Sugarroot: uprawa, pielęgnacja i zbiory

Słodki korzeń cukru to jedno z na nowo odkrytych warzyw. Przedstawiamy słodki korzeń i udzielamy wskazówek dotyczących uprawy i użytkowania.

Korzeń cukru jest w międzyczasie mało znanym warzywem, ale jest coraz częściej odkrywany na nowo i ponownie uprawiany. W tym profilu dowiesz się wszystkiego o korzeniu cukru, jego właściwościach i zastosowaniu.

Korzeń cukru: pochodzenie i właściwości

Korzeń cukru (Sium sisarum) należy do rodziny baldaszkowatych (Apiaceae) i jest blisko spokrewniony z marchewka (Daucus carota), pasternak (Pastinaca sativa) oraz Pietruszka (Petroselinum crispum) związane z. Nie powinieneś z tym być lukrecja (Glycyrrhiza glabra) mylić. Słodki korzeń pochodzi z Azji Środkowej i regionu Kaukazu. W 16. i 17 W XIX wieku w Europie dużą popularnością cieszył się korzeń cukrowy znany jako Gierlen, Görlin, Wassermerk czy Klingemöhre. Od 18. W XIX wieku słodki korzeń został podbity przez bardziej produktywnych

ziemniaki (Solanum tuberosum) i burak cukrowy (Beta vulgaris subsp. wulgarny konw. wulgarny zm. altissima) do produkcji cukru jest coraz częściej zapominana.

Korzeń cukrowy to wyjątkowo odporna na zimno, wieloletnia roślina, która kwitnie od drugiego roku. Smaczne cukierki tworzą pod ziemią grube korzenie magazynujące. Wykazują niewielkie zwężenia, w których szybko pękają. Szarawo-białe korzenie często mają zdrewniałe żyłki pośrodku. W pierwszym roku tworzy się głównie jeden główny korzeń, w następnych 10-15 dodatkowych korzeni spichrzowych grubości palca, które mogą dorastać do 30 cm długości. Nad ziemią korzeń cukrowy ma długie, nieprzyczepne liście z nawet 11 ząbkowanymi listkami. Wraz z długimi łodygami kwiatowymi roślina osiąga wysokość do 150 cm. Niewielkie, białe kwiaty w kształcie gwiazdy, ułożone w pachnące baldachy, kwitną od drugiego roku między lipcem a sierpniem. Po zapyleniu tworzą się wydłużone brązowe nasiona zwane niełupkami. Roślina zamiera nad ziemią późną jesienią i ponownie kiełkuje następnej wiosny.

Uprawa Sweetroot: siew, lokalizacja i czas

Słodkie korzenie rosną na glebach od świeżej do wilgotnej, bogatej w składniki odżywcze i głębokiej. Jednak słodkie warzywa korzeniowe nie tolerują nasiąkania wodą. W pełnym słońcu, przy wystarczającej wilgotności gleby, czuje się komfortowo przez wiele lat. Wysiew korzeni cukrowych na zewnątrz odbywa się w marcu lub sierpniu. Nasiona wysiewa się na głębokość około 0,5 - 1 cm w rozstawie rzędów 30 cm i utrzymuje w stanie wilgotnym do czasu kiełkowania. Optymalna temperatura to 20 – 22 °C. Nasiona korzenia cukrowego kiełkują bardzo wolno, a pojawienie się sadzonek może zająć do 35 dni. Szybkość kiełkowania również nie jest bardzo wysoka, więc najpierw wysiewa się ją blisko siebie. Outdoor sadzonki izoluje się po kilku tygodniach do 30 x 30 cm.

Ewentualnie wysiewaj nasiona do tac na parapecie między listopadem a styczniem i przesadzaj sadzonki następnej wiosny. Uboga w składniki odżywcze gleba doniczkowa, taka jak nasza Plantura Organiczna gleba z ziół i nasion, jest idealny do uprawy korzenia cukru. Jeśli po kilku tygodniach młoda roślina ma 4-5 prawdziwych liści, można ją posadzić przy sprzyjającej pogodzie.

Najważniejsze środki pielęgnacyjne

Korzeń cukru ma duże zapotrzebowanie na wodę i nigdy nie powinien stać na suchej glebie. Dlatego w gorące letnie dni należy ją regularnie podlewać. Warstwa ściółki roślinnej, takiej jak ścinki trawnika lub liście, może również ograniczać parowanie i dostarczać pokarmu organizmom glebowym. Ponieważ rozkład wiąże się jednocześnie z azotem, należy zwrócić uwagę na nawożenie wyrównawcze. Wiosna to także odpowiedni czas na nawożenie słabo żywiących się słodkimi korzeniami. Długotrwałe korzenie cukrowe wymagają uzupełnienia składników odżywczych już od drugiego roku, aby zapewnić zdrowy wzrost liści i korzeni. Do tego nadaje się dawka dojrzałego kompostu lub głównie organiczny nawóz długoterminowy, taki jak nasz Organiczny nawóz pomidorowy Plantura. Zapewnia to słodkim warzywom korzeniowym niezbędne składniki odżywcze przez długi czas i jest łagodny dla rośliny i środowiska.

Na słodkich korzeniach rzadko występują choroby. Zaatakowane od czasu do czasu Alternaria- oraz Septoria-Grzyb na liściach i powoduje ciemne plamy. Może również wystąpić inwazja rdzy: w takim przypadku należy usunąć całą zaatakowaną roślinę. Jednak największymi szkodnikami na słodkich korzeniach są myszy, które uwielbiają smak i potrafią szybko zjeść całą podkładkę. Głęboka ochrona na nornice chroni plony przed żarłocznymi gryzoniami.

Rosnące korzenie cukru

Korzenie cukrowe mogą być rozmnażane przez nasiona lub wegetatywnie przez korzenie. Po pomyślnym zapyleniu nasiona dojrzewają od sierpnia do września i opadają po wyschnięciu baldachu. Dlatego, aby uzyskać nasiona, odetnij całe zroszone jeszcze wczesnym rankiem baldachy wraz z nasionami i pozwól im delikatnie wyschnąć w pomieszczeniu. Po kilku tygodniach możesz przechowywać nasiona korzenia cukrowego w chłodnym, ciemnym miejscu do czasu siewu. Jednak korzenie cukrowe często tworzą tylko kilka nasion zdolnych do kiełkowania, a te mają jedynie niską zdolność kiełkowania. Łatwiejszą alternatywą dla rozmnażania jest obcinanie pędów korzeniowych. W tym celu wiosną wykopuje się całą podkładkę i najpierw rozplątuje się grube korzenie spichrzowe. Za pomocą ostrego noża możesz teraz odciąć zielone pąki z dobrym kawałkiem korzenia i umieścić je w doniczkach z wysokiej jakości ziemią doniczkową do ukorzenienia. Po kilku tygodniach młode rośliny mogą zostać odsłonięte.

Zbieranie i wykorzystywanie korzeni cukrowych

Korzeń cukrowy jest w pełni odporny i może pozostawać w ziemi przez całą zimę. Można go zbierać w razie potrzeby od listopada i przez całą zimę, jeśli gleba jest wolna od mrozu. Używając wideł do kopania, podnoś całe rośliny z ziemi i odłamuj pożądaną ilość korzeni w ich zwężeniu. Korzeń cukrowy jest następnie ponownie zakopywany i podlewany, aby spłukać glebę z korzeniami. Korzenie jednoroczne są szczególnie delikatne i aromatyczne.

Zawinięte w wilgotny piasek słodkie korzenie można dobrze przechowywać w niskich temperaturach przez kilka tygodni. Korzenie cukrowe są zdrowe i lekkostrawne. Zawierają 4-8% cukru, smakują przyjemnie słodko, a po ugotowaniu mają lekko mączną konsystencję. Można je jeść na surowo lub gotować i smażyć. Korzenie cukrowe można przygotować jako puree lub utarte w sałatce. Można je zagotować w syropie słodzącym lub po ugotowaniu usmażyć w cieście naleśnikowym na mały przysmak. Młode liście korzenia cukru można wykorzystać jako aromatyczne zioło, podobne do pietruszki.

Również korzeń owsa (Tragopogon porrifolius) jest jednym z odkrytych na nowo starych gatunków warzyw. Dowiedz się więcej o tym smacznym warzywie korzeniowym, zwanym również fioletową brodą kozy, w naszym profilu.