Krwawiące serce w profilu

Profil roślin

Systematyka:

• Nazwa botaniczna: Lamprocapnos spectabilis
• Zamówienie: Jaskry (Ranunculales)
• Rodzina: Rodzina Maków (Papaveraceae)
• Podrodzina: Fumarioideae
• Rodzaj: Lamprocapnos
• Rodzaj: płaczące serce

Botaniczny:

• Wzrost: Zwisająca, kępkowa bylina
• Wzrost: 60-80 centymetrów
• Główny czas kwitnienia: od kwietnia do czerwca
• Kwitnąć: Winogrona szyszkowe
• Kolor kwiatu: różowy, biały, wiśniowy,
• Pozostawia: Pierzasty, klapowany, soczyście zielony

Cechy szczególne:

Krwawiące serce to zimny zarazek, który można rozmnażać za pomocą nasion. Aby to zrobić, odetnij uschnięte baldachy i zbierz nasiona. Jeśli jesienią wysiejesz je bezpośrednio do grządki, kiełkowanie zostanie wywołane przez mróz.

początek

Krwawiące serce żyje na wolności w rzadkich lasach liściastych w Chinach i Korei, gdzie można je znaleźć na wysokości do 2400 metrów.

Lokalizacja i gleba

Krwawiące serce woli także odosobnione i osłonięte miejsce w ogrodzie. Gleba powinna być przepuszczalna i próchniczna, ale jednocześnie mieć dobrą zdolność magazynowania wody.

Podlewanie i nawożenie

Kwiat sercowy do pewnego stopnia nie lubi suszy, dlatego zawsze utrzymuj glebę umiarkowanie wilgotną. W ciepłe dni wymagane jest dodatkowe podlewanie. W tym przypadku jednak nie podlewaj za dużo na raz, raczej częściej.

Krwawiące serce jest oszczędne i potrzebuje tylko nawozu z kompostem na wiosnę, który dobrze wbija się w glebę.

Ochrona przed mrozem i przycinanie

Pozostaw krwawiące serce samym sobie, odcięcie nie jest absolutnie konieczne. Po okresie kwitnienia roślina wieloletnia wycofuje się do ziemi, a części nadziemne obumierają.

To Krwawiące serce jest całkowicie odporne, tylko pęd wiosną jest wrażliwy. Jeśli zapowiadane jest późne przeziębienie, zaleca się osłonić liście osłoną.

Choroby i szkodniki

• Jeśli roślina leśna jest niekorzystna lub zbyt sucha, istnieje ryzyko inwazji mszyc.
• Ślimaki uwielbiają delikatne, młode liście.
• Jeśli miejsce jest zbyt mokre, często się pojawiają pleśń lub zgnilizna łodygi.
• Otwory na końcach liści nie wskazują na błędy pielęgnacyjne. Pochodzą od trzmieli ziemnych, które skubią liście, aby zdobyć nektar.