Hiacynt winogronowy: kwitnienie, rozmnażanie i toksyczność

Intensywnie niebieskie kwiaty hiacynta gronowego tworzą wiosną śmiałe plamy koloru w ogrodach. Można je ustawić w scenie z innymi wczesnymi kwitnącymi.

Hiacynt winogronowy (Muscari) jest mało wymagającą i łatwą w pielęgnacji rośliną. Istnieje również duża różnorodność odmian i gatunków hiacyntów gronowych, z których niektóre nadają się również do naturalizacji. Dowiedz się więcej o właściwościach tej bulwiastej rośliny wieloletniej poniżej.

Hiacynt winogronowy: profil, kwiat i pochodzenie

Między innymi hiacynt winogronowy jest znany jako hiacynt perłowy, chłopczyk i człowiek gór. Należy do rodziny szparagów (Asparagaceae) i jest wieloletnią rośliną zielną. Chłopak zaliczany jest do geofitów ze względu na ukształtowanie się cebulki, która służy jako trwały narząd. Rodzime obszary lekko trującego hiacynta perłowego znajdują się w Europie, południowo-zachodniej Azji i Afryce Północnej. Wczesne kwitnące rośliny są rodzime i uważa się, że są narażone na ryzyko od wysokiego do normalnego, dlatego są one objęte specjalną ochroną i nie należy ich na przykład wykopywać. Rosną naturalnie w dużych, przypominających trawniki drzewostanach, w miejscach zacienionych do słonecznych, preferując gleby suche do wilgotnych, kredowych.

Z wyjątkami takimi jak hiacynt szerokolistny (Muscari latifolium), który ma tylko jeden liść, geofity cebuli zwykle tworzą od 2 do 7 podstawowych, wąskich liści. Są one lekko mięsiste i mają równoległe nerwy liści, jak zwykle w przypadku roślin jednoliściennych. Wiele kwiatów jest zebranych w grona końcowe na łodydze kwiatowej o wysokości od 15 do 25 cm. Przeważnie niebieskie lub białe przylistki są silnie zrośnięte, tworząc rodzaj dzbanka. Górne kwiaty w gronie są zwykle mniejsze, mniej wybarwione i również sterylne. Po zapłodnieniu z kwiatów rozwijają się trójskrzydłe owoce torebkowe, które zawierają czarne, kuliste nasiona.

Kiedy kwitnie hiacynt winogronowy? Czas kwitnienia hiacynta winogronowego różni się nieznacznie w zależności od gatunku. Pierwsze kwiaty pojawiają się zwykle w marcu lub kwietniu, a ostatnie w maju.

Czy hiacynty winogronowe są przyjazne pszczołom? Ich wartości nektaru i pyłku nie są szczególnie wysokie - ale hiacynt winogronowy jest szczególnie cenny jako roślina rodzima, do którego przystosowane są rodzime owady. Na przykład pszczoły murarki często odwiedzają kwiaty i delektują się nektarem.

Czy hiacynt perłowy jest trujący? ToksycznośćMuscari jest sklasyfikowany jako słaby, ponieważ według Centrum Informacji o Truciznach możliwe jest łagodne zatrucie. Zdecydowanie odradza się spożywanie większych ilości. Jakie objawy zatrucia mogą wystąpić u ludzi i zwierząt, dowiesz się w dalszej części artykułu.

Twardość Muscari

Ze względu na dostateczną zimotrwałość cebulki chłopców farmera pozostają w ziemi przez cały rok. Większość dostępnych gatunków hiacyntów perłowych zaliczana jest do strefy zimotrwałości Z4 i dlatego może wytrzymać temperatury do około -34 °C. Delikatniejszym wyjątkiem jest hiacynt winogronowy Aucher (Muscari aucheri): Jest przypisany do strefy Z6 i dlatego jest odporny tylko do maksymalnie -23°C. jeśli Muscari uprawianych w donicach, należy wybrać osłoniętą zimowisko, niezależnie od gatunku, który doświadcza tylko nieznacznie poniżej zera.

Wskazówka: Sadząc hiacynty winogronowe w pojemnikach, należy zadbać o zapewnienie przepuszczalnego, luźnego i bogatego w próchnicę podłoża. Zalecana jest do tego wysokiej jakości ziemia doniczkowa, taka jak nasza Organiczna ziemia doniczkowa Plantura. Zawiera on już pokruszoną glinkę ekspandowaną dla lepszej przepuszczalności, a także kompost i przede wszystkim nawóz organiczny dla długoterminowego, wolno płynącego zaopatrzenia w składniki odżywcze.

Uprawiaj hiacynty winogronowe

Rozmnażanie hiacyntowego często nie jest nawet konieczne w odpowiednich miejscach, ponieważ sam tworzy tam większe zapasy. Ogólnie rzecz biorąc, rozmnażanie odbywa się za pośrednictwem cebul potomnych lub siewu, z wyjątkiem naszego rodzimego hiacyntowego (Muscari botryoides) - tworzy tylko nieliczne cebulki potomne i dlatego jest rozmnażane tylko przez siew. Należy zauważyć, że sadzone cebule będą rozwijać się szybciej i kwitnąć wcześniej niż okazy rozmnażane z nasion.

cebula córka
Aby zapewnić skuteczne i obiecujące rozmnażanie za pośrednictwem cebulek potomnych, należy je jesienią oddzielić od cebulek macierzystych. Są one następnie używane ponownie w żądanym miejscu i nadal pielęgnowane jak rośliny mateczne. Aby nie popełnić żadnych błędów, więcej o tym, jak sadzić i pielęgnować hiacynty winogronowe, dowiesz się z naszego artykułu spedycyjnego.

siew
Hiacynt winogronowy należy do zimnych zarazków. Dlatego nasiona potrzebują temperatury około 0°C przez kilka tygodni, aby mogło nastąpić kiełkowanie. Z tego powodu należy je wysiewać bezpośrednio na zewnątrz lub w doniczkach na zewnątrz jesienią lub wiosną. Lekko przykryj nasiona ziemią i utrzymuj je w stanie wilgotnym. Młode rośliny mogą zakwitnąć od 2 do 3 lat, dlatego ta metoda rozmnażania wymaga dużo więcej cierpliwości.

Wskazówka: Kiełkowanie często przebiega nierównomiernie. Dlatego warto zostawić na dłużej doniczki, w których nic nie widać.

Zniszcz szalejące hiacynty winogronowe

Aby zapobiec niepożądanemu rozprzestrzenianiu się hiacyntów perłowych, należy bezwzględnie usunąć wyblakłe kwiatostany, aby nasiona nie dojrzewały i nie wysiewały. Innym sposobem całkowitego usunięcia rozmnażających się wczesnych kwitnących roślin jest dokładne wykopanie cebul. Jeśli nie chcemy dać roślinom bulwiastym możliwości szerokiego rozprzestrzeniania się, można rozważyć ich uprawę w donicach. Ale tego problemu można również uniknąć, wybierając gatunek, który jest ogólnie mniej podatny na gwałtowny wzrost i nie rozprzestrzenia się wegetatywnie. Na przykład nadaje się do tego mały hiacynt.

Czy hiacynty winogronowe są trujące?

Hiacynty perłowe są mało trujące i należą do najbezpieczniejszych roślin do ogrodu. Nie powodują zatruć u zdecydowanej większości ludzi i zwierząt. Niewielkie objawy zatrucia mogą wystąpić tylko w przypadku nadmiernego spożycia. Zawarte w nim flawonoidy i antocyjany mogą potencjalnie prowadzić do zatrucia, ponieważ badania wykazały, że niektórzy ludzie są wrażliwi na te grupy substancji roślinnych. Wymaga to jednak regularnego przyjmowania odpowiednich ilości. Ogólnie jednak flawonoidy i antocyjany są uważane za korzystne dla zdrowia.
Jeśli dana osoba zjadła dużo hiacyntów winogronowych, może to prowadzić do problemów żołądkowo-jelitowych. Efekt ten zwiększa się, im mniejsza jest osoba dotknięta chorobą. Osoby wrażliwe odczuwają lekkie podrażnienie, takie jak swędzenie lub zaczerwienienie w kontakcie ze skórą. Zwłaszcza dzieci i niemowlęta należy zniechęcać do spożywania części roślin.
Hiacynt winogronowy jest również tylko nieznacznie trujący dla zwierząt domowych, takich jak koty i psy. W przypadku spożycia dużych ilości należy spodziewać się wymiotów, biegunki, problemów z krążeniem i apatii. W każdym razie po zjedzeniu części hiacyntu nie należy wywoływać wymiotów, ponieważ roślina podrażnia błony śluzowe. Zazwyczaj wystarczająca jest szklanka niegazowanej wody, herbaty lub soku oraz objawowe leczenie objawów.

Jeśli teraz masz ochotę dodać więcej do swojego łóżka wczesne bloomersy możesz zainspirować się przeglądem 15 najpiękniejszych wcześnie kwitnących kwiatów w naszym specjalnym artykule.