Zwalczanie chrząszcza pyłkowego i świdra różanego

Chrząszcz pyłkowy i omacnica różana to dwa różne szkodniki, które mają jedną wspólną cechę. Oba mogą atakować róże, przy czym omacnica pędów róży jest specjalnym szkodnikiem róż, a pyłek atakuje głównie rzepak oprócz róż, jak sama nazwa wskazuje. Może również atakować wszystkie inne rośliny krzyżowe. W przypadku świdra do pędów róż rozróżnia się wstępujące i opadające. Możliwości kontroli i zapobiegania są ograniczone, a odpowiednie środki tnące są niezbędne w obu przypadkach. Chrząszcz pyłkowy ma również naturalne drapieżniki, które mogą częściowo wspierać kontrolę.

Zwalczaj chrząszcza pyłkowego

Bezpośrednie zwalczanie pyłku nie jest obecnie możliwe. Nawet jeśli ten szkodnik może występować w dużych ilościach, zwłaszcza jeśli mieszkasz w bezpośrednim sąsiedztwie obszaru uprawy rzepaku, zwykle nie powoduje większych szkód w ogrodzie, w przeciwieństwie do rolnictwa, gdzie szybko mogą wystąpić ogromne straty w plonach wchodzi. W przeszłości zwalczanie odbywało się głównie za pomocą pyretroidów, na które obecnie występuje wyraźna odporność, tak że nie można zagwarantować odpowiedniego efektu. Obecnie wiadomo, że olejek lawendowy lub miętowy działa odstraszająco na tego szkodnika, ale należy uważać, aby nie rozpylać olejku bezpośrednio na rośliny. Ponadto dolistne nawożenie siarką powinno znacznie ograniczyć inwazję tego chrząszcza. W przydomowym ogródku zazwyczaj można tylko przesiedzieć problem, bo skutecznej pomocy nie widać. Na szczęście błędy te znikają prawie tak szybko, jak się pojawiły. W razie potrzeby możesz je czytać wielokrotnie, ale jest to bardzo czasochłonne i mało obiecujące. Można jednak skorzystać z faktu, że chrząszcze te mają silną obsesję na punkcie koloru żółtego. Odpowiednio, w zależności od stopnia porażenia, jeden lub więcej żółtych można przemyć wodą po brzegi wypełnione naczynia, do których następnie dodaje się kilka kropli płynu do mycia naczyń, w pobliżu porażonych roślin organizować coś. Żółte naczynia wabią chrząszcze, wpadają do wody i topią się.

Naturalni wrogowie pyłku

Jak większość szkodników, pyłek ma naturalnych wrogów, którzy utrudniają mu życie. Należą do nich biedronka siedmiokropka (Coccinella septempunctata), najbardziej znany gatunek biedronki, chrząszcz z rodzaju Malachius i niektóre gatunki os pasożytniczych, z których w Niemczech głównie gatunki Tersilochus heterocerus, Phradis interstidialis i P. występują morionellusy. Poza tym do naturalnych wrogów atakujących larwy chrząszczy pyłków należą również tak zwane siecioszki.

Walcz z rozetami

• Zwalczanie omacnicy pędowej róży za pomocą pestycydów również nie jest obecnie możliwe.
• Dotyczy to w równym stopniu obu gatunków.
• Idealnie byłoby wcześnie wykryć inwazję, którą można zobaczyć na młodych pędach róży.
• Dotkniętych pędów zwykle nie można już uratować.
• Należy je jak najszybciej usunąć i zutylizować.
• Ważne jest, aby zawsze ciąć na zdrowe drewno.
• Ścinki nigdy nie należy wyrzucać na pryzmę kompostową, ale do odpadów resztkowych.
• Jeszcze lepiej, jeśli możesz, spal zainfekowane ścinki.
• W przeciwnym razie coroczne silne przycinanie na wiosnę ma sens.
• Możesz zasiać nasiona neem w glebie, aby pomóc.
• Wapnowanie róż jesienią może pomóc w zapobieganiu inwazji.

Zidentyfikuj inwazję chrząszczy pyłkowych

Chrząszcz pyłkowy ma wielkość od 1,5 do 2,5 mm i ma owalny kształt ciała. Typowa dla tego chrząszcza jest błyszcząca metaliczna chitynowa skorupa, której kolor może różnić się w zależności od zwierzęcia, od niebieskiego, fioletowego, zielonego do czarnego. Żywią się warzywami krzyżowymi, ale głównie rzepakiem. Po kwitnieniu rzepaku często porażane są również krzewy różane. Zarówno larwy, jak i dorosłe osobniki siedzą w kwiatach w ciągu dnia. Podczas gdy dorosłe chrząszcze żywią się nie tylko pyłkiem, ale także zalążnią i słupkiem kwiatów, larwy jedzą tylko pyłek. Aby dostać się do pyłku, sam chrząszcz niszczy zamknięte pąki, które mają odpowiednio duże otwory żerowe. Uszkodzone pąki wysychają i ostatecznie odpadają. Szkody są zwykle największe, gdy rzepak kwitnie późno w połączeniu z chłodną pogoda, bo wtedy podaż pyłku jest stosunkowo niewielka i wiele osób szuka pyłku pąki zniszczone. Z drugiej strony, w ciepłe dni i odpowiednio wczesne kwitnienie, podaż pyłku jest znacznie większa, więc szkody są mniejsze.

Wyraźne oznaki świdra pędów róży

Jak już wspomniano, tzw. omacnica pędów róży to larwy dwóch gatunków tasiemca czarnego. Zewnętrznie inwazja nie jest od razu rozpoznawalna. Latem pojawia się na wyschniętych pąkach i/lub zamierających pędach kwiatowych. Larwy zarówno wstępującej, jak i zstępującej omacnicy pędów róży zjadają wnętrze pędów, przy czym tylko jedna larwa jest aktywna w każdym zainfekowanym pędzie. Samice motyli zstępującej omacnicy pędowej róży (Ardis brunniventris) składają jaja na wierzchołkach młodych pędów. Po wykluciu larwy koloru kości słoniowej przegryzają się przez rdzeń młodych pędów od góry do dołu. Tworzą tunele o długości do 4 cm, które drążą. Pod koniec swojego rozwoju schodzą na ziemię przez odwiert, gdzie zimują w kokonie blisko powierzchni i wiosną przepoczwarzają się. Pierwsze osy wykluwają się w maju. Te motyle mają rozmiar 5-6 mm, gdy są w pełni rozwinięte.

Wiosną i wczesnym latem samica omacnicy pnącej róży (Cladardis elongatula) składa jaja blisko podstawy ogonków młodych pędów róży. Robiąc to, drąży otwór wejściowy, w którym później, zwłaszcza w przypadku tego gatunku omacnicy pędów róży, można zobaczyć wyraźnie widoczne ślady kruszących się odchodów białawych larw. Tunele o długości około 10 cm, które są układane od dołu do góry, są znacznie dłuższe niż tunele gatunków wspinających się w dół. Uszkodzenia powodowane przez oba typy rozetników są bardzo podobne. Czubki pędów porażonych pędów nagle więdną, a następnie powoli wysychają. Poniżej zwiędłych, dryfujących części zwykle znajduje się mały otwór wiertniczy, z którego sączy się oczyszczony pył, który następnie ulatnia się. A. widać też na liściach. W przypadku cięższej inwazji larwy mogą spowodować zerwanie całych pędów i ostatecznie obumieranie całej rośliny.

Wniosek

Zarówno chrząszcz pyłkowy, jak i oba rodzaje omacnicy są trudne do zwalczania. Szkody wyrządzane przez chrząszcze pyłkowe w ogrodzie zwykle nie są powodem do niepokoju, w przeciwieństwie do uprawy rzepaku w sektorze rolniczym. Stawiając żółte pojemniki wypełnione wodą i energicznie odcinając, możesz zabezpieczyć się przed silniejszym porażeniem lub mu zapobiec. ukrócić to. Nawet w przypadku omacnicy pędowej róży usunięcie porażonych części rośliny i wapna jesienią może skutecznie przeciwdziałać cięższej inwazji.

Dowiedz się więcej o szkodnikach