Dobry Heinrich: rośliny, lokalizacja i zastosowanie

Dobry Heinrich to zapomniana uprawa. Czy w dzisiejszych czasach warto ponownie sadzić Dobrego Henry'ego?

Dawniej upragniony plon Dobry Heinrich (Premia Chenopodium henricus) jest dziś rzadko spotykany. Gdy będzie wracał do naszych ogrodów, pokażemy Ci, na co zwrócić uwagę podczas sadzenia, pielęgnacji i używania tej różnorodnej rośliny.

Dobry Heinrich: pochodzenie i charakterystyka

Dobry Heinrich, znany również jako dziki szpinak lub wieloletnia gęsia stopa, to roślina z rodziny wyczyńca (Amaranthaceae). Występuje zarówno w uprawie, jak iw środowisku naturalnym. Dobry Heinrich pierwotnie pochodzi z Alp, ale obecnie jest szeroko rozpowszechniony w całej Europie, a nawet można go znaleźć w Ameryce Północnej. Ulepszony przez uprawę

odmiany szpinaku (Spinacea oleracea) dobry Heinrich był coraz bardziej zapomniany. Inne kultury zepchnęły dziki szpinak na pobocze. Obecnie w wielu miejscach uważany jest za zagrożony, ponieważ intensywna pielęgnacja terenów zielonych poprzez koszenie trawników i uszczelnianie terenów zagraża dobremu Heinrichowi.

Przy okazji: Jak dotąd nie zauważono żadnych nowych odmian Dobrego Heinricha. Dlatego w ogrodzie można pozyskać i wyhodować tylko jeden gatunek.

W przeciwieństwie do szpinaku rocznego, Good Heinrich to roślina wieloletnia, która może osiągnąć wysokość około 75 cm. Dziki szpinak ma długą, nierozgałęzioną łodygę z mięsistymi liśćmi w kształcie strzał, które są aksamitnie posypane mąką pod spodem i mają korzeń podobny do rzepy. Kwiaty są w małych gronach o grubości około 5 mm, które wydają się różowe lub żółtawe. Kwiatostany przypominające wiechy są podobne do szpinaku i kwitną od maja do lipca. Nasiona dojrzewają od czerwca do sierpnia.

Ryzyko pomyłki z Dobrym Heinrichem:

Dobra puszka Heinricha z arumem plamistym (Arum maculatum), która jest bardzo trującą, dziką rośliną. Są bardzo podobne w liściach, ale te z aroidu są gładkie i błyszczące. Różnią się również kwiatem: podczas gdy dobry Heinrich ma zielonkawe kiście przypominające wiechy, aron ma duże pojedyncze kwiaty z działką.

Roślina dobra Heinrich: lokalizacja, siew i spółka

Zakład Guter Heinrich nie jest szczególnie wymagający pod względem lokalizacji. Może rozwijać się na glebach piaszczystych i ciężkich gliniastych, ale preferuje podglebie żyzne, świeże lub wilgotne, bogate w próchnicę. Dobry Heinrich lubi również miejsca słoneczne do półcienistych. Aby uzyskać lepszą jakość zbiorów, roślina powinna znajdować się w półcieniu. Byliny mogą rosnąć w tym samym miejscu przez co najmniej trzy do pięciu lat, po czym wzrost często maleje i można zbierać coraz mniej dzikiego szpinaku. Możesz także hodować roślinę w doniczce na balkonie. Upewnij się, że używasz wysokiej jakości, wolnej od torfu i bogatej w składniki odżywcze gleby, takiej jak nasza Kompost organiczny Plantura. Uprawiając w doniczkach pamiętaj o regularnym podlewaniu.

Wczesną wiosną można wysiewać Good Heinrich bezpośrednio lub wstępnie uprawiać go w zimnej ramce. Kiełkowanie będzie lepsze, jeśli wcześniej przechowujesz nasiona w lodówce przez kilka tygodni. Możesz również wystawić nasiona na zewnątrz od sierpnia do października lub zasiać je w doniczkach - wtedy po prostu zostaw pojemniki na zewnątrz, gdzie kiełkowanie nastąpi naturalnie. Pamiętaj, aby użyć gleby ubogiej w składniki odżywcze. Stymuluje sadzonkę do rozwoju silnych korzeni. Ponadto wysoka zawartość składników odżywczych może być szkodliwa dla młodych roślin. Do tego polecamy nasze Plantura Organiczna gleba z ziół i nasion: W przeciwieństwie do większości innych gleb nasiennych, nasza gleba jest wolna od torfu.

Właściwa pielęgnacja

Dziki szpinak jest rośliną bardzo mało wymagającą w utrzymaniu, która toleruje nawet zaniedbania i z powodzeniem zadomowi się w większości gleb i miejsc. Nie ma również znanych szkodników, które zbytnio szkodzą Dobremu Heinrichowi. Ponieważ dobry Heinrich pochodzi z Alp, jest również odporny na bardzo niskie temperatury. Jeśli jednak podłoże jest zubożone i nie zawiera wystarczającej ilości materii organicznej, wskazane jest przygotowanie gleby przed sadzeniem. Do tego nadaje się wysokiej jakości ziemia doniczkowa lub kompletny nawóz organiczny. Zimą roślinę można przykryć liśćmi, aby wiosną szybciej wyrosła.

Czy Dobry Henryk jest trujący czy jadalny?

Wszystkie części rośliny są jadalne, nawet nasze zwierzęta domowe, takie jak psy i koty, tolerują tę roślinę. Dobry Henry zawiera trochę kwasu szczawiowego, ale gotowanie go zmniejsza. Każdy, kto ma skłonność do reumatyzmu, zapalenia stawów, dny moczanowej, kamieni nerkowych lub nadkwaśności, powinien ogólnie uważać na pokarmy zawierające kwas szczawiowy.
Dobry Heinrich jest jednak trujący dla ryb. Tradycyjnie myśliwi używali go do ogłuszania ryb, umieszczając duże ilości Dobrego Henryka w strumieniach i jeziorach.

Zbiór i wykorzystanie dzikiego szpinaku

Smak jest podobny do szpinaku i wraz z upływem sezonu staje się coraz bardziej gorzki. Wszystkie części rośliny są jadalne i zawierają dużo żelaza i witaminy C. Liście można gotować, gotować na parze lub jeść na surowo w niewielkich ilościach w sałatkach. Jeśli owiniesz zebraną roślinę wilgotną szmatką, Good Heinrich może być przechowywany w lodówce do pięciu dni. Młode pędy i łodygi można zrywać, zanim staną się puste i ugotowane na parze lub gotowane jak szparagi, a pąki kwiatowe smażone np. na maśle będzie. Nasiona można wysuszyć i przerobić na mąkę, ale należy je namoczyć w wodzie na noc, aby usunąć saponiny.

Roślina zawiera interesujące składniki, które mogą być przydatne do opracowywania nowych leków, takich jak środki chroniące wątrobę lub przeciwutleniacze. Istnieją jednak znacznie lepsze rośliny lecznicze, a Dobry Heinrich odgrywa tylko podrzędną rolę.

Od czasu do czasu liście Dobrego Henry'ego stosowano w średniowieczu i na początku nowożytności w leczeniu przewlekłych ran, wrzodów i ropni. Wewnętrznie roślinę stosowano przeciwko infekcjom robaków oraz jako łagodny środek przeczyszczający.

W każdym razie warto odwiedzić dobrego Heinricha, a także inne stare zapomniane uprawy, takie jak ta burak trybula osiedlić się w naszych ogrodach i dać im miejsce w naszych sercach.