Rabarbar jest szeroko rozpowszechniony w tym kraju. Wiosną jest oferowany w postaci świeżej w supermarkecie lub sklepie owocowo-warzywnym. Jeśli jest uprawiany w ogrodzie, do końca czerwca zawsze będziesz miał kilka zebranych szypułek. Rabarbar z Niemiec jest warzywem sezonowym, ponieważ zawartość szkodliwego kwasu szczawiowego w rabarbarze wzrasta z czasem w ciągu roku. Ponieważ większość kwasu znajduje się pod skórką, rabarbar należy obrać. Peeling jest bardzo łatwy i nie powinno zabraknąć pysznych patyczków.
Przydział botaniczny i pochodzenie
Rabarbar (Rheum rhabarbarum) w rzeczywistości oznacza rabarbar pospolity. W niektórych regionach jest również nazywany Krauser lub rabarbarem warzywnym. Rabarbar pospolity należy do rodzaju rabarbar (reum) z rodziny rdestowatych (Polygonaceae). Istnieją trzy rodzaje rabarbaru, których łodygi mają różny kolor czerwony:
- Wieczysta Glaskina
- Timperley wcześnie
- Krew holsztyńska (z powodu czerwonej rączki)
Pierwotną ojczyzną rabarbaru są Himalaje. W końcu przybył z Rosji w XVIII wieku. Wiek do Europy. U nas rabarbar jest oficjalnie warzywem, w USA zaliczany jest do owoców.
Zbieraj i używaj
Nawet jeśli rabarbar jest warzywem, w tym kraju jest używany głównie jako owoc. Z łodyg rabarbaru robi się kompot i ciastka, ponieważ jest to roślina Zawiera szkodliwy kwas szczawiowy, który po spożyciu surowego rabarbaru powoduje wymioty i Prowadzi do zaburzeń krążenia. Najwięcej kwasu znajduje się w lekko zwiniętych liściach rośliny, dlatego nie stosuje się ich w kuchni. Są uważane za niejadalne. Ale kwas jest również obecny w łodygach. Ponieważ kwasowość rośliny wzrasta w ciągu roku, świeży rabarbar należy przygotowywać tylko do końca czerwca. W języku ojczystym Johanni (24. czerwiec) koniec zbiorów rabarbaru.
Wskazówka: Możesz użyć oczyszczonego i obranego rabarbaru jako zapasu
Skórka
Przed obraniem rabarbaru należy go umyć. W zależności od grubości patyczków rabarbar można czyścić mokrym ręcznikiem kuchennym lub myć pod bieżącą wodą, aż do usunięcia wszystkich resztek ziemi. Następnie dochodzi do odsączenia na suchym ręczniku kuchennym lub na ściereczce kuchennej lub ściereczce kuchennej.
Następnie użyj noża do obierania, aby wyciąć brązowe lub uszkodzone obszary lub obszary. Ostrożnie wyciąć nacięcia. Podobnie po wysuszeniu odcina się zielone liście lub korzenie liści. Aby to zrobić, po prostu przeciąć pręt poniżej ostatniej podstawy liścia. Zrób to samo na drugim końcu pręta, aby usunąć punkt cięcia. Zwykle jest matowy i przebarwiony. Poza tym nie smakuje dobrze.
Wskazówka: Jeśli pojawią się pierwsze nitki, część peelingu już wykonałaś.
Proces obierania
Rabarbar nie jest tak naprawdę obierany, tylko zewnętrzne włókna sztyftu są obierane. Dlatego mówi się o „przeciąganiu nitek rabarbaru”.
- Połóż mały nóż kuchenny na jednym końcu rabarbaru.
- Następnie odklej pasek wzdłuż pręta.
- Powtarzaj proces, aż sztyft zostanie obrany dookoła.
Pasek podaje szerokość i grubość poszczególnych pasków. Zawsze odklej tyle, ile można łatwo oderwać od końca rabarbaru. Obieraczka do ziemniaków może być również używana do grubych patyczków
być użytym. Nie ma znaczenia, czy przeciągasz nici od góry do dołu, czy od dołu do góry. Zacznij od końca, gdzie łatwiej jest odkleić poszczególne paski.Wskazówka: Wytrzymałość nici zależy od grubości prętów. W przypadku młodych kijków poszczególne nitki mogą być również wyjątkowo cienkie.
Po obraniu rabarbar można wykorzystać do przygotowania posiłków. Jeśli gotujesz miękki rabarbar, wodę z gotowania należy wyrzucić. Zawiera kwas szczawiowy z kawałków rabarbaru.
Różne są zdania, czy rabarbar należy obierać. Ale są dwa dobre powody, dla których rabarbar powinien być obierany:
- Kwas szczawiowy
- Włóknistość
Kwas szczawiowy
Zawartość kwasu szczawiowego w rabarbarze różni się w zależności od odmiany. Stężenie kwasu w odmianach zielonołodygowych jest wyższe niż w odmianach czerwonołodygowych. Ale grubość batoników ma również decydujące znaczenie dla zawartości kwasu. Obowiązuje zasada: im grubszy sztyft, tym więcej zawiera kwasu. Największa zawartość kwasu występuje bezpośrednio pod skórką, czyli w zewnętrznych warstwach łodyg rabarbaru. W takim przypadku obieranie rabarbaru zmniejszy kwasowość.
Wskazówka: Młode, cienkie łodygi zawierają mniej kwasu szczawiowego od podstaw. Nie muszą być koniecznie obierane.
Włóknistość
Bezpośrednio pod skórką rabarbaru znajduje się nie tylko najwyższa zawartość kwasu szczawiowego, ale także bardzo włóknista. Łodygi rabarbaru należy obrać, aby później nie wbiły się w zęby.
