Jeżyna jest dzikim, rodzimym krewnym jeżyny. Przedstawiamy mało znane dzikie owoce i pokazujemy, jak można uprawiać i przetwarzać bogate w witaminy owoce.
Popielica późnym latem tworzy jadalne, oszronione owoce, które są szczególnie cenione przez miłośników dzikich owoców. W tym artykule dowiesz się wszystkiego o właściwościach, uprawie, pielęgnacji i czasie zbioru jeżyny kłującej.
zawartość
- Popielica: pochodzenie i charakterystyka
- Sadzenie popielicy: tak to działa
- Najważniejsze czynności konserwacyjne
- Zbieranie i używanie popielicy
Popielica: pochodzenie i charakterystyka
Popielica (Rubus caesius) nazywana jest również jeżyną lub chorwacką i jest blisko spokrewniona z Malina (Rubus idaeus) oraz jeżyna (Rubus fruticosus) związane z. Wszystkie należą do dużej rodziny róż (Rosaceae). Jeżyna popielica pochodzi z Europy i Azji Północnej i występuje tutaj, w Europie Środkowej, rozproszona w lasach łęgowych, na brzegach rzek i na polach. Niewielkie krzewy osiągają wysokość od 30 do 80 cm, sporadycznie 100 cm. W tym celu rozpościerają się kilkumetrowymi, małymi, kolczastymi, stojącymi pędami. Krótkie kolce zamiast szczypać mają tendencję do drapania w kontakcie, dlatego popielica ma swoją nazwę.
Zielone pałeczki z niebieskim szronem łatwo tworzą korzenie na końcach pędów, gdy stykają się z ziemią, dzięki czemu szybko tworzą całe zarośla drapiących jagód. Pędy naprzemiennie pokryte potrójnymi, grubymi i nierówno ząbkowanymi liśćmi. Między majem a czerwcem pojawiają się około 2 cm, pięciokrotnie białe kwiaty jeżyny. Po zapyleniu tworzą się skupiska pestek, które podobnie jak jeżyny składają się z 5 do 20 dość dużych pojedynczych owoców. Dojrzewające w okresie od lipca do października owoce jeżyny czernieją, a ich powierzchnia jest mączysta i niebieskawa od szronu. Jesienią roślina chorwacka nabiera ładnego pomarańczowo-czerwonego koloru, który wraz z niebieskimi owocami tworzy atrakcyjny kontrast.
Sadzenie popielicy: tak to działa
Odporna popielica preferuje stanowiska bogate w składniki odżywcze, wilgotne do wilgotnych, gliniaste i wapienne, na stanowiskach słonecznych do częściowo zacienionych. Przetrwa krótkie powodzie bez uszkodzeń i jest rośliną wskaźnikową zagęszczania gleby. Idealny czas na sadzenie jeżyny to późna jesień, od października do końca listopada lub alternatywnie wczesna wiosna w marcu. Przed sadzeniem glebę należy wzbogacić materiałem organicznym, np. dojrzałym kompostem, a duże powierzchnie przekopać. Jeżynę popielicę można sadzić pod drzewami lub bez konkurencji w wilgotnym lub mokrym zakątku ogrodu. Ponieważ roślina może szybko się rozprzestrzenić, jeśli lokalizacja jest odpowiednia, wystarczy kilka drapiących jagód, aby pokryć obszar. Odległość sadzenia od 80 do 100 cm między poszczególnymi roślinami początkowo zapewnia jegonom wystarczająco dużo miejsca do rozwoju. Rośliny szybko rosną razem, tworząc zarośla i wkrótce są niczym więcej jak tylko różnymi roślinami do zrobienia. Jeżyny popielice nie powinny być sadzone głębiej w ziemi podczas sadzenia, niż były wcześniej w doniczce.
W skrócie: posadź popielicę
- Wybierz słoneczne lub częściowo zacienione miejsce z wilgotną, gliniastą i wapienną glebą
- Czas sadzenia: od października do końca listopada lub marca
- Wykop ziemię i wzbogacaj ją materiałem organicznym
- Rozstaw roślin: 80 do 100 cm
- Nie sadzić głębiej niż roślina w doniczce
Wskazówka: Niestety jeżyny mogą szybko stać się uciążliwe. Jeśli chcesz walczyć z jeżyną, powinieneś mieć wytrzymałość. Aby trwale pozbyć się rośliny, należy ostrożnie usunąć wszystkie pędy i korzenie, ponieważ jeżyny popielice mogą ponownie wyrosnąć z pozostałych korzeni i pędów. Korzenie sięgają do dwóch metrów głębokości, a następnie ponownie wyrastają z tych szczątków korzeniowych. Najlepszą strategią kontroli jest zatem całkowite oczyszczenie rośliny, wykopanie wszystkich części korzeni, jeśli to możliwe, a później jeszcze raz usunięcie dryfujących jeżyn.
Najważniejsze czynności konserwacyjne
Jeżyny popielice to kochające składniki odżywcze małe krzewy, dlatego wiele zyskują na regularnym, zrównoważonym nawożeniu. Ważne jest, aby nie stosować czystych nawozów azotowych, ponieważ jeżyna popielica reaguje silnym wzrostem pędów i rośnie jeszcze bardziej zamiast owocować. Idealnie nadaje się głównie organiczny nawóz długoterminowy, taki jak nasz Uniwersalny nawóz organiczny Plantura. Granulki nawozu bezzwierzęcego są rozprowadzane wokół jeżyny i, jeśli to możliwe, wprowadzane na powierzchnię. Rozkłada się w ciągu miesięcy, co oznacza, że zawarte w nim składniki odżywcze stają się dostępne dla roślin powoli i bez ryzyka wypłukiwania.
W gorących i bardzo suchych fazach lata jeżyny popieliczne należy regularnie podlewać, zwłaszcza jeśli zostały świeżo posadzone i nie były jeszcze w stanie wykształcić rozległego systemu korzeniowego. Jeżyny popielice są niezwykle łatwe do krojenia, ale niekoniecznie muszą być krojone, aby uzyskać owoce. Jeśli jednak jeżyny staną się zbyt odległe, pręty można bez wahania znacznie skrócić.
Zbieranie i używanie popielicy
Popielica tworzy jadalne owoce, które dojrzewając między lipcem a październikiem, mają smak soczysty, słodki, ale w większości niezwykle kwaśny i mało aromatyczny. Z dojrzałych skrobaków można jednak zrobić smaczny dżem lub kompot. Znane i szczególnie popularne jest jednak przygotowanie do likieru szkockiego. Zbiór ręczny okazuje się pracochłonny, gdyż plon krzewów jest niski, a pędy kłujące. Rękawice są zatem rozsądnym środkiem ochronnym podczas zbioru jeżyn popielicznych. W przypadku kolekcji dzikich należy zadbać o to, aby na terenach endemicznych lisa i psa tasiemca (Echinokok) Zbierane są tylko owoce, które rosną wyżej, są one dokładnie myte i podgrzewane do co najmniej 60 ° C. Suszone liście jeżyny stosowane są w ziołolecznictwie, podobnie jak liście jeżyny, zwłaszcza przy dolegliwościach jelitowych, takich jak biegunka, ale także przy stanach zapalnych i wysypkach.
W rodzaju Rubus jest też ta aromatyczna i atrakcyjna Japońska winogrona (Rubus phoenicolasius). Przedstawimy Wam mało znaną roślinę i podpowiemy, jak z powodzeniem uprawiać ją we własnym ogrodzie.
