het hoofd kan echter niet worden hersteld. Het gerucht gaat dat een worm door scheiding twee individuen kan worden. Af en toe vormt een afgesneden achterste uiteinde segmenten met een tweede anus. Zo iemand sterft na korte tijd van de honger.
De voorkant heeft een overlevingskans als deze na de leeftijd van 40 is. Segment was gescheiden en heeft dus het vitale laterale hart. Omdat wonden in het wild vaak geïnfecteerd raken, is de overlevingskans van gefragmenteerde regenwormen laag.
Wat eet een regenworm?
De ongewervelde dieren worden beschouwd als alleseters die zich voeden met biologisch afval en, in sommige gevallen, aas. Ze gebruiken het voedsel dat beschikbaar is bij de ingang van hun leefruimte. Naast dode plantendelen bevat hun dieet ook micro-organismen die op steendeeltjes leven. Door hun activiteiten als saaie gravers versnellen ze de natuurlijke afbraakprocessen.
Wat duiden regenwormen in de grond aan?
Regenwormen dienen als bio-indicatoren en kunnen wijzen op verontreiniging van de bodem door zware metalen. Ze nemen bodemdeeltjes met minerale componenten op en accumuleren daardoor metallische stoffen in het lichaam. Op korte termijn worden de wormen niet geschaad door de ophoping in het organisme. Vanwege hun relatief lange levensduur kunnen lumbriciden milieuvervuiling opgeteld over meerdere jaren vertonen. Alleen al het bestaan van dergelijke soorten op een locatie maakt het mogelijk bepaalde conclusies te trekken over bodemverontreiniging.
Kun je regenwormen eten?
Regenwormen worden steeds vaker gegeten. Vanwege het probleem van parasitaire organismen moet dit overlevingsvoedsel worden vermeden. Regenwormen leven in symbiose met bacteriën, flagellaten en ciliaten. Bovendien is hun lichaamsholte vaak besmet met rondwormen. Sommige van deze soorten zijn: Vervoerder longwormziekten bij pluimvee en varkens. Af en toe legt de goudvlieg zijn eieren in regenwormen, zodat de uitkomende larven optimale voedselomstandigheden vinden en de worm tijdens hun ontwikkeling van binnenuit opeten.
