Lulo: Uprawa, pielęgnacja i zbieranie Naranjilla

Lulo pochodzi z Ameryki Południowej. Poniżej dowiesz się, jak samodzielnie wyhodować pomidora Quito i jak smakują owoce.

Lulo jest szczególnie popularne w Ameryce Południowej, gdzie używa się go w wielu potrawach i napojach. W profilu przedstawiamy roślinę zwaną również pomidorem Quito i podpowiadamy, jak uprawiać ją w ogrodzie i na balkonie.

Lulo: owoce, cechy i pochodzenie

Lulo (Solanum quitoense) jest również często określany jako naranjilla lub quito tomato. Roślina wieloletnia o wysokości od jednego do trzech metrów należy do rodziny psiankowatych (Solanaceae) i dlatego jest blisko spokrewniona z pomidorem (Solanum lycopersicum) i bakłażana (Solanum melongena) związane z. Podobnie jak jego krewniacy, lulo pochodzi z Andów i jest często uprawiany przez miejscową ludność na wysokości ponad 1000 metrów.

Bogato rozgałęziona roślina lulo tworzy szeroko ząbkowane, bardzo duże, puszyste liście z ciemnofioletowymi nerwami liści i pojedynczymi kolcami. W fazie młodych roślin wyglądem bardzo przypominają bakłażany. Łodygi są równie gęsto owłosione, czasem też cierniste. Jeśli rozpocznie się wcześnie, Naranjilla zacznie kwitnąć pięć miesięcy po siewie. W Europie Środkowej kwitnie od połowy lipca do początku sierpnia. Kwiaty o barwie od białej do fioletowej zebrane są w grona na krótkich szypułkach w kątach liści. Puszysty, włochaty, okrągły owoc lulo dojrzewa po zapyleniu do wielkości ok. 4 - 6 cm, a przy zbiorach od września zmienia kolor na pomarańczowo-żółty. Skórka jagód jest twarda i ma do 4 mm grubości, dlatego nie są zjadane. Wewnątrz owoc naranjilli ma żółto-zielony, soczysty miąższ. Nasiona Lulo można usunąć, wyczyścić, wysuszyć, a następnie przechowywać w chłodnym, ciemnym i suchym miejscu przez długie lata w ogrodzie. Same rośliny mogą produkować owoce przez pięć lat, dlatego szczególnie warto zimować pomidora Quito.

Uprawa owoców lulo: lokalizacja i procedura

Rośliny Naranjilla są uprawiane z nasion na początku roku. Lulo uprawiana jest od końca stycznia do początku marca na jasnym, ciepłym parapecie. Podobnie jak nasiona pomidora, nasiona powinny być tylko skąpo pokryte ziemią. Uboga w składniki odżywcze gleba doniczkowa, taka jak nasza Plantura Organiczna gleba z ziół i nasion, wspomaga tworzenie się korzeni, a jednocześnie zapewnia luźną, przepuszczalną strukturę, która zapobiega zaleganiu wody. Młode rośliny Lulo są wycinane po uformowaniu się pierwszego prawdziwego liścia i pojedynczo przesadzane do bogatej w składniki odżywcze gleby doniczkowej. Sadzenie odbywa się od połowy maja po świętych lodowych. Lulosy najlepiej rosną na rabatach – ale idealna jest również donica o pojemności co najmniej dziesięciu litrów, zwłaszcza jeśli ma być zimowana roślina wieloletnia.

Idealne miejsce dla Naranjilla jest ciepłe, osłonięte i jasne, najlepiej częściowo zacienione. Należy unikać bezpośredniego słońca. Lulos preferuje bogatą w składniki odżywcze, raczej wilgotną glebę, która rzadko, jeśli w ogóle, wysycha. Temperatura około 18 – 20 °C jest idealna do wzrostu. Powinieneś zostawić około jednego metra kwadratowego na każdą roślinę Lulo ze względu na rozłożyste liście. Do sadzenia w doniczkach, ale także do poprawy ubogiej gleby ogrodowej, zalecamy użycie bogatej w składniki odżywcze, organicznej gleby doniczkowej, takiej jak nasza Plantura organiczna gleba pomidorowo-warzywna. Wykop wystarczająco duży dołek i umieść młode rośliny nie głębiej niż wcześniej. Teraz wypełnij podłożem, lekko dociśnij dookoła, a następnie energicznie podlej Lulo.

Opieka nad Lulo

Lulo są na ogół łatwe w pielęgnacji, nie wymagają przycinania ani szczypania, jak wiele pomidorów. Jednak rośliny zawsze potrzebują wystarczającej ilości wilgoci i dlatego muszą być podlewane. Zapotrzebowanie na nawozy Lulo można porównać do pomidorów. Nawożenie ma sens od około połowy czerwca, kiedy Naranjilla zaczyna rozwijać pierwsze pąki kwiatowe, a składniki odżywcze z ziemi doniczkowej zostały w dużej mierze zużyte. Organiczny płynny nawóz taki jak nasz Plantura Organiczny nawóz do pomidorów i warzyw, może być łatwo nakładany na wodę do nawadniania. Nawozić regularnie, mniej więcej raz w tygodniu, w dawce 15 - 25 ml na 5 l wody.

Czy Solanum jest odporne na quitoense? Naranjilla nie jest odporna, kwitnie tylko w temperaturach powyżej zera. Ponieważ jednak jest to roślina wieloletnia, warto ją zimować. Lulos należy przenieść do jasnych, ogrzewanych kwater zimowych z temperatur poniżej 5°C. Przy wystarczającym oświetleniu i niezbyt ciepłych temperaturach około 15 - 18 °C Lulo można również zimować w domu lub mieszkaniu. Podlewanie jest niezwykle ekonomiczne zimą i tylko wtedy, gdy jest to konieczne, aby zapobiec chorobom roślin takim jak: szara pleśń (Botrytis cinerea), których należy unikać w kwaterach zimowych. Nawożenie nie jest konieczne do wiosny następnego roku.

Zbiór, wykorzystanie i smak Lulo

Do świeżego spożycia i przetwarzania jagody są zbierane, gdy są w pełni dojrzałe. Owoce lulo stają się wyraźnie pomarańczowo-żółte, gdy są dojrzałe, a łodyga owocu wydaje się sucha i brązowa. W Europie Środkowej pierwsze naranjille dojrzewają jedna po drugiej od września. Jeśli owoce nie są jeszcze w pełni dojrzałe, gdy są przechowywane na zimę od końca października, nadal można je zbierać i dojrzewać w pomieszczeniu w chłodnych temperaturach powyżej 10 °C. Dojrzałe jagody można przechowywać w chłodnym miejscu przez około miesiąc.

Smak Lulo można określić jako owocowo-kwaśny. Owoce zawierają większe ilości witamin A i C. Aromatyczny, kwaśny miąższ lulos najlepiej posypać odrobiną cukru, a następnie wycisnąć łyżką z grubej skórki owocu. W Ameryce Południowej owoce te są szczególnie popularne do wyrobu lodów lub popularnego napoju bezalkoholowego Lulada. Z jagód ściera się tylko puch, a następnie przeciera się je w całości wodą, cukrem i lodem. Oprócz deserów, takich jak ciasta lub pieczone owoce, można również przygotować sok Lulo, dżemy, syrop i wino owocowe, aby przedłużyć okres przydatności do spożycia.

Krewnym Lulo jest melon gruszkowy lub też Pepino (Solanum muricatum). Przedstawiamy egzotykę i podpowiadamy, jak uprawiać ją we własnym ogrodzie.