Sadzić, uprawiać i zbierać wiązówkę

Meadowsweet to starożytna roślina lecznicza i popularna roślina kwitnąca w przydomowym ogrodzie. Z nami dowiesz się więcej o filigranowym zielu i jego wymaganiach w ogrodzie.

Latem słodki zapach wiązówki uwodzi wszystkie zmysły, a filigranowe liście i kwiaty zachwycają każdą wieloletnią obwódką. Przedstawiamy Państwu wieloletnią roślinę i udzielamy wskazówek dotyczących wyboru odmiany, sadzenia i pielęgnacji wiązówki łąkowej.

Meadowsweet: pochodzenie i właściwości

Delikatna, przeważnie biało kwitnąca wiązówka (Filipendula) to dzika roślina pochodząca z Europy po Azję Mniejszą i Amerykę Północną. Do sadzenia w przydomowym ogródku wyselekcjonowano odmiany o większych kwiatach lub lepszych cechach uprawowych. Zioło, które należy do rodziny różowatych (Rosaceae), znane jest pod wieloma nazwami. Zwana jest m.in. brodą kozy łąkowej, królową łąkową, żebrem kozim czy Johanniswedelem.

Meadowsweet był już uważany za zioło lecznicze przez Celtów ze względu na swoje właściwości lecznicze. Słodko-migdałowe pachnące i jadalne kwiaty wiązówki były dawniej rozrzucane przed parą młodą na weselach. w XIX W XIX wieku z wiązówki wiązówki można było wyekstrahować kwas salicylowy, składnik aktywny aspiryny. To prawda, że ​​starożytna roślina lecznicza nigdy nie przekazała aktywnego składnika leku, jego dawna nazwa Spiraea ulmanaria ale był imiennikiem aspiryny.

Wiązka to roślina wieloletnia o wysokości do dwóch metrów, więc rośnie zielnie i wieloletnia. Meadowsweet rozwija swoje pierzaste liście na długich, czerwonych łodygach. Z naszymi rodzimymi gatunkami, prawdziwa lub też duża wiązówka (Filipendula ulmaria), kształt poszczególnych liści nawiązuje do liści wiązu (Ulmus). Stąd nazwa gatunku. Wiosną na długich pędach tworzą się liczne pąki kwiatowe w dużych wiechach. Kiedy wiązówka kwitnie od czerwca do sierpnia, kwitnie w kolorze kremowobiałym. Ich słodki zapach i bogata podaż pyłków przyciągają liczne zapylacze, takie jak pszczoły, bzygi i małe gatunki chrząszczy, które brykają na maleńkich kwiatkach. Inne gatunki wiązówki również produkują różowe kwiaty - więcej na ten temat w następnym akapicie. Po kwitnieniu tworzy się wiele małych, spiralnie splecionych, sierpowatych nasion, które w miarę dojrzewania stają się ciemnobrązowe.

Uwaga dotycząca ryzyka pomyłki: Prawdziwa wiązówka jest łatwa z małą wiązówką (Filipendula pospolita) mylić. Istnieje też pewne podobieństwo, zwłaszcza z liśćmi wiązówki łąkowej, do brody kozy leśnej (Aruncus dioicus). W stanie surowym obie rośliny zawierają toksyczne glikozydy kwasu cyjanowodorowego i dlatego nie powinny być spożywane ani przygotowywane w żaden inny sposób. Mała wiązówka ma znacznie większe kwiaty niż prawdziwa wiązówka. Można je również odróżnić po nasionach: spiralnie skręcone, zakrzywione nasiona wiązówki są łatwe do odróżnienia od prostych orzechów wiązówki.

Najważniejsze gatunki wiązówki

Meadowsweet występuje w naszych ogrodach pod różnymi gatunkami, przy czym szczególnie uderzają różnice w kształcie i kolorze kwiatów, a także w kształcie liści i wysokości wzrostu. Oba gatunki są dla nas rodzime Filipendula ulmaria oraz Filipendula pospolita. Przedstawiamy najważniejsze gatunki wiązówki:

• prawdziwa wiązówka (Filipendula ulmaria): Może dorastać do 120 cm wysokości i kwitnie od czerwca do sierpnia. Tylko prawdziwa wiązówka jest używana jako zioło lecznicze.
• Mała łączka (Filipendula pospolita): Dorasta do 40 cm wysokości i kwitnie od czerwca do lipca. Kwiaty są znacznie większe niż inne gatunki.
• Różowa łąka (Filipendula rubra) osiąga wysokość do 150 cm i jest szczególnie efektowny ze względu na różowo-czerwone wiechy kwiatowe. Okres kwitnienia trwa od lipca do sierpnia.
• Spirea olbrzymia (Filipendula camtschatica): Może osiągnąć wysokość ponad 200 cm i rozwija duże, przypominające niedźwiedzie pazury liście. Pochodzi z Japonii i wschodniej Syberii.

Słodka łąka

Idealną lokalizacją dla wiązówki łąkowej jest miejsce częściowo zacienione lub słoneczne. Gleba powinna być bogata w składniki odżywcze, wilgotna lub mokra i nigdy nie powinna całkowicie wysychać. Meadowsweet szybko czuje się jak w domu w pobliżu strumieni i stawów.

Jak w przypadku większości bylin późna jesień od października do listopada lub wczesna wiosna w marcu to idealny czas na sadzenie wiązówki łąkowej.

Aby to zrobić, najpierw poluzuj glebę na dużym obszarze. Potem jakiś kompost lub głównie organiczny nawóz długoterminowy, taki jak nasz Uniwersalny nawóz organiczny Plantura, włączone. Następnie sadzonki wiązówki są umieszczane w ziemi, dobrze dociskane dookoła i energicznie podlewane.
Od dwóch do trzech roślin wiązówki zwyczajnej sadzi się razem w małych grupach - wygląda to szczególnie atrakcyjnie i odpowiada naturalnej towarzyskości rośliny. Odległość sadzenia do sąsiednich roślin powinna wynosić co najmniej 45 cm.

Roczne nawożenie niezawodnie dostarcza wiązce łąkowej na normalnej glebie wszystkich ważnych składników odżywczych. Na glebach uboższych i piaszczystych wskazane jest obfite wykorzystanie dobrej gleby doniczkowej podczas sadzenia polecam, aby wiązówka była wystarczająco wilgotna, a podglebie mogło przechowywać wystarczającą ilość składników odżywczych mogą. Wolna od torfu i bogata w składniki odżywcze gleba, taka jak nasza Plantura organiczna uniwersalna gleba jest do tego doskonały. Wiązka wiązówka jest mrozoodporna do -40°C, więc bez wahania może przejść w stan hibernacji.

Sadzenie wiązówki w skrócie:

• Stanowisko częściowo zacienione do słonecznego o glebie bogatej w składniki odżywcze i wilgotnej do mokrej.
• Czas sadzenia późną jesienią lub wczesną wiosną.
• Rozluźnij glebę na dużym obszarze i ulepsz ją kompostem lub nawozem o spowolnionym działaniu.
• Posadź wiązówkę, dobrze dociśnij i podlej.
• Sadzić w małych grupach od dwóch do trzech sadzonek.
• Odległość 45 cm od sąsiednich roślin.
• Roczne nawożenie w celu dostarczenia składników odżywczych.

Opieka nad Meadowsweet

Łąka łąkowa jest łatwą w pielęgnacji byliną kwitnącą, którą zwykle należy podlewać tylko w suche lata. Jesienią roślinę można przycinać po obumarciu nadziemnych części rośliny. Jednak martwe liście służą również jako zimowa ochrona rośliny w ostre zimy i mogą również zapewnić owadom zimowisko. Jeśli jednak zostaną przycięte ze względów wizualnych, liście mogą pozostać na łóżku jako ścinki.

Co jakiś czas wiązówkę zjada rdzawy grzyb (Triphragmium ulmariae), który tworzy czerwono-pomarańczowe zarodniki na spodniej stronie liścia. Porażone liście należy usunąć, aby ograniczyć dalszą inwazję. W zdrowych i dobrze odżywionych roślinach rdza nie stanowi jednak zagrożenia dla wiązówki.

zwiększyć wiązówkę

W ogrodzie wiązówka zazwyczaj sama sieje i może w ten sposób rozprzestrzeniać się w grządce. Jeśli wydaje ci się to zbyt przypadkowe lub wręcz denerwujące, możesz odciąć nasiona wiązówki, które jesienią zbrązowiały, wraz z całą wiechą kwiatową. Na szczęście nasiona długo trzymają się pędu i nie spadają tak łatwo na ziemię. Jeśli chcesz samemu zasiać wiązówkę, możesz wysiać ziarno bezpośrednio w wybranym miejscu lub wysuszyć je w pomieszczeniu, a następnie przechowywać w chłodnym i suchym miejscu. W listopadzie lub lutym kiełkujące na zimno nasiona można następnie wysiewać bezpośrednio na grządkę. Zwróć uwagę na głębokość siewu tylko 0,5 cm i odległość sadzenia około 35 do 40 cm. Nasiona potrzebują chłodnej temperatury przez kilka tygodni, aby wykiełkować i nigdy nie mogą w tym czasie wyschnąć.

Dobrą alternatywą dla siewu wiązówki jest podzielenie istniejącej podkładki wczesną wiosną lub jesienią. Za pomocą łopaty wykop część bryły korzeniowej i przesadź ją w innym miejscu. Jeśli przesadzanie odbywa się wiosną, w pierwszych tygodniach rośliny należy dobrze podlewać, aby wiązówka szybko utworzyła świeże korzenie.

Zbiór, właściwości lecznicze i zastosowanie wiązówki

W medycynie stosuje się głównie kwiaty lecznicze. Znacznie rzadziej przetwarzane są liście wiązówki zwyczajnej. Zbiór kwiatów wiązówki trwa od czerwca do lipca przed zawiązaniem nasion. W tym celu odetnij całe wiechy kwiatów i delikatnie je wysusz w suchym, dobrze wentylowanym miejscu, z dala od bezpośredniego światła słonecznego. Najlepiej zbierać wcześnie rano i zanim kwiaty w pełni się rozwiną, ponieważ wtedy zawartość składników aktywnych w wiązce łąkowej jest najwyższa. W pełni wysuszone pąki najlepiej przechowywać w suchym i hermetycznym miejscu, w chłodnym, ciemnym miejscu. To najlepszy sposób na zachowanie składników. Suche kwiaty wiązówki można przechowywać przez około rok.

Meadowsweet stosuje się w łagodzeniu bólu w przeziębieniach, ale także w problemach z pęcherzem moczowym i nerkami. Zawarte w składzie flawonoidy, garbniki i kwas salicylowy działają również łagodząco na ból brzucha i przyspieszają gojenie się ran. Kwiaty są zatem oferowane w różnych mieszankach jako herbata wiązówka. Nalewka z wiązówki zmieszana z alkoholem działa zewnętrznie na bóle głowy i lekkie napięcie. Jednak osoby z wrażliwością na kwas salicylowy powinny całkowicie unikać wiązówki. Pachnące kwiaty są również wykorzystywane w różnych przepisach na wiązówkę, gdzie są używane do aromatyzowania dżemów, galaretek i syropów z wiązówki.

Ogłoszenie: Prawdziwa wiązówka nie jest trująca, ale jak w przypadku wszystkich roślin leczniczych, istnieje maksymalna dzienna dawka, której nie należy przekraczać. Więcej niż zalecane 2,5 do 3,5 grama kwiatów wiązówki dziennie może prowadzić do rozstroju żołądka i nudności.

Inną rodzimą dziką rośliną, która jest stosowana w medycynie od tysięcy lat, a także przyciąga dziesiątki trzmieli do Twojego ogrodu, jest Żywokost. Udzielamy wskazówek dotyczących sadzenia, pielęgnacji i zbioru krzewu wieloletniego.