Groenblijvend privacyscherm: 8 winterharde heesters en haagplanten

Om ervoor te zorgen dat een haag in de tuin dicht en groen blijft, is het noodzakelijk om de juiste planten ervoor te kiezen. Naast de basisvereisten voor winterhardheid en het hele jaar door groen blad, is het vooral Het is belangrijk dat de struiken goed verdragen worden door te snoeien en, afhankelijk van de behoefte, min of meer snel groeien.

Termen winterhardheid en maagdenpalm

Planten worden groenblijvend genoemd als ze in de herfst of op andere momenten van het jaar hun bladeren niet over een groot gebied laten vallen. De vernieuwing van het blad vindt plaats in een continu, nauwelijks merkbaar proces, zodat er tijdens het groeiseizoen altijd oud en nieuw blad aan de plant zit. Ter vergelijking: wintergroene planten vernieuwen hun blad in het voorjaar volledig, waardoor ze enige tijd kaal zijn. Planten die goed winterhard zijn, kunnen goed tegen diepe vorst. Door de structuur van de bladeren, stengels en vooral het plantensap kan ze de winter zonder schade overleven. Terwijl vorsthardheid verwijst naar planten in hun natuurlijke omgeving, kenmerkt winterhardheid ook geïmporteerde tuinplanten.

Laurierkers (Prunus laurocerasus)

Deze struik komt oorspronkelijk uit Klein-Azië, maar heeft zich inmiddels zo goed aangepast aan ons klimaat dat het niet alleen winterhard, maar ook zelfzaden als ze niet verzorgd worden en zo uitgroeien tot een echte wiet kan. Bij regelmatig gesnoeide hagen is dit risico echter laag. De planten zijn bijzonder geschikt voor grotere hagen, omdat ze tot 4 m hoog kunnen worden. De groenblijvende bladeren doen denken aan laurier, de kleine steenvruchten van kersen, vandaar de naam. Sommige delen van de plant zijn giftig.

claims en zorg

• bodemgesteldheid: alle normale tuingronden geschikt, geen speciale eisen
• Giet: in droge zomers en winters
• Bevruchten: in het voorjaar met nieuwe groei met compost
• Snee: verdraagt ​​goed snoei, in het voorjaar
• ziekten: Schimmelaantasting mogelijk, indien nodig behandelen met fungicide
• plantafstand: afhankelijk van soort en maat 1 - 3 planten per meter

Westerse levensboom (Thuja occidentalis)

De wilde vorm van deze cipressoort komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika, waar hij als boom een ​​hoogte van wel 20 m kan bereiken. Gecultiveerde vormen voor tuinen blijven aanzienlijk lager, zodat ze ook als haag kunnen worden geplant. Het groenblijvende blad maakt ze ondoorzichtig. De plant is giftig door de essentiële oliën die erin zitten.

claims en zorg

• bodemgesteldheid: Geeft de voorkeur aan vochtige, verdraagt ​​droge, kalkrijke, zandige, leemgrond
• Plaats: zonnig tot halfschaduw
• Giet: de eerste jaren vochtig houden, later als het erg droog is, heeft mulchen zin
• Bevruchten: in het voorjaar met compost
• Snee: regelmatig nodig voor dichte hagen, juni en augustus, vermijd overmatig snoeien
• ziekten: vooral schimmelziekten, eventueel behandelen met fungicide
• plantafstand: tussen de 2 en 3 planten per meter

Taxus (Taxus baccata)

Deze inheemse conifeer is erg populair als haagplant omdat hij niet alleen groenblijvend en winterhard is, maar ook zeer duurzaam. De wilde soort wordt ook het meest gebruikt in tuinen omdat hij robuust en goedkoop is. De taxus kan zowel voor lage hekken als voor grotere heggen worden gebruikt, dienovereenkomstig worden meer of minder krachtige planten gebruikt. Pas op met kinderen in huis, taxussen zijn zeer giftig en hun rode vruchten kunnen je verleiden om ze op te eten.

claims en zorg

• bodemgesteldheid: leemachtig, voedzaam, kalkhoudend, niet te droog
• Plaats: schaduwrijk of zonnig, geen speciale eisen
• Giet: Laat de grond niet uitdrogen, vooral niet in het jaar van planten, later als het droog is
• Bevruchten: direct bij het planten en later in het voorjaar met compost
• Snee: langzaam groeiend, regelmatig snoeien eenmaal per jaar in het voorjaar voor dichte groei
• ziekten: Nauwelijks vatbaar, mogelijk schimmelaantasting
• plantafstand: langzaam groeiend tot 5 planten per meter, snelgroeiend 3 planten

Valse cipres (Chamaecyparis lawsoniana)

Net als bij de levensboom komen de wilde vormen van de valse cipres uit Noord-Amerika of Azië. De meeste soorten groeien als piramidevormige bomen of minder vaak als struiken. Als vrije boom kan een hoogte tot 55 m worden bereikt. Alle delen van de plant zijn giftig, consumptie leidt tot misselijkheid en braken, dit geldt ook voor huisdieren. In de tuin groeit de conifeer zeer goed en heeft een dichte, ondoorzichtige groei met passende snoei.

claims en zorg

• bodemgesteldheid: licht zuur, vochtig zonder wateroverlast
• Plaats: Bij voorkeur zonnig, groeiachterstand en kaal als er te veel schaduw is
• Giet: vers geplant vochtig houden, later pas bij ernstige droogte
• Bevruchten: in het voor- en najaar
• Snee: in het voorjaar niet terugsnoeien in het oude hout, anders komt er geen nieuwe aanwas
• ziekten: Behandel schimmelziekten met fungicide, verminder ongedierte
• plantafstand: tussen de 30 en 50 cm tussen de planten

Wintergroene hulst (Ilex aquifolium)

De hulstboom is vooral bekend als kerstversiering. Omdat de bessen in de winter erg opvallen met hun felrode kleur, worden ze ook wel winterbessen genoemd. Kenmerkend zijn de donkergroene bladeren, met een leerachtige glans en doornige tanden aan de zijkanten. De hulst wordt wereldwijd verspreid en is ook inheems in onze breedtegraden. Daarom is winterhardheid voor hen geen probleem. Net als bij de taxus is voorzichtigheid geboden bij kinderen. De plant is giftig, ook de bessen. Hulst kan als vrije boom enkele meters hoog worden, maar is net zo geschikt als kleine haagplant.

claims en zorg

• bodemgesteldheid: vochtig, voedzaam, licht zuur, geen kalkrijke leemgrond
• Plaats: felle maar geen volle zon, schaduw wordt getolereerd
• Giet: alleen als het erg droog is
• Bevruchten: in het voorjaar met bladcompost of rododendronmeststof is schorsmulch zinvol
• Snoeien: verdraagt ​​snoei tot volwassen hout, vroege lente of vroege zomer
• ziekten: Voer Ilex mineervliegen, aangetaste bladeren en scheuten regelmatig af
• plantafstand: Afhankelijk van soort en grootte 2 tot 6 planten per meter
• Winterbescherming: bescherm gevoelige rassen met fleece

Liguster (Ligustrum vulgare)

Onder de ligusterplanten bevinden zich zowel bladverliezende als groenblijvende soorten. De gewone liguster komt oorspronkelijk uit Europa en is bekend onder veel verschillende namen. Onder hen zijn wilg en kornoelje. Bij milde winters valt het oude blad geleidelijk af in het voorjaar wanneer er nieuwe groei optreedt. Bij strengere winters kan het voorkomen dat de bladeren eerder afvallen. Bladeren en vruchten van de plant zijn giftig. Zelfs contact met het plantensap bij het snoeien kan leiden tot huidirritatie.

claims en zorg

• bodemgesteldheid: droog tot matig vochtig, zanderig tot leemachtig
• Plaats: geeft de voorkeur aan zonnig, tolereert schaduw
• Giet: verdraagt ​​droogte, overleeft langere periodes zonder water
• Bevruchten: bij het planten en in het voorjaar met compost is mulchen zinvol
• Snee: met sterke groei twee keer per jaar, in de vroege zomer en eind augustus, snoeien in het oude hout is mogelijk voor regeneratie
• ziekten: vrij robuust, schimmelziekten of plagen mogelijk
• plantafstand: 4 tot 5 planten per meter

Buxus (Buxus sempervirens)

De gewone buxus komt oorspronkelijk uit Midden-Europa. Er zijn echter wereldwijd andere soorten buxus, vooral op het noordelijk halfrond. De gewone buxus kan vrij groeiend tot 6 m hoog worden. De dichte vertakking en goede snoeitolerantie zijn kenmerkend voor de plant. Buchs kan in elke denkbare vorm worden gesneden en wordt één tot vijf keer per jaar gesnoeid. Ook is de buxus giftig in alle delen van de plant.

claims en zorg

• bodemgesteldheid: doorlatend, geen wateroverlast, verder niet veeleisend
• Plaats: beschut, niet in de volle zon, liefst schaduw
• Giet: verdraagt ​​​​grotere droogte, maar geeft verstandig water
• Bevruchten: in voorjaarscompost of speciale buxusmeststof
• Snee: zeer tolerant ten opzichte van snoeien, hoe vaker het wordt gesnoeid, hoe dichter het groeit
• ziekten: Schimmelziektes en buxusmotten leiden tot scheutdood
• plantafstand: 10 stuks per meter voor kleine heggen, 5 tot 6 voor grote
• Winterbescherming: beschermen tegen sterk zonlicht

Photinia x fraseri

Deze groenblijvende boom behoort tot de rozenfamilie. De meeste soorten komen oorspronkelijk uit Noord-Amerika of Zuid- of Zuid-Amerika. inheems in Oost-Azië. Bijzonder aantrekkelijk zijn de bronsrode bladscheuten. De struik kan tot 3 m hoog worden. Kweekvariëteiten blijven wat lager. Op oudere leeftijd groeit de fotinia, vooral in de breedte. De rode vruchten, die in de herfst worden gevormd, worden vaak door vogels gegeten. Bij mensen kan het eten van de bessen leiden tot vergiftigingsverschijnselen, ook als andere delen van de plant geen gif bevatten. Bijzondere voorzichtigheid is geboden bij kinderen.

claims en zorg

• bodemgesteldheid: rijk aan voedingsstoffen, matig droog, goed gedraineerd, geen wateroverlast
• Plaats: beschut, zonnig tot halfschaduw
• Giet: in het begin regelmatig
• Bevruchten: in het voorjaar met compost
• Snee: na de bloei in het voorjaar
• ziekten: Schimmelziekten of ongedierte mogelijk, kunnen worden geëlimineerd door te snoeien
• plantafstand: 2 tot 3 planten per meter
• Winterbescherming: gedeeltelijk vorstgevoelige soorten

Meer informatie over heggen