Grasmijten: bescherm mens en hond tegen beten

Grasmijten kunnen onaangename steken veroorzaken bij mens en dier. We laten zien hoe je grasmijtbeten kunt voorkomen en of het zin heeft om ze te bestrijden.

Een plaag die al jaren wordt verwaarloosd en die nu eens niet onze geliefde planten maar onszelf aantast, is al geruime tijd een toenemend probleem. Naast mensen zijn alle warmbloedige dieren zoals honden, katten, paarden en wilde dieren potentiële doelen voor de kleine parasiet. In warme zomers zorgen zijn steken ervoor dat dermatologische klinieken vol zitten in sommige gebieden, waar patiënten klagen over ernstig jeukende puisten. De boosdoener is een relatief naaste verwant van de teek: hiermee wordt de grasmijt bedoeld die bijna wereldwijd voorkomt. De grasmijt leeft echter slechts in een zeer specifiek ontwikkelingsstadium als parasiet, daarom zijn de volwassen mijten volkomen ongevaarlijk.

Profiel van de grasmijt

De grasmijt (Neotrombicula autumnalis) is een plaag waar nog geen onderzoek naar is gedaan, omdat de steken van de mijt pas sinds een paar jaar in aantal toenemen. Ook al is de plaag nog nauwelijks onderzocht, er zijn een aantal synoniemen voor de mijt. Het wordt ook hooimijt, herfstmijt en oogstmijt genoemd, hoewel de naam herfstmijt erg misleidend is, omdat de spinachtige mens en dier kan aanvallen van maart tot oktober. Tijdens deze periode doorloopt de mijt een ontwikkelingscyclus. Eieren, die worden gelegd door honderden vrouwelijke grasmijten, komen meestal van juli tot oktober uit, de kleine mijtenlarven, die nog geen halve millimeter groot zijn. Helaas is nog niet duidelijk waarom de larven zich in sommige delen van Duitsland explosief ontwikkelen en andere gebieden worden gespaard. Het is in ieder geval duidelijk dat de kleine beestjes de voorkeur geven aan warme temperaturen en de plaagsterkte neemt daarom toe in een warme zomer. De oranjerode larven hebben nu voedsel nodig om zich tot volwassen grasmijt te ontwikkelen en zoeken daarvoor een gastheer. Vooral kleine knaagdieren zoals muizen zijn dol op parasiteren, maar dat geldt ook voor huisdieren zoals honden en wijzelf. De zeer wendbare larven van de grasmijt klimmen tot 5 tot 30 cm hoog gras en wachten op hun slachtoffer. Door trillingen tijdens het hardlopen en de uitgeademde CO₂ de teekachtige mijten zouden hun gastheer moeten herkennen en op hem vallen.

De grasmijten zoeken vervolgens met hun prikgereedschap een geschikte plek om speeksel in de huid van het besmette dier of de mens te injecteren. Het speeksel verteert de huidcellen rondom de prikplaats, die later als een soort celsap door de grasmijt worden opgenomen (er wordt geen bloed aangezogen, zoals bij teken het geval is). De inmiddels volle en tevreden grasmijt zakt al na 4 tot 8 uur van zijn gastheer. Het vormt dan geen gevaar meer voor mens of dier, omdat de latere stadia van ontwikkeling van de grasmijtroofdier zich voeden met micro-organismen in de tuin.

Grasmijt: behandel steken en symptomen bij mens en dier

Omdat de grasmijt zijn speeksel in de gastheerhuid afgeeft wanneer het plakt, treedt er een lelijke huidreactie op. Bij de hierdoor veroorzaakte trombidiose (huidreactie op mijtenbeten) zijn de eerste symptomen 4 tot 36 uur na de eerste beet merkbaar. Bij mens en dier komen de symptomen in het begin meestal tot uiting door hevige jeuk en bij elke beet ontstaat er een klein rood bultje. De ernst van de jeuk piekt na 2 tot 3 dagen en uiterlijk na 8 tot 14 dagen moeten de jeuk en de kleine rode striemen verdwenen zijn. Bij een ongunstig verloop van de ziekte en vooral bij krassen op de puisten kunnen de prikplaatsen ontstoken raken. Uiterlijk op dit punt moet een arts worden geraadpleegd. In de regel verdwijnen de symptomen echter vanzelf en zonder complicaties.

Omdat de symptomen met een vertraging van maximaal 36 uur optreden, zijn de mijten meestal al over de top tegen de tijd dat de jeuk begint. U hoeft zich geen zorgen te maken over de verblijfplaats van de kleine grasmijten. Op de lange termijn kunnen de mijten niet overleven in het appartement of huis, en ook niet van dier op dier of op één Mensen worden uitgesloten omdat de grasmijten slechts één gastheer parasiteren in hun ontwikkelingscyclus en "hun vulling opeten". Dus als u een hond en een kat heeft, hoeft u zich geen zorgen te maken dat de grasmijten van de kat op de hond kunnen worden overgedragen.

Bij ons mensen zijn de kleine hechtingen die vaak voorkomen op strakke kleding (riemen, elastische banden, ondergoed) snel te herkennen. Bij huisdieren moet je echter goed kijken. Bij honden en katten zijn de eerste tekenen het likken van de poot en herhaaldelijk krabben op hetzelfde deel van het lichaam. De mijten zelf kunnen worden waargenomen als kleine oranje vlekken op de huid en bijna alle delen van het lichaam van huisdieren kunnen worden aangevallen. Als de besmetting bijzonder ernstig is en het dier te veel lijdt, moet een dierenarts worden geraadpleegd. Ze kunnen de hond of kat behandelen met jeukwerende middelen zodat het dier niet verder krabt aan de jeukende plekken. Anders kunnen hier ook infecties en haaruitval optreden.

Grasmijtbeten moet je zeker behandelen. Om dit te doen, worden de puisten eerst gedept met een 70% alcoholoplossing. De alcohol desinfecteert de probleemzones en doodt grasmijten die nog op de huid zitten. Vervolgens kunnen, afhankelijk van de ernst van de jeuk, de puisten worden behandeld met een jeukwerende preparaat van de apotheek. Dit wordt met name aanbevolen voor kinderen, zodat ze de aangetaste delen van de huid niet te hard krabben. Overigens is nog niet bewezen dat de grasmijt ziektes als de ziekte van Lyme overdraagt. Om deze reden wordt de grasmijt, in tegenstelling tot de teek, niet beschouwd als drager van andere ziekten.

Grasmijten: Tref preventieve maatregelen om steken te voorkomen

Aangezien mensen, honden en katten soms dagenlang last hebben van hevige jeuk door de grasmijtbeten, moet de nabijheid van de grasmijt vermeden worden. Over het algemeen houdt de grasmijt zich graag op gazons, in parken en weilanden, dus overal waar gras is. Met een klein trucje kun je snel testen of jouw tuin ook is gekoloniseerd door de onaangename mijten. Hiervoor wordt eenvoudig een witte tegel of papier op het gras gelegd. Als er grasmijten aanwezig zijn, worden ze aangetrokken door de lichte kleur en zijn ze snel te herkennen aan hun oranjerode kleur op de witte achtergrond. Besmette gebieden mogen niet worden betreden, vooral niet op warme dagen of als het niet anders kan, dan alleen op een koel moment van de dag.

Neem voorzorgsmaatregelen en houd grasmijten tegen

Natuurlijk ontkom je niet altijd aan de grasmijten, zeker niet als je eigen tuin aangetast is. Als tuinbezitter kun je jezelf beschermen door op besmette plekken rubberen laarzen en gesloten kleding te dragen en onnodig contact met de grond te vermijden. Een snelle douche en een verandering van kleding na het betreden van een grasmijt-besmette weide kan ook helpen om jeukende beten te voorkomen. Daarnaast moet je de volgende tips in overweging nemen als je geen zin hebt om grasmijtbeten te krijgen op jezelf en je huisdieren:

• Maai het gazon regelmatig en gooi het maaisel samen met de grasmijten weg (niet op de compost!)
• Zogenaamde insectenwerende middelen (bijv. B. Autan) kan worden toegepast zodat de grasmijt niet eens de smaak krijgt
• Knaagdieren zorgen ervoor dat grasmijten zich wijd verspreiden. Het verwijderen van hun nesten en nestplaatsen kan ook leiden tot een afname van grasmijten.

Grasmijten bestrijden met bestrijdingsmiddelen zinvol?

Het bestrijden van grasmijten blijkt om verschillende redenen onpraktisch of onpraktisch. Een reden hiervoor is dat een plaag wel kan worden opgespoord met een witte tegel of papier, maar het besmette gebied niet precies kan worden afgebakend. Het gebruik van bestrijdingsmiddelen moet daarom over een groot gebied worden uitgevoerd en de wendbare grasmijten kunnen via de aangrenzende tuin snel terug in uw tuin migreren. Daarnaast kunnen veel nuttige insecten door de sprays worden gedood en gaat het gebruik van sprays over een groot gebied altijd gepaard met hoge kosten. Bovendien migreren de grasmijten niet alleen vanuit de aangrenzende tuinen. Een deel van de grasmijtlarven verschuilt zich in de grond waar de spray niet meer werkt. Het gebruik van sprays, ongeacht of deze biologisch of chemisch zijn, wordt daarom afgeraden. Tot nu toe zijn er geen volledig ontwikkelde strategieën om de grasmijt effectief en milieuvriendelijk te bestrijden. Een interessante controlebenadering zou het gebruik van nuttige insecten zijn, zoals: Roofmijten. Of er in de nabije toekomst nieuwe middelen en methoden zullen worden ontwikkeld om grasmijtbeten tot het verleden te laten behoren, valt nog te bezien.

Een manier om grasmijten in uw tuin in bedwang te houden, is door uw gazon regelmatig te maaien. Wij hebben onze beste tips hierover voor je Maai het gras samengevat.